Morgunblaðið - 25.09.1988, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. SEPTEMBER 1988
^ÓIympíu-
plata
Ekki hefur það fariA fram hjá
neinum að Ólympíuleikarnir
standa sem hœst, en líklega vita
fœrrí að síðasta fimmtudag kom
út platan One Moment in Time
sem gefin er út í tilefni af
Ólympíuleikunum.
Lagið One Moment in Time,
^ksem Whitney Houston syngur,
hefur þó nokkuð heyrst í útvarpi,
en á plötunni eru fleiri lög sem
vert er að taka eftir. Gömlu diskó-
kempurnar Bee Gees eiga lag á
plötunni, Shape of Things to
Come, The Christians, sem hóldu
ágætis tónleika í Laugardalshöll
flytja Isley Brothers-lagið Harvest
for the World og The Bunburys,
sem hafa Eric Clapton innan
borðs, flytja lagið Fight (No Matter
How Long) sem samið er af Gibb-
bræðrum. Er þá fátt eitt upp talið,
en vert að vekja athygli á því að á
geisladisk plötunnar er aukalagið
Rise to the Occasion með Jerma-
ine Jackson og La La, en það iag
ættu menn að kannast við í flutn-
**íngi Climie Fisher frá því fyrr á
þessu ári.
Ekki má síðan gleyma því að 200
kr. af hverju eintaki renna til
Ólympíunefndar íslands, til að
létta fjárhagsbyrði nefndarinnar
vegna þátttöku íslenskra íþrótta-
manna í Ólympíuleikunum.
Rödd að
handan
Þegar breska sveitin The
Smiths gaf upp öndina á sfðasta
ári kom það fáum á óvart, þvf
sveitin var komin f sköpunaríegt
öngstræti.
Utgáfufyrirtæki sveitarinnar,
Rough Trade, hefur makað krókinn
á dauða sveitarinnar og gaf fyrir
skemmstu út tónleikaplötuna Rank
til að hagnast enn meira.
Rank er þó hin eigulegasta plata
í alla staði, því hljómsveitin var
einmitt upp á sitt besta þegar
upptökurnar voru gerðar haustið
1986 og á plötunni er að finna
mörg af bestu lögum hennar, s.s.
The Queen is Dead, Panic, The
Boy With the Thorn in His Side,
Cemetery Gates og Bigmouth
Strikes Again, í útsetningum sem
sýna það að sveitin hefur verið góð
á tónleikum, ekki síður en á plöt-
um. Það gerir það að verkum að
Rank verður ekki bara rödd að
handan, heldur einnig plata sem á
vel heima í Smithssafninu.
í kjölfariö á útgáfu þessarar
plötu berast af því fregnir að Morr-
issey og Marr séu aö íhuga að
hefja aftur samstarf og er ekkert
nema gott um það að segja, svo
framarlega sem ekki veröi reynt
að endurvekja hljómsveitina The
Smiths, sem hætti í tæka tíð.
Ellefu
bestu
Billy Idol komst óskaddaður úr
fjörbrotum bresku pönkhreyfing-
arinnar, á meðan samstarfsmenn
hans úr Generation X gerðust
tónlistarhórur.
Platan Idol hleypti af stokkunum
sólótónlistarferli Billys og síðan þá
hefur hann sent frá sér hvert topp-
lagið af öðru i samvinnu við gítar-
leikarann snjalla Steve Stevens.
og þeir fólagarnir hafa þrætt línuna
á milli poppfroðu og rokks án þess
að fatast. Þegar Billy ákvaö aö
senda frá sér safnplötu með þvi
besta var því hægöarleikur aö velja
á plötuna og á Idol Songs - 11 of
the Best eru lög sem nær öll hafa
verið vinsæl síöustu fimm ár eða
svo; Rebel Yell, Hot in the City,
White Wedding, Eyes without a
Face, Mony, Mony, To be a Lo-
ver, Sweet Sixteen og Don’t Need
a Gun, svo eitthvað sé nefnt.
Billy Idol verður seint sakaður
um frumleika, en þaö kemur ekki
að sök, því hann kann að setja
saman lög og ekki síður að syngja
þau á sinn persónulega hátt. Það
hefur tryggt honum óhemju vin-
sældir og það á eftir að halda
honum í sviðsljósinu lengi enn.
Lögin' hans, Idol Songs, eru
grípandi og vel útsett og söngur
og hljóðfæraleikur fyrirtak. í Ijósi
þess er óhætt að benda Billy Idol
aödáendum á Idol Songs og ekki
síöur þeim sem ekki þekkja til
hans.
Faðir Bubbi í Tunglinu
Ein merkasta rokksveit seinni ára er bandaríska hljómsveitin Pere
Ubu sem hefur nafn sitt úr leikriti franska abúrd leikskáldsins Alfred
Jarry, Ubu Roi, sem íslenskir kannast við undir nafninu Bubbi kóng-
ur. Pere Ubu var alla tíð í fararbroddi fyrir skapandi rokktónlist og
það eru því mikil tfðindi að sveitin haldi tónleika f Lækjartungii, sem
heitir nú víst bara Tunglið, næstkomandi sunnudag, 1. október.
Pere Ubu var stofnsett árið
1975 og sendi frá sér sina fyrstu
breiðskífu árið 1978, The Modern
Dance, sem er klassísk plata í
sögu framsækinnar rokktónlistar.
Sveitin hélt áfram að brjóta niður
tónlistarhefðir þar til árið 1982 að
hún hætti að starfa. Það var aldrei
gefin út formleg tilkynning um að
sveitin væri hætt og enginn sveit-
armanna gekk út með látum; sveit-
in hætti bara. Á síðasta ári byrjaöi
hún síðan aftur án nokkurs um-
stangs og opinberra yfirlýsinga.
