Morgunblaðið - 17.01.1985, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. JANÚAR 1985
Sjóræningjar
á Skaganum
Tónlistarskólinn á Akranesi setur upp söngleikinn
Sjóræningamir frá Pensance eftir Gilbert og Sullivan
Hópur skuggalegra náunga og
sakleysislegra ungra stúlkna hefur
upp á síðkastið sést skjótast inn og út
um dyr Bíóhallarinnar á Akranesi,
oftast eftir að tekið er að skyggja á
Nkaganum.
Þessi umgangur um bakdyr Bíó-
hallarinnar hefur þó ekki skotið
íbúum bæjarins tiltakanlegum
skelk í bringu. Þeir vita sem er, að
hér eru á ferðinni nemendur Tón-
listarskólans á Akranesi, ásamt
nokkrum hraustum mönnum úr
Karlakór Járnblendiverksmiðjunn-
ar, félögum úr kirkjukór staðarins
og óteljandi hjálparkokkum.
Og þó að sumir góðborgarar á
Skaganum séu hárprúðari og úfn-
ari á að líta þessa dagana en sam-
borgarar þeirra eiga að venjast, er
eini „skrekkurinn" sem liggur í
loftinu væntanlega örlítill frum-
sýningarskrekkur.
Ástæðan fyrir öllu tilstandinu er
söngleikurinn Sjóræningjarnir frá
Pensance, sem Tónlistarskólinn
frumsýnir í BíóhöIIinni í kvöld,
klukkan 20.30, eftir langar og
strangar æfingar. Það er í mikið
ráðist að setja upp sýningu áhuga-
manna á þessari vinsælu óperu
þeirra Gilberts og Sullivans, en
þetta er í fyrsta skipti sem hún
kemst á fjalirnar á íslensku leik-
sviði.
Eins og nauðsyn krefur, hefur
mikið iið vaskra manna og kvenna
lagt nótt við dag til þess að koma
sjóræningjaskútunni á flot og þeg-
ar Morgunblaðsfólk átti dagstund
með hópnum í vikunni, varð ekki
annað séð en að téð skúta svifi segl-
um þöndum um svið Bíóhallarinn-
ar.
Þátttakendur í söngleiknum eru
rúmlega þrjátíu, auk allra þeirra,
sem lagt hafa hönd á plóginn utan
sviðs, en allir búningar eru t.d.
heimasaumaðir af staðarkonum.
Unnur Jensdóttir, söngkona og
söngkennari Tónlistarskólans á
Akranesi, hefur æft sönginn og er
jafnframt undirleikari sýningar-
innar, Andrés Sigurvinsson leik-
stýrir og Magnús H. Ólafsson, arki-
tekt, er framkvæmdastjóri sýn-
ingarinnar og yfirhönnuður.
„Bíóhöllin var einu sinni af-
bragðs tónleikahús," segir Magnús.
„En eftir því sem kvikmyndatækn-
in batnaði, versnaði hljómburður-
inn í húsinu. Því hefur orðið að
gera ýmsar breytingar og endur-
bætur, m.a. setja upp hljóðdeyfi-
plötur og gera nýtt gólf á sviðið og
nú held ég, að okkur hafi tekist að
Sjóræningi og herforingjadóttir, Hörður Jónsson og Pálína Fanney Skúla-
dóttir.
ná aftur u.þ.b. tveimur þriðju af
upphaflegutn hljómburði í húsinu."
„1 þessari sýningu eiga allir að fá
að njóta sín,“ segir Jón Karl Ein-
arsson, skólastjóri Tónlistarskól-
ans og jafnframt sjóræningjakóng-
ur í sýningunni. „Það kom ekki til
greina að ráða atvinnusöngvara, þá
hefði tilgangur sýningarinnar fall-
ið um sjálfan sig,“ segir hann.
„Þetta er nemendasýning og við
höfum veitt okkur það frjálsræði
að færa til eitt og eitt einsöngsat-
riði svo að allir fái að eiga sín
„sóló“.
Jón Karl hefur verið skólastjóri
Tónlistarskólans sl. sex ár, en skól-
inn á þrjátíu ára afmæli í ár.
Skólastjórinn kveðst ánægður með
þann áhuga, sem ríki á Tónlist-
arskólanum meðal bæjarbúa, nú
þegar skólinn er að ráðast í stærsta
verkefni sitt til þessa, en hann set-
ur markið hátt og bætir því við, að
takmarkið sé „að Skagamenn fái
jafnmikinn áhugi á tónlist og þeir
hafa á fótbolta".
„Við höfum verið heppin með
fólk og haft góðan tíma til æfinga,"
segir Jón Karl, sem er reyndar
einnig þýðandi verksins, ásamt
Unni Jensdóttur. Söngæfingar hafa
staðið alveg frá haustinu ’83 og
segja þau það hafa létt á leikstjór-
anum, hvað söngurinn var kominn
á góðan rekspöl þegar hann kom til
sögunnar. „Svo getur hann Andrés
nú líka lokkað fram leik hjá fólki,
Hershöfðinginn, Pétur Jónsson.
sem aldrei hefði þorað slíkt áður,
jafnvel ekki í felum," segir Jón
Karl.
