Morgunblaðið - 06.09.1989, Síða 26

26
MOfiGUNBLAÐIÐ MIÐVIKVDAGUR '6., SEPTEMBER 1989
Sameining sveitarfélaga við Eyjaflörð:
Oskynsamlegt að hafa
hér um 20 sveitarfélög
- sagði Pétur Reimarsson á þingi Fj órðungssambands Norðlendinga
„ÉG HELD að hljóti að verða að koma til sameining og stækkun
sveitarfélaga. Það virðist ekki mikil skynseini í því að við Eyjafjörö
séu hátt í tveir tugir sveitarfélaga." Þetta sagði Pétur Reimarsson
framkvæmdasljóri Sæplasts hf. á Dalvík í erindi sem hann hélt á
þingi Fjórðungssambands Norðlendinga, en þar var spurt hvort
norðlensk byggðaþróun stefndi í blindgötu. Sveitarsljórnarmenn sem
Morgunblaðið ræddi við voru sammála um að samvinna sveitarfélaga
við Eyjaflörð myndi aukast í framtíðinni og einhver sameining þeirra
eiga sér stað.
Í erindi sínu varpaði Pétur einnig
fram spurningunni um hvort ein-
hver skynsemi væri í því að byggja
6-7 hafnir við Eyjafjörð, þar sem
samgöngur séu að verða þannig að
nánast er góð færð á milli allra
þéttbýliskjarna árið um kring á
bundnu slitlagi. „Með færri sveitar-
félögum er áreiðanlega hægt að
taka meira á í atvinnumálum en
við núverandi skilyrði,“ sagði Pét-
ur. Hann benti á að lykilatriði allrar
byggðaþróunar væri góðar sam-
göngur, þar sem auðveldara væri
fyrir fólk að sækja vinnu og þjón-
ustu milli byggðarlaga og hið sama
ætti við um atvinnureksturinn.
„Með því að þjappa byggðinni
saman verður rekstur, viðhald og
stofnkostnaður samgöngu- og
orkumannvirka ódýrari. Þjónustan
verður hagkvæmari og vegalengdir
milli manna styttri. Röskunin kem-
ur hins vegar illa við marga ein-
staklinga, samtök þeirra og félög
og við því þarf að bregðast," sagði
Pétur.
Birgir Þórðarson oddviti á Öngul-
stöðum í Öngulstaðahreppi sagðist
taka undir með Pétri. Stefnt hefur
verið að sameiningu hreppanna
þriggja innan Akureyrar og sagði
Birgir að hann byggist við að af
henni yrði áður en langt um liði.
„Eg sé ekki fyrir mér stærri eining-
ar fyrsta kastið, enda tel ég ekki
farsælt að einingarnar séu of stór-
ar,“ sagði Birgir. Hann sagði að
hrepparnir þrír, Öngulstaða-,
Hrafnagils- og Saurbæjarhreppur
væru hvor um sig með stærri hrepp-
um, en við sameininguna yrði um
að ræða tæplega 1.000 manna
sveitarfélag sem án efa yrði
sterkt.„Það er undir íbúunum kom-
ið hvað verður gert,“ sagði Birgir,
en innan skamms verður efnt til
skoðanakönnunar á meðal þeirra
varðandi þetta mál.
„Ég sé fyrir mér frekari sam-
vinnu sveitarfélaga við Eyjafjörð í
framtíðinni," sagði Guðný Sverris-
dóttir sveitarstjóri í Grýtubakka-
hreppi. „Og innan fárra ára hefur
eflaust einhver sameining átt sér
stað.“ Guðný benti á að þegar væri
samvinna á milli sveitarfélaga við
Eyjafjörð nokkur, m.a. rækju
nokkrir hreppar Tónlistarskóla
Eyjafjarðar og iðnþróunarfélag
væri starfandi sem og einnig heil-
brigðiseftirlit og heilsugæsla.
