Morgunblaðið - 23.05.1989, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. MAÍ 1989
t
Elskuleg móðir mín og tengdamóðir,
ÁSTA ÞÓRHALLSDÓTTR,
Norðurbrún 1,
andaöist í Borgarspítalanum 19. maí.
Björn Guðmundsson, Ólaffa Ásbjarnardóttir.
t
Eiginkona mín,
FJÓLA BRYNJÓLFSDÓTTIR
frá Hrfsey,
andaðist laugardaginn 20. maí.
Kári Eysteinsson.
t
Maðurinn minn,
GUNNLAUGUR S. JÓNSSON,
Miðleiti 5,
Reykjavfk,
lést í Landakotsspitala 21. maí.
Hulda Guðmundsdóttir.
" ' "l.
t
Faöir minn,
GUÐMUNDUR AGNARSSON,
bifrelðastjóri,
lést í Landakotsspítala föstudaginn 19. maí.
Útför hans verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda
Sigrfður Guðmundsdóttir.
I
f t
Faöir okkar, KARL PÉTURSSON,
Efstasundi 64,
lóst 20. maí. María Huesmann, Hrafnhildur Karlsdóttir, Lilja Karlsdóttir, Karl Jóhann Karlsson.
t
Eiginmaður minn, sonur okkar, faðir, tengdafaðir og afi,
HELGI ÁRNASON,
Hraunbœ 116,
Reykjavfk,
lést í Borgarspitalanum 14. maí sl.
Jarðaförin hefur farið fram i kyrrþey að ósk hins látna.
Innilegar þakkir færum við Sigfinni Þorleifssyni sjúkrahúspresti
og starfsfólki deilda A4 og A5.
Katrfn Særún Einarsdóttir,
Árni Stefánsson, Sigrfður Helgadóttir,
Sigrfður Helgadóttir, Guðjón Ingi Eirfksson,
Brynja Pála Helgadóttir, Helga Helgadóttir,
Erna Ýr, Katrfn Helga.
___________________________J___________________________
t
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR JÖRUNDSDÓTTUR
frá Hrfsey,
verður gerð frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 25. maí kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hinnar látnu er bent á Hjartavernd.
Heba H. Júlfusdóttir, Gfsli Theodórsson,
Sigrún Júlfusdóttir, Þorsteinn Vilhjálmsson,
Júlfus og Alma Ólafsbörn,
önnur barnabörn, barnabarnabörn.
_____________________________|_______________________________
t
— Móðir okkar
INGIBJÖRG SIGURJÓNSDÓTTIR
frá Tungukoti,
sfðast tll heimilis að Tjarnarlundi 19D,
Akureyrl,
verður jarðsungin frá Glerárkirkju, föstudaginn 26. maf kl. 13.30.
Þeir sem vilja minnast hennar eru vinsamlagast beðnir um að
láta Hjálparstofnun kirkjunnar njóta þess.
Sesselja Þorsteinsdóttir,
Elnar Þorsteinsson,
Lilja Þorsteinsdóttir.
Ingrid Krisljáns-
dóttir - Minning
Fyrir nokkrum árum reit ég nokkr-
ar línur til tengdamóður minnar,
hennar Ingridar, um maíblómstrið
sem drýpur á fyrstu geislum lífsins
og er ætíð ungt, því þó árin verði
að öldum er blómstrið í maí ætíð
ungt.
Þær línur lýstu henni vel. Hún
kunni svo vel að njóta lífsins, njóta
sólarinnar og þess fólks sem bar
gæfu til að eiga með henni samleið.
Og nú er hún dáin.
Eins og hendi væri veifað, aðra
stundina glöð og reif í vinahópi, hina
stundina látin, og eftir situr stórt
tóm, umlukið undurfögrum minning-
um sem hún hefur gefið okkur með
umhyggju sinni og ástúð.
Ingrid var falleg kona, í víðasta
skilningi þess orðs. Hún var ekki
aðeins fríð sýnum, heldur bar hún
með sér þá gæsku og þann kærleika
til fólks sem veitir sanna fegurð. Hún
var alltaf boðin og búin að hjálpa
hvernig sem á stóð, og það var sem
hún lifði fyrir það að gleðja fólk og
sjá veg þess sem bestan. Slík hefur
hún verið mér sem tengdamóðir þau
sjö ár sem við áttum samleið.
Þó éru björtustu minningar mínar
um Ingridi tengdar þeim stundum
sem hún varði með syni mínum,
Aroni Dalin. Nær daglega heimsótti
Aron Dalin ömmu sína og afa á
Flyðrugrandanum, og þær stundir
voru gæddar gleði og góðum fyrir-
heitum. Þar kynntist hann þeirri
hlýju og þolinmæði sem þau hafa
sýnt öllum sínum barnabörnum.
Það var svo ljúft að sjá afa og
ömmu leika sér við litla barnabarnið
sitt, og sjá hvemig þessi yndislegu
hjón sameinuðust um að gefa honum
hinar ljúfustu minningar í veganesi.
