Morgunblaðið - 29.03.1985, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. MARZ 1985
Hefurðu ekki smakkað mat í 3 sól-
arhringa? I»að kalla ég skapgerð-
armann!
HÖGNI HREKKVÍSI
// yÚ ER éG AÐ GaFA BL.ÓMUNUM!
("
Utvarp/Sjónvarp
Kæri Velvakandi!
Ég bið þig vinsamlega að birta
og reyna að fá svar við nokkrum
pistlum varðandi Ríkisút-
varpið/Sjónvarp, sem hér fara á
eftir:
Hver var það eða er það, sem
veitt hefur Ríkisútvarpinu leyfi til
að innheimta afnotagjald þess
með 10% álagi, séu þau ekki
greidd rúmum þremur vikum eftir
að þau falla í gjalddaga, eða t.d.
núna í síðasta lagi 25. mars? Var
ekki Seðlabankinn að auglýsa nú
nýlega að heimilt væri að inn-
heimta skuldir með 4% álagi séu
þær ekki greiddar fyrsta mánuð-
inn eftir gjalddaga? Hver hefir
leyft Ríkisútvarpinu að hækka af-
notagjaldið núna fyrri helming
þess um sa. 27% frá síðasta ári?
Fyrir nokkrum dögum sagði
innheimtustjóri útvarpsins að
„óskilamennirnir", þ.e. víst þeir
sem ekki greiða gjaldið fyrir 25.
þ.m. eða t.d. sá sem greiðir 26.
mars eða einhverjum dögum
seinna, greiddu allan innheimtu-
kostnað þess. Eru það þá ekki
bestu útvarpsnotendurnir? Jafn-
framt sagði hann, að þetta væru
þó ekki nema 20% af notendunum.
Telur hann þá þar með þá sem
lögfræðingar eru látnir reyna að
innheimta hjá, sem fyrir löngu eru
búnir að greiða þetta gjald, og
hafa kvittanir fyrir því í höndun-
um? En því miður veit ég um
nokkur dæmi um slíkt, sem er
furðulegt, og því hvet ég alla að
geyma a.m.k. í 1—2 ár afnota-
gjaldskvittanirnar fyrir útvarp/-
sjónvarp.
Þá vil ég spyrja, er nokkur
nauðsyn á því að hafa afnotagjald,
eða a.m.k. svona hátt, eftir allt
það auglýsingaflóð sem yfir mann
dynur á hverjum degi, og það oft á
dag? Ég man eftir því að einu
sinni á þessum vetri voru þulirnir
Mig langar að gera örstutta at-
hugasemd við lesendabréf frá Ág-
ústu Ágústsdóttur í dálki þínum
þann 22. mars sl. Þar lýsir hún
ánægju sinni með fund hjá Æsku-
lýðsfélagi Seljasóknar og það sem
þar fór fram undir stjórn sr. Val-
Seirs Ástráðssonar sem að sögn
,gú8tu var þar „einn og án allra
hjálpartækja”.
Ekki er að efa að hinn „hjálp-
artækjalausi" prestur hafi staðið
sig með sóma og ekkert nema gott
um það að segja að lofað er það,
sem vel er gert, en miður fannst
mér hjá Ágústu að feMa í leiðinni
sleggjudóma um trúariðkun, sem
búnir að lesa auglýsingar eftir há-
degisútvarp á annan klukkutíma
og var því ekki lokið þegar ég
fafst upp að hlusta á þessi ósköp.
Ig man ekki hvaða gjald var þá
tekið fyrir hvert orð, en dýrustu
útvarpsauglýsingarnar eru eftir
kvöldfréttir, og kostar hvert orð
kr. 160, en er víst nokkuð minna á
öðrum tímum. Þá vil ég spyrja, er
það rétt að hver mínúta í sjón-
varpsauglýsingu kosti kr. 27.000?
Ef svo er held ég að það hljóti að
vera góðar tekjur af þeim. Að
gamni mínu tók ég fyrir nokkrum
dögum tímann sem auglýsingar
voru í sjónvarpinu, tók ég 9 daga,
og voru þær alls þessa daga 134
mínútur, sem mundi þá gera, ef
þetta gjald er rétt, kr. 3.672.000,00,
þ.e. rúmlega þrjár og hálf millj.
kr. Svo maður skilur vel, að Rikis-
útvarpið vilji ekki missa þessar
tekjur, ef leyfðar verða fleiri sjón-
varpsstöðvar.
