Morgunblaðið - 31.03.1989, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. MARZ 1989
33
Ingólfiir Fr. Hallgríms-
son framkvæmda-
stjóri — Minningarorð
Fæddur 24. mars 1909
Dáinn24. mars 1989
Sumarið 1965 kom ég í fyrsta
skipti á heimili tilvonandi tengda-
foreldra minna á Eskifirði. Með
þessari heimsókn hófust löng og
ánægjuleg kynni milli mín og Ing-
ólfs Fr. Hallgrímssonar tengdaföð-
ur míns. Á kveðjustund koma minn-
ingar upp í hugann um allt það sem
þau Ingólfur og Ingibjörg hafa gert
fyrir mig og fjölskyldu mína á þess-
um árum. Eskifjörður hefur verið í
huga okkar sem annað heimili okk-
ar enda höfum við verið þar um
lengri og skemmri tíma á hveiju
ári. Söknuður okkar er því mikill á
þessari skilnaðarstundu.
Ingólfur Fr. Hallgrímsson fædd-
ist í Stóru-Breiðuvík í Helgustaða-
hreppi við Reyðaifyörð, 24. mars
1909, en Ingólfur lést á áttatíu ára
afmælisdegi sínum, 24. mars.
Ingólfur var sonur Kristrúnar
Gísladóttur frá Bakkagerði á Reyð-
arfirði og Friðgeirs Hallgrímssonar
skipstjóra og kaupmanns á Eski-
firði. Friðgeir var ættaður af Snæ-
fellsnesi frá Kóngsbakka í Helga-
fellssveit, en fór ungur utan, kom
síðan heim og settist að á Eski-
fírði. Ingólfur stundaði nám við
Gagnfræðaskólann á Akureyri og
síðar nam hann verslunarfræði við
Skerry College í Edinborg í Skot-
landi og lauk þaðan prófi 1926.
Um það leyti sem Ingólfur var
að ljúka námi voru miklir erfiðleik-
ar hér á landi. Kreppan var að ná
heljartökum um land allt og setti
svip á byggðir landsins, það var því
harður skóli fyrir ungan mann að
selja sig niður austur á Eskifírði,
fullur bjartsýni, að hefla þar
lífsstarfið.
Hinn 1. október 1932 gekk Ing-
ólfur að eiga eftirlifandi eiginkonu
sína, Ingibjörgu Jónsdóttur. Ingi-
björg er dóttir Jóns Ingvars Jóns-
sonar og Þórunnar J. Óladóttur.
Börn þeirra eru Gréta Jóhanna, gift
Guðmundi Guðmundssyni stýri-
manni og nú verslunarmanni í
Reykjavík. Þeirra börn eru: Ingólf-
ur, kvæntur Sjöfn Þráinsdóttur og
eiga þau tvö böm, Guðmundur,
hann er kvæntur Bergljótu Svein-
bjömsdóttur og eiga þau eina dótt-
ur. Jóhanna, sambýlismaður hennar
er Ásbjörn Blöndal, og Þórir, sam-
býliskona hans er Vilborg Þóris-
dóttir og eiga þau þijú böm; Ingólf-
ur og Ingibjörg áttu dóttur er Þór-
unn Jónína hét, en hún lést 5 ára
gömul árið 1941; þriðja bam þeirra
er Friðný. Sambýlismaður hennar
er Helgi Hannesson, en böm
Friðnýjar frá fyrra hjónabandi era:
Jón Friðrik, Ingibjörg og Birgir
Freyr; Auður gift Braga Michaels-
syni framkvæmdastjóra og bæjar-
fulltrúa í Kópavogi, þeirra böm era:
Ágúst Þór, Ingólfur, hann er
kvæntur Helenu Kristinsdóttur og
eiga þau eina dóttur, Rúnar Már,
Jón Ingvar og Gísli Örn sem reynd-
ar er yngstur bamabarnanna, að-
eins 5 ára. Þau Ingólfur og Ingi-
björg ólu upp bróðurson Ingólfs en
hann heitir Ingólfur og er ókvænt-
ur.
