Morgunblaðið - 08.02.1986, Page 35

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. FEBRÚAR 1986
35
„Tengdapabbi" minn kom inn í
líf mitt 1968 eða fyrir 17 árum er
hann hóf sambúð með tengdamóður
minni, Jórunni Ólafsdóttur. Hann
kom eins og ljóð inn í lff hennar
sem hafði verið erfitt og hálf ein-
manalegt frá því hún missti mann
sinn 22. október 1954, hún flutti
til hans í hús hans á Klapparsti'g 3
í Keflavík og þar áttu þau yndislegt
heimili og var gott að koma til
þeirra.
Alltaf var „tengdapabbi" minn
jafn hress og yndislegur heim að
sækja, það byrjaði nýr kafli í lffi
Minning:
Júlíus Jónsson
Fæddur 19. júlí 1907
Dáinn 28. janúar 1906
Glaður ég horfí nú, himins til,
Jesús, minn Drottinn og Guð.
Og hugrakkur fylgja þér, ætíð ég vil,
Jesús, minn Drottinn og Guð.
Baslið sem þjáði mig, búið er,
Jesús, minn Drottinn og Guð.
Minn blessaði Frelsari, tók það frá mér,
Jesús, minn Drottinn og Guð.
Allar þær sorgir er sóttu á,
Jesús, minn Drottinn og Guð,
og syndir og kvíða, rakst þú mér frá,
Jesús, minn Drottinn og Guð.
(Sálmabók Fíladelfiukirkju
(Ól.Ág.)
í dag er til moldar borinn
„tengdapabbi" minn Júlíus bifreiða-
stjóri í Keflavík. Hann fæddist í
Reylq'avík á Vesturgötu 59. For-
eldrar hans voru Hugborg Helga
Ólafsdóttir frá Núpi undir Eyjafjöll-
um og Jón Nikulásson frá Hamri í
Flóa. Hann var fjórði í röð sjö
systkina en eldri voru Ólafur og
tvíburamir Vilborg og Gróa. Gróa
dó mjög ung, næstur var Júlíus þá
Margrét, Guðjón og yngst Bergrós
sem ein systkinanna er á lífi.
Aðeins fjögurra ára var Júlíus
sendur í fóstur til föðursystur
sinnar, Guðríðar Nikuiásdóttur og
manns hennar, Einars Gíslasonar
en þau bjuggu í Keflavík. Þar ólst
hann upp við mikla ást og um-
hyggju og voru Einar og Guðríður
honum sem beztu foreldrar og þótti
Júlíusi ákaflega vænt um þau og
endurgalt hann þeim það í elli
þeirra.
Júlfus trúlofaðist Jónínu Ingveldi
Vilborgu Ámadóttur frá Teigi í
Grindavík og eignuðust þau §ögur
böm saman, Jónu Klöm, fædd 22.2.
1934, ekkja, og er hún búsett í
Denver Colorado, á hún 5 böm og
3 bamaböm. Guðmund Áma, fædd-
ur 11.7. 1936, yfirverkstjóri hjá
Landsíma íslands f Keflavík, hann
er giftur Valgerði Sigurðardóttur
og eiga þau 3 böm. Guðríður Elsa
fædd 30.6.’40, gift Sigurði Gunn-
arssyni verzlunareiganda í Keflavík
og eiga þau 3 böm og 3 bamaböm.
Einar Viðar, söngvari og skrifstofu-
maður í Keflavík fæddur 20.8.’44,
giftur Hafdísi Ragnarsdóttur og
eiga þau 4 dætur.
Júlíus og Vilborg slitu samvistir
og voru bömin hjá Júlíusi og var
honum ávallt mjög annt um bömin
sín og að þau hefðu það alltaf sem
bezt. Vilborglést 1968.
þeirra beggja en þau fóm í ferðalög
bæði erlendis og eins innanlands,
vom í tjaldi og sumarhúsum og
nutu þau þess bæði innilega, og
ekki gátu þau verið án hvors ann-
ars.
Og ekki gátu þau verið án hvors
annars.
Nú þegar ég þarf að kveðja minn
kæra „tengdapabba” sem mér þótti
svo vænt um og var okkur og böm-
um okkar alla tíð svo góður og
tryggur er mér efst í huga þakklæti
fyrir allt, þegar ég sat hjá honum
og hélt í hönd hans síðustu leguna
og við töluðum saman mest með
augunum. Það var margt sem fór
þar á milli og ef hann vildi ekki að
ég færi alveg strax þá hélt hann
fast í mig og ég í hann, nú veit ég
að honum líður vel og ég veit að
góður Guð hefur tekið vel á móti
honum og gert hann aftur frískan
og kátan og svo var hann líka búinn
að lofa að taka á móti mér þegar
minn tími kæmi og það veit sá sem
allt veit að þá þarf ég ekki að kvíða
neinu.
Ég vil fyrir hönd okkar allra
þakka starfsfólki á deild E-6, Borg-
arspítalanum, fyrir alla blíðu og
umhyggju sem honum var sýnd, það
hefði ekki verið hægt að hugsa sér
betri umönnun.
