Morgunblaðið - 29.06.1985, Blaðsíða 10

MORGUNBLAÐIP, LAtJGAimAát5ft:2ð.iIfiNÍ Íð8S
ié
Þjóðleikhúsið með
farandsýningu
Örn Árnason og Sigurður Sigurjónsson segja Þórunni Magneu Magnúsdótt-
ur „alveg eins og er“.
LEIKHÓPUR frá Þjóóleikhúsinu
heldur í leikfór þann 1. júlí um
Norður- og Austuríand með gaman-
leikinn Með vífið í lúkunum, eftir
breska höfundinn Ray Cooney. Árni
Ibsen þýddi leikinn, leikstjóri er
Benedikt Árnason, Guðrún Sigríður
Haraldsdóttir gerir leikmynd og
búninga og lýsingu annast Kristinn
Daníelsson. Með hlutverk í sýning-
unni fara Örn Árnason, Þórunn
Magnea Magnúsdóttir, Anna Kristín
Arngrímsdóttir, Sigurður Skúlason,
Randver Þorláksson og Þorgrímur
Einarsson.
Frumsýnt verður að kvöldi 1.
júlí í Félagsheimilinu á Blönduósi,
síðan verða sýningar sem hér seg-
ir: 2. júlí í Bifröst á Sauðárkróki,
3. júlí í Miðgarði í Varmahlíð, 4.
júlí í Nýja bíói á Siglufirði, 5. júlí
í Tjarnarborg á Ólafsfirði, 6. júlí í
Samkomuhúsinu á Akureyri, 7.
júlí verða tvær sýningar í bíóinu á
Húsavík, 8. júlí verður sýning í
Hnitbjörgum á Raufarhöfn, 9. júlí
í Miklagarði í Vopnafirði, 10. júlí í
Valaskjálf í Neskaupstað, 13. júli í
Skrúði á Fáskrúðsfirði og síðasta
sýningin verður 14. júlí í Sindra-
bæ, Höfn í Hornafirði.
Morgunblaðið leit inn á æfingu í
Þjóðleikhúsinu, þar sem verið var
að æfa eitt atriðanna og tók Bene-
dikt Árnason leikstjóra tali. „Það
má segja að Með vífið í lúkunum
sé ærslaleikur eins og þeir gerast
bestir. Leikritið var frumsýnt í
Lundúnum fyrir tveimur og hálfu
ári og gengur enn þar fyrir fullu
húsi, þó svo sýningin hafi verið
þar í sjónvarpi um síðustu jól. Um
þessar mundir er verið að sýna
verkið í fjölmörgum löndum Evr-
ópu sem og í Eyjaálfu og Banda-
ríkjunum," sagði Benedikt.
Um hvað fjallar þetta leikrit?
„Það er illmögulegt að segja
nokkuð um innihald þessa gam-
anleiks án þess að eyðileggja
ánægjuna fyrir áhorfendum, en þó
má geta þess að þarna segir frá
allóvenjulegri uppákomu í Smith-
fjölskyldunni, en um hana snýst
leikurinn. Satt best að segja er
fjölskylda þessi afar óvenjuleg,
þótt enginn geri sér grein fyrir því
nema fjölskyldufaðirinn, John
Smith. Hann er leigubílstjóri.
Þegar lögreglan kemst að því, að
eitthvað er meira en lítið gruggugt
við fjölskyldu þessa, neyðist fjöl-
skyldufaðirinn að grípa til ör-
þrifaráða. Hann beitir allri
kænsku sinni og lævísi við að
ljúga fjölskylduna út úr vandræð-
unum. Sá böggull fylgir þó
skammrifi, að lygin býr til fleiri
vandamál en hún leysir. Ástandið
versnar svo um allan helming þeg-
ar hinir stórfurðulegu leigjendur
fara að blanda sér í hina hröðu og
flóknu atburðarás og reyna að
hjálpa, því þá fyrst fer allt í hnút.