Ingólfur átti fjögur systkini: Egil
sem lést í desember 1987 og var
kvæntur Helgu Jónsdóttur systur
Ingibjargar, en Helga lést í maí
1988; systur Ingólfs vora Kristrún
Jóhanna (Lillý). Hún kvæntist
norskum manni, Alf Walderhaug,
og bjuggu þau í Álasundi í Noregi,
þau era bæði látin; Hólmfríður sem
lést 20 ára 1937; Friðgeir yngri
bróðir Ingólfs býr á Eskifirði og er
kvæntur Elsu Jónsdóttur og er nú
einn á lífi af þeim systkinum.
Eins og fyrr var getið hófu þau
Ingólfur og Ingibjörg búskap sinn
á Eskifirði á þeim tíma sem hvað
erfíðastur hefur veið í atvinnumál-
um okkar. En Ingólfur var einn
þeirra manna sem stappaði stálinu
í sína samtímamenn og lét ekki
deigan síga. Hann var einn af stofn-
endum Hraðfrystihúss Eskiijarðar
og var framkvæmdastjóri þess frá
1950-1960 og sat í stjórn þess til
dauðadags. Ennfremur var Ingólfur
þátttakandi í stofnun fjölda annarra
fyrirtækja. Ingólfur rak á Eskifirði
umboðsverslun frá 1935-1984.
Hann var einn af stofnendum Olíu-
félagsins Skeljungs, og var umboðs-
maður þess á Eskifírði. Einnig var
Ingólfur umboðsmaður Eimskipafé-
lagsins, Sjóvá, Nóa, Hreins og
Síríusar, Loftleiða og margra fleiri
fyrirtækja.
Þá var Ingólfur mjög virkur í
störfum Sjálfstæðisflokksins á
Austurlandi og formaður Sjálfstæð-
isfélags Eskifjarðar um árabil. Fyr-
ir Sjálfstæðisflokkinn sat Ingólfur
í hreppsnefnd Eskifjarðar frá
1942-1966, að einu kjörtímabili
undanskildu og í sýslunefnd Suður-
Múlasýslu um 12 ára skeið. Ingólf-
ur var einn af stofnendum Lions-
klúbbs Eskifjarðar og sýndi málum
Lionshreyfíngarinnar mikinn
áhuga.
Atvinnulífíð á Eskifírði var Ing-
ólfí alla tíð mikið áhugamál og eitt
af því síðasta, sem hann spurði um,
var hvemig loðnuskipin fískuðu nú
síðustu dagana. Þannig var hugur
hans bundinn heimahögunum, lífinu
í dagsins önn. Fréttum af veður-
fari, aflabrögðum og daglegu
amstri fólksins á Austurlandi,
stjórnmálum og heimsviðburðum
fylgdist hann með til hinstu stund-
ar. Árið 1983 fór heilsu Ingólfs að
hraka. Það ár missti hann að mestu
sjónina og haustið 1984 kenndi
hann krabbameins í lungum. Hann
gekkst þá undir mikla læknismeð-
ferð og fékk bata þeirra meina. Þær
vora því orðnar margar ferðimar
sem þau Ingólfur og Ingibjörg komu
suður til lækninga á þessum tíma.
Þau ákváðu því sl. sumar að kaupa
sér litla íbúð í Kópavogi og hafa
dvalist þar í vetur.
Ingólfur hafði alla tíð gaman af
lestri góðra bóka og las mikið með-
an hann gat. Eftir að hann missti
sjónina var það honum ómetanlegt
að geta fengið hljóðsnældur frá
blindrabókasafninu, og undi hann
sér oft við að hlusta á bækur af
þeim.
