Morgunblaðið - 04.02.1989, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. FEBRÚAR 1989
•;r rv
‘t-f

UA-1 ar(l MUl'
Guðrún Bernhöft
Marr — Minning
Fædd 26. júlí 1914
Dáin 15. október 1988
Vappar ósyndur ungi á bakka
með augun blikandi af þrá -
en sumir þora ei til þess að hlakka,
sem þeim er annast að fá.
Gegn svo mörgu sem Guð þeim sendir
menn gera kvíðann að hlíf
og kvíða því sem aldrei hendir
og enda með kvíða sitt líf.
(G. Kamban, úr Víkivaka.)
Undirritaður var á árum áður
námsmaður í háskólaborginni Edin-
borg og var svo lánsamur að vera
leigjandi hjá frú Guðrúnu að Dean
Park Crescent. Þessi hending eftir
Guðmund Kamban er dæmigerð
fyrir þá hvatningu er hún gaf mér
í erfiðu námi á framandi grund.
Mun ég eftirfarandi greina frá
kynnum mínum af hennar lífi og
stórbrotnum persónuleika er batt
okkur óijúfanlegum vinaböndum til
dauðadags.
Guðrún Bemhöft fæddist í
Reykjavík í Bankastræti 2 og var
dóttir Vilhelms Bemhöft og Lilju
Linnet. Aðeins fimm ára gömul
missti Guðrún móður sína og ólst
eftir það upp hjá afa sínum Daníel
Bemhöft og seinni konu hans,
Sigríði. Vilhelm giftist síðar Önnu
Magnúsdóttur og eignuðust 24
ámm eftir fæðingu Guðrúnar henn-
ar eina systkini, Lilju Bemhöft.
Guðrún ólst upp í Bankastræti.
Þegar hún er orðin gjafvaxta stúlka
þykir hún ættstór og bera af í glæsi-
leik kvenna. Lífshlaup hennar verð-
Birting af-
mælis- ogminn-
ingargreina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjóm blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofú blaðsins í Hafiuarstræti
85, Akureyri.
Einn vetur stundaði Odd
nam við Kvennaskólann
var mun meiri en almen
síðar vlð almenna kenn:
| Hún var mikil hannyrða
Kvennaskólann á Blönd
Árið 1955 hófu systur
Guðrúnar og Pálma á Bj
sunnan Másstaða. Þar
Mikil áhersla er á það lögð
að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
ur talsvert frábrugðið annarra
íslenskra samtíðarkvenna. Á
tvítugsaldri kynnist hún ungum
glæsilegum skoskum kolakaup-
manni er hét Harvay Marr. Var
hann kominn af skosku hástéttar-
fólki en féll fyrir persónuleika og
fegurð þessarar ungu stúlku frá
íslandi. Bundust þau ástum og gift-
ust. Vegna fjölskyldufyrirtækis og
talsverðra umsvifa eiginmanns síns
lögðu ungu hjónin saman á lífsbraut
staðráðin í því að sigrast á öllum
landamerkjum og settust að í Lon-
don.
En myrkur grúfði yfir örlögum
ungu hjónanna. Heimsstyrjöldin var
skollin á og hinn ungi eiginmaður
kallaður til starfa á vegum leyni-
þjónustu breska hersins, skosku
herdeildarinnar. Guðrún varð að
flytja út í sveit vegna stanslausra
sprengjuárása á borgina. Tengda-
móðir Guðrúnar bar ekki þá gæfu
til að sætta sig við hjónaband einka-
sonar síns, en þar eð stríðið dróst
á langinn flutti Guðrún til hennar,
en herra Marr var látinn. Sam-
skipti þeirra fjölskyldu voru af-
skiptalaus. Frú Guðrún sagði mér
frá þessum erfiðleikatímum. Matar-
skömmtunin var þannig að smjör-
skammturinn var jafnstór um sig
og eldspýtustokkur og kjötskammt-
urinn eitt pund á viku. Fólk hrein-
lega þjáðist af næringarskorti og
lifði á bjór.
En stríðið tók enda, þótt Harvey
kæmi heim lifandi hafði eitthvað
hræðilegt gerst í lífi hans. Hann
hafði dáið andlega. Ári eftir styij-
aldarlokin lá hann á banabeði sínu.
