Morgunblaðið - 25.08.1985, Qupperneq 2

2 B
MORGUNBLADID, SUNNUDAGUR 25. ÁGtlST 1985
Rennt í hlað
Það var orðið heldur áliðið er
blaðamenn mættu í Laxahvamm,
myndarlegt veiðhús Veiðifélags
Miðfirðinga. Klukkan orðin fimm
og auðvitað bjuggumst við við því
að það væri ekki nokkur veiðimað-
ur í húsinu, það hlytu allir að vera
komnir út í á. Þar skjátlaðist
okkur. Menn voru úti við og inni
við að tygja sig, danskir greifar,
íslenskur kokkur: Eyþór Sig-
mundsson og Graf Moltke, greif-
inn með tveimur löndum sínum,
Eyþór í kompaníi við Henrik
Thorarensen. „Það er aldrei veitt
með stressi hér,“ sagði Eyþór sem
var nýbúinn að draga á sig veiði-
gallan, en dró hann samt af sér
aftur og pantaði kaffi hada gest-
unum. Böðvar veiðifélagsformað-
ur á Barði var bara ánægður að
áin ætti að verða greinarefni í
Loftköst 14 punda
Austurárhængs ...
mann er upp frá,“ sagði Hermann
og fýsti okkur að sjá þá aflakló að
störfum, enda maðurinn nýbúinn
að setja met ásamt eiginkonu
sinni, Guðrúnu, í Laxá á Ásum, 33
laxar á stöngina yfir daginn. Geri
aðrir betur. Þau hjón höfðu fengið
3 laxa, eða öllu heldur Gulli, Guð-
rún hafði verið óheppin, sett í þrjá
laxa á fluguna sína, þreytt þá og
misst síðan. Fjórða laxinn fékk
Gulli rétt fyrir níu, 5 pundara sem
var óratíma að rjála við orminn.
Meðan leikurinn stóð sem hæst
hrópaði veiðiklóin yfir 200 metra
vegalengd til blaðamanns:
„Hvernig á ég við svona kenja-
laxa?“ „Kippa í til hliðar," var æpt
á móti. „Nei, alls ekki,“ var svarað
um hæl, ég er búinn að missa þá
marga svoleiðis, sjáðu hvað ég
geri... “ Svo lyfti hann stönginni
og festi í fiskinum.
Nú var mál að hætta, klukkan
orðin níu og veiðimenn tók að
drífa að með aflann. Hann reynd-
ist umtalsverður og það gekk mik-
ið á við vigtina. Þar stóð Böðvar
formaður með svuntu og hníf, eins
og yfirkokkur, vó hvern fisk og
mældi nákvæmlega, skóf síðan af
FJAÐRAFOK
ÍMIÐFJARÐARÁ
dagblaði. Hann fékk sér kaffi með
okkur og greindi frá firnagóðum
heimtum úr seiðasleppingum og
góðum árangri af því að grafa
hrognabú á staði þar sem enginn
lax getur gengið, en búa eigi að
síður yfir góðum uppeldisskilyrð-
um. Eyþór studdi allt saman
dyggilega og margsagði að í Mið-
firðinum væru að gerast stórir
hlutir. Yfir 70 merktir laxar hafa
veiðst, flestir smáir, en nokkrir
stórir eftir tveggja ára dvöl í sjó.
Þetta eru geysigóðar heimtur,
engin spurning um það og mikil
bjartsýni ríkjandi í Miðfirðinum.
Böðvar sýndi okkur merkta laxa,
bæði lifandi og dauða, hina lifandi
átti að senda í haust til Hólalax til
kreistingar. Tilraununum verður
haldið áfram.
Það var að koma fiðringur í
blaðamenn, tíminn leið, birtu tók
að breyta og ekkert fararsnið á
Eyþóri. „Er einhver að reyna við
tröllið í Núpsfossum? Við ætluð-
um m.a. að fá úr því skorið hvort
þetta væri lax,“ var Eyþór spurð-
ur. Svarið var hvísl: „Þetta er
steinn.“ „Ja, sumir telja sig hafa
séð hann synda um hylinn. Sjálfur
hef ég ekki séð hann, fór þó fram
eftir,“ skaut Böðvar inn. Loks
héldum við af stað, litum á
Kambsfoss í Austurá og héldum
siðan upp með Vesturá í fylgd
Böðvars. Á brúnni við Túnhylinn
voru tveir garpar, gráir fyrir járn-
um, röntgengleraugun, langar
stangir og sökkuraðir: Hermann
úrsmiður og Walter Lenz. Þeir
voru búnir að fá þrjá og voru að
renna af brúnni fyrir hóp af löx-
um sem sáust greinilega með ber-
um augum. Einn af löxum þeirra
Hermanns og Walters var merkt-
ur, 5 punda fiskur. „Gulli Berg-
Jepparnir fastir / ínni og Eyþór drepur tímann.