Elsku tengdamamma mín, Guð
hefur vísað þér veginn hingað til
og mun gera það áfram, og svo áttu
okkur öll að, bæði þín böm og
bömin hans Júlla sem hafa alla tíð
verið þér einstaklega góð og þakk-
lát fyrir hvað vel þú hugsaðir um
hann.
Hér ríkir himneskur friður.
Hljótterábænastund.
Krýp ég að krossinum niður
kominn á Drottins fund.
(P. Sigurg.s.)
Hanna
Mig langaði í örfáum orðum að
minnast afa míns, Júlíusar Jónsson-
ar, og þakka honum um leið fyrir
17 ára skemmtileg og góð kynni.
Það var ekki laust við að lítill
fimm ára drengur væri hrærður,
spenntur og fullur eftirvæntingar í
bifreið foreldra sinna á leið til
Keflavíkur haustmánuð einn 1968.
Það sem af var ævi sinnar hafði
hann vanist því að eiga einn afa,
meðan önnur böm sem hann þekkti,
áttu tvo. En nú var hann á leið til
Keflavíkur, eins og áður var getið
til að heimsækja ömmu sína og
mann sem hún var farin að búa
með. Móðir drengsins hafði tjáð
honum frá þessu fyrr um daginn
og síðan þá höfðu margar spuming-
ar vaknað hjá honum, enda ekki
hægt að ætlast til þess að hann
skildi alla þætti hins margslungna
lífs. En nú var hin stóra stund
upprunnin. Þegar drengurinn steig
út úr bflnum hlaut hann góðar
móttökur hjá ömmu sinni og þá tók
hann eftir honum. Þama stóð
hann ... maðurinn. Það var ekki
laust við að feimnin yfirbugaði
drenginn en hann harkaði af sér
og heilsaði manninum. En nú kom
------7----
VOLKSWAGEN
GOLF
ÁRGERÐ 1986
ÞÝskur kostdQhpur
sem hceíir öllum
MED NÝRRI
OG KRAFTMEIRI VÉL
Júlíus bytjaði snemma að vinna
enda iðinn og handlaginn. Hann var
til sjós og vann við smíðar en lengst
af starfaði hann sem bifreiðastjóri
á vörubifreiðum fyrir ýmis fyrirtæki
og síðan á sínum eigin bfl. Síðustu
27 starfsár sín starfaði hann hjá
Olíufélaginu Esso á Keflavíkurflug-
velli en þar hætti hann er hann
varð sjötugur. Hann var nú ekki
alveg ánægður með það því hann
vildi alltaf hafa eitthvað að gera.
Lýstu þeim héðan
erlokastbrá
heilaga Guðsmóðir
himnum frá.
(Stefán frá Hvítadal)
GOLFINN
ei tœi i ílestan sjó
# Kjörínn íjölskyldubíll
# Duglegui atvinnubíll
# Vinsœll bílaleigubíll
# Skemmtilegur sportbíll
Verö frá kr. 498.000
upp vandamál sem erfítt var fyrir
drenginn að fínna lausn á í fljótu
bragði. Hvað átti að kalla manninn?
Júlfus, Júlla eða afa? Já, afa. En
hvað ef hann vildi ekki láta kalla
sig afa, hvað þá? Það var bara ein
lausn á þessu, spyija hann.
„Heyrðu, má ég kalla þig afa?“ og
svarið lét ekki á sér standa. „Það
máttu svo sannarlega gera.“ Svo
að upp frá því kallaði ég hann afa.
Þannig vom mín fyrstu kynni af
afa Júlla eins og ég man þau. Minni
bamsins er kannski ekki það
gleggsta en samt, svona man ég
þetta.
Við þetta ofangreinda tækifæri
gaf afi mér gjöf sem tákn vináttu
okkar, munnhörpu sem ég hef nú
til minningar um hann og liðna
atburði.
Já, til minningar því nú er afí
farinn frá okkur og það eina sem
við eigum eftir eru minningar. Góð-
ar minningar að mínum dómi. Það
var alltaf gaman að koma heim til
afa. Lágvaxinn og mjög brosmildur
maður er efst í huga mér. Maður
var alltaf velkominn hvert sem hann
fór og alltaf hafði hann frá nógu
að segja og ávallt var hann forvitinn
um hagi manns.
Það var mikill missir er elsku afi
okkar fór, en „einhvem tíma verða
allir menn að deyja“ eins og segir
í ljóðinu og því verðum við öll að
hlíta.
„Góði Jesú, fýrir greftran þín
gefðu síðasta útfdr min
verði friðsöm og farsæl mér,
frelsuð sál nái dýrð hjá þér.
I þriðja lagi huggun hrein
hér veitist mér á alla grein;
guðs sonar hold því greftrað var
greftun minni til virðingar.
Helgum guðs bömum herrans hold
helgaði bæði jörð og mold,
gröfin því er vort svefnhús sætt,
svo má ei granda reiðin hætt.
Svo að lifa, ég sofni hægt,
svo að deyja, að kvöl sé bægt,
svo að greftrast sem guðs bam hér
gefðu, sætasti Jesú, mér.“
(Hallgrímur Pétursson. Úr
Passíusálmi nr. 49)
Það verður seint þakkað allt það
sem afí gerði fyrir ömmu og okkur
hin. En þó hann sé farinn munum
við ekki gleyma. Hvfli hann í friði.
Sveinn Guðmundsson