Morgunblaðið - 11.04.1990, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 1990
39
Guðrún I. Bergmunn
Schneider - Minning
Þann 6. apríl sl. lést á heimili sínu
í New Paltz í Bandaríkjunum föður-
systir mín, Guðrún Ingibjörg Berg-
mann Schneider. Bíbí, eins og hún
var ævinlega kölluð af fjölskyldu og
vinum, fæddist á Eyrarbakka 19.
apríl 1922, dóttir hjónanna Andreas-
ar S.J. Bergmann gjaldkera og Guð-
mundu Guðmundsdóttur Bergmann.
Hún var önnur í röð barna þeirra
ömmu og afa, en hin eru Jón G.
Bergmann fyrrv. aðalgjaldkeri í
Reykjavík, Sigrún Bergmann hús-
móðir á Akureyri og Carl A. Berg-
mann úrsmiður í Reykjavík.
Árið 1925 fluttu þau afi og amma
til Reykjavíkur og byggðu sér fljót-
lega hús á Ljósvallagötu 24, þar sem
þau bjuggu æ síðan. Þar ólst Bíbí
upp með foreldrum sínum, ömmu
og systkinum og var fjörug og kát
telpa að mér er tjáð. Eftir barna-
skólanám gekk hún í Gagnfræða-
skóla Reykvíkinga en starfaði síðan
við saumaskap, fyrst hjá vinkonu
þeirra ömmu og afa frá Eyrarbakka,
Ingibjörgu Bjarnadóttur, en síðar
setti hún sjálf upp litla saumastofu
ásamt kunningjakonu sinni. Síðustu
árin áður en hún giftist vann hún
hjá Sjúkrasamlagi Reykjavík.
Árið 1943 eignaðist Bíbí bam,
Helenu Hönnu, með bandarískum
manni en þann 27. nóvember 1948
gekk hún að eiga eftirlifandi eigin-
mann sinn, George Schneider, sem
þá var starfsmaður á Keflavíkur-
flugvelli. Fyrsta heimili þeirra var í
bragga suður á Velli, en eftir að
hafist var handa um byggingu hús-
næðis fyrir starfsmenn hersins,
fluttu þau í nýja íbúð í fjölbýlishúsi
þar suður frá. Síðustu ár sín á ís-
landi bjuggu þau svo í Reykjavík.
Georg gekk Hönnu, dóttur Bíbíar í
föðurstað en saman eignuðust þau
2 böm, Evelyn, fædd 1950, og Ron-
ald Richard, fæddur 1951.
Undirrituðum eru í fersku minni
árin þeirra Bíbíar og Georgs suður
á Keflavíkurflugvelli. Á þeim ámm
var ríkjandi einhver sú versta
skömmtunar- og haftastefna sem
verið hefur á íslandi, þannig að bráð-
nauðsynlegustu neysluvömr, svo
sem efni í föt eða skór fengust ekki,
nema þá eftir margra klukkustunda
stöðu í biðröðum. Um lúxusvörur
eins og barnaleikföng var ekki að
tala, og nýir ávextir fengust aðeins
fyrir jól, og þá að sjálfsögðu
skammtaðir eins og flest annað.
Okkur krökkunum í fjölskyldunni
var það því alltaf mikið tilhlökkunar-
efni að fara í heimsókn til Bíbíar
og Georgs suður á Keflavíkurflug-
völl, þar sem gnægð var af því sem
þá var kölluð munaðarvara en telst
nú nauðsynjavara, og gátum úðað í
okkur nýjum ávöxtum og öðm góð-
gæti, eins og okkur lysti.
Margar ferðirnar áttum við í fjöl-
skyldunni þarna suður eftir í heim-
sóknir á hátíðar- og tyllidögum og
eru vetrarferðirnar minnisstæðastar.
Þá voram við krakkarnir dúðaðir í
föt og ullarteppi í miðstöðvarlausa
bílana þeirra pabba og afa, Austin
8 og Morris 10, og síðan var haldið
af stað sem leið lá suður gamla
Suðurnesjaveginn um Vatnsleysu-
strönd og yfir Vogastapa, sem þá
var aðal farartálminn á þessari leið,
einkum ef snjóþyngsli vom mikil.
Eftir slíkar slarkferðir var alltaf jafn
notalegt að koma inn í hlýjuna til
Bíbíar og Georgs og njóta gestrisni
þeirra og höfðingsskapar.
Á þessum ámm fóm þau hjónin
oft í stutt frí til Bandaríkjanna að
heimsækja fjölskyldu Georgs, og við
heimkomuna komu þau jafnan fær-
andi hendi. Nutum við krakkarnir
örlætis þeirra og gjafmildi, einkum
í fatnaði og leikföngum ásamt öðm
því sem þá var ófáanlegt á íslandi.
