Morgunblaðið - 29.03.1985, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. MARZ 1985
31
janúar 1960 var Viggó á bv. Oran-
usi á heimleið af Nýfundna-
landsmiðum. Þeir lentu í fárviðri
og ekkert var vitað um skipið. Eft-
ir nokkurra daga leit fannst það
úr flugvél og kom í ljós að þeir
voru án fjarskiptasambands því
að brotsjór hafði komið á skipið og
laskað það. Mikil var gleði manna
er loks náðist samband við skip-
verja og ljóst var að áhöfnin var
heil á húfi, en flestir höfðu þá tal-
ið skipið af.
Eftir að Viggó kom í land var
hann vélgæslumaður næstu 10 ár-
in hjá Síldar- og fiskimjölsverk-
smiðjunni hf. í Rvík, en síðustu
starfsárin vann hann hjá Glit hf.
við viðgerðar- og eftirlitsstörf þar
til heilsa hans brást á si. ári.
Árið 1938 kvæntist Viggó Ásu S.
Björnsdóttur, f. 24. maí 1905, dótt-
ur Björns Kristóferssonar bónda
að Hnausum í Þingi, Húnavatns-
sýslu, og konu hans, Sigríðar
Bjarnadóttur. Ása Sigríður var
mikil myndar- og mannkostakona
sem lést langt fyrir aldur fram, 17.
febrúar ’51, frá fjórum ungum
börnum þeirra. Þau eru: Hilmar, f.
14. febr. 1939, forstöðumaður
Landsbanka íslands á Hellissandi,
kvæntur Auði Guðmundsdóttur;
Gísli, f. 3. maí 1943, verkfræðingur
hjá Vita- og hafnamálastofnun-
inni, kvæntur Kristínu Guð-
mundsdóttur; Björn, f. 29. júlí
1946, rekstrartæknifræðingur með
eigin atvinnurekstur, kvæntur
Hallveigu Björnsdóttur; Sigrún
Vigdís, f. 2. okt. 1948, fóstra, gift
Inga Karli Guðmundssyni. Barna-
börnin eru ellefu.
Eftir lát Ásu Sigríðar stóð
Viggó einn uppi með barnahópinn
sinn. Það var erfitt að stunda sjó-
mennsku með fjögur móðurlaus
börn heima, en með hjálp vina og
vandamanna var úrlausn fengin
um tíma. Þá réðst til hans María
Benediktsdóttir, f. 25. maí 1910,
dóttir Benedikts Helgasonar
bónda að Ytra-Tungukoti, Húna-
vatnssýslu, og konu hans, Guðrún-
ar Þorláksdóttur. Taldi Viggó það
mikla gæfu fyrir sig og börnin, því
að María gekk þeim í móður stað
og reyndist þeim frábærlega vel.
Síðar gengu þau í hjónaband og
var sambúð þeirra mjög farsæl
alla tíð. Síðasta árið sem Viggó
lifði, þá farinn að heilsu og að
mestu leyti lamaður, vék María
vart frá rúmi hans, hvorki á
Landspítalanum þann tíma er hún
mátti hjá honum dvelja né eftir að
hann var fluttur heim í Mávahlíð.
Naut hann einstakrar umhyggju
hennar og fórnarlundar allt til
hinstu stundar.
Viggó átti marga strengi í
hörpu sinni. Bókhneigður var
hann og fróðleiksfús, skákmaður
Lionsmenn
selja herðatré
FÉLAGAR úr Lionsklúbbi Kópa-
vogs selja á morgun, laugardag,
herðatré, og mun ágóðinn renna til
kaupa á Uekjum vegna sundkennslu
við Kópavogshæli.
I fréttatilkynningu frá fjáröfl-
unarnefnd klúbbsins segir að sex
herðatré í pakka kosti 200 krónur
og muni skólanemar úr Kópavogi
aðstoða við söluna.
Lýst eftir
stolnum bflum
Rannsóknarlögreglan í Reykjavík
leitar nú tveggja bfla, sem stolið var i
höfuðborginni fyrr f þessum mánuði.
