Morgunblaðið - 04.06.1989, Blaðsíða 4

4 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. JÚNÍ 1989
MORGUNBLAÐSMENN
í METRÓÐRIMEÐ ÞÓRUNNI
SVEINSDÓTTUR VE 401:
Siguijón
Óskarsson,
skipstjóri.
Þórunn Sveinsdóttir.
,petta er nú kún
“ 7 mín> ég er meb hvít
Það var lognstilla og vor í lofti. Bflar og menn streymdu til hafnar
rétt fyrir miðnættið, því á miðnætti mátti flotinn halda úr höfn.
Þetta var að kvöldi 1. mai og allir minni bátar höfðu verið í landi,
lögum samkvæmt. Allir ætluðu því að halda af stað um miðnætti
svo að það var líflegt á bryggjunum. En það voru fleiri en sjómenn-
irnir sem voru á leið til skips, því að Morgunblaðið ætlaði í róður
með aflaklónni Siguijóni Óskarssyni á Þórunni Sveinsdóttur VE.
Einn af öðrum týndust karlamir um borð. Setið var í borðsalnum
og spjallað meðan beðið var eftir að klukkan yrði tólf. Karlinn
gantaðist við strákana og bar upp á þá sögur sem hann þóttist
hafa heyrt af þeim frá helgardansleiknum. Ekki vildu drengimir
mikið ræða þá hlið mála enda minnið ekki upp á það besta hjá
öllum. Kokkurinn var hálf tuskulegur og eftir að hafa hellt upp á
hálfgert timburmannakaffi stakk hann sér í koju, til þess sofa í
sig heilsu og vera orðinn hress þegar byijað yrði að draga. Um leið
og klukkan sló tólf dreif karlinn sig upp í brú. Matti vélstjóri var
búinn að setja í gang svo allt var klárt til brottfarar. „Sleppa,"
kallaði Siguijón til strákanna í borðsalnum sem drifu sig um leið út
á dekk til þess að leysa landfestamar. Siglt var af stað til hafs og
var ljósadýrðin mikil og tignarleg, þar sem tugir báta héldu úr höfn
í Eyjum á sama tíma, þannig að nánast óslitin ljósaröð var frá
hafnargarði og austur fyrir Bjamarey. „Þetta er nú bara eins og
þegar blússið var gefið forðum," sagði Siguijón, og var þá að tala
um þann tíma er línubátar réru frá Eyjum og máttu ekki fara út
fyrr en á tilsettum tíma. Þegar sá tími kom var gefíð merki á
Skansinum og sigldu bátamir þá mikla kappsiglingu á miðin til
þess að leggja línuna. Þórarinn Ingi, 1. stýrimaður, stóð fyrstu vakt
í brúnni og Matti Sveins, yfírvél-
sijóri, fylgdist með að allt gengi
sinn vanagang í vélarrúminu.
Allir aðrir drifu sig í koju, því
fimm tíma stfln var framundan.
Morgunblaðsmenn hölluðu sér á
bekkina í borðsalnum og sofn-
uðu vært við vélardyn og svæf-
andi hreyfingar bátsins þar sem
hann öslaði í austurátt.
net í henni
Létt á bánmni um borð hjá aflakónginum Siguijóni
Oskarssyni og harðskeyttum skipyeijuni hans
„Ræs, morgunmatur
og bauja“
„Góðan dag, góðan dag, morg-
unmatur og bauja, morgunmatur
og bauja,“ ómaði úr kallkerfí báts-
ins. Við rumskuðum á bekknum
við þetta og var Ægir kokkur þá
kominn á fullt við að finna morg-
unmatinn handa strákunum. Þeir
voru fljótir fram úr og eftir ör-
skamma stund voru þeir búnir að
skella í sig morgunverðinum og
komnir á dekk. Algallaðir og klár-
ir í slaginn. „Mér líst nú ekkert á
fiskiríið í dag, það hefur aldrei
fiskast neitt þegar þessi blaða-
snápar hafa verið að þvælast með
okkur og ef það verður eitthvað
lítið í dag þá fáið þið nú aldeilis
að heyra það hjá peyjunum," sagði
Siguijón og hló. Við reyndum nú
að bera okkur mannalega og sann-
færðum Siguijón um að þessu
væri ekki eins farið með okkur og
aðra í blaðamennskunni, við ættum
ættir okkar að rekja til sjómanna
svo það myndi örugglega fískast
vel á drengina.
Trossurnar bera allar
kvenmannsnöfii
Það hefur verið til siðs hjá þeim
ur.
Þegar nýtt aflakóngsmet á
vetrartíð yfir landið allt
hafði verið slegið, höfðu
einnig náðst inn 30 þúsund
tonn á Þórunni Sveinsdótt-
Áhöfnin á aflaskipinu. Aftari röð: Guðni, Matthías Sveinsson 1. vélstjóri, Sveinn Matthíasson, Ólaf-
ur Kristinsson, Viðar Sigurjónsson 2. stýrimaður og Þórarinn Ólafsson 1. stýrimaður. Fremri röð:
Adolf, Óskar, Ægir Sigurðsson kokkur, Sigurjón Óskarsson skipstjóri, Árni Kristinsson og Róbert.
á Þórunni að gefa netatrossunum
nafn. Hefur hver skipveiji fengið
að ráða nafni einnar trossu og sú
trossa hefur þá verið hans þá ver-
tíðina. Trossumar hafa strákamir
nefnt eftir eiginkonum sínum eða
unnustum, en þeir sem ólofaðir eru
hafa orðið að fínna einhveija kven-
menn til þess að kenna trossumar
sínar við. Mikill metingur er síðan
milli manna um það í hvaða trossu
fiskast best yfír vertíðina. Fyrsta
trossan sem draga átti bar heitið
Ásta María. „Það er hann Óli titt-
ur úr Þykkvabænum sem á hana
þessa. Hann er nú á lausu og varð
því að finna einhveija kerlingu til
þess að kenna hana við. Ásta
María, sem trossan er nefnd eftir,
er gift kona hér í Eyjum. Við þekkj-
umst vel og þegar Óli var kominn
í vandræði með að fínna nafn á
sína trossu ráðlagði ég honum að
kalla hana Ástu Maríu. Hana
dreymir oft svo fiskilega að ég var
viss um áð það myndi fískast vel
á nafn hennar, enda hefur hún
bara staðið sig vel kerlingin. Ásta
Maria hefur mikinn áhuga og fylg-
ist grannt með aflanum hjá okkur
og hvað kemur í nöfnu hennar,"
sagði Siguijón.
Réttast að fara með
Moggasnápana í land
Við vorum komnir í endann á
Ástu. Baujan var tekin og byijað
að hala færið inn. Síðan komu
netin upp eitt af öðru. Siguijón
sagðist hafa grynnkað örlítið á
þessari trossu er hann lagði síðast
því strákamir hefðu verið að verða
vitlausir á því hversu mikill karfi
kom í. „Við fengum tvö og hálft
tonn af karfa í hana síðast og það
var mikil skeifa á strákunum þeg-
ar ég lét hana fara aftur hér. Þeir
vissu ekki að ég grynnkaði á henni
um nokkra faðma, sem verður til
þess að enginn karfi verður í núna,
en það verður líka örugglega lítill
afli í fyrstu netunum,“ sagði karl-