Voru þau hjónin einstaklega sam-
hent í því að láta aðra í fjölskyld-
unni njóta góðs af þeirri aðstöðu sem
þau voru í, að geta útvegað ýmislegt
það, sem ekki fékkst hér á þeim
áram.
Árið 1955 ákváðu Bíbí og George
að flytja búferlum til Bandaríkjanna
og var það henni áreiðanlega erfítt
að flytja af landi brott frá fjölskyldu
og vinum. En hún hlaut að fylgja
manni sínum til nýrra starfa í
Bandaríkjunum og um vorið fluttust
þau ásamt bömunum þremur til New
Paltz í New York-ríki, sem vora
heimaslóðir Georgs.
Minning:
Kristrún Jóhannes-
dóttir, Seyðisfírði
Mig langar í fáeinum orðum að
minnast elsku ömmu minnar, Kristr-
únar Jóhannesdóttur, sem lést í
sjúkrahúsi Seyðisfjarðar þriðjudag-
inn 27. mars sl. á nítugasta og öðm
aldursári.
Hún fæddist 22. september 1898
í Sigluvík á Svalbarðsstsrönd í
S-Þing. og ólst þar upp til fullorðins-
ára. Þá réðst hún austur í Egilsstaði
þar sem hún kynntist eftirlifandi
eiginmanni sínum, Þorsteini Guð-
jónssyni, en þau gengu í hjónaband
4. október 1928 og hófu búskap á
Héraði, en fluttu fljótlega niður á
Seyðisfjörð þar sem þau bjuggu æ
síðan, lengst af á Oddagötu 4b.
Amma og afi eignuðust 3 dætur,
Guðrúnu Jóhönnu, Önnu og Ástu
Sigurjónu. Barnabörnin urðu 11 og
barnabarnabörnin erú orðin 15.
Hjá ömmu og afa á Oddagötu var
ætíð mitt annað heimili með ótelj-
andi gleðistundum. Alltaf var amma
að hugsa um okkur og ósjaldan kom
ég til hennar þreyttur og kaldur úr
leikjum og útiveru og hún nuddaði
litla kalda fætur sem hún síðan
klæddi í nýja leista og síðan fékk
ég mjólk og heitar lummur eða klein-
ur, settist síðan niður innan um öll
blómin hennar og hélt á hespu með-
an amma vatt upp hnykil og raulaði
eða sagði sögu.
Framyfír áttrætt hélt hún þeim
sið að halda áramótaveislu fyrir af-
komendur sína og jafn lengi hélt hún
áfram að sauma, hekla og pijóna
handa öllum í fjölskyldunni sinni,
síðast handa langömmubörnunum,
því amma var ein af þeim sem aldr-
ei féll verk úr hendi. Alltaf var hún
róleg og hlý og virtist hafa nógan
tíma fyrir okkur öll, en kom þó svo
miklu i verk.
Að eiga allar þessar ógleymanlegu
minningar um hana er ómetanlegt
fyrir okkur öll og viljum við þakka
henni af öllu hjarta fyrir allt og allt,
fyrr og síðar.
Við biðjum þess að góður Guð
geymi sál hennar og að við munum
öll hittast á ný, þegar sá tími kemur.
Guð styrki afa minn og aðra þá
sem sakna munu hennar mest.
Hvíli elsku amma mín í friði.
Rúuar og íjölskylda.
Fyrstu árin í Bandaríkjunum voru
þeim erfið, laun Georgs lækkuðu
mjög frá því sem hann hafði haft
hér á Iandi, en fljótlega eftir vestur-
komuna réðst hann til starfa hjá
stórfyrirtækinu IBM, þar sem hann
hefur unnið, þar til hann hætti nú
fyrir nokkrum dögum. George vann
sér fljótt traust og trúnað yfírmanna
sinna fyrir dugnað og samviskusemi
í starfí og smám saman vænkaðist
hagur þeirra. Þau byggðu sér fallegt
og notalegt hús í New Paltz og hafa
búið þar alla tíð.