Hefur hvorugur fundist þrátt fyrir
mikla leit.
Báðir eru bílarnir af Volkswag-
en-gerð. öðrum var stolið 5. mars
við fjölbýlishúsið í Ljósheimum 22.
Það er rauður VW Golf, árgerð
1978, skáningarnúmer R—56872.
Aftan á bflnum er „ÍS“ merki og
annað frá framleiðendum „John
Players Special".
Hinn bíllinn er VW-„bjalla“, sem
stolið var frá Hringbraut 45 þann
14. mars. Þar er um að ræða appel-
sínugulan bíl með númerinu
R—51561.
Þeir sem kynnu að vita hvar þess-
ir bílar eru niðurkomnir eru beðnir
að láta rannsóknardeild Reykjavík-
urlögreglunnar vita.
Minning:
Sigrún Guðmunds
dóttir Stokkseyri
góður og tefldi mikið alla tíð. Auk
þess má nefna bridge sem hann
spilaði, einkum eftir að hann fór
að vinna í landi. Ferðalög um
landið að sumarlagi veittu honum
óblandna ánægju og lífsfyllingu.
Hann hafði gaman af íþróttum,
einkum handknattleik sem hann
fylgdist með af miklum áhuga.
Yndi hafði hann af tónlist og gerði
talsvert af því að spila á orgel og
síðast en ekki síst var stærðfræðin
honum hugleikin og stytti hann
sér oft stundir við að auka þekk-
ingu sína á því sviði.
Ég tel að Viggó, móðurbróður
mínum, sé best lýst með því að
segja að hann hafi verið vandaður
maður til orðs og æðis. Stafaði frá
honum hlýju, þannig að ungir sem
aldnir löðuðust að honum og þótti
vænt um hann. Alltaf hafði hann
tíma til að ræða við frændsystkin
sín og fylgdist með námi og starfi
hvers og eins. Systkinabarnahóp-
urinn var stór og börnum þeirra
fjölgaði með ári hverju. Aldrei
brást það að Viggó og María
heilsuðu upp á nýfæddan frænda
eða frænku og kæmu færandi
hendi. Að eðlisfari var Viggó
hjálpsamur og greiðvikinn og vildi
hvers manns vanda leysa. Börnum
sínum reyndist hann hinn besti
faðir og var þeim stoð og stytta í
uppvextinum og hollráður eftir að
þau fluttust að heiman.
Ég sendi Maríu, börnunum og
fjölskyldum þeirra innilegar sam-
úðarkveðjur.
Blessuð sé minning Viggós E.
Gíslasonar.
Sigrún Sighvatsdóttir
Fædd 7. desember 1915
Dáin 22. mars 1985
Það er talsverð lifsreynsla fyrir
barnfædda Reykvíkinga, komna
vel yfir miðjan aldur, að flytja „út
á land“ og reyna, að það er algjör
líf svenj ubrey ting.
Ég tel mig geta staðfest það,
sem Vilmundur heitinn Gylfason
sagði eitt sinn, og ég minnist ekki,
að hafi verið orðað fyrr en þá, að í
þessu landi búi tvær þjóðir; ekki
aðeins efnalega, heldur miklu
frekar hvað snertir lífsháttar-
umhverfi. Þetta þarf að upplifa til
að skilja.
EKki gerði ég mér grein fyrir
þessu, fyrr en að því kom í mínu
lífi. Þó skildist mér, að ég yrði að
reyna að samlagast því fólki, sem
verða mundi samsveitungar mínir,
og því lá beinast við að ganga í
viðkomandi kvenfélag og fara I
saumaklúbb innan sveitarinnar,
hvað ég gerði svo til strax. — Þar
hófust kynni okkar Sigrúnar Guð-
mundsdóttur, sem þá var hús-
freyja í Hlíðartungu í Ölfusi, og
sem nú er fallin í valinn, 69 ára að
aldri.
Sigrún var mjög áhugaverð
kona. Hún var greind, vel lesin,
ritfær og hagmælt. Hún hafði að-
dáunarvert minni og kunni
ógrynni af sögum og ljóðum, sem
hún sagði frá á mjög skemmtileg-
an hátt. Kímnigáfa hennar var og
frábær.
