Morgunblaðið - 04.06.1989, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. JÚNÍ 1989
C 7
MORGUNBLAÐSMENN
í METRÓÐRIMEÐ ÞÓRUNNI
S VEIN SDÓTTUR VE 401:
hjá sem var að fara í róður og
komu þeir auga á mig í sjónum,
einn þeirra stakk sér á eftir mér
og náði að bjarga mér. Þannig
hefur lánið leikið við mig og ég
hef orðið þeirrar gæfu aðnjótandi
að geta bjargað mönnum ur sjávar-
háska. Þetta er bara eitthvað gott
sem fylgir mér og hjálpar til við
þetta.
Lykillinn að velgengni við fiski-
ríið er náttúrlega einhver heppni,
en svo held ég líka að menn hafi
þetta bara einhvern veginn í sér.
Sumir skipstjórar eru harðdugleg-
ir, sækja grimmt og vilja gera vel
en samt gengur ekkert hjá þeim.
Það er bara eins og þeir hafí þetta
ekki í sér. Svo eru aðrir sem alltaf
virðist ganga vel hjá. Þannig er
þetta bara og hefur alltaf verið.
Mannskapurinn sem er um borð
skiptir líka miklu máli. Ég er búinn
að hafa þessa sömu stráka meira
og minna í mörg ár og þetta eru
engir smá karlar. Það væri ekki
hægt að afgreiða allan þann afla
sem við höfum fengið í vetur nema
með því að hafa úrvals menn. Það
útheimtir ekkert veiðarfæri eins
mikla vinnu og netin þannig að
hörkumannskapur er nauðsynleg-
ur svo þetta geti allt gengið upp,“
sagði Siguijón.
„Það fiskast ekkert á
þessar ungu stelpur“
Klukkan var að verða hálf tólf
og farið að sjást í baujuna fram-
undan. Mannskapurinn var ræstur
út og byijað að draga að nýju.
„Þetta er hún Eygló, tengdadóttir
mín,“ sagði Siguijón. Viðar sonur
Siguijóns, sem er 2. stýrimaður á
Þórunni, átti hana. Vel gekk að
draga en minna var í þama, heldur
en austur frá. Siguijón sagði að
það hefði verið svo undanfarið.
Það kom fyrir að einn og einn
fiskur féll úr netunum þegar verið
var að draga þau og ef strákurinn
á rúllunni náði ekki að krækja í
hann með hakanum þá var karlinn
fljótur að hlaupa út á dekk, þrífa
hakann og vippa fiskinum um borð.
í Eygló kom 461 fiskur og ítrek-
aði Siguijón þá að það fiskaðist
ekkert á þessar ungu stelpur.
Næst var rennt að Búbbólínu,
hans Guðna sveitamanns. Vel gekk
að draga hana og var nokkuð gott
í enda var sveitavargurinn dijúgur
með sig er hann gægðist út um
lúguna og leit í áttina til karlsins
í glugganum. Siguijón var fljótur
að sjá þetta og jarmaði þá hátt
út um gluggann en gaf okkur síðan
þá skýringu að Guðna, eins og
hinum sveitapeyjunum, væri farið
að langa svo heim í sveitina út af
sauðburðinum. „Þetta eru mest
allt sveitapeyjar sem ég er með
og það er viss passi að þegar kem-
ur að sauðburði þá vilja þeir bara
taka upp og hætta. Þeir virðast
verða alveg friðlausir að komast í
þessa rollurassa til þess að stijúka
þeim. Þess vegna nota ég hvert
tækifæri sem ég hef til þess að
jarma á þá út um gluggann til
þess að stríða þeim svolítið," sagði
karlinn og hló. í Búbbólínu komu
684 fiskar sem Siguijón sagði að
væri mjög gott.
Næst var kippt út í kant þar sem
þijár síðustu trossumar voru.
Ægir kokkur smellti upp hádegis-
mat á meðan, soðinni ýsu og
gijónavelling, og tóku strákamir
hraustlega til matar síns.
