Morgunblaðið - 23.05.1989, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. MAI 1989
,/Att eng/n-^^atni þéreKk'i " koft?"
TM Reg. U.S. Pat Otf.— all rights reserved
c 1989 Los Angeles Times Syndicate
Ég vona bara að’ann stytti
fljótlega upp.
Ég vona bara að þú gerir
þér grein fyrir því að mat-
urinn er orðinn kaldur,
góði.
Tökum höndum sam-
an gegn vandanum
Til Velvakanda.
„Nú fara krakkamir að drekka!"
Hversu oft hefur maður ekki heyrt
þessa upphrópun eftir að áfengis-
málin komust svona rösklega á
dagskrá vegna leiðréttingar Al-
þingis á áfengislögunum. „Ungling-
amir læra að drekka!" Maður skyldi
ætla að einhveriir trúi bvf. að ungl-
Nú spyr ég sjálfan mig sem ís-
lending: Er ekki mál að bræðravíg-
um linni og menn taki höndum sam-
an og reyni að vinna gegn meininu
sem flestir em sammála um að
göslar stjómlaust um þjóðfélagið,
vinni í bróðerni gegn ofdrykkju og
alkóhólisma? Hér skiptir áfengis-
laust fólk til að trúa því að drykkju-
skapur flokkist til sjúkdóma þá teldi j
ég hvem þann sem tækist að stöðva I
þessa óheillaþróiin vera velgjörðar-1
mann þeirra kynslóða sem lyfta sínu i
fyrsta glasi á þessum eða næstal
áratug.
Steinar Guðmundsson
Þessir hringdu . . .
Eflxim
sjálfsbjargarviðleitnina
Helga Veturliðadóttir hringdi:
„Eg vil þakka Steinari Guð-
mundssyni fyrir góða grein sem
hann skrifar í Velvakanda 11. maí
og er ég sammála honum. Ég er
AA-samtökunum þakklát fyrir
þeirra tilveru og stefnu til hjálpar
í ofdrykkjuvörum þjóðarinnar. Mér
er kunnugt um að á þeirra vegum
er reynt að rækta það góða í per-
sónuleika hvers og eins en þar er
einmitt hjálpina að finna hjálpina
til að leiða mann á réttan veg á
ný. Því að vímugjafinn áfengi í
daglegregri notkun gerir það að
verkum að fólki hættir til að sljóg-
ast svo að sjálfsbjargarviðleitnin
er gefinu upp á bátinn. En einmitt
sjálfsbjargarviðleitnina þarf að
rækta af krafti. Hún má ekki glat-
ast.
í guðs bænum, ekki telja fólki
trú um að þetta séu veikindi. Piltur
milli tvítugs og þrítugs, sem ég hef
haft afskipti af, var að verða dag-
drykkjumaður en fyrir tilstilli og
hjálp góðar manna, sem ég vil hér
með þakka, er verið að reyna að
rétta hann við og fá hann til að
finna sjálfan sig á ný. Nú hringdi
hann til mín nýlega og kokhraustur
ræddi hann um það að sér væri
nú sagt að drykkjuskapur væri
veikindi sem maðurinn gæti ekki
ráðið við. Hugsið ykkur, drengur
svona ungur, ef hann ætlar að
halda áfram að drekka í skjóli þess-
arar firru! Ræktum sjálfsbjargar-
viðleitnina og verum sjálfum okkur
trú.“
FosSvogsdalur verði
útivistarsvæði
Fossvogsbúi hringdi:
„Ég hef verið að velta fyrir mér
deilunni um Fossvogsbraut. Foss-
vogsdalurinn hefur lengi verið vin-
sælt útivistarsvæði og þar var t.d.
rnikil skíðaiðkun í vetur. Ef þarna
verður gerður vegur ætti hann all-
ur að vera neðanjarðar þannig að
Fossvogsdalurinn geti allur verið
útivistarsvæði áfram. Reykmeng-
unina frá bílunum verður að leiða
burt þó auðvitað lendi hún einhvers
staðar. Það eru alltof fá útivistar-
svæði hér í borginni og við megum
ekki spilla þeim fáu sem við eig-
um.“
Lélegt lím
Bjarni Valdimarsson hringdi:
„ Mér sýndist fljúga fiðrildi í
norðanveðrinu um daginn. Póst-
bílstjóri vakti athygli mína á ófrí-
merktu bréfi frá mér. Óviðunandi
er lélegt lím íslenskra frímerkja.
