Morgunblaðið - 15.04.1987, Qupperneq 76

76
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. APRÍL 1987
Stefni
hærra
Sigurjón Sigurðsson er marka-
kóngur handknattleiksins í ár.
Hann hef ur skorað 133 mörk
fyrir Haukana á keppnistíma-
bilinu, en hyggst skora fyrir
aðra á þvf næsta.
Morgunblaöið/Einar Falur
• Sigurjón Sigurðsson, markahæsti maður liðins keppnisti'mabils í Haukapeysunni sem hann hyggst
leggja á hilluna. „Mamma vill reyndar að ég hendi peysunni því hún er margrifin og tætt, en ég tími þvi
ekki.“ Ekki að undra, peysunni fylgir góð minning um 133 mörk.
„ÞAÐ var langt liðið á fyrri
umferðina þegar ég gerði
mér grein fyrir að ég var í
^Jiópi markahæstu manna.
En ég fór ekki að stefna
að því að verða marka-
hæstur fyrr en í lok síðari
umferðarinnar og út af fyr-
ir sig var það ekki aðalat-
riðið. Hins vegar er það
vissulega mjög gaman,"
segir Sigurjón Sigurðsson,
markahæsti maður nýaf-
staðins keppnistímabils í
handknattleik. Sigurjón,
sem ieikur með liði Hauka
í Hafnarfirði, skoraði 133
mörk, þar af að 38 úr víta-
köstum. Næstur honum
kom Hannes Leifsson úr
Stjörnunni með 124 mörk,
þar ef 45 úr vítaköstum og
má segja að baráttan um
titil markakóngs hafi stað-
ið á milli þeirra tveggja
eingöngu. En það var
tvítugi Samvinnuskóla-
neminn úr Hafnarfirðinum
sem hafði betur, þó að
frækileg framganga hans
hafi ekki bjargað Haukun-
um frá falli í 2. deild á ný.
En hverju þakkar hann öll
þessi mörk?
„Ég veit varla hverju skal þakka.
Að vísu er það staðreynd að ég
gegni stóru hlutverk í liðinu, tek
til dæmis flest vítaskot, þó að þau
séu ekki nema lítill hluti af mörkun-
um 133. Það eru alls konar mörk,
segir Sigurjón og svarar að bragði
spurningunni um hvort einhver
mörk séu öðrum fremur minni-
stæð. „Mér þótti mjög vænt um
að skora 13 mörk í leik gegn FH,
þrátt fyrir tap í leiknum. En ég átti
fyrstu sex mörkin sem komu og
hafði mjög gaman af að skora
þau, þurfti að hafa talsvert fyrir
þeirn." Hann viðurkennir þó ekki
að gamla Hafnarfjarðarstoltið í
handknattleiknum ráði því að hann
nefni þessi mörk öðrum fremur.
Haukar æfðu lítið
„Það hefur líka hjálpað mér mik-
ið að ég er í talsvert betri þjálfun
en flestir aðrir liðsmenn Hau-
kanna. Ég hef bæði æft og spilað
með unglingalandsliðinu og A-
_ 'andsliðinu. Það vegur þungt þegar
á það er litið að Haukarnir hafa
æft, mér liggur við að segja,
skammarlega lítið á þessu keppn-
istímabili. Að minnsta kosti allt of
lítið fyrir lið sem kemur upp úr 2.
deild. Það þarf að æfa mikið meira
en hin 1. deildar liðin og byrja fyrr.
Það gerðu Blikarnir með góðum
árangri.
Haukarnir hins vegar skipulögðu
sig ekki nógu vel og ákváðu í upp-
hafi að æft yrði þrisvar í viku, sem
var alls ekki nóg. Því til viðbótar
kom svo að ein þessara þriggja
æfinga er í íþróttahúsinu við
Strandgötu á þannig tíma að hún
fellur oft niður vegna leikja i hús-
inu. Það er ekki hægt að kenna
neinu einu um að liðið fellur aftur
í 2. deild, en það spilar margt inn
í. Skipulagsleysi, aðstöðuleysi og
í beinu framhaldi úthaldsleysi, liðið
hefur stundum tapað leikjum á
síðustu mínútum vegna þess. Svo
höfum við verið að gefa frá okkur
• Stefnt með boltann í mark.
stig, sem eftir á eru mjög dýr-
mæt. Eins misstum við góðan
leikmann þegar Snorri Leifsson fór
til Noregs. Hann var mín besta
stoð og blómstraði oftast þegar
ég var tekin úr umferð."
Sigurjón segist ekki hafa áhuga
á að leika aftur í 2. deild, eins og
hann gerði með Haukunum á árun-
um 1984-85 og 1985-86, en á
þeim keppnistímabilum var hann
Morgunblaöiö/Þorkell
Sigurjón
Sigurðsson
Sigurjón er Hafnfirðingur, fæddur 1.
október 1966. Hann er 1.87 meter á
hæð. Byrjaði í íþróttum sjö ára gamall
í Haukum. Æfði framan af handknatt-
leik, knattspymu og körfubolta, en
hefur haldið sig við handknattleikinn á
seinni árum. Frá 1985 hefur hann æft
og spilað með unglingalandsliðinu, auk
þess sem hann æfði með A-landsliðinu
til lokaundirbúnings Ólympíuleikanna
1984. Hann á fjóra skráða leiki með
A-landsliðinu.
við nám í Samvinnuskólanum á
Bifröst og gat ekki æft með liðinu,
en spilaði hins vegar með því.
