Morgunblaðið - 06.07.1986, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. JÚLÍ 1986
23
við alla hluti. Ég hef til dæmis ekki
tæki til að geta þvegið öll efni. Það
er mikilvægt að þurrka þau sem
fyrst svo að litir renni ekki til og
ég hef engar þurrkur til þess. En
ástandið heima er ekki alvarlegt
og ég reyni að gera það sem ég get.“
Á styrk til að gera
við íslenska muni
Aðbúnaður á Abegg-stofnuninni
er fyrsta flokks. Þvotta-, þurrkun-
ar-, viðgerðar- og geymsluaðstaða
er til fyrirmyndar og þangað er oft
leitað þegar merkir munir finnast
eða gera þarf við mikil verðmæti.
Margrét sagði að íslenskir þjóðmun-
ir væru oft nokkuð grófir í saman-
burði við textílinn sem hún kemst
í kynni við á svissneska safninu.
En hökullinn, sem hún hafði með
sér, er fínn og fallegur þótt slitinn
sé. „Hann er talinn vera frá Eng-
landi," sagði hún. „Hann var mjög
einkennilega settur saman og eins
og einhver viðvaningur hefði verið
þar að verki.“ Hökullinn er skreytt-
ur stórum, ísaumuðum krossi sem
Margrét lauk fyrst við að gera við.
„Það kom í ljós að gullið í krossinum
er skínandi fínt. Eg þurfti ekki að
bursta það upp eftir að ég hreinsaði
hann og forstöðukonan hér sagði
að það væri mjög hreint og fínt
gullið í honum."
Margrét metur vinnuaðstöðuna á
Abegg-stofnuninni mikils. Þar ríkir
ró og friður og hún sagði að það
væru veruleg viðbrigði að koma
aftur heim í annimar á Þjóðminja-
safninu eftir þrjá mánuði í sveita-
sælunni. Hún heldur laununum sín-
um heima, enda vinnur hún að ís-
lenskum verkefnum, en fær auk
þess styrk frá Abegg-stofnuninni.
„Þeir sem komast hér að í þjálfun
vinna yfírleitt að verkefnum fyrir
stofnunina en mér er leyft að vinna
að íslenskum hlutum. Eg efast um
að margir geri sér grein fyrir hversu
mikils virði það er fyrir íslenska
Þjóðminjasafnið," sagði hún. For-
stöðukona viðgerðardeildar
Abegg-stofnunarinnar hefur ávallt
boðið henni að koma aftur hvenær
sem hún vill og Margrét segist gera
það þegar hún getur.
Hún hefur búið á mismunandi
stöðum þau fjögur skipti sem hún
hefur starfað í Sviss en í vor bjó
hún á gistiheimili sem kaþólskar
nunnur reka inni í Bem. Aginn þar
var mikill og hún varð að vera
komin heim fyrir klukkan 10 á
kvöldin. En Margrét sagði að það
væri á sig leggjandi fyrir aðstöðuna
á Abegg-stofnuninni og auk þess
væri vinnudagurinn langur, frá átta
til fímm.
Grein og myndir:
Anna Bjarnadóttir
islenskl hökullinn sem Hargrét byrjaði að gera við á Abegg-
stofnuninni er ansi slitinn og máður.
Margrét setur efni á bak við hökulinn svo að götin sjáist ekki
og festir niður þræði sem hafa losnað í skrautsaumnum.
Margrét Gísladóttir við vinnu sina.
mig svo að ég hefði fleiri möguleika
en handavinnukennslu. Fyrst datt
mér í hug að læra handritaviðgerð-
ir, af því að ég hafði heyrt talað
um þær, en faðir minn, Gísli Gests-
son, sem var safnvörður á Þjóð-
minjasafninu, stakk upp á að ég
lærði að gera við gamla textílmuni.
