Morgunblaðið - 14.06.1987, Blaðsíða 63

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. JÚNÍ 1987
63
Islenskir fram-
leiðendur veikir á
erlendum mörkuðum
MORGUNBLAÐIÐ kom að
máli við þá Guðmund H.
Jónsson, stjórnarformann
og annan stofnanda BYKO,
og Jón Þór Hjaltason,
framkvæmdastjóra versl-
unarsviðs, ítilefni 25 ára
afmælis fyrirtækisins.
Þeir voru fyrst spurðir, hvort
fyrirtækið hefði einhveijar aðrar
framkvæmdir á pijónunum, eftir
opnun hinnar nýju verslunar í
Kringlunni 13. ágúst næstkomandi.
JON ÞÓR: „Á Skemmuvegi
erum við með grófari byggingarvör-
ur ásamt timburvinnslu okkar. Sem
stendur er obbinn af timbrinu undir
þaki, en þó ekki allt, og hyggjumst
við byggja yfír allt timbrið, þannig
að ekkert þurfí að standa úti. Við
höfum þama um lpögurra hektara
lóð sem verður þá að mestu yfír-
byggð, en við vinnum jafnframt
allt okkar timbur sjálfir f tréiðnað-
ardeildinni á Skemmuveginum.
Ofnar þeir sem þið notið til
að þurrka timbrið eru einstakir
um eitthvað, ekki satt?
Jón Þór: „Við venjulega þurr-
kofna er notað rafmagn eða olía til
að hita upp ofnana. Við fengum þá
hugmynd að nýta okkur jarðvar-
mann sem við eigum og notum því
hitaveituvatn til að hita ofnana
beint, en okkur er ekki kunnugt
um að þessi aðferð sé notuð annars
staðar, a.m.k. ekki hér á landi."
Voru það ekki mikil viðbrigði
á sinum tíma að flytja úr þrengsi-
unum á Kársnesbraut í húsnæðið
hér á Nýbýlavegi?
Guðmundur: „Jú, það var mikiil
munur. Þegar við vorum komnir í
þetta húsnæði státuðum við af því
að vera stærsta byggingarvöru-
verslun landsins, út frá veltu. Það
höfðum við orðið á tíu árum og
höfum við haldið því síðan.“
En nú eruð þið komnir út í
laxeldi. Hvað kemur til að bygg-
ingafyrirtæki heldur út á þá
braut?
GUÐMUNDUR: „Ég hef
lengi haft áhuga á laxeldi og hef
verið að svipast um í kringum mig
eftir möguleikum í því sambandi.
Trúlega hefði ég þó aldrei farið út
í þetta í raun ef ekki hefði komið