Söngvari sveitarinnar, David
Thomas, hefur komið til (slands í
tvígang og hélt síðast tónleika í
september á síðasta ári. Rokksíð-
an náði tali af David Thomas, þar
sem hann var staddur í New York.
Þriðja ísiandsförin
Þetta verður þriðja heimsókn
þín til íslands.
Já, mér líkar vel við ísland;
landslagið er frábært og fólkið er
sérstakt og skemmtilegt.
Hvað varð tii þess að þið
ákváðuð að endurvekja Pere Ubu
eftir fimm ára hlé?
Það er eiginlega ekki hægt að
segja að við höfum ákveöið að fara
að leika saman aftur. Á þessum
fimm árum gaf ég út fjórar eða
fimm plötur undir mínu nafni og
fór í margar hljómleikaferðir.
Smám saman fóru alltaf fleiri og
fleiri fyrrum samstarfsmenn úr
Pere Ubu að leika með mér þar
til allir undirleikarar mínir voru úr
Pere Ubu. Fólk fór að segja að við
værum eins og Pere Ubu og það
fór að spyrja okkur af hverju við
tækjum ekki aftur upp nafniö Pere
Ubu. Við gátum eiginlega engu um
svarað og fórum því að gera það.
Þið ákváðuð þá ekki að byrja
saman aftur, frekar en þið ákváð-
uð að hætta.
Einmitt.
Chrís Cutler hefur bæst í hóp-
inn sem annar trommuleikari,
hvernig kemur það út?
Það kemur vel út og það gefur
mikla möguleika af hafa tvo
trommara. Chris leggur okkur líka
lið við útsetningar og kemur að
miklu gagni. Hann hefur ekki beint
breytt hljómsveitinni mikið, en ry-
þmagrunnurinn verður skemmti-
legri.
Höfðum fengið nóg
í Ijósriti sem ég hef undir hönd-
um er tilvitnun í þig þar sem þú
segir: „Fólk var alltaf að segja
að við værum á undan samtíma
okkar, sem er bjánalegt, en við
fórum segja til gamans að
kannski væri réttast að hætta og
byrja aftur eftir fimm ár,“ sem
er einmitt það sem þið gerðuð.
Já, en ekki var það nú svo út-
hugsaö hjá okkur. Við vorum orðn-
ir leiðir á því sem við vorum að
gera og okkur kom ekki vel saman
og þá hættum við. Það væri gam-
an að geta sagt að við hefðum
hætt til að bíða í nokkur ár, en við
hættum vegna þess að við höfðum
fengiö nóg.
Hvað með nýju plötuna, The
Tenement Years, finnst þér sem
þið hafið fundið ferska tjáningar-
leið á þeirri plötu?
Við reynum ætíð að ná fram
einhverri framför í tjáningu; reyn-
um að skýra hlutina á breiðari
grunni en áður og vonandi tókst
okkur að gera það á The Tene-
ment Years. Að mínu mati er hlut-
verk tónlistar að segja eitthvað um
mannlega tilveru. Til að það takist
er nauðsynlegt að fá áheyrendann
með í sköpunarferlið, að fá hann
til að velta fyrir sér því hvers vegna
þetta sé svona og hvað þetta þýði.
Það er líka nóg að fá hann til að
skoða hlutina í nýju Ijósi, eða bara
skoða þá betur, að reyna að skilja
þær tilfinningar og þær hugmyndir
sem við setjum í tónlist okkar. Við
vonum því alltaf að okkur muni
takast að fella í tónlistina þrosk-
aðri hugsun til að ná betur til
áheyrendans.
ítölsk bíómynd
Á tónleikum í Reykjavik í sept-
ember í fyrra líktir þú áheyrend-
um þar við áhorfendur að italskri
bíómynd, sem þeir ekki skiija en
þora ekki að ganga út af ótta um
að allir komist að þvf að þeir
skilji ekki myndina. Finnur þú oft
fyrir þessu frá áheyrendum?
Nei, (hlær) vitanlega nær fólk
aldrei öllu því sem við erum að
reyna að segja með tónlistinni og
við ætlumst ekki til þess. Við reyn-
um að koma öllu til skila á sem
einfaldastan hátt og vonandi skilur
fólk nóg til að átta sig á því hvað
við erum að segja, en það þarf í
raun enginn að koma á Pere Ubu
tónleika, við erum ekki það vinsæl-
ir. Við erum ekki þannig hljóm-
sveit að það sé nauðsynlegt fyrir
þig að láta sjá þig á tónleikum hjá
okkur.
Finnst þér betra að koma fram
einn en með hljómsveit.
Mér finnst skemmtilegra að
koma fram einn, því þá ræð ég
einn ferðinni og get farið þá leið
sem mig langar hverju sinni. Það
fer þó allt eftir því hvað það er sem
þú ætlar þér. Ef þú ert með rokk-
hljómsveit á bak við þig ertu að
segja hlutina á ýktan og dramatísk-
an hátt, en ef þú ert einn ert þú
í persónulegra sambandi við
áheyrendur og spinnur meira eftir
eyranu. Mér finnst skemmtilegt að
spila með Pere Ubu og mér finnst
skemmtilegt að spila einn. Mér
finnst reyndar allt skemmtilegt
sem ég geri.
Nú kemur Alan Ravenstine ekki
með til íslands, mun það breyta
hljómsveitinni mikið?
Alan var búinn að ráðstafa tíma
sínum annars staðar þegar ís-
landsförin var ákveðin og gat því
ekki komið með. Við munum
brydda upp á ýmsu til að fylla í
skarð hans og það veröur
skemmtilegra fyrir okkur og von-
andi um leið skemmtilegra fyrir
áheyrendur.