Nú hefur leikurinn borist niður í
Bíóhöll, bæjarbúar tínast inn og
taka á sig mynd sjóræningjakónga
og -drottninga, eða saklausra smá-
meyja og herforingjadætra, án
þess að nokkru verði upp ljóstrað
um efni leiksins. Leik- og söng-
MorgunblaftiS/Bjarni.
Slakað á í miðri æfingu. Fremstur krýpur kapteinninn á skútunni, konungur
sjóræningjanna og skólastjóri Tónlistarskólans, Jón Karl Einarsson, fyrir
aftan hann standa þeir Sveinn Gunnarsson og framkvæmdastjórinn Magnús
H. Ólafsson, þá leikstjórinn, Andrés Sigurvinsson, söngstjórinn, Unnur
Jensdóttir, Helgi Þórhallsson og Leif Steindal.
Nætursöngur umhverfis herforingjann.
Þessi tvö ráða ríkjum á skútunni.
stjórinn setja sig í stellingar, hvort
í sínum enda salarins og pexa góð-
látlega um það hvort ráði hverju á
sviðinu.
Áður en hjólin fara að snúast
fyrir alvöru tökum við tali þrjá
fulltrúa þess fjölbreytilega hóps,
sem hér er saman kominn.
„Við erum hér fimm úr hinum
heimsfræga Grundartangakór,"
segir sá sem fyrstur verður fyrir
valinu, Helgi Þórhallsson, verk-
fræðingur við Járnblendiverk-
smiðjuna á Grundatanga, og brosir
bakvið myndarlegt sjóræningja-
skegg.
„Við erum með karlakór við
verksmiðjuna og þegar farið var að
æfa sjóræningjana bárust boð um
að þeir okkar, sem hefðu áhuga á
að vera með, gætu fengið að
spreyta sig. Mér þótti það fýsilegt
og spennandi og var ekki einn um
það, þó að hópurinn frá Grundar-
tanga hafi nú týnt tölunni frá því
sem var í upphafi. Þetta hefur ver-
ið mjög sérstök upplifun og andinn
góður. En vinnan hefur verið það
mikil, að hefði mig rennt grun í það
væri ég varla hér í dag.
Hún Unnur hefur unnið mikið
þrekvirki við þessa sýningu og þó
að stundum hafi gripið um sig
vonleysi og mann hafi langað að
eiga frí, hefur það aldrei staðið
lengi. Þetta er tilvalið tækifæri
fyrir þá sem hafa áhuga á söng og
hefur orðið til þess að við erum
komnir í söngnám, nokkrir úr
kórnum," segir Helgi. „Að vísu hef-
ur það orðið til þess að maður upp-
götvar sér til mikillar skelfingar,
að maður kann ekkert að syngja,"
bætir hann við. „En þetta verkefni
hefur verið mér stórkostleg andleg
upplyfting og þroskað mig félags-
lega,“ segir Helgi Þórhallsson, öðru
Byggingarframkvæmd-
ir við nýtt mötuneyti
Kkppjimsreykjum, 9. janúar. N
ÁRIÐ 1984 KVADDI okkur meó sæmilegu veftri en veðurfarslega var ekki
eftirsjá í árinu, fyrst með afbrigftum snjóþungt og rigning seinnipart sumars.
Þó verftur að vifturkenna góða kafla í vor og haust.
Tíðindallitið var hér á síðast-
liðnu ári. Þó má geta þess að eins
og menn muna lentu tveir breskir
ævintýramenn á Eiríksjökli á leið
sinni til Grímseyjar. Þeim var þó
bjargað á elleftu stundu. Mun
þessi leit að mönnunum vera ein
sú fjölmennasta sem farin hefur
verið fram til þessa.
I Reykholti voru hafnar bygg-
ingaframkvæmdir við nýtt mötu-
neyti og er verið var að grafa fyrir
því kom í ljós gufustokkur, senni-
lega frá tímum Snorra Sturluson-
ar.
Nýbyggingin í Reykholti er um
600 mz að grunnflatarmáli og í
fyrsta áfanga verður byggður
kjallari og ein hæð. Byggingar-
verktaki er Guðmundur Samúels-
son frá Akranesi en arkitektar eru
Helgi og Vilhjálmur Hjálmars-
synir frá Teiknistofunni Óðins-
torgi.
Við barnaskólann á Klepp-
járnsreykjum er búið að steypa
sökkla undir búningsklefa og
íþróttasal. Heitt vatn er nú komið
á Grímsstaði, Skáney og Nes og er
vatnið mikil búbót fyrir þessa bæi.
Garðyrkjubændur eru byrjaðir að
undirbúa ræktunina fyrir næsta
sumar, útlitið er gott og flestir eru
mjög tímanlega, því öll verk hafa
Byggingarframkvæmdir í Reykholti
unnist vel sökum blíðviðris undan- mönnum árs og friðar á komandi
farna daga. árum.
Reykdælir óska öllum lands- Fréttaritari