Kvaddi þessa veröld með því að
stijúka vanga eiginkonu sinnar og
biðja hana afsökunar. Ári síðar lést
tengdamóðir Guðrúnar. Mann-
vonska stríðsins hafði tekið sinn
toll. Tekið frá Guðrúnu eina mann-
inn sem hún gat nokkru sinni elsk-
að. Hún var komin af þýsk-íslensk-
um ættum og hún var engan veginn
reiðubúin að gefást upp.
Nú fór hún að vinna ýmis störf.
Lengst af rak hún hárgreiðslustofu
ásamt Betty vinkonu sinni. Jafn-
framt leigði hún námsmönnum í
tveim herbergjum. Árið 1976, er
undirritaður fór til háskólanáms í
Edinborg tók á móti mér í Dean
Park Cres. fasmikil kona og skap-
sterk. Hún sagði við mig: Þú ert
næstum jafn glæsilegur og hann
Geir minn Hallgrímsson. Svo
strunsaði hún með mig rakleiðis til
herbergis míns.
Frú Guðrún var hreinskilin og
sterk kona sem lífið hafði reynt að
beygja án árangurs. Hún hélt sam-
bandi við íslenska vini og ættmenn.
Skoskir vinir hennar, Betty, Lou,
Dorothy og Steward-fjölskyldan,
voru hennar einlægu vinir og aðdá-
endur alla tíð. Einnig voru sterk
t
Hjartans þakkir færum við öllum þeim er auðsýndu okkur samúð
og vinsemd við fráfall og útför móður okkar,
ÖNNU MARGRÉTAR KRISTJÁNSDÓTTUR
frá ísafirði,
Hátúni 10a.
Jóhahna Kristjánsdóttir,
Þórey Kristjánsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SVEINN MAGNÚSSON
loftskeytamaður,
Hrafnhólum 6,
áður Víghólastíg 12, Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju þriöjudaginn 7. febrúar
kl. 13.30.
Guðrún Sigurjónsdóttir,
Magnina Sveinsdóttir, Sigurður Sigurðsson,
Guðrún R. Sveinsdóttir, Eiríkur Sigurfinnsson,
Páll R. Sveinsson, Sigrfður Jakobsdóttir,
Sigrún R. Sveinsdóttir, Andrés Sigurjónsson,
Þurfður H. Sveinsdóttir, Sigurður Gunnarsson
barnabörn og barnabarnabarn.
bönd við frú Ingibjörgu og Sigur-
stein Magnússon í Leith, sem var
móðurbróðir Lilju systur hennar.
Frú Guðrún bjó í einu af fínu
hverfunum í Edingborg og var ís-
lendingur til dauðadags. Ef einhver
landi hennar átti í erfíðleikum var
leitað til hennar og þar var ekki í
kot vísað. Mig hefur oft furðað að
miðað við alla þá þjóðkunnu menn
er hennar hjálp þáðu og þekktu að
hún öðlaðist aldrei opinberar viður-
kenningar af Islands hálfu, það
sýnir hve fljót við erum að gleyma
öflugum stuðningi svo snemma á
lífsleiðinni.
Um 1980 seldi hún fyrmefnda
eign sína og flutti í litla íbúð í
næstu götu, St. Bamards Cres.
Henni fylgdi þangað dásamleg tík
af Labrador-kyni, sem hún eignað-
ist árið 1977. Guðrún eignaðist
aldrei bam. Ég sá nú nýja hlið á
henni en það var umhyggja hennar
fyrir málleysingjanum sínum. Hún
minntist jafnan á hana í bréfum
sínum til mín.
Ég hef í þessum skrifum sagt frá
þeim sem voru hjartfólgnustu vinir
Guðrúnar, en augasteinn hennar
Iðunn I. Sigurðardóttir
fírá Kúfhóli - Minning
Fædd 17. september 1921
Dáin 1. janúar 1989
Mig langar að kveðja elskulega
tengdamóður mina, Iðunni Ingi-
björgu Sigurðardóttur frá Kúfhóli,
A-Landeyjum, með örfáum orðum.