Fái skapmikla elskan mín miða um
að húp eigi vanborgað bréf á póst-
húsinu getur hún orðið æf og sagt
mér upp. Er það þá allt Pósti og
síma að kenna.“
Ábyrgðarleysi
Sigríður Gísladóttir hringdi:
„ Bera verkfallsmenn ábyrgð á
dauða manna eða lömun ef þeir fá
ekki nauðsynlega þjónustu? Maður
getur ekki lengur orða bundist
varðandi verkföll og þann skyn-
semisskort ráðamanna sem við-
gengst í þessu landi. Erfitt er að
horfa uppá ættingja og vini, sem
fyrir löngu ættu að vera búnir að
fara í hjartauppskurði vegna æða-
þrengsla. Þetta fólk og aðstand-
endur þeirra bíða á milli vonar og
ótta eftir að þessu verkfalli BHMR
linni. Það er óafsakanlegt og al-
gert siðleysi að karp um krónur
geti lokað fyrir þessa lífsnauðsyn-
legu hjálp. Skítt með það þótt slát-
urhúsin séu lokuð og stopp, lög
ættu að gera ráð fyrir að sjúkra-
húsin geti ætíð starfað að öllum
nauðsynlegum aðgerðum. í þessum
tilfellum er um líf, örkuml eða
dauða að ræða og geta verkföll sem
þessi verið allt of dýru verði keypt.“
Góð þjónusta hjá Álfaborg
Ranghildur hringdi:
„Mig langar að koma á fram-
færi þakklæti til Jóns og hans
manna í Álfaborg í Reykjavík fyrir
frábæra þjónustu. Ég bý á Akur-
eyri og á því langt að sækja en
starfsliðið í Álfaborg hefur hvorki
sparað fé né fyrirhöfn til að leysa
sem best úr mínum málum. Fyrir
slíka þjónustu ber að þakka, hún
er mikils virði og ekki síst fyrir
okkur sem búum utan Reykjavík-
ur.“
Góð Gríniðja
Ánægð kona hringdi:
„Ég vil þakka Gríniðjunni fyrir
góða skemmtun á laugardaginn.
Þættirnir þeirra eru mjög góðir og
maður hefur alltar gott af því að
brosa."
Góð sjónvarpsmynd
Lesandi hringdi:
„Mig langar að þakka sjónvarp-
inu kærlega fyrir myndirnar um
Önnu í Grænuhlíð sem sýndar voru
á hvítasunnunni. Þetta voru mjög
jákvæðir þættir og vandaðir að allri
gerð og boðskapur þeirra komst
vel til skila. Bestu þakkir.
En um leið verð ég að lýsa undr-
un minni yfir þeim hroða sem hlut-
endum var boðinn í bamaútvarpinu
á annan í hvítasunnu. Slíkt saman-
safn af blóti og fúkyrðum hef ég
satt að segja ekki heyrt áður í út-
varpi. Vil ég nú skora á ráðamenn
ríkisútvarpsins að athuga þessi mál
því varla á útvarpið okkar að vera
einhvers konar sorptunna."