Ég ákvað strax að snúa mér að
því og Þór Magnússon, þjóðminja-
vörður, hjálpaði mér að komast á
þjóðminjasafnið í Stokkhólmi _ í
þriggja mánaða nám 1973. Ég
starfaði nokkur sumur Þjóðminja-
safninu með kennslunni en hætti
að kenna 1978 og hef verið í fullu
starfi á safninu síðan.
Ég hef sæmilegt pláss á Þjóð-
minjasafninu, en annars er þröngt
um alla þar. Ég get gert einföldustu
hluti þar og það er af nógu að taka.
Það eru hreinar línur að ég kemst
ekki yfír að gera að öllum hlutum
sem með þarf. Hlutir sem liggja
óhreinir áratugum saman molna
smátt og smátt og það er mikilvægt
að þvo þá. Sumir hlutir hanga held-
ur ekki nógu vel og ég hef tekið
nokkra niður, hreinsað þá og sett
á þá útbúnað þannig að það fari
betur um þá. En ég get ekki gert
Það tók Margréti þijá daga að
fínna rétta litinn á efnið sem hún
lagði á bak við hökulinn frá Hítar-
dal. Hún sótti litunamámskeið hjá
efnafyrirtækinu Ciba Geigy í Basel
árið 1983 og veit því hvað hún er
að gera þegar hún velur efni til að
laga þjóðmunina. En heima hefur
hún enga aðstöðu til að lita efni.
„Ég hef litina en mig vantar öll
tæki til að getað notað þá,“ sagði
hún. Starf hennar er mikið þolin-
mæðisstarf og væri ekki við allra
hæfí en hún s gisf hafa gaman af
því. „Það er sérstaklega gaman
þegar hlutimir taka svona breyting-
um,“ sagði hún, strauk varfæmis-
lega yfír hökulinn og bætti svo við:
„Sumir íslensku munimir eru
skemmtilega skítugir og taka
stakkaskiptum þegar ég hreinsa
þá.“
Allir óhreinir hlutir molna
smátt og smátt
Margrét er eini Islendingurinn
sem hefur lært að gera við textíl-
muni. „Ég kenndi handavinnu í
Húsmæðraskólanum á Laugarvatni
í fímmtán ár en kærði mig ekki um
að vera á Laugarvatni ævilangt og
; ákvað að leggja eitthvað nýtt fyrir
MKHEVROPUFERD ÚRVAI5 6.Á6ÚST iNÚERU
UJX
TRIER
KOBLENZ
RÍN
RUDESHEIM
MADNE
i ii:ii ji:i jíievk j ferðabílinn í Luxemborg máttu
vera viss um að framundan sé
frábært ferðalag.
Ferðatilhögun
Úrvalsfararstjórinn Friðrik G.
Friðriksson verður með hópnum allan
tímann.
Farið verður um Þýskaland, Sviss,
Varla er hægt að hugsa sér jafn
fyrirhafnar- og áhyggjulausan
ferðamáta og rútuferðina um
Mið-Evrópu.
Allt hefur verið þrautskipulagt og þegar
þú stígur inn í loftkældan lang-
FREIBURG
EISASS
MUNCHEN
KUFSTEIN
Frakkland, Austurríki og Lúxemborg og
margir ógleymanlegir staðir
heimsóttir. Alls tekur ferðin 15 daga,
farið 6. ágúst og komið aftur
þann 20.
Innifalið
Flug, gisting í 14 nætur á fyrsta flokks
hótelum - öll herbergi eru með
Sér baðherbergi, 14 morgunverðir,
11 kvöldverðir, allur akstur og
skoðunarferðir, aðgangur að söfnum,
köstulum, skemmtigörðum, vínkjöll-
urum o.fl. Sigling á Rín og þaulkunnugur
íslenskur fararstjóri.
Verð pr. mann kr. 50.442,- í þríbýli;
kr. 51.562,- í tvíbýli; kr. 59.267,-
í einbýli. Þú finnur ekki þægilegri
ferðamáta.
Ferðaskrifstofan Úrval v/Austurvöll. Sími (91) 26900.
GOTT FÖLK I SÍA