Það er mikið átak fyrir athafna-
menn að hætta að taka þátt í hring-
iðu dagsins. En Ingólfur tók því sem
að höndum bar með mikilli ró og
lét aldrei á sér fínna að eitthvað
væri að, þótt heilsan væri á þrotum
og við því var lítið hægt að gera.
Þegar kemur að leiðarlokum er
margs að minnast frá samskiptum
við tengdaföður minn. Þær era
orðnar margar ferðimar sem við
hjónin höfum farið til Eskiíjarðar í
nær aldarfjórðung. Hjá þeim hjón-
um höfum við ætíð átt hlýtt at-
hvarf og sótt til þeirra góð ráð og
aðstoð. Oft hafa þau einnig dvalið
um lengri og skemmri tíma hjá
okkur og þannig hafa kynnin orðið
nánari. Við viljum því þakka honum
fyrir þetta allt, og þótt söknuður
sé mikill, er víst að góður Guð mun
fylgja honum um ókomna tíð.
Utför Ingólfs fer fram frá Eski-
fjarðarkirkju laugardaginn 1. apríl
og verður hann lagður til hinstu
hvílu í Eskifjarðarkirkjugarði.
Blessuð sé minning hans.
Bragi Michaelsson
Nú er lífsgöngu afa okkar, Ing-
ólfs, lokið. Þessi máttarstólpi í lífi
okkar kvaddi þennan heim föstu-
daginn langa á áttatíu ára afmælis-
degi sínum.
Við systkinin urðum öll þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að dveljast
flest sumur hjá Ingu ömmu og Ing-
ólfí afa á Eskifirði.
Afi og amma vora mjög sam-
rýmd, allt þeirra sámlíf einkenndist
af gagnkvæmri ást, virðingu og
trausti.
Þegar við lítum til baka til þess-
ara bemskuára era margar minn-
ingarperlur sem koma upp í hug-
ann. Okkur er þó efst í huga þakk-
læti fyrir samverana sem var okkur
dýrmæt og hefur aukið manngildi
okkar.
Afi, sem var einstakt prúðmenni,
talaði alltaf við okkur bömin sem
jafningja og breytti aldrei skapi
þótt á ýmsu gengi. Aldrei var okk-
ur hent út af kontomum hans afa.
Þrátt fyrir annríki á stundum, ein-
kenndist viðmót hans af rólyndi og
hlýju. Afí var víðlesinn og fylgdist
náið með gangi þjóðmála. Áttum
við margar fróðleiksstundir með
honum sem munu fylgja okkur alla
tíð. Þrátt fyrir erfið veikindi hin
síðari ár kvartaði hann aldrei og
gat alltaf slegið á létta strengi.
Við systkinin sem áttum þessu
afaláni að fagna höfum misst góðan
vin. Við kveðjum afa okkar með
sáram söknuði en mestur er harmur
ömmu okkar. Megi góður Guð veita
henni styrk og huggun.
Afí verður jarðsettur í dag á
Eskifirði við rætur Hólmatinds, en
þeim stað unni hann mest. Guð
blessi minningu hans.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
maigs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt
(V. Briem)
Ingólfur, Guðmundur,
Jóhanna og Þórir.
Kveðja firá afabörnum
á Birkigrund
Hann afí okkar er dáinn. Þessi
hugsun er okkur svo fjarlæg en þó
óumflýjanleg. Það var alltaf svo
gaman að hugsa til þess að fara í
heimsókn til afa og ömmu á Eski-
firði og nú í vetur í Furagrundina.
Hann afí var alltaf tilbúinn að
spjalla svolítið eða stinga litlum
sælgætismola í lófann. Hann afí
fylgdist líka vel með öllu því sem
við voram að gera og spurði gjam-
an um framvindu mála. Elsku
amma, við vitum að góður Guð
geymir hann afa og styrkir okkur
öll á þessari sorgarstund.