Bjarni Kr. Grímsson bæjarstjóri
í Ólafsfirði kvað það rétt hjá Pétri
Reimarssyni að veruleg hagræðing
næðist með sameiningu, en bætti
við að smáar einingar gætu einnig
verið hagkvæmar. „Innan tíðar
verður eflaust meiri samstaða á
milli sveitarfélaganna og þá sér-
staklega á sviði fjárfrekra fram-
kvæmda.“ Bjarni sagði að sveitarfé-
lögin í Ölafsfirði, Dalvík, Svarfað-
ardal og á Árskógsströnd hefðu
með sér samvinnu um sorpeyðingu
sem í heildina hefði gengið vel og
þeirri samvinnu yrði haldið áfram.
Hvað hafnarmálin varðar sagði
hann að fundað hefði verið með
Dalvíkingum og haldið yrði áfram
viðræðum um einhvers-konar sam-
vinnu, en óvíst yrði með hveijum
hætti hún yrði.
Morgunblaðið/Rúnar Þór
Þeir félagar, Jón, Gísli, Þórður, Aðalsteinn og Gunnar, menntaður
skógarhöggsmaður frá Svíþjóð, voru að störfum við grisjun lerki-
tijáa í Leyningshólum, en allt það efhi sem til fellur verður notað og
er þetta í fyrsta sinn sem Eyfirðingar hafa beinar nytjar af skógrækt.
Grisjun lerkitrjáa í Leyningshólum;
Fyrstu beinu nytjar Ey-
firðinga af skógrækt
FLOKKUR manna frá Skógræktarfélagi Eyfirðinga hefur unnið við
grisjun lekritijáa í Leyningshólum I síðustu viku og verður haldið
áfram til loka þessarar viku. Allt efiiið sehi til fellur verður notað,
dijúgur hluti fer í eldivið og þá er gert ráð fyrir að um eitt þúsund
girðingastaurar fáist, en stærstu stofnarnir verða notaðir í smíðavið.
Það efni sem fellur til við grisjun- við grisjunina í Leyningshólum, en
ina eru fyrstu beinu nytjarnar sem
Eyfirðingar hafa af skógrækt. Þau
tré sem tekin eru nú eru þau elstu
í skóginum í Leyningshólum, en þau
voru gróðursett á tímabilinu
1957-60 og eru því um það bil
þijátíu ára. Hæstu trén eru um níu
metrar að hæð.
Aðalsteinn Sigfússon verkstjóri
sagði að tími hefði verið kominn til
að hefja grisjunina, en ekki hefði
verið grisjað þar í um tíu ár. Nokk-
uð er misjafnt hversu margir vinna
þegar mest hefur verið voru fimmt-
án menn að störfum í skóginum.
Jafnframt því að grisja lerkitrén,
er einnig verið að gristja stafafuru
og grenitré.
Girðingastauramir sem fást við
þetta átak skógræktarmanna verða
að hluta til notaðir í nýja fjallgirð-
ingu Akureyrarbæjar ofan Kjarna-
skógarýen einnig fellur eitthvað af
staurum í hlut bænda í Leyningi
og Villingadal; eigenda landsins í
Leyningshólum.
Trén eru dregin úr skóginum á
ijórhjóli, þar er þeim staflað í mynd-
arlegar stæður og flutt til Akur-
eyrar á vömbíl, en vinnsla á efninu
fer fram í Kjarnaskógi.
Morgunblaöið/Rúnar Þór
Grænlenskur ráðherra skoðar skinnaiðnað
Kaj Egede sjávarútvegs- og lándbúnaðarráð-
herra Grænlands kom til Akureyrar í gærmorg-
un og skoðaði hann ásamt fylgdarmönnum sínum
ýmis fyrirtæki í bænum. I hádeginu var snætt á
Hótel KEA í boði Kaupfélags Eyfirðinga og tók
danski ræðismaðurinn á Akureyri, Sigurður Jó-
hannesson, á móti gestum. Að loknum hádegis-
verði var Fóðurstöð KEA skoðuð, síðan slátur-
hús og kjötiðnaðarstöðin og einnig var farið í
Odda og bobbingaframleiðsla fyrirtækisins skoð-
uð, en Grænlendingar kaupa töluvert magn
bobhinga héðan. Þá skoðuðu grænlensku gest-
imir Málningarverksmiðju Sjafnar, ístess hf.,
Krossanes, Skinnaiðnað Sambandsins og Álafoss.