„Ætli hann baki mig ekki
í restina"
Það passaði að búið var að
sporðrenna soðningunni þegar
ræst var á dekk á ný. Þijár tross-
ur voru ódregnar og kapp komið
í mannskapinn því frést hafði að
Jóhann Gíslason, sem var næstur
Þórunni að afla, væri að mokfiska
í kantinum suður af Eyjum. „Ætli
hann baki mig ekki í restina," sagði
karlinn en bætti síðan við að það
væri allt í lagi því að skipstjórinn
á Jóhanni væri frændi sinn. „Þetta
verður þá allavega innan ættarinn-
ar,“ sagði Siguijón.
Þesar síðustu þijár trossur vom
í holunni hans Sigga Gogga, sem
svo er nefnd, en þar hefur Sigurð-
ur Georgsson, aflakóngur síðustu
vertíða í Eyjum, verið með netin
sín.
Ljósmyndarinn í veiðiham
í holunni var byijað á að draga
Jennýju hans Ægis kokks. Það var
dijúgt í kokksfrúnni og Ægir var
allur uppveðraður yfir aflanum.
Mikill hugur var í öllum þegar vel
aflaðist og var ljósmyndarinn kom-
inn í svo mikinn veiðiham að hann
henti frá sér myndavélunum þegar
fiskar flutu aftur með, greip ha-
kann og sveiflaði fiskunum inn
fyrir lunningu með stæl. En hann
hefði betur látið karlinn um þetta
verk því að aftur með flaut heljar
mikil langa og þegar ljósmyndar-
inn var hálfnaður með að hífa
hana inn fyrir byijaði hann að
kalla á hjálp því hann réð ekki
einn við að innbyrða stórfiskinn.
Karlinn veltist af hlátri um brúna
og sagðist aldrei fyrr hafa séð það
að menn þyrftu hjálp á hakann.
Síðan fór hann ljósmyndaranum
til aðstoðar og í sameiningu tókst
þeim með erfiðismunum að ná
skepnunni inn fyrir.
í Jennýju komu 714 fiskar og
var karlinn ánægður með það. Hún
var síðan lögð á sama og baujan
á Dagmar hans Svenna Matt síðan
tekin. Hún var fljótdregin enda
ekki mjög mikið í. „Þetta er eins
og með hinar ungu stelpumar, það
fiskast mikið minna á þessar
skvísur, en kellumar," sagði karl-
inn. 391 fiskur kom í Dagmar og
þegar henni hafði verið rennt í
hafið á ný þá átti bara eftir að
draga eina trossu.
Rennt var að síðustu baujunni,
sem var á Guðný hans Þórarins
Inga stýrimanns. Þegar strákarnir
voru rétt byijaðir að draga hana
öskraði karlinn niður á dekk til
þeirra: „Það vildi ég að við ættum
eftir að draga sjö trossur til við-
bótar,“ og síðan skemmti hann sér
konunglega þegar þeir fóru að
svara honum og steyta hnefann
yfir þessum orðum hans, því flest-
ir hafa líklega verið búnir að fá
nóg eftir daginn.
I Guðnýju komu 478 fiskar og
þegar búið var að leggja hana aft-
ur þá var stefnan sett á Eyjar og
haldið heim til löndunar. Klukkan
var að verða fimm og strákamir
því búnir að vera nánast stans-
laust að í tólf tíma. Flestir vom
því fljótir að læða sér f koju til
þess að fá sér smá kríu, eins og
sagt er á sjómannamáli. Ekki gátu
þó allir kríað sig því standa varð
vakt í brú og vélarúmi og kokkur-
inn þurfti að sinna störfum sínum
í eldhúsinu. Spjallað var um vertí-
ðina og átökin sem henni hefðu
fylgt. Viðar stýrimaður sagði að
flestir væm strákarnir búnir að
léttast um nokkur kíló frá áramót-
um, og kom það okkur Morgun-
blaðsmönnum ekki á óvart.