Kynni okkar Sigrúnar urðu nán-
ari en flestra annarra innan okkar
sveitarfélags, eftir að við unnum
saman í Húsnefnd Félagsheimilis
Ölfusinga síðustu árin. Þar kynnt-
ist ég nýrri hlið á Sigrúnu, eigin-
leikum, sem ég met mikils: Hún
var sjálfri sér samkvæm, kom til
dyranna eins og hún var klædd,
hafði sjálfstæða skoðun á málum
og stóð við hana á hverju sem
gekk. — Ég tel mig hafa verið
lánsama að hafa kynnst henni og
get sagt mig hafa verið vinkonu
hennar og þeirra hjóna.
Sigrún var verðugur fulltrúi
svokallaðrar alþýðustúlku af sinni
kynslóð. Fædd var hún og uppalin
á Stokkseyri, fór í gegnum það,
sem þar bauðst, gegnum vinnu-
konu- og verkakonutímabil í
Reykjavík, m.a. naut Sláturfélag
Suðurlands starfskrafta hennar
og hennar fólks.
Sigrúnu prýddu gleymdir eigin-
leikar hennar kynslóðar: Spar-
semi, nýtni, heiðarleiki og
samviskusemi. — Upprunatilfinn-
ing hennar leitaði svo aftur í sveit,
enda var hún mikill dýravinur og
góð búkona. Þegar halla tók undan
fæti hættu þau hjón búskap og
fluttu til Hveragerðis. Minnis-
stætt er, þegar þau seldu búpening
sinn, kýr í eina átt, fiðurfé og
fleira í aðra, hvað Sigrún lét sér
annt um, að vel væri með farið hjá
nýjum húsbændum.
Eiginmaður Sigrúnar, Sigurður
Jónsson trésmiður að mennt,
greindur ágætismaður, ættaður úr
Grindavík, lifir hana. Þau eignuð-
ust þrjú börn og hafa haft mikið
barnalán.
Skarð Sigrúnar í röðum okkar
hér undir Kömbuum verður vand-
fyllt.
Valgerður Tryggvadóttir,
Vogi í Ölfusi.
Minning:
Helgi Kristjáns-
son bifreiðastjóri
Fæddur 1. janúar 1903.
Dáinn 21. mars 1985.
Helgi Kristjánsson, bifreiða-
stjóri, Stórholti 26, Reykjavík, lézt
í Landakotsspítalanum þann 21.
marz sl., 82 ára að aldri. Helgi
fæddist á Högnastöðum í Þver-
árhlíð 1. janúar 1903 og fluttist
1904 að Grísatungu í Stafholts-
tungum ásamt foreldrum sínum,
Þuríði Helgadóttur og Kristjáni
Kristjánssyni, bónda. Þar bjó fjöl-
skyldan til ársins 1915, en þá
fluttist hún til Borgarness. Þau
hjón eignuðust 12 börn.
Helgi bjó í Reykjavík frá árinu
1926 og stundaði bifreiðaakstur.
Hann hóf störf hjá Eimskipafélagi
íslands sama ár og hann kvæntist
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Rögnu Ingimundardóttur. Það var
árið 1931. Helgi starfaði hjá Eim-
skipafélagi íslands samfellt í um
40 ár, en þegar hann hætti þar
störfum gerði hann út frá vöru-
bifreiðastöðinni Þrótti. Helgi var
kjörinn heiðursfélagi þess félags
1981. Hann var ætíð sjálfstæður
atvinnurekandi og rak vörubif-
reiðina þar til hann varð áttræð-
ur, en þá þótti Helga tími til kom-
inn að selja 30 ára gamlan bílinn.
Hann hætti þó ekki störfum og
hélt áfram næturvörzlu í Hamp-
iðjunni, en því starfi hafði hann
einnig gegnt síðustu æviárin.