Að lokum var snæddur kvöldverður í boði land-
búnaðarráðherra. Haldið var til Reykjavíkur í
gærkvöldi og í dag mun ráðherrann m.a. íunda
með Útflutningsráði, fara að Hvanneyri og skoða
bleikjueldisstöð á Laxamýri í Hálsahreppi í Borg-
arfirði. Á myndinni sýnir Bjarni Jónasson, for-
stöðumaður Skinnaiðnaðar Sambandsins, græn-
lenska ráðherranum framleiðsluna.
*
A að skylda íslensk
skip til að selja afla
sinn á markaði hér?
AÐ SKYLDA íslensk fiskiskip til að selja allan sinn afla á íslenskum
fiskmarkaði er hugmynd sem Jóhann Antonsson starfsmaður atvinnu-
tryggingasjóðs varpaði fram á opnum fúndi sem haldinn var í tengsl-
um við fiórðungsþing Fjórðungssambands Norðlendinga. Hann segir
að með hinum nýja íslenska fiskmarkaði myndi markaðsstarfsemi
sú, sem nú fer fram með íslenskar fiskafiirðir á Humber-svæðinu og
í Cuxhaven, færast inn í landið, auk þess að hafa í för með sér ha-
græðingu í sjávarútvegi og meira ftjálsræði í viðskiptum við aðrar
þjóðir.
Jóhann sagði rekstrargrundvöll
sjávarútvegsins brostinn vegna þess
að framleiðslutækin væru miðuð við
framleiðsluhætti og markaði eins
og þeir voru fyrir tíu árum. „Engin
gengisfelling getur gert það sem
þarf að gera — fækka fiskiskipum
og auka hagkvæmni í fiskvinnsl-
unni,“ sagði hann. íslendinga sagði
hann knúna til aðgerða, við lifðum
í heimi þar sem allir vildu fijáls-
ræði í viðskiptum, en jafnvel þau
lönd sem státuðu af hve mestu
fijálsræði settu sér ramrna eða regl-
ur til að ýta undir efnahagslíf í
höndum eigin þjóðar.
Jóhann sagði hugmyndina um
að skylda öll fiskiskip til að selja
fiskinn á íslenskum fiskmörkuðum
fela í sér hvort tveggja, aukið fijáls-
ræði í viðskiptum við aðrar þjóðir
og hagræðingu í sjávarútvegi. Fisk-
vinnslan gæti keypt það sem hún
þyrfti á mörkuðum hér, svo framar-
lega sem hún væri samkeppnisfær
í verði við erlenda aðila, en óhjá-
kvæmilegt væri að leyfa útlendum
aðilum að bjóða í fiskinn á íslensk-
um mörkuðum. Hins vegar væri
hægt að setja kvóta á það magn
sem sem útlendingum væri leyft
að kaupa. „Reyndar búum við okk-
ur í leiðinni til góða samningsstöðu
við Evrópubandalagið, við gætum
t.d. samið um að þeir megi kaupa
tiltekið magn á mörkuðum að há-
marki, gegn því að felldir verði nið-
ur tollakvótar á ferskum flökum,
saltfiski og skreið í Evrópubanda-
lagsríkin."
Jóhann sagði ávinning af þessu
fyrirkomulagi margvíslegan, m.a.
myndu ijölmörg störf í kringum
sölu og dreifingu á íslenskum fiski
erlendis flytjast heim og skipum
myndi fækka þar sem menn þyrftu
ekki lengur að eiga skipsskrokk til
að eiga möguleika á að fá fisk til
vinnslu í landi.
Þetta nýja fyrirkomulag sagði
Jóhann fela í sér gífurlega sóknar-
möguleika fyrir Norðlendinga.
Þekking, reynsla og markaðssetn-
ing færðist inn á svæðin.þar sem
salan færi fram og þar með einnig
inn í fyrirtækin sem vinna úr hrá-
efninu. „Það verður að sjálfsögðu
bein lyftistöng fyrir atvinnulífið á
Norðurlandi. Þess utan mun meira
fjármagn komast í hendur þeirra
sem selja fiskinn, þ.e. Norðlendinga
sjálfra,“ sagði Jóhann.