Morgunblaðið - 23.05.1989, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. MAl 1989
35
Minning:
Guðríður Jóhannes
son Norðfjörð
Fædd 5. desember 1897
Dáin 15. maí 1989
að leika þriðja árið í röð í hótelinu
á Hvolsvelli og einnig á öðrum stöð-
um þar í sveitinni. Ingrid var alltaf
með og tók þá oft lagið með manni
sínum. Við hittumst þar eins og
áætlað var laugardaginn 13. maí.
Lúðrakvartettinn hóf leik á ljúfum
ættjarðarlögum í andyri hótelsins,
þar til gestgjafar kölluðu til kvöld-
varðar. Óll vorum við hress og glöð
þegar gengið var í salinn. Ingrid og
Jónas léku nú eitt lag fyrir gestina.
Að því loknu gekk hún glæsilega til
sætis síns, undir dynjandi lófataki.
Mér varð að orði að þau yrðu að
taka eitt lag í viðbót. Ekki stóð á
því fremur en vant var. Þegar því
lagi var að ljúka kom óhuganleg
þögn og Ingrid féll niður. Þar endaði
hennar ævidagur. Svo skyndilega
hvarf hún frá okkur að erfítt var að
átta sig á því sem skeð hafði. Heila-
blóðfall, hefur nú verið staðfest af
læknum. Þetta gefur okkur eftirlif-
endum áminningu um hve þakklátir
menn mega vera guði sínum fyrir
hvetja lifandi stund hér á jörð, en
oft viil það þó gleymast.
Seint mun ég fá fullþakkað þeim
Jónasti og Ingrid mikla vináttu sem
þau sýndu mér er ég, fyrir 23 árum,
missti fyrri konu mína. Stuðningur
þeirra var ómetanlegur. Ekki má
heldur gleyma að þakka þeim fyrir
hinar fjölmörgu ánægjustundir sem
ég og fjölmargir vinir íjölskyldunnar
hafa notið með þeim í gegnum árin.
Við Jóhanna og sameiginlegur
vinahópur okkar og Jónasar vottum
honum og ástvinum hans öllum inni-
lega hluttekningu og samúð á þess-
ari stund sorgar. Biðjum við þeim
ölium Guðs blessunar og kveðjum
Ingrid með lotningu og þökk.
Þorvaldur Steingrímsson
Hún amma Inga er dáin. Hún
elsku amma sem var svo gott að
koma til. Við söknum hennar sárt.
Okkur finnst svo skrýtið að geta
ekki farið um helgar og gist hjá
ömmu. Það var okkur alltaf til-
hlökkunarefni, því þótt hún amma
væri fínleg og smágerð þá hafði
hún svo hlýjan faðm og svo stórt
hjarta. Svo töfraði hún alltaf eitt-
hvað gott úr eldhúsinu sínu. En
ekki hvað síst hafði hún alltaf tíma
til að ræða við okkur um heima og
geima. Við erum öll svo þakklát
ömmu fyrir allan þann tíma sem
hún gaf okkur. í sorginni er okkur
samt svo mikil huggun að vita að
hún amma bíður okkar með opinn
faðminn hjá Guði.
Ömmubörnin
Fyrir meira en fjörutíu árum
kynntist ég frú Guðríði og Boga Jó-
hannessyni frá Kvennabrekku í Döl-
um.
Það var á vordegi, eins og hann
•getur verið fallegastur, og fuglafjöld
heilsar með hrifningu vorsól og
sumri. Sumarbústaðir foreldra minna
og frú Guðríðar og Boga voru hlið
við hlið í lautinni austan Baldurshaga
á hægri hönd. Ég var að stytta mér
leið yfir girðingu, en festi mig. Frú
Guðríður og Bogi voru í nálægð og
komu til hjálpar. Þá hófst vinátta
okkar, og ekki spillti að náinn skýld-
leiki var á milli föður míns og frú
Guðríðar, bæði af hinni fjölmennu
Deildartunguætt, og líka Vestfirð-
ingur eins og móðir mín. Viðtökur í
sumarbústað þeirra og á heimilinu í
borginni voru alúðlegar og kær-
leiksríkar, að þær gleymast mér aldr-
ei. Fyrir frændrækni og góðvild og
tryggð, þakka ég nú við bústaða-
skiptin.
Frú Guðríður var kröfuhörð við
sjálfa sig, gat verið umvöndunarsöm,
ef henni þótti einhver sýna skeyting-
arleysi. Frú Guðríður var ljúf sem
allir virtu og elskuðu sökum mann-
kosta hennar. Hún kunni reiðinnar
ósköp af sögum, sem ungir sem full-
orðnir höfðu unun af að hlusta á og
minnug, nákvæmni gætti í öllu. Frú
Guðríður var stórbrotin og „aristokr-
atísk“. Trúlyndi og vinatryggð voru
megineinkenni í fari frú Guðríðar
Jóhannesson.