Auðvitað kostar talsvert fjár-
magn að reka útvarpið/sjónvarp-
ið, þ.e. laun starfsfólksins (sem
víst þykja nú ekki sérlega há), svo
er það viðhald stöðvanna og annar
rekstur. Hvað eru annars margir
sem vinna hjá útvarpinu/sjón-
varpinu? Hvað eru fréttamennirn-
ir margir? Og er ekki ein og sama
fréttastofan fyrir þennan ríkis-
fjölmiðil? Hvað eru tæknimenn,
skrifstofumenn og þulir margir?
Og hvað eru þeir margir sem
vinna ýms önnur störf?
Annars má margt gott segja um
þennan ríkisfjölmiðil, þó að sjálf-
sögðu mætti margt gera á annan
hátt og betur. Er t.d. nokkur
ástæða til að hafa útvarp í gangi
til kl. 3 að nóttu, sem þó er víst
ekki nema eitt kvöld í viku. Hlust-
ar nokkur svo lengi? Ef unglingar
eða aðrir eru svo lengi nætur að
skemmta sér, nota þeir þá bara
ekki sín eigin hljómflutningstæki
fram fer á öðrum nótum og ekki er
henni sjálfri að skapi.
Ég leyfi mér að efast um að Guð
almáttugur sé það einstrengings-
legur að honum sé það tilbeiðslu-
form sem Ágústu Ágústsdóttur
fellur i geð, þóknanlegra en það
sem henni fellur miður.
Umburðarlyndið, sem telja má
eitt höfuðatriða boðskapar Heil-
agrar ritningar, ætti að vera aðal
og einkenni kristinna manna og
megi tíska þess ríkja meðal þeirra
og raunar allra manna.
Virðingarfyllst,
L. Stefán Ásgrímsson
Framnesvegi 11, Reykjavík.
og sínar plötur eða „bönd“?
Ég álít að hvorki útvarp eða
sjónvarp ætti að vera lengur en til
kl. 23.00 eða í hæsta lagi til mið-
nættis. Að byrja að sýna tveggja
tíma mynd í sjónvarpinu kl. 22.30,
sem stendur þá til hálfeitt eða
lengur, finnst mér ekki rétt.
Stundum eru það sæmilega góðar
myndir og þá horfir fólk á þær til
enda, annars eru það oftar lélegar
myndir, sem þá fólk nennir ekki
að horfa á svo lengi.
Þá eru það sögurnar, sem lesnar
eru jafnvel fjörutíu sinnum eða
meira, sem mér finnst ekki rétt.
Og því miður of oft ekki nógu góð-
ur lestur, sem m.a. stafar af því að
upplesari hefur ekki nógu góða
„míkrófón-rödd“. Nú er það ekki
oft sem heyrist 1 útvarpinu jafn
góður lestur eins og þegar t.d.
Helgi Hjörvar, dr. Einar ólafur
Sveinsson o.fl. lásu upp. Hver af
eldri útvarpshlustendum man ekki
þegar Helgi Hjörvar las „Bör
Börson', dr. Einar ólafur las
Njálu? Svona mætti lengi telja.
En hvað er annars greitt fyrir
hvern lestur?
Þá væri mjög æskilegt, að þegar
sýndar eru í sjónvarpinu myndir
með texta að textinn væri örlítið
lengur á skjánum, því það eru
bæði ungir og aldnir sem þurfa
lengri tíma til að lesa textann,
a.m.k. ef hann er langur, t.d. tvær
línur. Þetta munar ósköp litlu í
tíma, gæti verið t.d. í fréttum 1—3
mínútur.
Veðurfræðingarnir sem skýra
veðrið og veðurútlitið í sjónvarp-
inu eru ágætir, en í útvarpinu ekki
eins góðir, þ.e.a.s. þegar karlmað-
ur les veðurfregnirnar flýtir hann
sér óþarflega mikið, aftur á móti
er það ágætt þegar kvenfólkið les
þær, sem er oftast, sem betur fer.
Annars er best að slá botninn í
þetta að þessu sinni, þó margt
fleira mætti taka til.
Gamall útvarpshlustandi,
eða allt frá byrjun útvarpsins
21. desember 1930.
Þessir hringdu . .
Gylliboð
bankanna
Magnea hringdi:
Mér finnast bankaauglýsing-
arnar í sjónvarpinu orðnar að
hálfgerðri skrýtlu. Alltaf er
verið að auglýsa bestu „kjörin"
og gylliboðin birt hvert á fætur
öðru. Raunin er bara ailt önn-
ur, þegar fólk fer að kanna
málið nánar!
Væri ekki hægt að hafa aug-
lýsingarnar raunsærri, þannig
að menn vissu nákvæmlega að
hverju þeir eru að ganga?
Sleggjudómar
um trúariðkun