Morgunblaðið - 04.06.1989, Síða 21

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. JÚNÍ 1989
C 21
byrstir sig við dóttur sína, sem nú
er farin að príla upp um allt. Gunn-
ar tekur ungfrúna og fer með hana
inn í rúm, en ég spyr Guðnýju
hvemig hún sjálf hafi verið sem
bam, hvort hún hafi nokkuð verið
einfari?
„Ég býst við því. Það var enginn
á mínu reki í tónlistarnámi hér áður
fyrr og mér fannst það oft leiðin-
legt. Var kannski einmana og feim-
in, en tónlistin var mér svo mikils
virði, hún var mér köllun frá byrjun
og þar fékk ég útrás. Þó flögraði
það kannski að mér að henda þessu
frá mér og vera bara eins og hinir
krakkamir, hanga á sjoppum og
þess háttar, - en eiginlega var ég
nú alltaf hálfhrædd við þessi í sjopp-
unum! Þegar ég varð eldri og með-
vitaðri um stráka þá fannst mér
oft sem þeir væm hræddir við mig.
Ég var mjög ung þegar ég kom
fram opinberlega, þeir hafa kannski
haldið að ég væri 'einhver vitringur,
allavega þorðu þeir ekki að bjóða
mér upp! En þetta hefur allt breyst,
nú em svo margir í tónlistarnámi."
Gunnar kemur aftur inn og legg-
ur til málanna: „Ég man hvað mér
sveið það þegar ég var að byija að
læra og strákamir sögðu: Uss, fara
í sgilatíma eins og stelpa!
Ég var nú ekkert viss í fyrstu
.hvað ég vildi, var meðal annars í
poppinu eins og ég nefndi áðan, en
þegar ég var 18 ára gamall varð
það köllun hjá mér að verða selló-
leikari. Eftir það komst aldrei neitt
annað að.“
Gunnar bjó sextán ár í Danmörku
þar sem hann bæði lærði og starf-
aði, Guðný lærði sex ár í Banda-
ríkjunum, og ég spyr hvort þau
hafi nokkuð í hyggju að fara aftur
erlendis og starfa þar?
„Ég fékk tilboð á sínum tíma um
starf ytra, en mér fannst meira
spennandi að koma heim,“ segir
Guðný. „Við spilum nú oft erlendis
þótt við höfum ekki hátt um það,
munum til dæmis spila í Banda-
ríkjunum og Kanada í sumar, en
það er oft eins og fólki finnist það
eitthvað merkilegra þegar menn
spila erlendis!
Ég hef oft verið spurð að því
hvers vegna ég stofni ekki strengja-
kvartett, en ef ég ætlaði í alvöru
að gera það, þá yrði ég að hætta
í Sinfóníuhljómsveitinni. Meðlimim-
ir yrðu að fá svipuð laun og í Sinfón-
íunni, og hver ætti að reka slíkan
kvartett? Auk þess sem það er
hæpið að vera búsett á íslandi því
tónleikar færu að mestu leyti fram
erlendis þar sem markaðurinn er
of lítill hér á landi. Kvartett í hjá-
verkum verður aldrei alvöru kvart-
ett þótt gaman sé að hitta góða
tónlistarmenn og spila þessa tónlist
af og til. Vinkona mín erlend sem
er í heimsfrægum kvartett, verður
nú að gera það upp við sig hvort
hún vilji eignast böm eða halda
áfram í kvartettinum.
Og vill maður þannig líf, eða vill
maður flölskyldulíf?"
„Það er ekki eftirsóknarvert líf
að flækjast í sífellu heimshorna á
milli,“ segir Gunnar. „Fólk fær þá
lítinn tíma til að hlaða sig, ekki
einu sinni tíma til að horfa á lands-
lag. Þetta getur skapað vissa hættu,
séð frá listrænu sjónarmiði. Kost-
imir við að búa á Islandi eru marg-
falt fleiri en ókostimir, séu þeir ein-
hveijir, náttúran er svo falleg, til-
tölulega hreint loft og vatn, fá-
menni og landrými. Það er því oft
óþolandi að hlusta á landa sina
kvarta og kveina.“
- Emð þið ánægð núna með ykk-
ur sjálf sem listamenn?