Helgi Vigfusson
Kveðja frá Húsmæðra-
félagi Reykjavíkur
í dag verður til moldar borin frú
Guðríður Jóhannesson sem lést á 92.
aldursári. Hún starfaði í yfir 40 ár
í Húsmæðrafélagi Reykjavíkur af lífi
og sál, þar af mörg ár í stjórn. Á
40 ára afmæli félagsins var hún
gerð að heiðursfélaga þess og átti
félagið hug hennar allan og var hún
ákaflega rausnarleg í garð félagsins.
Hún mætti á alla fundi félagsins
meðan heilsa hennar leyfði og vildi
hún ævinlega félagsins sem mestan.
Alltaf hafði hún eitthvað gott til
málanna að leggja og eins var hún
óþreytandi að hvetja okkur yngri
konurnar til dáða og óspör á að hrósa
okkur þó okkur hafi nú fundist við
ekki eiga það alltaf skilið.
Guðriður var ákaflega snyrtileg
og falleg kona og gekkst upp í því
að vera vel til fara. Það sópaði af
henni hvar sem hún fór. Og þegar
slegið var á létta strengi, sögðum
við gjarnan að hún vildi alltaf vera
fínust af öllum. Hún henti mikið
gaman af þessu.
Heimili hennar bar vott um fágað-
an smekk og listhneigð. enda átti
hún mikið af fallegum munum og
veggir heimilis hennar prýddu mál-
verk eftir hana ásamt öðrum listverk-
um.
Heimili hennar stóð okkur ævin-
lega opið og gestrisni hennar var við
brugðið. Hún var aila tíð mjög félags-
lynd kona, stofnaði og starfaði með
ýmsum félögum. Þá sögu kunnum
við ekki en hárgreiðslumeistarafélag-
ið og kvenskátahreyfínguna bar hún
sérstaklega góðan hug til. Síðustu
árin hennar voru henni erfíð. Fyrst
dvaldi hún í Seljahlíð en fór síðan á
Borgarspítalann þar sem hún lést á
annan í hvítasunnu.
Guð blessi minningu hennar.
Sljórn Húsmæðrafélags
Reykjavíkur.
Guðríður fæddist á Laugabóli í
Mosdal við Arnarfjörð og ólst þar
upp í stórum systkinahópi. Foreldrar
hennar voru Jón Þórðarson, þá dýra-
læknir í V-ísafjarðarsýslu, ættaður
úr Borgarfirði (Deildartunguætt), og
Vigdís C. Jónsdóttir, ættuð úr Bol-
ungarvík og ísafjarðardjúpi (Arnar-
dalsætt).
Guðríður var ung, þegar hún hélt
til Reykjavíkur til að læra saumaskap
o.fl., og frá þeim tíma var hún við
nám og störf í Reykjavík og á Akur-
eyri. Hún sneri sér snemma að þeirri
iðngrein, sem varð aðalstarf hennar,
hárgreiðslu, og sigldi síðar til Kaup-
mannahafnar og Englands til að full-
komna sig í þeirri grein. Ung að
árum giftist hún Snæbimi Norðfjörð,
verslunarmanni á Akureyri og
bjuggu þau þar nyrðra, og þar setti
Guðríður upp hárgreiðslustofu og
verslun, sem hún rak í nokkur ár.
Snæbjöm andaðist 1933.
Guðríður fluttist til Reykjavikur
og rak þar hárgreiðslustofu við
Laugaveg. Hún giftist Boga Jóhann-
essyni, sútarameistara, og bjó með
honum þar til hann lést 1966.
Guðríður eignaðist ekki böm, en
lét sér annt um systkinaböm sín og
var stolt af velgengni þeirra í námi
og störfum. Þijú systkini hennar
eignuðust börn: Jóhanna, móðir Jóns
Ásgeirssonar tónskálds og hans
systkina; Þóra, móðir Löve-systkin-
anna; og Þórður, faðir Jóns Þórðar-
sonar, múrarameistara frá Isafírði,
Þóru, eiginkonu Haraldar Steinþórs-
sonar, kennara og Svanfríðar fyrrum
eiginkonu Magnúsar Ágústssonar,
læknis í Ameríku, nú búsett í Belgíu.
Guðríður var löngum hrókur alls
fagnaðar í samkvæmum og þar sem
hún var, var glaumur og gleði. Hún
hélt iðulega margmenn fjölskylduboð
og styrkti með því fjölskyldutengslin.