Ég kynntist henni fyrir tæpum 6
árum. Hún var þá á Heilsuvemdar-
stöðinni við Barónsstíg og var þá
nýlega komin þangað. Hún átti við
mikil veikindi að stríða í hartnær
25 ár, hægt versnandi í gegnum
árin og dvaldi á hinum ýmsu stofn-
unum. Iðunn fæddist á Kufhóli,
Austur-Landeyjum, og elst níu
systkina. Foreldrar hennar vom
Sigurður Þorsteinsson og Guðríður
Ólafsdóttir. Lifír hún dóttur sína.
Ung fór Iðunn til Reykjavíkur og
vann hin ýmsu störf meðan heilsan
leyfði. Hún átti því láni að fagna
að eignast tvo syni. Sá eldri, Sigurð-
ur Öm Jónsson, bakari og glímu-
maður, (f. 1948), er giftur Helgu
Leifsdóttur og eiga þau eiun son,
Ingiberg Jón. Árið 1962 gekk Iðunn
að eiga Þorlák Haldorsen, listmál-
ára, og eignaðist með honum soninn
Haldor Gunnar (f. 1963). Er hann
kennari, giftur undirritaðri og eiga
þau dótturina Hrafnhildi. Haldor
var sólargeislinn hennar og vom
þau bundin afar sterkum böndum.
Iðunn gat þó ekki alið hann upp
sjálf, bamið sem hún þráði svo
mjög.
Þennan stutta tíma er ég þekkti
hana dáðist ég alltaf að rósemi
hennar og þrautseigju, og hve hún
tók því sem að höndum bar með
miklu jafnaðargeði. Alltaf lifði hún
í voninni um að lækning fyndist,
og hélt það henni gangandi. Vil ég
þakka starfsfólki Heilsuvemdar-
stöðvarinnar allt það góða sem það
Minning:
Ólafur Vigfusson,
Seyðisfirði
Fæddur30. september 1912
Dáinn 12. desember 1988
Þann 19. desember 1988 var
útför Ólafs Vigfússonar gerð frá
Seyðisfjarðarkirkju. Hann lést á
heimili sínu þann 12. desember
1988.
. Afí var fæddur hér á Seyðisfírði
30. september 1912. Hann var son-
ur hjónanna Sigríðar Einarsdóttur
og Vigfúsar Jónssonar sem vom
ábúendur í Fjarðarseli í Seyðisfirði.
Hann ólst upp hjá foreldmm sínum
ásamt systur sinni, Tómasínu, hér
á Seyðisfírði. Móðursystir afa, Sól-
veig Einarsdóttir, bjó hjá þeim um
tíma og var hún þeim sem systir.
Hún fluttist svo búferlum norður
til Akureyrar og fór Tómasína ung
norður í vist til Sollu frænku, em
þær nú báðar látnar. Foreldrar afa
fluttu einnig til Akureyrar.
Afi giftist eftirlifandi konu sinni,
Þórhildi Kristbjörgu Jakobsdóttur
frá ísafirði, 30. september 1941.
Þau hófu búskap hér í bæ en 1942.
fara þau í Fjarðarsel og er afi þar
vélgæslumaður hjá Fjarðarsels-
virkjun í 7 ár. Á þeim ámm vom
störfin sem vélgæslumenn þurftu
að inna af hencli erfiðari heldur en
þau em í dag. Á þessum ámm eign-
uðust þau fjögur böm, sem em
Sólveig Hugrún, gift Óskari Frið-
rikssyni, búsett á Seyðisfirði ogeiga
4 böm; Ellen Huldís, gift Þorleifí
Þorleifssyni, búsett í Þorlákshöfn .
og eiga þau 3 börn; Sigríður Vigdís,
sem búið hefur í foreldrahúsum
ásamt syni sínum Amari Þór; Einar
Ólafur Berg, giftur Emilíu Jóns-
dóttur, og em þau búsett í
Reykjavík og eiga 2 böm, auk þess
á Éinar son á Egilsstöðum. Um það
bil sem bömin byija i skóla flytja
afi og amma aftur út í bæ og kaupa
þá efri hæð hússins Austurvegi
17b. Fæðist þar yngsta dóttir
þeirra, Hallbjörg Gíslína, sem gift
er Tom Hansen og búa þau í Kaup-
mannahöfn og eiga 2. böm. Seinna
kaupa þau svo neðri hæð hússins
líka og kom sér vel að afi var lag-
tækur, þar sem að ýmsu þurfti að
dytta meðal annars leggja nýja raf-
lögn og miðstöð, var þetta heimili
þeirra alla tíð.
