Morgunblaðið - 04.01.1985, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. JANUAR 1985
„Hlátur er ekki
rök, herra minn!“
— eftir Hannes H.
Gissurarson
Dr. Jón óttar Ragnarsson nær-
ingarfræðingur hefur nokkur síð-
ustu misseri gerst einn aðsóps-
mesti unnandi menningar á Is-
landi. En ég er hræddur um það,
ef eitthvað er að marka nýlegt
svar hans við smápistli, sem ég
reit hér í blaðið 19. desember, að
um kynni hans af menningu megi
segja svipað og umræður þeirra
manna um Ólaf konung, er hvorki
höfðu séð hann né heyrt og Snorri
segir frá í Heimskringlu sinni Því
að sönn menning hlýtur að vera
virðing fyrir fjölbreytni mannlffs-
ins, virðing fyrir vali annars fólks,
jafnvel þótt okkur kunni sjálfum
að mislíka þetta val, en Jón óttar
reynir eins og hann getur að neyða
sínu vali upp á þá, sem velja
eitthvað annað.
Menning getur ekki farið saman
við nauðung, hún hlýtur alltaf að
FYRRIGREIN
„Heimurinn er því mið-
ur fullur af kapps-
mönnum eins og Jóni
Óttari, sem sjá ekkert
nema sín eigin markmið
(þótt þeir saki aðra um
þröngsýni!). Þeir eru
sjálfir friðlausir og láta
aðra ekki heldur í friði.
Þeir eru sannfærðir um,
að heimurinn farist, ef
menn snæða ekki holl-
an mat, sækja ekki sin-
fóníuhljómleika, eru
ekki sflesandi.“
vera sjálfsprottin, frjáls. Þetta
reyndi ég að segja Jóni Óttari í
pistli mfnum og hafði ekki síst eft-
ir ágætum vini okkar íslendinga,
Milton gamla Friedman. Lftum á
það, sem Jón óttar hefur fram að
færa f þessu svari sínu, einkum
um ríkisstyrki til lista og vísinda,
en einnig um annað.þ
Hvað verður um lít-
ilmagnann?
Jón óttar beitir einföldu bragði
W T
I* "T
RHO G
C3Í3C Déé
ERMETD
háþrýstirör og tengi
Atlas hf
Borgartún 24, sími 26755.
Pósthóif 493 — Reykjavík.
í svari sínu, er hann ræðir um
verkaskiptingu ríkis og markaðar.
Það er, að víða standi valið aðeins
um ríkisrekstur eða engan rekst-
ur. Hann setur lesendum sínum
afarkosti, ef svo má að orði kom-
ast. Honum yfirsést, að menn geta
með nauðungarlausri samvinnu á
markaðnum leyst ýmis verkefni,
sem ríkið leysir nú — og jafnvel
leyst þau miklu betur en ríkið.
Rekjum i sundur dæmi hans til
sannindamerkis.
Jón óttar segir: „Tökum t.d.
manninn sem er svo ólánssamur
að verða öryrki með fátíðan sjúk-
dóm sem kallar á dýra meðferð. Á
hvað á hann að treysta? Banka-
kerfið? Góðgerðarstarfsemi pen-
ingafólks?"
Jón óttar kemur ekki auga á
þann kostinn, sem skynsamlegast-
ur er og eðlilegastur f þessu tilviki:
einkarekin tryggingafélög. Menn
geta tryggt sig fyrir áföllum,
keypt sér sjúkratryggingar. Og
þeir, sem ekki hafa fyrirhyggju til
þess, verða að taka slíkum áföll-
Hannes H. Gissurarson
um, eigi sú regla að gilda, að menn
beri ábyrgð á sjálfum sér. Þeim er
satt að segja lftil vorkunn.
Eini vandinn er f rauninni sá,
hvað verður um þá, sem aldrei
geta séð um sig sjálfir vegna var-
anlegra örkumla — þá, sem aldrei
geta keypt sér neinar sjúkratrygg-
ingar. Eg trúi því ekki að óreyndu
eins og ég hef áður sagt, að menn
fáist ekki til að hjálpa þeim örfáu,
sem svo er ástatt um, nema ríkið
neyði þá til þess með skattlagn-
ingu sinni. Eg treysti fólki með
öðrum orðum betur en Jón óttar
til að sýna ótilneytt kristilegan
náungakærleika. Eða var mis-
kunnsami Samverjinn starfsmað-
ur Tryggingastofnunar ríkisins?
Mengunarvarnir og
markaður
Síðan segir Jón óttar: „Eða
manninn sem var einn þeirra ör-
fáu í Bhopal á Indlandi sem óaði
eiturbrasið í verksmiðju einni í
bænum. Á hvað átti hann að
treysta? Eftirlit Union Carbide?
Viðtal við forstjórann?

Vinningar í H.H.Í. 1985: 9 á kr. 2.000.000; 108 á kr. 1.000.000; 108 á kr. 100.000; 2.250 á kr. 20.000; 18.855 á
kr. 4.000; 113.436 á kr. 2.500. 234 aukavinningar á kr. 15.000. Samtals 135.000 vinningar kr. 544.320.000