Við viljum kveðja hann afa okkar
með þessum tveim hendingum úr
saknaðarljóði Jónasar Hallgríms-
sonar.
Brann þér í bijósti,
bjó þér í anda,
ást á ættjörðu,
ást á sannleika.
Svo varstu búinn
tii bardaga
áþján við
og illa lygi.
Nú ertu lagður
lágt í moldu
og hið brennheita
bijóstið kalt
Vonarstjama
vandamanna
hvarf í dauðadjúp
en drottinn ræður.
Ágúst Þór, Ingólfur,
Rúnar Már, Jón Ingvar,
Gísli Örn, Linda Björg og
Helena.
Sigríður A uðuns-
dóttir, Vestmanna-
eyjum — Minning
Fædd30. júní 1912
Dáin 21. mars 1989
í dag kveðjum við frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum Siggu í
Hlaðbæ eins og hún var alltaf köll-
uð á heimili okkar eftir að synir
okkar fæddust.
Sigga hét fullu nafni Sigríður
Auðunsdóttir, fædd 30. júní 1912
að Hól undir Eyjaijöllum.
Fjögurra ára var Sigga tekin í
fóstur að Hlaðbæ í Vestmannaeyj-
um hjá Halldóru og Bjama Einars-
syni, og ólst hún upp hjá þeim hjón-
um til fullorðins ára.
Árið 1944 giftist Sigga Áma
Siguijónssyni útvegsbónda í Vest-
mannaeyjum, en hann lést fyrir
nokkram árum.
Árið 1945, þann 12. janúar, eign-
uðust þau hjón Sigga og Ámi einka-
soninn Halldór Bjama rafvirkja-
meistara og flugmann.
Sigga í Hlaðbæ var dugnaðar-
forkur og vann alla sína tíð utan
heimilis við hin ýmsu störf. Hún
starfaði í mörg ár hjá Þurrkhúsi
Vestmannaeyja og í mörg ár vann
hún hjá Fiskiðjunni í Vestmanna-
eyjum, eða þar til heilsa hennar
brast.
Það var alveg sama hvað Sigga
tók sér fyrir hendur, það var gert
með vandvirkni og krafti, hún vann
ötullega að verkalýðsmálum var
félagi í Verkalýðsfélaginu Snót í
Eyjum.
Sigga hafði ákveðnar og sann-
færandi skoðanir, en það besta sem
hún hafði var sú hjartahlýja og sá
kærleikur sem hún sýndi, þá eigum
við ekki við okkar fjölskyldu eina
heldur almennt, því Sigga var sann-
ur mannvinur, og hún elskaði börn,
því gleymir enginn af þeim sem
skautuðu á Vilpunni hér áður fyrr,
hve góð Sigga var því alltaf var
hægt að hlaupa inn í Hlaðbæ og
hlýja sér, eða fá mjólk og köku.
I gosinu 1973 fór Hlaðbær undir
hraun, en um leið og gosi iauk
flutti Sigga aftur út í Eyjar og
keypti lítið hús við Illugagötu ásamt
syninum Halldóri og bjó þar að
mestu ein, þar sem Halldór starfar
sem flugmaður hjá Amarflugi, og
nafnið Hlaðbær festist við húsið á
Illugagötunni og þaðan rann kær-
leikur Siggu eins og frá gamla
Hlaðbæ.
Synir okkar, Örlygur Gunnar,
Óskar og Freyr, vora ekki gamlir
þegar þeir byijuðu á að kalla þau
hjón Siggu og Áma afa og ömmu
og gera enn sín á milli, enda varla
hægt að hugsa sér betri ömmu og
afa.
Sigga var trúuð kona og vitnaði
oft í hina helgu bók, og við eram
sannfærð að Guð fylgdi henni hvert
fótmál, því neikvæðni fann maður
aldrei hjá Siggu.
