Morgunblaðið - 14.06.1987, Page 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. JÚNÍ 1987
Ólafur Torfason er ungur athafnamaður. Hann er framkvæmdastjóri Kaupgarðs hf. og Garða-
kaupa sf. auk þess sem hann er meðeigandi að Bygginarfélaginu hf. og Hlaðbæ hf., sem nú er
að reisa malbikunarstöð á framtíðarsvæði Hafnfirðinga. Við ræddum við Ólaf um uppbyggingu
fyrirtækja hans og próflestur en hann er nemandi í Fjölbrautaskóla Garðabæjar.
Skólafólk í lok sjöunda áratugarins sem var í Menntaskólan-
um í Reykjavík og sat við lestur á Borgarbókasafninu eða
stundaði nám í Verslunarskólanum brá sér stundum í ný-
lenduvöruverslunina Þingholt á Grundarstígnum, sem er þar
rétt hjá, til að kaupa sér eitthvað í svanginn. Eflaust minnast
þar margir snaggaralegs stráks, sem afgreiddi í verslun-
inni. Hann var á svipuðu reki og við, sautján eða átján ára
gamall, með krullað hár, brosleitur í hvítum slopp, sem var
tekinn saman í kross að framan og bundinn að aftan í mitt-
inu. Hann var alltaf skemmtilegur þessi strákur, gantaðist
við okkur meðan hann reiddi fram vöruna yfír búðarborðið.
Á bakaleiðinni í bókalesturinn nösluðum við svo epli og flat-
köku en í eftirrétt fengum við homafræði og þýskar stflæf-
ingar og aldrei minnist ég þess að meltingin hafí ekki verið
í lagi.
Þegar prófín stóðu yfír var ekki laust við að maður öfun-
daði þennan að því er virtist áhyggjulausa strák, yfír að
vera lausan við allt bókastagl.
Seinna hitti ég svo strákinn aftur, þá var hann orðinn
fullorðinn maður, þijátíu og fímm ára gamall. Hann af-
greiddi ekki lengur í Þingholtinu. Nú var Ólafur Torfason,
en svo heitir maðurinn, eigandi verslunarinnar og leigði
hana út. Auk þess var hann orðinn framkvæmdastjóri Kaup-
garðs hf., sem er verslunar- og skrifstofuhús við Engihjalla
í Kópavogi o g veitti forstöðu stærðar verslunarhúsi í Garða-
bænum en þar rekur hann ásamt föður sínum stórmarkað,
sem ber naftiið Garðakaup sf. Ólafur er meðeigandi að Bygg-
ingarfélaginu hf., sem á síðastliðnu ári keypti mannvirki
Ölgerðar Egils Skallagrímssonar við Rauðarárstíg og er að
byggja þar ný hús og breyta þeim, sem eftir standa. I framtí-
ðinni mun verða þar kjami íbúðar-, verslunar- og skrifstofu-
húsnæðis. Hann er einnig meðeigandi að jarðvegsvinnuverk-
takafyrirtækinu Hlaðbæ og bráðlega verður opnuð ný
malbikunarstöð á vegum þess fyrirtækis fyrir utan Hafnar-
flörð. Snaggarlegi strákurinn í nýlenduvömversluninni á
Grundarstígnum er nefnilega orðinn að röggsömum kaup-
sýslumanni, stóreignamanni og fímm bama föður, því ekki
eru bömin smæsti auðurinn. Það skemmtilegasta við þetta
frá mínum bæjardyrum séð er þó að Ólafur er nú í nákvæm-
lega sömu sporum og við krakkamir vorum þegar hann var
að afgreiða okkur niður í Þingholti, því að undanfömu hefur
hann setið yfír skruddum og er að lesa til prófs við Fjöl-
brautaskólann í Garðabæ.
Nú þegar eru verkefni nýju malbikunarsttfðvarinnar orðin mtfrg, enda af nógu að taka.
egar við ræðum þessi
endaskipti sem hann
hefur haft á lífsferlin-
um, því flestir fara fyrst
í nám og síðan út í at-
vinnulífið, þá segist hann fljótt hafa
fengið ofnæmi fyrir skólabjöllu-
hringingum! Hann bætir við að sér
finnist það þó nokkuð gott að hafa
náð þokkalegum árangri í upp-
byggingu sinna fyrirtækja þrátt
fyrir að hann hafí varla verið skrif-
andi! Maðurinn hefur nefnilega alls
ekki misst kímnigáfuna þó að hann
hafi velkst í straumróti íslensks við-
skiptalífs síðasta áratuginn og mátt
þola þar bæði súrt og sætt.
— En hvað gerðist í lífi Ólafs
eftir að leiðir skildu?
Ólafur keypti verslunina Þing-
holt, sem var í eigu foður hans,
Torfa Torfasonar, sem hafði rekið
verslunina í tuttugu ár. Hann hafði
verið svo að segja alinn upp í þess-
ari verslun. Vaninn við það frá
blautu bamsbeini að hjálpa til eftir
skólann og í öllum fríum.
„Ætli maður hafí ekki líka kom-,
ið undir á einhveijum hveitisekkn-
um á lagemum," segir hann
sposkur þegar við ræðum um hve
verslunin á mikil ítök í honum!
Þegar Ólafur keypti Þingholt
árið 1970 tók Torfi við stöðu fram-
kvæmdastjóra Innkaupasambands
matvörukaupmanna, IMA. Ólafur
var þá orðinn heimiiisfaðir því tveim
árum fyrr hafði hann stofnað heim-
ili ásamt Sigurbjörgu Rósu Þór-
hallsdóttur hinum megin við götuna
og eignuðust þau fljótlega erfingja.
„Við vorum nítján ára og mörgum
fannst við ansi ung, þegar við áttum
fyrsta bamið, en slíkt þætti ekki
tíðindum sæta nú,“ segir hann.
Þau keyptu fljótlega húsnæði við
hliðina á Þingholti og stækkuðu
búðina. Þegar mjólkursalan var
gefin fijáls voru þau því tilbúin til
að taka hana inn í reksturinn.
Meðan þetta gerðist höfðu nokkr-
ir tugir IMA-kaupmanna og heild-
sala stofnað Kaupgarð hf.
Markmiðið var að koma á fót vöm-
miðstöð fyrir kaupmenn og átti hinn
almenni neytandi einnig að hafa
aðgang að þessum vörumarkaði,
sem bauð upp á ódýrar vömr í
stærri einingum.
Pyrsta framkvæmdastjóra Kaup-
garðs hf. fórst reksturinn ekki vel
úr hendi og kafsigldi fleyinu. Ólafí
hafði hins vegar vegnað vel í sínum
rekstri svo faðir hans spurði hvort
hann hefði áhuga á að verða fram-
kvæmdastjóri Kaupgarðs hf.
„Mér leist ekki á að eiga ekki
meirihluta í versluninni," segir ÓI-
afur. „Svo við pabbi keyptum í
sameiningu sjötfu prósent fyrirtæk-
isins."
Til að byija með rak Ólafur báð-
ar verslanimar, en seldi síðan
reksturinn og leigði út húsnæðið,
því eins og hann segir: „í matvöra-
verslun er verið að höndla með
smáatriði, því verður að fylgjast vel
með rekstrinum. Þótt ég hafi haft
aðeins heiðarlegt fólk í vinnu vant-
aði eigandann á staðinn. Ég seldi
því ungum, duglegum manni rekst-
urinn."
Kaupgarður hafði frá upphafi
verið í leiguhúsnæði á Smiðjuvegin-
um í Kópavogi í eigu Axels Eyjólfs-
sonar. Skömmu eftir að þeir feðgar