Helgi var mikill íþróttamaður á
yngri árum og var hann í fim-
leika- og glímuflokki Iþróttafé-
lagsins Ármanns um árabil. Hann
ferðaðist til Evrópu á árunum í
kringum 1930 ásamt félögum sín-
um í Ármanni og sýndi m.a. Þjóð-
verjum íslenzka glímu. Á þann
hátt má e.t.v. segja, að Helgi hafi
fetað í fótspor Jóhannesar Jós-
efssonar, en leiðir þeirra kappa
lágu síðar saman á lifsleiðinni,
þegar fjölskyldur þeirra tengdust.
Helgi var grannur maður, nett-
ur og léttur á fæti. Hann var í
raun alltaf eins og unglamb að því
er manni fannst, snöggur í hreyf-
ingum og bar sig eins og vel þjálf-
aður íþróttamaður. Hann var bú-
inn andlegum kostum sanns
íþróttamanns. Hann var hógvær
og prúður og vann störf sín af alúð
og með stolti. Hann var jákvæður
í afstöðu sinni til lífsins og hróp-
aði ekki á torgum eins og margra
er siður nú á tímum.
Helgi taldi sig auðnumann og
var ánægður með hlutskipti sitt í
lífinu. Hann kvartaði aldrei þótt á
móti blési og tók sonarmissi með
æðruleysi að því er bezt var séð.
Eins og fyrr sagði var Helgi
kvæntur Rögnu Ingimundardótt-
ur, sem bjó þeim hjónum og fjór-
um sonum þeirra fallegt heimili.
Þau voru gestrisin hjón og sam-
hent og ríkti góður andi á heimili
þeirra. Synir þeirra hjóna eru
Leifur, en hann lézt árið 1981.
Leifur eignaðist tvo syni, þann
yngri með sambýliskonu sinni
Þórunni Óskarsdóttur; Ingimund-
ur, kvæntur Svövu Björgólfs og
eiga þau þrjú börn; Davíð, kvænt-
ur Auði Ragnarsdóttur, en þau
eiga tvær dætur. Davíð eignaðist
dóttur fyrir hjónaband; Þórður, og
er hann yngstur. Hann er ókvænt-
ur og barnlaus.
Ég vil þakka þeim sem öllu ræð-
Jarðarfarar-
skreytingar
Kistuskreytingar, krans-
ar, krossar.
Græna höndin
Gróörarstöö viö Hagkaup,
sími 82895.
ur þá gæfu að hafa fengið að
kynnast Helga Kristjánssyni og
tengjast honum og fólki hans.
Haraldur Johannessen
Nú þegar Helgi er látinn langar
mig að minnast hans með örfáum
orðum, því hefðu allir verið eins
og hann, byggjum við 1 betri og
bjartari veröld. Það er erfitt að
hugsa sér þennan rólega og hlýja
mann farinn.
Þó Helgi hafi verið orðinn 82
ára, var hann ótrúlega beinn og
léttur á velli. Mér er minnisstætt,
þegar hann hljóp eins og ungling-
ur um brattar brekkur æsku-
stöðva sinna í sumar er leið og
sýndi okkur staði, þar sem þau
systkinin höfðu leikið sér.
Ég hef oft hugsað um það, hvað
dætur okkar hafa verið heppnar
að eiga slíka afa, sem þær hafa
átt. Þeir gáfu báðir svo mikið af
sjálfum sér og bættu veröldina f
kringum okkur.
Afabörnin hafa misst mikið.
Þegar Helgi var með fjölskyldu
sinni kom mér oft í hug visa úr
ljóði eftir Örn Arnarson:
Elsku litli ijúfurinn
leiki við þig heimurinn.
Ástin gefi þér ylinn sinn
þó einhver fyrir það líði.
Vertu eins og afi þinn
allra bænda prýði.
Auður Ragnarsdóttir
Blömastofa
Fnðfinns
Suðuriandsbraut 10
108 Reykjavfk. Sími 31099
Opið öll kvöld
tll kl. 22,- elnnig um helgar.
Skreytingar viö öll tilefni.
Gjafavörur.

Birting afmælis- og
minningargreina
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. I minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.