að máli við mig ungur fískifræðing-
ur, Teitur Amlaugsson, sem sagðist
hafa augastað á jörð til laxeldis
norður í Fljótum, Reykjarhóli á
Bökkum, vegna góðra skilyrða þar
til slíks eldis. Ég er uppalinn á þess-
um slóðum og þykir mjög vænt um
staðinn. Það varð því úr að ég sló
til og bytjuðum við árið 1981 með
Fljótalax. Vomm við með þeim
fyrstu hér á landi á þessu sviði.
Þama ræktum við laxaseiði upp í
sjógöngustærð. Nú getum við alið
500 þúsund seiði á ári, en ölum á
líðandi ári 300 þúsund seiði. Við
höfum nú í fjögur ár flutt sjógöngu-
seiði út, fyrri tvö árin til Noregs,
en nú síðustu ár til írlands. í ár
verða send út 200 þúsund seiði, en
afganginn seljum við öðmm eldis-
stöðvum eða ölum áfram í sjó hjá
Haflaxi við Viðey, sem við emm
eignaraðilar að. Hjá Haflaxi ætlum
við að slátra 100 þúsund tonnum í
ár.“
Eru horfur góðar í laxeldi?
GUÐMUNDUR: „Þetta lítur
ekkert illa út. Við sjáum raunar
fram á harða samkeppni í seiða-
framleiðslunni. Menn em að byggja
eldisstöðvar um allt land. Hvað
varðar eldisfískinn er málið er að
vera með nógu mikla framleiðslu.
í dag em íslenskir framleiðendur
fáir og smáir og þess vegna er staða
þeirra veik á erlendum mörkuðum.
Við höfum fengið miklar fyrirspum-
ir erlendis frá og þá um mikið
magn í einu.“
Hveiju spáir BYKO um þróun
í byggingariðnaðinum á næstu
árum?
Jón Þór: „Við teljum að það
muni færast í vöxt að fólk geri upp
gömul hús í stað þess að ráðast í
nýbyggingar. í samræmi við þetta
verður nýja verslunin í Kringlunni
byggð upp að miklu leyti fyrir þá
sem gera vilja hlutina sjálfir, heima-
smiðina. í framtíðinni vonumst við
til að þeir verði hluti viðskiptavina
okkar, auk iðnaðarmannanna sem
alltaf hafa verið það.“
Menn gera sér væntanlega
glaðan dag S tilefni afmælisins?
Jón Þór: „Já. Fyrirtækið hefur
keypt jörðina Drumboddsstaði II í
Biskupstungum. Ætlunin er, að
starfsmannafélagið fái fullan um-
ráðarétt yfír jörðinni og starfsfólk
geti þar átt ánægjulegar stundir í
framtíðinni eftir sínu höfði. Jafn-
framt ætlum við að gróðursetja þar
tijáplöntur og byijum á sunnudag-
inn, afmælisdeginum, ef veður
leyfír, en þar uppfrá ætlum við að
halda okkar fagnað .“
Bærast einhveijar sérstakar
tilfinningar á slíkum tímamót-
um?
Morgunblaðið/Júlfus
Guðmundur H. Jónsson, stjórnar-
formaður BYKO, á skrifstofu
GUÐMUNDUR: „Mér þykir
fyrst og fremst ákaflega vænt um
þetta fyrirtæki. Ég óska þess að
sjá það eiga framtíð fyrir sér. Mér
er efst í huga þakklæti til alls þess
fólks sem hefur lagt hönd á plóg-
inn. Margar hendur hafa unnið að
framgangi og uppbyggingu fyrir-
tækisins. Það er ekki sjálfum mér
að þakka. Hér hefur alltað verið
fott starfsfólk og góður vinnuandi.
g vil láta í ljós hjartanlegt þakk-
læti mitt til alls starfsfólks og
meðeigenda í fyrirtækinu fyrir starf
þeirraí gegnum árin og ég óska
þess að samstarfið haldi áfram. Þá
er fyrirtækinu borgið, ef svo má
verða."

„Fóik fékk hreinlega
ofmikið afþeim“
Elsti starfs-
maður BYKO
tekinn tali
Eiríkur Brynjólfsson var fyrsti
fasti starfsmaður BYKO sem
ekki tilheyrði annarri hvorri fjöl-
skyldunni, sem á fyrirtækið.
Raunar störfuðu fyrir aðeins
fjórir menn, að eigendunum
meðtöldum, þegar Eirikur hóf
störf 1. apríl 1964. Hann hefur
unnið óslitið hjá fyrirtækinu
síðan.
„Eg byrjaði auðvitað niðri á
Kársnesbraut, þar sem fyrirtækið
var þá, í almennri afgreiðslu. Þegar
við fluttum á Nýbýlaveginn fór ég
þangað líka, hef verið þar síðan og
vinn nú í verkfæradeild."
„A fyrstu árunum var mikill
áhugi fyrir mósaík frá Japan, sem
kom í mottum og var aðallega not-
Frá fyrstu árum BYKO á Kárs-
nesbraut 2 í Kópavogi. Hinn
þekkti blómaskáli Þórðar á Sæ-
bóli hægra megin við BYKO.
uð í eldhús og á böð, en líka talsvert
í fordyri og ganga. Þær voru af-
skaplega skrautlegar og reyndin er
sú, að fólk fékk hreinlega of mikið
af þeim, þegar til lengdar lét.
Flísamar hafa því tekið við að
mestu leyti og eru nú til í miklu
úrvali.“
Er mikill munur á að vinna
hér nú og í upphafi?
„Já, það er óhætt að segja það.
Allur aðbúnaður er nú miklu betri.
Til dæmis eru komin mötuneyti
bæði á Nýbýlavegi og á Skemmu-
vegi. Héma er líka miklu meira
félagslíf, sérstaklega eftir að starfs-
mannafélagið var stofnað. Nú eru
Eiríkur
Brynjólfsson
Júlíus
haldin spilakvöld, þar sem spiluð
er félagsvist, og skákmót og hér
er bridsfélag. Aður fyrr stóð fyrir-
tækið sjálft raunar fyrir einni
sumarferð á ári, en nú sér starfs-
mannafélagið um hana.“