Morgunblaðið - 13.08.1986, Side 41

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. ÁGÚST 1986
41
Fyrstu krónur Krýsuvíkursamtakanna afhentar. Talið frá vinstri: Ingibjörg- Hinriksdóttir, Sigurbjöm
Bernharðsson, Arnar Ómarsson, Halla Garðarsdóttir og Ragnar Ingi Aðalsteinsson.
Krakkar úr Kópavogi
styrkja
Krýsuvíkursamtökin
Að hneykslast á og hnýta í öll
uppátaeki unglinga er alda-
gömul íþróttagrein, sem iðkuð hefur
verið víða um heim. „Þessi ungdóm-
ur er gersamlega ábyrgðarlaus og
óhemju eigingjarn," er s«tning, sem
oft hefur verið látin fjúka yfir kaffi-
bolla og kökusneið og venjulega er
þá klykkt út með hinu fomkveðna
spakmæli: „Já, heimur versnandi
fer“. En er það rétt? Eru unglingar
eigingjamir sjálfselskupúkar, sem
ekkert vilja gera til að leggja öðrum
lið? „Ó nei, ekki fellst ég á það
þegjandi og hljóðalaust," segir
Ragnar Ingi Aðalsteinsson, starfs-
maður hinna svokölluðu Krýsuví-
kursamtaka. Ekki alls fyrir löngu
fengu samtökin nefnilega heldur
betur óvæntan glaðning — íjárstyrk
frá krökkunum í vinnuskóla Kópa-
vogs. „Þegar við fengum fyrst
fregnir af því að krakkamir vildu
fá að safna peningum fyrir okkur,
urðum við að vonum, afskaplega
glöð,“ segir Ragnar. „Hins vegar
gerðum við okkur enga grein fyrir
því þá hversu stórt verkefni þau
voru að ráðst í. Þau ákváðu að
halda hlutaveltu og söfnuðu því alls
kyns munum út um allan bæ til að
selja og lögðu í þetta geysilega
vinnu. Hlutaveltan fór svo fram
þann 11. júlí. Til að vekja athygli
á þessu framtaki sínu og hvetja
fólk til að koma og kaupa, þá tóku
þau sig til og hlupu í hóp um Kópa-
voginn. Síðan tóku þau til við að
selja. Nú, það var svo ekkert annað
en að nokkrum dögum síðar mættu
þau á skrifstofu okkar og afhentu
ávísun upp á 45.095 krónur, hvorki
meira né minna. Ég ætla ekki að
reyna að lýsa undmn okkar og
þakklæti. Þetta em fyrstu pening-
amir sem félagið eigpiast og að
þeir skyldu koma frá þessum krökk-
um finnst mér alveg stórkostlegt.
Krafturinn og áhuginn, sem býr í
þeim er alveg hreint ótrúlegur,"
segir hann.
Krýsuvíkursamtökin hafa það að
markmiði að koma á fót meðferðar-
heimili fyrir unglinga sem lent hafa
illa í vímuefnaneyslu. „Þetta verður
svona langtímameðferð, nokkuð
sem ekki hefur verið fyrir hendi hér
á landi hingað til,“ upplýsir Ragn-
ar. „Þá er gert ráð fyrir að ungling-
amir geti dvalist þar í 1—2 ár, ef út
í það er farið. Krýsuvíkurskólinn
er líka sérlega heppilegur staður til
að reka svona heimili á. Samtökin
em skipuð áhugafólki um þessi mál
og er öll vinna félagsmanna unnin
í sjálfboðavinnu. Við emm búin að
vinna í sumar að undirbúningi,
hreinsa og snyrta og emm nú farin
að mála. Þetta er hins vegar afskap-
lega viðamikið verk og kemur
sennilega til með að kosta tugi
milljóna. En við emm bjartsýn, vit-
um að við emm að vinna að þörfu
málefni og gemm okkur vonir um
að geta opnað heimilið annað hvort
haustið ’87 eða um áramótin ’87
og ’88.“
Hvernig hafa viðbrögðin verið við
þessu framtaki?
„Okkur hefur alls staðar verið
afskaplega vel tekið,“ segir Ragn-
ar. „Viðhorfin til þessara mála hafa
breyst afskaplega mikið á undan-
fömum ámm og fólk er farið að
gera sér grein fyrir því hvaða verð-
mæti em í húfi þegar ungmenni
landsins em annars vegar. Við höf-
um því alls staðar mætt miklum
skilningi og velvilja — emm
hæstánægðir með þær viðtökur sem
við höfum fengið.
Félagsmenn — tengjast þeir
þessum málum að einhvetju leyti?
„Já, sennilega gera þeir það flest-
ir,“ segir Ragnar. „Annaðhvort em
þetta foreldrar barna sem orðið
hafa eiturlyfjum að bráð eða íjöl-
skylduvinir. Þó er trúlega einn og
einn, sem hefur bara brennandi
áhuga á málefnum ungmenna yfir
höfuð og kýs því að leggja þessu
málefni lið. Það sem sameinar þetta
fólk er ákveðnin og orkan. Við emm
staðráðin í að linna ekki látum fyrr
en meðferðarheimilið verður opnað.