Fyrstu árin eftir að þau Bíbí og
George fluttu vestur vora heimsókn-
ir ekki tíðar, en eftir því sem árin
liðu og ferðalög urðu ódýrari, fjölg-
aði heimsóknum í báðar áttir, þann-
ig að hin síðari ár leið varla svo ár
að ekki færi einhver úr fjölskyldunni
vestur eða öfugt. Mörg börn og
barnaböm systkina Bíbíar hér á ís-
landi fengu líka að dvelja nokkrar
vikur eða mánuði hjá henni eða börn-
um hennar og var þeim ætíð tekið
með kostum og kynum, eins og öllum
úr fjölskyldunni. Bíbí tókst ágætlega
að aðlaga sig bandarískum þjóðlífs-
háttum og siðum, en var þó alla tíð
mikill íslendingur í sér og þá sérs-
taklega Reykvíkingur. Hún hafði
ferðast töluvert um landið fyrr á
ámm, en í heimsóknum sínum hing-
að hin síðari ár naut hún þess best
að dvelja í Reykjavík og heimsækja
fjölskyldu sína og vini. Hún var ein-
staklega skemmtileg og ávallt hrók-
ur alls fagnaðar, hafði gaman af
söng og kveðskap og var stálminnug
á allt sem hún hafði lært af slíku
áður en hún fluttist út. Einkum voru
henni hugleikin kvæði þjóðskáld-
anna Steingríms og Matthíasar og
Hannesar Hafstein, og hafði mörg
ljóð þeirra á hraðbergi, en auk þess
kunni hún ótrúlegan ijölda gamalla
revíusöngva frá Reykjavík, en revíur
voru ein helsta skemmtun borgarbúa
á hennar bernsku- og ungdómsámm.
Ófá voru þau skiptin þegar við yngra
fólkið í fjölskyldunni hópuðumst um
Bíbí í boðum, hlustuðum á hana
flytja gamla revíusöngva, með því
látbragði og kátínu sem henni einni
var lagið. Og sjaldan hefur undirrit-
aður orðið jafn undrandi og þegar
hún einu sinni á góðri stund flutti
heilt kvæði úr Friðþjófssögu Tegnérs
í þýðingu Matthíasar Jochumssonar,
„Með hetjum sínum Hringur í höllu
drakk um jól“. Bíbí hafði lært kvæði
þetta í æsku og kunni það enn frá
byijun til enda og flutti það með
slíkum tilfínningahita að allir við-
staddir heilluðust.
Bíbí frænka var gæfumanneskja
í lífí sínu. Hun eignaðist góðan eigin-
mann sem elskaði hana og virti,
þijú elskuleg börn og við andlát sitt
átti hún 8 bamabörn og 2
langömmubörn.
Fyrir nokkrum árum fékk hún
sjúkdóm þann sem nú hefur lagt
hana að velli, eftir hetjulega bar-
áttu. Hún vissi mætavel að hveiju
stefndi en kaus að lifa lífínu lifandi
meðan kostur var. í veikindum henn-
ar stóð George við hlið hennar eins
og klettur og sýndi henni einstaka
umhyggjusemi og alúð. Gerði hann
allt sem á hans valdi stóð til að
gera henni lífið ánægjulegt.
Hún kom hingað heim haustið
1987, til að vera hjá öldruðum föður
sínum síðustu ævidaga hans, en
veiktist þá sjálf, svo hún varð að
leggjast á sjúkrahús. En aftur reis
hún upp og leitaði sér áfram allra
bestu lækninga sem völ var á, en
allt kom fyrir ekki.
í desember sl. kom hún í sína
hinstu ferð til íslands, ásamt elstu
dóttur sinni, Hönnu, og var þá mjög
af henni dregið. En af miklum vilja-
styrk hélt hún sínum gömlu venjum,
að heimsækja fjölskyldu og vini, fara
í verslanir og taka í spil. Og í síðasta
skiptið áttum við frændfólk hennar
þess kost að gleðjast eina kvöldstund
í návist hennar og raula gömlu góðu
lögin, sem henni vom svo kær. Það
er gott að eiga síðustu minningar
um þessa elskulegu frænku frá slíku
kvöldi, en öll skynjuðum við þá, að
hún var nú komin til að kveðja sitt
gamla land, fjölskyldu og vini.
Útför Bíbíar var gerð í gær frá
New Paltz og þar voru systkini henn-
ar, mágur, mágkona og bróðursonur
viðstödd.
Við frændfólk hennar sem heima
erum, sendum George, Hönnu, Evel-
yn, Ronny og ljölskyldum þeirra
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum guð að blessa minningu
Bíbíar frænku.
Andreas Bergmann
CHINON GL-S AD
Fastur fókus • Sjálfvirk filmufærsla • Sjálftakari • Alsjálfvirkt flass
• Möguleiki á dagsetningu inn á myndir • Eins árs ábyrgð
Kynningarverð kr. 6.950.
Taska og lithium rafhlaða fylgja
UMBOÐSMENN UM LAND ALLT
Kodak
UMBOÐtÐ