Að lyktum er flækjan orðin það
mikil að John Smith neyðist til að
ljúga sig út úr lyginni líka, en
lögreglan trúir ekki einu einasta
orði. Þegar upp er staðið veit eng-
inn hvað snýr upp og hvað niður
— og það er kannski besta lausn-
in, a.m.k. fyrir Smith-fjölskylduna
furðulegu."
Er einhver boðskapur í þessu
leikriti?
„Já, vissulega. Hér má segja að
boðskapurinn sé, að hláturinn
lengi lífið, hér njóta menn lífsins,
en það er það sem við viljum njóta
öðru fremur."
Sýnir Þjóðleikhúsið árlega úti á
landsbyggðinni?
„Því miður er þetta ekki árviss
viðburður, enda þótt best væri að
sú væri raunin. Þetta hefur ekki
alltaf verið hægt, og kemur þar
margt til. Leikarar hafa þó yfir-
leitt haft mikla ánægju af þessum
ferðum, og væri óskandi ef hægt
væri að fjölga þeim í framtíðinni."
Hversu margir taka þátt í þess-
ari uppfærslu?
„í hópnum sem fer út á land eru
í allt 12 manns. Allir leikararnir
eru fastráðnir við Þjóðleikhúsið,
og hafa allir leikið aðalhlutverk i
ýmsum verkum.
Meðalaldur þeirra er lágur en
allt eru þetta prýðisleikarar og
þau hafa öll lagt mikla vinnu i
undirbúning. Það sem mér finnst
skemmtilegast við þetta er þó, að
frumsýning verður á Blönduósi,
því nú standa leikararnir loks
undir nafni, þeir eru sannkallaðir
þjóð-leikarar,“ sagði Benedikt
Árnason að lokum.
Leikstjórinn Benedikt Árnason og Guðrún Sigríður Haraldsdóttir. Hún sér
um leikmynd og búninga.
Leikarahópurinn, talið frá vinstri: Randver Þorláksson, Sigurður Skúlason,
Pálmi Gestsson, Þorgrímur Einarsson, Sigurður Sigurjónsson. Neðri röð:
Anna Kristín Arngrímsdóttir, Örn Árnason og Þórunn Magnea Magnúsdótt-
ir.
Skipulagt kaos í sófanum. Randver Þorláksson stendur álengdar og fylgist
með.
„Ég get ekki sagt aö
það hafi háö mér aÖ
einhverjir hafi viljað
festa mig í gaman-
hlutverki“
SIGURÐ Sigurjónsson þekkja
vafalaust flestir íslenskir leíklist-
arunnendur. Hann útskrifaðist frá
Leiklistarskóla íslands árið 1976.
Skömmu síðar var hann fastráðinn
við Þjóðleikhúsið. Hann hefur
leikið í fjölmörgum leikritum og
sjónvarpsþáttum.
„Ég hef leikið tðluvert í
Sigurður og Pálmi Gestsson.
„Þyrfti
anum í
gamanleikjum, en þó ekki ein-
göngu. Til stendur að sýna „Með
vífið í lúkunum" eftir Ray Coon-
ey úti á landi á næstunni. Þetta
er ærslaleikur sem frumsýndur
verður á Blönduósi 1. júlí. Ég
segi ærslaleikur, enda þótt at-
burðirnir sem gerast séu í raun
háalvarlegir. Maður nokkur fær
höfuðhögg og hinar daglegu
venjur hans færast gjörsamlega
úr skorðum við það. Síðan dregst
fjöldi saklauss fólks inn i spilið
og alls konar ruglingur kemur í
kjölfarið. Það væri allt eins
hægt að skrifa leikrit um sama
efni sem allir tækju alvarlega og
jafnvel táruðust yfir,“ segir Sig-
urður.
að gleyma text-
heilum
Þykir þér fólk tengja þig of
gamanhlutverkum ?