Víkverji skrifar
Eru 150 manns standardinn á
veizium hjá ykkur“? Þannig
spurði ung kona á fundinum, sem
sjónvarpið efndi til á Hótel Borg
sl. laugardag og beindi spurningu
sinni til forsætisráðherra. Hann
taldi ástæðu til að taka á móti er-
lendum gestum með fullri reisn og
skal ekki dregið úr því. Samt er
þetta áleitin spurning. Er nauðsyn-
legt að bjóða 150 manns til veizlu
á kostnað skattborgara til að taka
á móti erlendum gestum með reisn?
Er nauðsynlegt að bjóða sömu emb-
ættismönnunum og öðrum fyrir-
mönnum í þessar sömu veizlur ár
eftir ár? Þetta er nefnilega alltaf
sama fólkið eða svo til, sem boðið
er í þessar veizlur!
Það er áreiðanlegt hægt að draga
mjög úr risnukostnaði hins opin-
bera. Það er alveg ástæðulaust, að
ráðherrar bjóði ýmsum hópum,
starfsmannahópum eða meðlimum
félagasamtaka í diykkjuveizlur af
litlu sem engu tilefni, en þessi hátt-
ur hefur tíðkazt hér árum og ára-
tugum saman. Og það er hægt að
taka á móti erlendum gestum með
reisn, jafnvel þótt gestir séu helm-
ingi færri!
Víkverji var nýlega á ferð í
París. Þar kostar einn og hálf-
ur lítri af Kóka Kóla tæplega 5
franka eða rúmlega 40 krónur. Hér
á íslandi kostar þetta sama magn
frá 129 krónum upp í 160 krónur
samkvæmt lauslegri verðkönnun
Víkveija. Hvernig má þetta vera?
Og þótt segja megi, að nóg sé
búið að tala um verð á kjúklingum
var það niðurstaða Víkveija, að kíló
af þeirri matvöru kosti frá rúmlega
100 krónum í París en getur að
vísu tvöfaldast eða rúmlega það
eftir gæðum á sama tíma og þetta
kíló kostar hér rúmlega 600 krónur.
Þar sem Víkveiji stóð við kjöt-
borðið í Hagkaupsverzluninni í
Kringlunni sl. föstudag veitti hann
því eftirtekt, að nánast hver einasti
viðskiptavinur var að kaupa svína-
kjöt! Svínakjötsframleiðslan er ekki
háð neinum reglum landbúnaðar-
samtakanna og ríkisins og þess
vegna er það ódýrast. Þjóðin kaup-
ir svínakjöt á meðan óseljanlegar
birgðir hlaðast upp af kindakjöti.
Það er vísbending um, að neytendur
láti ekki lengur draga sig á asnaeyr-
um í verðlagningu á neyzluvörum.
að er að mörgu leyti virðingar-
vert hjá útvarpsstöðvum og
sjónvarpsstöðvum, að gefa hinum
almenna borgara kost á að koma á
framfæri við ráðamenn þjóðarinnar
spurningum eins og t.d. var gert á
fundi sjónvarpsins á Hótel Borg í
fyrradag. En það er ekki bæði
hægt að bjóða fólki upp á að bera
fram spurningar og grípa svo stöð-
ugt fram í fyrir þessu sama fólki,
þegar það er að bera spurningu sína
fram.
Umsjónarmenn þátta af þessu
tagi verða að gera sér grein fyrir
því, að þetta fólk er ekki vant því
að standa fyrir framan sjónvarps-
vélar. Þess vegna þarf engum að
koma á óvart, þótt það taki þessa
spyijendur lengri tíma en 30 sek-
úndur að koma spurningu sinni á
framfæri. Þeim tíma er ekki illa
varið, að gefa þessu fólki kost á
að tala. Spekin, sem kemur frá
stjórnmálamönnunum eða frétta-
mönnunum í þessum þáttum er
ekki svo mikil, að ekki megi taka
frá þeim nokkrar mínútur.
Ur því, að hinum almenna borg-
ara er á annað borð boðið upp á
að spyija á að sýna honum fyllstu
kurteisi í stað þess að nota hann,
sem einhvers konar sýningargrip í
þáttum af þessu tagi.