Guðríður var vel gefín kona, dug-
leg og áræðin. Auk þeirra starfa, sem
að framan er gétið, áorkaði hún
mörgu öðru. Hún stofnaði kven-
skátafélag á Akureyri, hún starfaði
í félagi hárgreiðslumeistara, hún fór
með hlutverk á leiksýningum, hún
starfrækti leikfangagerð, hún fór í
myndlistarnám á sínum efri árum
og málaði mikið eftir það, og þannig
mætti áfram telja.
Lengi hélt Guðríður sér svo vel,
að ókunnugir töldu hana 1-2 áratug-
um yngri en hún var. En fyrir rúmum
þremur árum varð hún fyrir áfalli
og lamaðist, og síðan hefur hún orð-
ið að vera upp á aðra komin, og það
er erfítt fyrir slíka konu.
Aðstandendur hennar vilja hér
með þakka starfsfólki Borgarspítal-
ans og Seljahlíðar fyrir umönnun
þeirra og þolinmæði.
Löve-systkinin
Kveðjuorð
Brynjólfur Bjarna-
son fv. ráðherra
Brynjólfur Bjarnason er farinn
heim nokkru fyrr en hann er vanur.
Það hefur verið fastur liður um
mörg undanfarin ár, að Brynjólfur
hefur komið til vetrardvalar hjá dótt-
ur sinni Elínu, tengdasyni sínum
Godtfred og bömum þeirra í Korner-
up á Sjálandi. Þá vissum við, vinir
fjölskyldunnar í Kornerup, að jóla-
gleðin væri á næsta leiti.
Brynjólfur bar með sér, að hann
var andans höfðingi, en hafði þó
auga fyrir hinu hversdagslega og
kímilega í tilverunni. Skemmtilegt
var að heyra hann segja sögur frá
stúdentsárum sínum í Kaupmanna-
höfn, þar sem margir frægir íslend-
ingar komu við sögu.
Hann fylgdist vel með danskri
menningu og kynnti sér hana vel
ásamt daglegu lífi manna hér á
landi. Margt kunni hann vel að meta.
Danska tungu talaði hann betur en
margur innfæddur. Hann þekkti vel
sveitina í Kornerup, þar sem hann
naut þess að fara í langar gönguferð-
ir yfir holt og hæðir eða njóta kyrrð-
arinnar í skógunum umhverfis. Há-
aldraður renndi Brynjólfur sér á
skautum eftir ísilögðum vötnum,
þegar þannig viðraði. Hann eignaðist
hér vini, sem nú sakna hans og fínna,
að enginn muni fylla skarðið, sem
verður eftir þennan yfirlætislausa en
viljasterka mann. Hann féll eðlilega
inn í daglegt líf utan Islands, en
engum gleymdist þó eða velktist í
vafa um, hver hann var eða hvaðan
hann kom.
Nú er Biynjólfur fijáls ferða sinna,
— eða eins og mér nákominn orðaði
það forðum við sams konar atburð:
— horfinn okkur, „þangað sem fugla-
söngurinn fer, þegar hann hljóðnar".
í huga Brynjólfs var það sennilega
upp til íslenzkra fjalla.
I huga okkar hjónanna og barna
okkar býr þakklæti fyrir vináttu við
Brynjólf á liðnum árum. Við vottum
ástvinum hans í Kornerup innileg-
ustu samúð.
Hellerup í Danmörku,
Guðrún Sigríður Jakobsdóttir
+
Hugheilar þakkir sendum viö öllum þeim sem auðsýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför,
SIGURBJARGAR HALLDÓRSDÓTTUR
frá Brekkukoti.
Guð blessi ykkur öll.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för eiginmanns míns, föður, tengdaföður og sonar,
JÓHANNESAR ÁRNASONAR,
sýslumanns,
Stykkishólmi.
Sigrún Sigurjónsdóttir,
Ólafur Þór Jóhannesson,
Anna Berglind Jóhannsdóttir,
Sigurjón Jóhannesson, Guöný Þ. Kristmannsdóttir,
Elfn Jóhannesdóttir,
Sigrfður Jóhannesdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug við andlát og útför
ÓLAFS ÞORGRÍMSSONAR
haastaróttarlögmanns.
Erna Guðrún Ólafsdóttir,
Kjartan Reynir Ólafsson,
Kristján Ingi Einarsson,
Hildur Einarsdóttir,
Ásdfs Hrund Einarsdóttir,
Guðrún Kjartansdóttir,
Ólafur Þorsteinn Kjartansson.
Kristfn Sigurðardóttir,
Ásdfs Lilja Emilsdóttir,
Slgmundur Hannesson,
Erling K. Nesse,
Svanur Kristófersson,
LÁTTU
RAFMAGNS-
REIKNINGINN
HAFA
FORGANG!
RAFMAGNSVEITA
REYKJAVÍKUR
SUÐURLANDSBRAUT 34 SlMI 68 6Z 22
TRASSAÐI
EGNU
AfiSWSl*.