„Ég hef fengið ágætisþjálfun í
gamanleikjum í gegnum tíðina.
Þó er ekki þar með sagt að ég líti
á það sem einhvers konar sér-
hæfingu. Það eru bæði til góðir
og vondir leikarar. Góður leikari
leikur vel, hvort sem um er að
ræða gleðileik eða harmleik. Ég
get ekki sagt að það hafi háð mér
að einhverjir hafi viljað festa
mig í gamanhlutverki. Það er
margt annað sem skiptir máli,
til dæmis andinn í leikarahópn-
um, vinnuaðstaða og fleira. Und-
irbúningur hvers leikrits skiptir
einnig ákaflega miklu máli.
Undirbúningur þessa verks hef-
þættiu
ur gengið eftir áætlun. Þetta
hefur verið erfiður tími en
ánægjulegur. Hópurinn er sam-
stilltur. Mjög margir leikarar
eru ávallt á sviði í einu svo að
tímasetnig verður að vera góð.“
Hefurðu áður leikið úti á
landi?
„Ég lék í verki eftir Dario Fo,
„Við borgum ekki“, í tvö sumur.
Það var með Alþýðuleikhúsinu.
Einnig sýndi ég með kabarett
„Úllen dúllen doff“. Ég hef hins
vegr aldrei farið út á land á veg-
um Þjóðleikhússins.“
Áttu eitthvert draumahlut-
verk?
„Nei, ég get ekki sagt það. Ég
reyni að einbeita mér að því
„Eiginlega þyrfti ég að koma mér upp ein-
hverju meiri háttar slysi, rífa niður
sviösmynd eöa gleyma algerlega textanum
f heilum þætti. Þá gæti ég alltaf vitnaö til
þess eftir á“
Sigurður Sigurjónsson í hlutverki
sínu í „Með vffið í lúkunum“
hlutverki sem ég fæ hverju sinni.
Yfirleitt hef ég verið heppinn,
viðfangsefnin hafa verið mörg
og ólík. Ég hef yfirleitt nóg með
mig þar sem ég er — þó væri
gaman að leika Hamlet einhvern
tíma. Hann er þó ekki efstur á
óskalistanum," segir Sigurður
íbygginn-
Manstu eftir einhverju spaugi-
legu atviki er tengist þessu
verki?
^Nei, því miður. Nú hlýt ég að
valda einhverjum vonbrigðum,
það er alltaf verið að spyrja um
þetta. Það er alltaf eitthvað
spaugilegt sem gerist öðru
hverju, ýmiss konar smáatriði er
krydda tilveruna. Þó man ég
ekki eftir neinu stórvægilegu. —
Eiginlega þyrfti ég að koma mér
upp einhverju meiri háttar slysi,
rífa niður sviðsmynd eða gleyma
algerlega textanum í heilum
þætti. Þá gæti ég alltaf vitnað til
þess eftir á,“ segir Sigurður og
hlær.
Ertu hjátrúarfullur?
„Ég veit ekki hvað skal segja.
Einu sinni tók ég alltaf ákveðna
skjalatösku með mér á sýningar.
Hún var galtóm, en ég tók hana
með mér á fyrstu sýninguna og
skildi hana því ekki við mig með-
an verkið var flutt. Ég verð að
fylgja ákveðnu mynstri fyrir
hverja sýningu. Það sem ég geri
fyrir fyrstu sýningu reyni ég að
gera eins fyrir allar þær sýn-
ingar er fylgja á eftir. — Maður
tekur enga óþarfa sénsa í þess-
um bransa."
Hvað varð svo um skjalatösk-
una?
„Tjah. Taskan. Hún liggur nú
tóm heima hjá mér. Ég ætla allt-
af að fleygja henni en þori það
nú varla. — Ég gæti þurft að
grípa til hennar í framtíðinni.
Kannki fer ég með hana út á
land... hver veit?“