„Maður getur aldrei verið ánægð-
ur,“ segir Guðný, „þá staðnar mað-
ur. En trúna á sjálfa sig verða
menn að hafa og alltaf verða þeir
að leggja sig alla fram til að gera
sitt besta.
En ég er mjög ánægð með hann
sem listamann," segir hún og horf-
ir brosandi á Gunnar.
„Ég segi það sama um Guðnýju,"
segir hann.
Bætir svo við eftir umhugsun:
„Það er einmitt það stórkostlega
við lífið, - maður verður alltaf að
leggja sig allan fram, vinna hörðum
höndum. Það er enginn frítími i
andlegu lífí.“
óvenju djúpa og tilfinningaríka
túlkun á fiðlukonsert Beethovens
núna í apríl. Hefur sambúð ykkar
Gunnars haft hér einhver áhrif?
„Ég fæ nú oft að heyra um nýjar
hliðar á mér þegar ég spila einleik.
Rétt eftir að dóttir mín fæddist
átti ég víst að hafa sýnt óvenju
hlýju í túlkun minni. En ég er glöð
þegar ég fæ þessa gagnrýni, mér
finnst hún vera merki um það að
ég sé stöðugt að þroskast sem tón-
listarmaður. Að sjálfsögðu hefur
einnig líf mitt fyrir utan tónlistina
mikil áhrif. Ef manni líður vel þá
hlýtur það að koma fram.“
- Nálgast menn betur sál sína í
gegnum tónlistina?
„Öll djúp tónlist tengist tilfínn-
ingum,“ segir Gunnar. „Það er
nauðsynlegt fyrir hljóðfæraleikara
að halda sér í formi, æfa sig mikið
Hústríó
Það væri enn stærri fórn ef við
gætum ekki lifað eðlilegu
fjölskyldulífi.
á hljóðfærið, en það er ekki nóg.
Hann verður að vinna hörðum hönd-
um að því að rækta sálu sína, hún
speglast í tónlistinni. Hann verður
að vera listamaður í lífinu sjálfu,
vanda sig við allt sem hann gerir,
því lífið er ein heild.
Mér finnst ég oft vera sálarlega
nakinn, þegar ég er búinn að gefa
mig allan til að geta komið við fólk.
En ég er margfalt búin að upp-
skera, því þetta samband milli ein-
leikarans og áhorfandans er undur-
samleg gjöf. Hlustandi ér ekki ein-
ungis viðtakandi heldur líka með-
skapandi. Listamaðurinn varpar
boltanum út í sal, og ef vel tekst
til kastar áheyrandinn honum til
baka. Sá kraftur sem fólkið sendir
til hans, eflir hann. Þetta er sköpun
sem á sér stað í augnablikinu."
- Það er þá ekki einungis lófa-
klappið sem örvar?
„Nei þetta er annar kraftur.
Hægt er að upplifa tiltölulega lítið
lófaklapp, en geysilega sterkt og
gott andrúmsloft."
Guðný: „Ef tónlistarmanni er
gefið það að geta fundið fyrir tón-
listinni, ef hann hefur þennan
neista, þá er hann lánsamur. Allt
sem hann gerir er í raun tækni-
legt, en hið tæknilega og hið músik-
alska verður að fara saman. Ég get
kennt nemendum mínum margt er
varðar tæknileg atriði en neistann
get ég ekki gefið þeim. '
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Það er nú svo, að mikil þörf er
fyrir tónlistarmenn og því ekki
hægt að ætlast til að fá einungis
fólk sem hefur þennan hæfileika.“
Gunnar: „í sambandi við sköpun
á tónleikum, þá hef ég stundum
verið svo lánsamur að hafa upplifað
þessi sterku tengsl, orðið hluti af
stórri heild. Þetta er farvegur fyrir
eitthvert afl, sem virkar yndislega.
Þessi tilfinning kemur ef manni
tekst að komast burtu frá sínu litla
þrönga egói, og verða hluti af heild,
- einhveiju æðra.“
Við sitjum öll hugsi um stund,
svo segir Guðný og kímir: „En það
er voðalega erfitt!"
Köllun
„Þetta gengur ekki lengur, nú
ferð þú að sofa!“ segir Guðný og