Afi var trésmiður og lærði hann
þá iðn hjá Þorbimi Amólfssyni og
eftir að hann hætti hjá Fjarðarsels-
var á íslandi, en það er Lilja systir
hennar. Tryggðaböndin milli þeirra
rofnuðu aldrei þrátt fyrir fjarlægð-
ina.
Hin síðari ár ævi sinnar stundaði
frú Guðrún störf sem tengdust
starfí fyrir aidraða og sjúka í heima-
húsum og á elliheimilum. Þetta fólk
hafði mikið dálæti á þessari íslensku
konu sem að sögn vann ómetanleg
störf í þágu þess.
Hinn 15. október fékk Guðrún
aðsvif á heimili sínu. Vinkona henn-
ar Dorothy kom henni til hjálpar
og flutti hana í sjúkrahús. Er þang-
að kom var hún látin. Hjarta þessar-
ar þrekmiklu konu var hætt að slá.
Drottinn hafði tekið til sín þessa
konu sem neitað hafði að gefast
upp í ólgusjó lífsins.
Mannvinurinn og kvenskörung-
urinn Guðrún Bemhöft Marr er
komin til feðra sinna. Megi Drottinn
blessa minningu stórbrotinnar konu
og vinar.
Ragnar Haraldsson,
Keflavík.
gerði fyrir hana, stytti henni stund-
ir og létti undir með henni.
Elsku Iðunni þakka ég fyrir allar
góðu stundimar, ég vildi að við
hefðum getað kynnst betur. Nu
líður henni vel, er búin að fá lang-
þráða hvíld. Ég bið góðan Guð að
vera með henni á nýjum slóðum.
Katrin Helga Ámadóttir
virkjun vann hann ýmiss konar
smíðavinnu, bæði viðhald og líka
verkstæðisvinnu. Hann var mjög
laginn í höndunum og sótti fólk
eftir að koma með hluti til hans í
viðgerð sem aðrir réðu ekki við því
alltaf fann hann lausn og urðu
gamlir hlutir sem nýir hjá honum.
Sem ungur maður veiktist hann af
berklum og bar þess merki æ síðan.
Árið 1965 veiktist hann aftur og
var um tíma á Vífílsstöðum og eft-
ir það var afi öiyrki. Upp frá því
var hann við störf heima og vann
heimilisstörfin en amma fór á fullu
út á vinnumarkaðinn.
Þegar hugsað er til baka eru
minningamar margar. Ávallt var
gott að koma til afa hvort sem var
í eldhúsið þar sem hann bauð upp
á te og eitthvað í svanginn eða á
verkstæðið þar sem hann vann við
ýmiss konar viðgerðir. Þar fékk
hann okkur krökkunum alltaf eitt-
hvað að dunda við eða hann leið-
beindi okkur svo við gætum hjálpað
til. Ég man ekki eftir því að afi
skipti skapi. Hann var ávallt góður
og kátur. Þo hann hastaði á okkur
var það undir eins búið aftur.
Það sem háði afa mest síðustu
árin var að hann missti mikið sjón
vegna gláku. Var svo komið fyrir
honum að hann átti erfítt með lest-
ur og aðra vinnu, en verst þótti
honum að geta ekki lengur keyrt
bflinn.
Síðastliðið hálft ár dvaldi hann á
sjúkrahúsinu hér á Seyðisfirði sök-
um veikinda, en var þó orðinn svo
hress núna í desember að hann fékk
að fara heim, þaðan sem hann var
svo skyndilega kallaður.
Þökk fyrir þrautir bomar, þökk
ástvin samfylgdina, eflaust aftur
morgnar og þá finnst hópur vina.
Hvíl í fold í friði, fagna þér himn-
esk jólin, á legstað þinn blómskrúð
breiðir brosmild hækkandi sólin.
Blessuð sé minning hans. Kveðja
frá konu, bömum, tengdabömum,
bamabörnum og bamabami.
Unnur Óskarsdóttir