Morgunblaðið - 02.12.1990, Page 20

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 1990
20
ÞEIR sem mörkuðu dýpst spor í ungan og óþroskaðan huga minn
voru Jóhannes Kjarval, Steinn Steinarr, Gunnlaugur Scheving, Halld-
ór Laxness, Þórbergur Þórðarson og Jón Helgason, prófessor í
Kaupmannahöfn. Allir voru þeir gæddir þeim einstæða eiginleika
að geta komið fram við renglulegan og óframfærinn dreng sem
jafningja sinn og félaga. Atvikið sem bræddi ísinn milli okkar Jóns
Helgasonar gerðist þegar ég var smápatti á ferðalagi á Snæfells-
nesi með foreldrum minum og Jóni og við komum rétt fyrir miðnætti
á hótel sem ég man ekki lengur hvar var. Vegna þess hvað við vor-
um seint á ferð fengum við aðeins tvö herbergi og varð að ráði að
mamma og pabbi svæfu í öðru og við Jón í hinu. Þóttu mér þetta
slæm tíðindi, því ég var afar feiminn við þennan hálfútlenska vitr-
ing. Jón sá að mér leist ekki alveg á blikuna og hnippti allt í einu i
mig. „Heyrðu Jón Óttar, eigum við ekki að koma og sjá hvor getur
pissað lengst?“
annig segir Jón Óttar
Ragnarsson frá minnis-
stæðu atviki úr æsku
sinni í umtalaðri bók, Á
bak við ævintýrið, sög-
unni af tilurð og upp-
byggingu Stöðvar 2. í
upphafi bókarinnar
segir Jón frá bemsku
sinni og mótunarskeiði.
Þar rekur hann á gamansaman og
opinskáan hátt minningar sínar af
kynnum við ýmsa helstu listamenn
og andans jöfra þjóðarinnar og dreg-
ur upp persónulega mynd af föður
sínum, Ragnari í Smára. Síðar í
bókinni segir hann frá draumum og
skýjaborgum sem leiddu til stofnun-
ar Stöðvar 2, frá ævintýralegum
hugdettum og uppákomum sem
tengdust tilurð og uppbyggingu
þessarar fyrstu íslensku einkasjón-
varpsstöðvar og lýsir fólkinu sem tók
þátt í að skapa ævintýrið. Hann rek-
ur itarlega aðdraganda þess að
stofnendur Stöðvar 2 misstu meiri-
hluta fyrirtækisins í hendur ijár-
málatnanna og er ómyrkur í máli
um þau öfl sem þar bjuggu að baki.
Hér á eftir fara nokkur kaflabrot
úr bókinni:
Gestur I landi Abracadabra
Charles de Lanoy kom til landsins
hálfum mánuði fyrir jól og reyndum
við Hans og Óli að gera honum allt
til geðs, enda var mikið í húfi.
Sunnudagskvöldið 14. desember
bauð hann okkur út að borða á Sögu
og staðfesti að málið væri í höfn.
Jafnframt bað hann okkur að sýna
sér „næturlífið" næsta kvöld. Grun-
aði mig að hann vildi kynnast af
eigin raun hinni rómuðu íslensku
kvenlegu fegurð og athuga hvað
stæði til boða fyrir mann sem koma
myndi reglulega til Islands.
Það gat tæpast staðið verr á.
Mánudagskvöld í Reykjavík um
miðjan desember árið 1987 var
hrikalegur tími til að skemmta sér.
Auk þess var veðrið með versta
móti, rigning og rok. Til að kóróna
vandann kom fljótlega á daginn að
hann gerði ráð fyrir annarri þjón-
ustu en gerðist og gekk með erlenda
viðskiptajöfra og ég hafði búið mig
undir að veita. Þar sem um niður-
stöðu samningsins gat verið að tefla
var ekki um annað að ræða en að
setja allt í gang og kanna hvaða
skemmtistaðir væru opnir. Reyndist
sá staður sem helst virtist geta upp-
fyllt þarfir gestsins vera Abracada-
bra við Hlemm, staður sem ekki var
hátt skrifaður meðal virðulegri borg-
arbúa.
Ég var sá eini okkar sem hafði
komið þama áður og það kom ekki
til af góðu, því það var í tengslum
við Eldlínuþátt um öngstræti mann-
lífsins. Við fórum þangað og reynd-
um að hafa ofan af fyrir Lanoy, sem
gerðist alldrukkinn. Ekki hafði hann
setið ýkja lengi að drykkju þegar
ungur maður kom til okkar og benti
okkur á að í húsi ekki langt þar frá
væri einmana ferðalöngum veitt
þjónusta. Okkur þremenningunum
leist ekkert á blikuna en Lanoy hélt
fast við sitt og var haldið niður á
Hverfisgötu, þar sem Lanoy klöngr-
aðist reikull á fótum upp á efstu hæð
í húsi nokkru með heldur ósnotm
fylgdarliði.
Hinn erlendi viðskiptajöfur var
varla kominn upp á efsta stigapallinn
þegar lögreglubíll renndi upp að
húsinu og fílefldir lögregluþjónar
mddust upp. Við rukum á vettvang
og þurftum að beita talsverðum for-
tölum til að afstýra því að hinn tigni
gestur okkar yrði hirtur og settur í
steininn þessa nótt.
Við fylgdum aumingja Hollend-
ingnum okkar niður á Hótel Holt
og var klukkan þá þijú að nóttu.
Settum við í gang mikinn viðbúnað
á hótelinu til að heimferð fulltrúa
Euroventures mætti lánast. Við
kímdum oft seinna, þegar okkur
varð hugsað til þess hvemig gesti
okkar hafi liðið þegar hann var rif-
inn upp út í kuldann tveimur tímum
seinna og sendur suður til Keflavík-
ur.
Við vorum auðvitað úrvinda eftir
þessa uppákomu og ákváðum að
fara þrír heim til Hans Kristjáns,
sem leigði litla íbúð á Smáragötu.
Þar settumst við niður allir þrír,
spjölluðum saman og slökuðum á,
eins og við höfðum fyrir reglu að
gera eftir mestu átakafundina.
Klukkan var orðin fimm að morgni
þegar við vomm loks komnir heim
í háttinn.
Þetta mál hafði spaugileg eftir-
köst, því næsta dag fréttum við fyr-
ir tilviljun að Helgarpósturinn yrði
með „eyra“ um að við hefðum verið
í kókaínpartíi um nóttina heima hjá
Hansa með Halldóri Reynissyni for-
setaritara! Var það með miklum lát-
um sem okkur tókst að aftra því að
þessi „frétt“ færi út. Halldór hafði
ekki annað unnið til saka en að eiga
íbúð í húsinu, sem Hans Kristján
leigði.
Stórlaxar
Um miðjan júní var aftur haldið
til veiða í Haffjarðará. Við höfðum
undirbúið ferðina vel og boðið tii
okkar góðum gestum. Það tók nokk-
Tveir góðir saman.
í anddyri sýningarhallarinnar Úr „brúðkaupi aldarinnar“. í anddyri Skíðaskálans í Hveradölum.
á MIP.