Sigga var glettin mjög og átti
til að búa til saklausar sögur þegar
hún var í samræðum og þá aðallega
við börn, en það var jákvæðnin sem
var númer eitt, og það var alltaf
gestkvæmt hjá þeim hjónum Siggu
og Áma í Hlaðbæ.
Sigga var ekki rík af hinu verald-
lega en hún var rík af hjartahlýju
og kærleika, og hún átti góðan
mann og son sem hægt er að
treysta. Lífið hennar Siggu var
Halldór Bjarni, enda mátti hún vera
stolt af honum eins reglusamur og
traustur og Halldór er.
Eftir að Halldór gerðist flugmað-
ur hlustaði Sigga á nær öll sam-
skipti við Flugtuminn í Eyjum og
það var nóg að hringja í Siggu ef
mann langaði að vita um flug, og
það era ófáir flugmennimir sem
hafa drukkið kaffi hjá Siggu.
Þegar maður rifjar upp allar
minningamar um ömmu Siggu og
Hlaðbæjarlífíð þá væri hægt að
skrifa heila bókk, en við sem þekkt-
um Siggu í Hlaðbæ munum aldrei
gleyma henni.
Elsku Halldór, við biðjum góðan
Guð að styrkja þig í sorg þinni, og
vitum að þú gafst henni það sem
hún þráði er hún kvaddi þennan
heim, þú varst hjá henni og það var
henni allt.
Dóra, Friðrik og synir
Hin langa þraut er liðin
nú loksins hlaustu friðinn
og allt er orðið rótt...
Þessar línur úr sálminum eftir
V. Briem, komu mér í hug er mér
var tilkynnt um lát vinkonu minnar
Siggu frá Hlaðbæ.
Sigríður Auðunsdóttir hét hún
fullu nafni. Hún fæddist að Efri-
Hól undir EyjaQöllum 30. júní 1912,
dóttir hjónanna Þorbjargar Einars-
dóttur og Auðuns Auðunssonar sem
þar bjuggu. Ung að áram fór hún
í fóstur til hjónanna að Hlaðbæ í
Vestmannaeyjum, þeirra Halldóra
Jónsdóttur og Bjama Einarssonar.
Þar ólst Sigga upp ásamt þremur
bömum þeirra hjóna. Sigga giftist
öndvegismanninum Áma Sigur-
jónssyni sem fæddur var að Fit
undir Eyjafjöllum. Saman áttu þau
einn son Halldór Bjama. Hér í Eyj-
um bjuggu þau allan sinn búskap.
Ámi lést 15. júlí 1971. Það er ekki
ætlun mín að rekja ættir Siggu, ég
læt aðra um það. Mig langar aðeins
að minnast í fáum orðum og þakka
Siggu fyrir áralöng kynni, sem aldr-
ei bar skugga á. Sigga var vina-
mörg, til hennar var gott að koma.
Það var ekkert sem heitir kynslóða-
bil, hún vildi vera veitandi en ekki
þiggjandi. Sigga var glettin og
spaugsöm og sló oft á létta strengi,
það var oft kátt við eldhúsborðið í
Hlaðbæ. Sigga var búin að stríða
við heilsuleysi í mörg ár, en hún
stóð meðan stætt var. Hún lést í
Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 21.
mars og var hvíldin henni kærkom-
in, en við sem eftir lifum söknum
vinar í stað. Það verður tómlegt að
geta ekki skroppið í kaffi til Siggu.
Ég og Ijölskylda mín kveðjum
Siggu með söknuði og óskum henni
velfamaðar á nýjum vegum. Syni
hennar Halldóri Bjama svo og öðr-
um ættingjum, sendum við innileg-
ar samúðarkveðjur.
Einnig var ég beðin fyrir kveðjur
frá Dísu frá Svanhóli sem þakkar
Siggu allt sem hún var henni og
hennar fjölskyldu í gegn um tíðina.
Far þú i friði
friður guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt
Margrét Sigurðardóttir og
(jölskylda.