Klukkan var rétt um átta þegar
mannskapurinn var ræstur. Kokk-
urinn var tilbúinn með fínustu steik
og allir drifu sig í matinn því stutt
var eftir til Eyja. Framundan var
löndun og urðu allir að vera klárir
í hana þegar að bryggju kæmi.
Islandsmetið fallið
Rennt var að bryggju í Friðar-
höfninni í Eyjum um klukkan hálf
níu. Á bryggjunni biðu margir til
þess að fá fréttir af því hvernig
fískast hefði, því spenningur ríkti
orðið í Eyjum um það hvenær Sig-
uijón myndi slá landsmetið í vertíð-
arafla. Á bryggjuna var einnig
kominn sendibíll með kost fyrir
skipið og í honum vom flennistórar
ijómatertur sem kokkurinn hafði
pantað. Það var sannarlega ástæða
til veisluhalda. í túmum hafði ís-
landsmetið verið slegið. íslands-
metið í vertíðarafla, 1.704 tonn,
sem Geirfugl GK hafði átt frá því
1970 var nú fallið. En það var
ekki bara það sem gaf tilefni til
veisluhalda, því með þeim afla sem
Veisla
hjá kokk-
inum.
fengist hafði þennan dag þá var
komið um borð í Þómnni þijátíu-
þúsundasta tonnið sem aflast hafði
á bátinn frá því hann hóf veiðar
fyrir 19 ámm. Siguijón hefur ver-
ið iðinn við kolann, eins og sagt er.
En strákarnir á Þómnni höfðu
ekki tíma til þess að hefja veislu-
höld strax. Fyrst varð að landa
aflanum, þrífa lestamar og taka
ís. Góð þijátíu tonn biðu í lestinni
svo það var ekki til setunnar boð-
ið. Áflinn var drifinn í land og
þegar klukkan var farin að ganga
ellefu gafst loks tækifæri á að
fara í tertumar og fagna góðum
degi.
Hetjur hafsins
Morgunblaðsmenn héldu heim á
leið ánægðir yfir því að hafa feng-
ið að fylgja áhöfninni á Þómnni
Sveinsdóttur eftir einn sólarhring.
Kynnast lífi þeirra og starfi af eig-
in raun og geta því betur gert sér
ljóst hversu mikið þeir leggja á sig
til þess að draga björg í bú þessa
lands. Manni varð ósjálfrátt hugs-
að til þess hversu nægjusamir og
lítillátir þessir menn væm miðað
við flesta aðra hópa þessa lands.
Þessir menn sem vinna myrkranna
á milli en sjaldnast heyrast kvarta
eða kveina.
Um miðnætti renndi Þómnn
síðan aftur úr höfn og hélt á mið-
in. Strákamir höfðu haft tæpa tvo
tíma til þess að skreppa heim og
heilsa upp á fjölskyldur sínar en
síðan kallaði vinnan á ný. Þannig
var þetta búið að vera í allan vetur
og hefur reyndar alltaf verið á
netavertíð.
Þegar við Morgunblaðsmenn
vomm að skríða í ból okkar þá
vom strákar'nir á Þómnni að sofna
j kojum sínum á meðan Þómnn
öslaði í austurátt. Nýr dagur var
framundan, ræs klukkan fimm og
síðan vinnudagur þangað til búið
yrði að draga allar trossur. Þetta
er þeirra líf, sjómennskan í sinni
réttu mynd. Þessir drengir em svo
sannarlega hetjur hafsins, um það
held ég að enginn efíst sem fær
að kynnast starfi þeirra, þó ekki
sé nema einn sólarhring af langri
vertíð.
TEXTI: GRÍMUR GÍSLASON
MYNDIR:
SIGURGEIR JÓNASSON
Til hamingju með daginn.
Þökkum góöar xáötökrir fyrsta starfsmánuðinn
HRINGBRAUT 121 107 REYKJAVÍK SÍMI / TEL: 91-62 55 70 - á, tyáéd venéc.