Reyndar hefur hann ekki komið
nálægt einu öðru félagsliði í gegn-
um tíðina.
Alltaf í Haukum
„Ég byrjaði sjö ára í Haukunum
og var eins og flestir sem byrja
snemma í íþróttum, i handknatt-
leik, knattspyrnu og körfubolta.
Hætti snemma í knattspyrnunni,
en sagði síðar skilið við körfuna,
enda alltaf fundist körfubolti
skemmtileg íþrótt.
En ég var ekki hár í loftinu þeg-
ar góðir menn fóru að kenna mér
reglurnar í handknattleiknum, m.a.
Gunnar Einarsson, sem starfaði
hjá fyrirtæki föður míns á þeim
árum. Við spilum saman í dag og
Gunnar er einn alskemmtilegasti
markmaður sem ég hef spilað
með. Það er ekki síst vegna góðra
manna á borð við hann og fleiri
félaga sem mér þykir mjög erfitt
að skilja við liðið og félagið sem
hefur alið mig upp í íþróttum,"
segir Sigurjón, en hann hefur
ákveðið að skipta um lið fyrir kom-
andi keppnistimabil. Ætlaði reynd-
ar að gera slíkt fyrir ári síðan, en
hætti við.
Núna er hann þó ákveðinn að
leggja Haukapeysuna á hillina, en
hvernig sú kemur til með að líta
út sem hann klæðist næst er óvíst
enn. „Ég bara veit ekki fyrir víst
núna með hvaða liði ég kem til
með að spila á næsta ári, en ég
stefni á að fara í jafnara lið og það
eru ekki nema kannski þrjú sem
koma til greina. Síðan er heldur
ekki loku fyrir það skotið að ég
spili með liði erlendis, en það er
jafn óvíst. Þetta kemur allt í Ijós
síðar í þessum mánuði.
Reiöubúinn að leggja
talsvert á mig
„Þetta er fyrst og fremst spurn-
ing um annars vegar hvað er best
fyrir mann sjálfan sem einstakling
og hins vegar fyrir félagið. Spurn-
ing sem verður að vega og meta.
Ég held að ég geti komist lengra
sem leikmaður annars staðar og á
meðan ég finn að ég get bætt mig
og er laus við öll meiriháttar
meiðsli, sem ég hef sloppið við,
þá er ég reiðubúinn til að leggja
talsvert á mig fyrir handknattleik-
inn. Það er ástæðan fyrir því að
ég ætla að skipta um lið. Svo
gæti ég allt eins hugsað mér að
spila í einhver ár erlendis, svo
framarlega sem ég gæti þá stund-
að framhaldsnám með því."
Aðspurður um hvort að þarna
sé á ferðinni einleikari, svonefndur
„sólóisti" í íþróttum, kinkar við-
mælandi kolli og segist hafa
viðurkennt það áður og geri enn,
að í Haukaliðinu sé hann svolítill
einleikari. „Það gildir þó bara fyrir
Haukana. í unglingalandsliðinu er
ég engu meiri einleikari en hver
annar, enda er þar um að ræða
allt annan bolta og jafnara lið. Við
erum sex í sókninni og allir ámóta
sprækir.
Haukarnir spila lítið kerfisbund-
inn bolta, en í unglingalandsliðinu
er spilaður mjög kerfisbundinn
bolti og liðsmennirnir eru jafnari.
Mér þykir mjög gott að spila í þeim
hópi sem þar er og þó að ég reyni
nú alltaf að gera mitt besta, þá
kannski reyni ég það enn meira
hjá Viggó Sigurðssyni, þjálfara
unglingalandsliðsins. Ég tek a.m.k.
ekki eins mikla áhættu og ég
kannski geri með Haukunum."
Eins og þegar er ,komiö\fram
er Sigurjón í námi og hyggst h'alda
því áfram. Hann segir því lítinn
tíma vera eftir fyrir aðra hluti en
handknattleikinn og námið, þar
með taldar aðrar íþróttir. „Ég var
í körfuboltaliöi skólans þar til i
vetur og æfði badminton á Bi-
fröst. Langaði til að halda því
áfram, en það er enginn tími fyrir
aðrar íþróttir en handknattleikinn
og hann er bara svo skemmtileg-
ur. Sem slíkur er hann spennandi,
hraður og menn verða að vera
bæði snöggir að hreyfa sig og fljót-
ir að hugsa. Svo er með hann eins
og aðrar íþróttir að því meira sem
menn geta því skemmtilegra verð-
ur að stunda hana.
Handknattleikur
er stórskemmtilegur
Margir skilja þetta ekki og það
er eðlilegt ef menn hafa ekkert eða
lítið æft og lagt á sig. Nú það er
algengt að menn skilji síst af öllu
hvað geti verið gaman við að vera
í marki og láta dúndra á sig úr
öllum áttum. Ég hef sjálfur spilað
í marki og það var ekki síður góð
tilfinning en að vera úti á vellinum.
Handknattleikur er stórskemmti-
legur og þegar hægt er að bæta
sig og stefna hærra þá er hann
vissulega þess virði að leggja tals-
vert á sig. Það ætla ég að gera."