Fyrir það verð ég ævinlega þakklát.
Missirinn er mikill, einkum þinn,
Þórir minn, og barnanna ykkar.
Megi björt minning Ingridar og
hönd Guðs hjálpa okkur öllum að
takast á við sorgina.
Ása Elísa Einarsdóttir
í dag kveðjum við frú Ingrid
Kristjánsdóttur sem lést laugardag-
inn 13. maí sl. Kynni okkar hófust
þegar Grandaskóli tók til starfa
haustið 1986. Þá kom vel í ijós
hversu traustur og góður starfsmað-
ur hún var.
Þessi fíngerða og hæverska kona
tók ávallt á móti okkur með sínu
hlýja og glaðværa viðmóti á kennara-
stofu skólans. Ingrid var góður fé-
lagi og alltaf tilbúin til að gefa góð
ráð og aðstoða við lausn vandamála
sem upp komu. Hún var rík af list-
rænum hæfileikum sem við nutum
góðs af á margan hátt.
Á heimili Ingridar var tónlist í
hávegum höfð. Sjálf lék hún á píanó
og ósjaldan spilaði hún undir sam-
söng nemenda skólans.
Að leiðarlokum viljum við þakka
henni samfylgdina.
Kæri Jónas Þórir, böm, tengda-
böm og barnabörn. Ykkur vottum
við okkar dýpstu samúð og biðjum
guð um styrk ykkur til handa við svo
snögg umskipti sem orðið hafa með
fjölskyldu ykkar.
Samstarfsfólk í Grandaskóla.
Frú Ingrid fæddist á Siglufirði,
dóttir hjónanna Kaju Skoglund frá
Melöj í Norður-Noregi og Kristjáns
Hallgrímssonar.
Árið 1947 giftist hún eftirlifandi
eiginmanni sínum Þóri Jónasi Dag-
bjartssyni fiðluleikara. Þeim varð
þriggja barna auðið, en þau em:
Linda, gift Guðmundi Þórðarsyni,
Kristín, gift Karli Jóhannesi Karls-
syni pípulagningamanni og Jónas
Þórir organleikari, kvæntur Ásu
Elísu Einarsdóttur læknanema.
Bamabömin em orðin 8 talsins.
Systur tvær átti Ingrid, og era þær
Jenfrid Wheeler, búsett í Banda-
ríkjunum og Kristjana, gift Guðna
Kristni Sigurðssyni bifvélavirkja,
Garðabæ.
I dag, þriðjuidaginn 23. maí, fer
fram frá Dómkirkunnu í Reykjavík
útför Ingridar. Ingrid fæddist á Si-
glufírði 5. maí 1926 og lést 13. maí
sl. á Hvolsvelli. Faðir Ingridar,
Kristján Hallgrímsson var sjómaður
og síldarmatsmaður. í lok fyrri
heimsstyijaldar fór að veiðast mikil
síld fyrir norðurlandi og hélt þá
Kristján til Noregs í þeim tilgangi
að kynna sér síldvarverkun þar í
landi, því Norðmenn vom okkur
miklu fremri í þeirri grein, í þann
tíð. Eftir nokkra dvöl þar, festir hann
ráð sitt og kvænist ungri þarlendri
konu, Kaju Skoglund frá Melöj. Þau
eignuðust þijár dætur og var Ingrid
önnur í röðinni. Sú elsta; Jenfrid,
fæddist í Noregi. Hinar tvær, Ingrid
og Kristjana, fæddust á Siglufirði,
eftir að þau hjónin fluttust heim til
íslands. Þær vom aðeins smástelpur
systurnar þegar farðir þeirra Kristj-
án dmkknaði úti fyrir norðurlandi.
Var þá sár harmur kveðinn að fjöl-
skyldunni. Nú stóð Kaja uppi með
dætumar þijár, fyrirvinnulaus. Allt
bjargaðist þó einhvem veginn með
eljusemi móðurinnar sem nú varð að
vinna hörðum hödum fyrir heimilinu
Áslaug Guðjóns-
dóttír - Kveðjuorð
Fædd 13. júlí 1902
Dáin 13. mars 1989
Áslaug vinkona mín hefur kvatt,
löngum starfsdegi er lokið og
hvíldin því kærkomin. Hljóðlega
kvaddi hún jarðsviðið, rétt eins og
hún hafði umgengist það.
Áslaug andaðist eftir stutta legu
á Dvalarheimili aldraðra, Hrafnistu,
Hafnarfirði. En þar átti hún heim-
ili síðustu fjögur árin. Hún var mjög
þakklát því góða fólki, sem annað-
ist hana þar, eins og hún orðaði
það. Það var einmitt þakklætið,
góðvildin og umhyggjan fyrir öðr-
um; sem mér fannst einkenna hana.
Eg kynntist Áslaugu fyrir nokkr-
um ámm er frænka mín varð
tengdadóttir hennar og urðu þau
kynni æ traustari með ámnum.
