Morgunblaðið - 02.06.1985, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. JÚNl 1986
Rod Stewart lék á als oddi eftir
landsleik Skota og Islendinga á
þriðjudagskvöldið. Hann var alsæll
með sigur sinna manna — en fannst
úrslitin samt óréttlát. „Þið áttuð að
vinna, ykkar lið var betra, “ sagði
hann um leið og hann heilsaði
kampakátum Skotum á barnum á
Loftleiðahótelinu. Þeir voru á öllum
aldri og vildu ólmir heilsa stráknum
Roddie. „A fina wee lad, “ sagði einn
þeirra og pantaði óbeðinn romm og
kók handa rokkstjörnunni. Stewart
þakkaði fyrir sig á hrognamáli
Glasgow-búa og skrifaði nafn sitt á
leikskrána í þakklætisskyni.
Kem
hingað
Sæl og glöð eftir fslandsdvölina — Rod Stewart og Kelly Emberg á Reykjavíkurflugvelli á þriðjudagskvöldió.
og held hljómleika
ef þið vinnið
Spán í fótbolta
liðið hans fékk á sig mark að hann
var nærri farinn að skæla, litla
skinnið. Broke my heart, poor
lad.“
— Hversu alvarlega tókst þú fót-
bolta sjálfur á sínum tíma?
„Well, býsna alvarlega. Ég spil-
aði með Brentford — nei, varaliði
Brentford, svo allt sé nú rétt. Ég
er enn að spila fótbolta. Nú spila
ég þrisvar í viku með fótboltaliði i
Kaliforníu, sem heitir The Exiles.
Við erum flestir Bretar — þess
vegna heitir það Exiles (Útlagarn-
ir). Það er stórgaman — gallinn er
sá, að við höfum eiginlega enga
almennilega velli í Kaliforniu. Það
er sifellt verið að henda út á þá
grjóti, glerbrotum og svoleiðis.
Enn og aftur: allt öðru vísi en
hér.“
— segir rokkstjarnan Rod Stewart í einkaviðtali við Morgunblaðið
„Sweet Little Rock & Roller“. Stjarnan sýnir taktana.
Landsliðsbúningur
fyrir Stewart yngri
Hann hafði haft miklar áhyggj-
ur af Sigurði Jónssyni landsliðs-
manni, sem varð fyrir meiðslum i
leiknum og gat ekki á heilum sér
tekið fyrr en hann hafði komist
niður í búningsherbergi til að
heilsa upp á hann ásamt lækni
sínum og gömlum fjölskylduvini,
Dr. Patterson, sem hefur hjúkrað
knattspyrnumönnum í yfir tvo
áratugi.
Fyrr um daginn hafði hann
fengið að gjöf íslenska og skoska
landsliðsskyrtu frá Henson og að
auki íslenskan landsliðsbúning og
búning Manchester United á sex
ára gamlan son sinn. Hann varð
yfir sig hrifinn af glænýrri
rauðsprettu og graflaxi á Hótel
Holti í hádeginu og linnti ekki lát-
um fyrr en hann fékk graflaxflak
til að hafa með sér heim. Eftir
stutta gönguferð um miðborg
Reykjavíkur, þar sem hann fékk
að vera í friði fyrir vegfarendum
— öðrum en nokkrum drukknum
Skotum i Austurstræti — naut
hann útsýnisins úr öskjuhlíð yfir
höfuðborgina, sem skartaði sínu
fegursta. Hann var því ánægður
með daginn og lífið — og þá ekki
síður sigur skoska landsliðsins yf-
ir því íslenska.
„Well,“ sagði hann svo þegar við
vorum sestir í herbergi innaf
barnum á Loftleiðahótelinu, „Þið
voruð bara óheppnir. Fótbolti
snýst um að koma boltanum í net-
ið.“
— Hver fannst þér bestur í
skoska liöinu?
„Strachan og Leighton stóðu sig
mjög vel, ekki síst Leighton, sem
varði vítaspyrnuna og bjargaði
leiknum fyrir Skota. Við hefðum í
raun og veru átt að vera tveimur
eða þremur mörkum undir í hálf-
leik ...”
Stórkostlegt tilstand
— En í íslenska liðinu?
„Aaah, númer níu (Teitur Þórð-
arson) lék vel — þú fyrirgefur þótt
ég muni ekki nöfnin. íslenska liðið
sem heild lék mjög vel og hefði átt
að vinna leikinn. Svo einfalt er
það. En þetta var allt mjög
skemmtilegt — öll atriðin fyrir
leikinn, að láta kór syngja skoska
þjóðsönginn, koma með boltann í
fallhlíf niður úr háloftunum, allt
þetta var stórkostlegt. Og það
besta var að það var engin þörf
fyrir allt þetta tilstand. Það hefði
verið hægt að selja inn á völlinn,
láta þá hlaupa í einn og hálfan
tíma og hirða peningana. Þetta
yljar manni um hjartaræturnar.
Hérna var skemmtun, fjölskyldu-
skemmtun. Það er ekki hægt sem
stendur að fara með krakkana
sína á völlinn i Englandi. Áður
fyrr gat maður farið með kærust-
una og fjölskylduna alla á völlinn
og skemmt sér ærlega — nú er
þetta ekki hægt lengur Lætin eru
of mikil. Hérna var þetta allt öðru
vísi. Ég skal segja þér, að ég hálf
skammaðist mín þegar Skotarnir
skoruðu! Rétt hjá mér var lítill
strákur, sem varð svo sár þegar
Betra aö sofa út á morgnana
— Þú etlaðir þér einhverntíma
að verða atvinnuknattspyrmimaður,
ekki satt Hvað gerðist — tók rokkið
völdin?
„Nei, það er ekki hægt að segja
það. Staðreyndin er sú, að mér
þótti svo gott að sofa frameftir á
morgnana! Fótboltamenn geta það
ekki en mig grunaði að ég gæti
verið lengur í rúminu á morgnana
ef ég væri músíkant! Samt held ég
að ég hafi í raun og veru aldrei
tekið fótboltann nógu alvarlega —
mér finnst ég hins vegar taka
músík alvarlega og helga mig
henni af alvöru. Ég reyni þó að sjá
Skota spila hvar sem þeir eru — ef
ég er í nágrenninu, þá fer ég á
völlinn. Æ, ég veit ekki alltaf
hvers vegna, ha ha ha. Stundum
tekur því varla. Þú hefðir átt að
sjá leikinn í kvöld, maður. Ég
hefði 3ko ekki tekið það nærri mér
þótt við hefðum tapað leiknum. ís-
lendingar áttu skilið að vinna.“
Borgarstjórinn í Bankastræti
— Hvernig hefur þér svo líkað
dvölin hér?
„Alveg stórkostlega. Móttökurn-
ar hafa verið mjög innilegar og
hafa yljað manni um hjartaræt-
urnar. Við höfum engu mætt hér
nema hlýju og elskulegheitum.
Þetta hefur verið mjög gaman allt
saman. Það skemmtilegasta í dag
var þegar við vorum á gangi f
miðborginni og hittum borgar-
stjórann, the Lord Mayor, sem var
að fara í gagnstæða átt eins og
ekkert hefði í skorist. Hann stopp-
aði og heilsaði okkur — hæ, Rod,
gaman að sjá þig. Hann er elsku-
legur náungi og bráðfyndinn,
borgarstjórinn hérna, ég varð
mjög hrifinn af honum.“
— Hann er feiknarlega vinsæll