Sjálfur var ég ráðgjafi hjá SÁÁ í
ein 3 ár og kynntist þessum málum
þannig. Þegar ég var svo búinn að
fylgja 5—10 ungmennum, sem ég
kynntist þar, til grafar, þá ákvað
ég að leggja mitt af mörkum. Þá
fyrst varð mér ljóst hversu hræði-
legur vágestur vímuefnin em,“
segir Ragnar Ingi Aðalsteinsson.
una. Hún hringdi í framleiðandann
í skyndi, sagðist þiggja þetta boð
og viku seinna var allt komið á
fulla ferð. Það má því búast við að
Jenny Seagrove kíki inn í stofur
landsmanna á ný, áður en langt um
líður, og þá í gervi fjallgöngukemp-
unnar Lucy Walker — konunnar,
sem fyrst kleif fjallið Matterhom.
„Þetta hlutverk finnst mér bara
ómótstæðilegt," segir Jenny, er hún
er innt eftir ástæðum þessa vals.
„Hlutverkið er krefjandi, virkileg
áskomn og það er sennilega eitt
af því fáa, sem ég ekki stenst. En
þó held ég að ég hafi ekki gert
mér nokkra grein fyrir því, hversu
erfitt þetta yrði í raun og vem. Að
klifra og klöngrast í alls kyns klett-
um er nógu mikið mál — en að
þurfa svo að sýna leikræn tilþrif
um leið er bara hægara sagt en
gert. Enda var ég öll lurkum lamin,
marin og blá eftir fyrstu vikuna,"
bætir hún við. Höfundur handritsins
að sögu Lucy Walker er engin önn-
ur en Fay Weldon.
COSPER
— Er þessi útbúnaður virkilega nauðsynlegur til þess að ganga
á „Himmelbjerget?“
Sigurvegari i karlariðli, Kristján V. Auðunsson, við bifreið sína.
Okuleikni BFÖ
í Stykkishólmi
Stykkisliólmi.
NÝLEGA var haldin hér í Stykkishólmi á vegum Bindindisfélags
ökumanna keppni í ökuleikni, en þessi keppni hefir verið haldin hér
á hverju ári við vaxandi vinsældir. Og alltaf eru fleiri og fleiri sem
taka þátt. í keppninni og fjöldi manns hópast saman til að fylgjast
með og horfa á. Þetta gefur bænum okkar góðan blæ og svo á eft-
ir umhugsun um hvernig hægt er án mikillar fyrirhafnar að koma
umferðinni í það horf sem vekur ánægju og metnað. Það er ekki vafi
á því að svona keppni vekur menn til umhugsunar og umtals og því
er bæði nauðsyn og rétt að hafa hana á hveiju ári. A því Bindindis-
félag ökumanna og þeir sem að þessu standa bæði með sókn og
eins þátttöku mikið lof Hólmara. Að þessu sinni var bæði keppni á
reiðhjólum og bifreiðum. í hjólreiðum tóku þátt um 20 ungmenni
og var virkilega gaman að fylgjast með því og alúðinni sem þau lögðu
í að gera sitt besta.
Keppnin fór þannig, að í liði 9
til 11 ára var Hafþór Kristjánsson
11 ára efstur með 61 refsistig. Nr.
2 var Þorgeir Snorrason og nr. 3
Vilhjálmur H. Jónsson. í hópi 12
ára og eldri var Benedikt Jónsson,
12 ára, efstur með 54 refsistig.
Næstur var Guðmundur J. Sigurðs-
son og þriðji var Gunnar Jónsson.
í ökuleikni bifreiða var fyrst í
kvennariðli Kristín Harðardóttir á
Toyota Cressida með 231 refsistig.
Önnur var Árný M. Guðmunds-
dóttir á Toyota Mark II með 355
refsistig og þriðja Hjálmdís Hjálm-
arsdóttir á Toyota Camry með 395
refsistig.
í karlariðli var hæstur Kristján
V. Auðunsson á Skoda 120 LS með
114 refsistig og er þetta þriðja árið
í röð sem hann er hæstur. Annar
var Eggert Einarsson á MM Sapp-
oro með 126 refsistig og þriðji
Baldur Þorleifsson á Datsun 1200
með 144 refsistig.
Verðlaun í ökuleikni bifreiða voru
gefin af Hótel Stykkishólmi, sem
alltaf hefir drengilega styrkt þessa
keppni og fyrir hjólreiðar voru verð-
laun frá Fálkanum í Reykjavík.
Alls voru um 20 þátttakendur í
keppninni.
Ami
ARriARHOLL
A horni Ingolfsstrætis og Hverfisgötu.
Boröapantanir í síma 18833.