Stundum leit ég inn til hennar á
Háaleitisbraut, en þar bjó hún í
allmörg ár. Þó kaffisopinn yljaði á
köldum vetrardegi þá var það þó
persónan sjálf sem var svo gaman
að eiga samneyti við. Alltaf vom
myndarlegar veitingar á borð born-
ar, enda var hún myndarhúsmóðir
sem veitti af rausn því gestrisnin
var mikil. Alltaf var hún snyrtileg
og heimili hennar sýndi það svo
sannarlega. Áslaug var nett og
fínleg kona, það var viss reisn yfír
henni, sem hélst til hinsta dags.
Ég mun stikla á stóm um ætt
hennar, aðrir hafa gert því góð
skil áður. Hún fæddist á Stokks-
eyri, elsta barn hjónanna Jóhönnu
Jónsdóttur og Guðjóns Jónssonar.
Tvær eldri hálfsystur átti hún sem
báðar em látnar. Áslaug fluttist til
Reykjavíkur árið 1923. Vann þá við
heimilisstörf á ýmsum stöðuin. Hún
giftist árið 1931 Oddi Halldórssyni,
hinum mesta öðlingsmanni. Mann
sinn missti Áslaug árið 1965. Þau
eignuðust þijá syni; Halldór Gísla
skipstjóra, er lést í mars 1987 eftir
stranga sjúkdómslegu aðeins 53
ára, Guðjón kaupmann, kvæntan
Gíslínu Kristjánsdóttur, og Bjarna
veggfóðrarameistara, kvæntan
Elsu Björgu Friðjónsdóttur fóstm.
Eftir andlát Gísla veit ég að Ás-
laug átti um sárt að binda. En hún
bar harm sinn í hljóði. Og eftirlif-
andi synir og tengdadætur gerðu
allt til að létta henni byrðina. Ás-
laug bar mikla umhyggju fyrir
við ýmis störf. Mikil búbót varð á
sumram, þegar Sigló varð að mesta
síldarplássi landsins. Bærinn marg-
faldaðist að mannflölda og fjörðurinn
varð iðulega, í landlegum, sem skóg-
ur yfir að líta vegna siglutoppa
síldarskipanna. Kaja var alltaf tilbúin
til að kverka og salta á nóttu sem
degi þegar „ræsari“ hrópaði síld, síld,
fyrir utan gluggann hjá henni. Þess-
ir tímar björguðu oft miklu fjár-
hagslega. Áf öllu landinu streymdi
fólk í atvinnuleit og um margskonar
störf var að ræða. Þessa minnist nú
undirritaður er hann kom til Sigló
sumarið 1935, þá ungur maður í
atvinnuleit. Vinnan fékkst og með
henni herbergi til að sofa í, en það
herbergi var einmitt í húsinu hjá
Kaju og dætmnum þrem. 8 ára ald-
ursmunur var á okkur Ingrid og var
sá munur mikill á þessum ámm, —
allt að helmings aldursmunur. Þá
þekkti ég Ingrid sem litla sæta telpu
og óraði ekki fyrir að sú litla ætti
síðar eftir að verða eiginkona eins
besta vinar míns og samstarfsmanns
Jónasar Þ. Dagbjartssonar. Á Sigló
átti Ingrid unaðslega æsku við skóla-
göngu og leik. Á vetmm var kyrrl-
átt og fagurt mannlíf í þessum litla
bæ, en á summm ævintýrablær og
iðandi mannlíf með athafnasemi og
erlendu ívafí. Þetta hygg ég að hafí
átt sinn þátt í að móta viðhorf henn-
ar seinna í lífinu. Hún var kona
víðsýn en fremur dul og sagði fáum
hug sinn allan. Hún gekk í reglu
Cofrímúrara og hafði miklar mætur
á þeirra fræðum. Þá hneigðist hún
snemma að tónlist og lék ágætlega
á píanó. Ingrid var mikil og góð
móðir, húsmóðir og amma. Enda var
fjölskyldan tíðum að koma til ömmu
og afa á þeirra fagra heimili sem
þau vom svo samhent að gera að
miðstöð gleði og kærleika.
Við þrír félagar þeirra hjóna, höf-
um á undanfömum ámm æft upp
lúðrakvartett. Af því tilefni lékum
við saman á ýmsum stöðum og nú
um hvítasunnuhátíðina ætluðum við
börnum sínum og öliu sínu fólki og
nú sakna litlu sonardætumar henn-
ar sárt. En hún átti sex barnabörn
og eitt langömmubarn.
Ég vil að lokum með þessum
síðbúnu kveðjuorðum þakka Ás-
laugu allar góðu stundimar og
elskusemi við mig og mína. Að-
standendum sendi ég samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu góðr-
ar konu.
Elín S. Kristinsdóttir
Vegna mistaka sem urðu í
vinnslu þessara kveðjuorða í sunnu-
dagsblaðinu er hún birt á ný og
beðist afsökunar á mistökunum.