Morgunblaðið - 06.01.1991, Blaðsíða 21

C 21
VAUGHAN-BRÆÐUR
ÞAÐ var tónlistaráhugamönnum mikið áfall þegar
Stevie Ray Vaughan féll frá í ágúst sl. Stevie Ray
var af mörgum talinn einn fremsti gítarleikari nýlið-
ins áratugar og yóst var skömmu áður en hann lést
að hann var enn að þróa tónmál sitt í nýjar áttir.
Það er svo kaldhæðni örlaganna að skömmu áður
en hann lést lauk hann við að gera breiðskífu með
Jimmy bróður sínum, sem átti að vera hylling þeirr-
ar tónlistar sem var þeim báðum kær.
Jimmy Vaughan var
eldri en Stevie og farinn
að leika á gítar nokkru
áður en Stevie. Stevie lærði
mikið af bróður sínum og
lýsti því reyndar oft yfir
að Jimmy væri honum mun
fremri. Ekki taka margir
undir það, en samanburður
er erfiður, því þeir bræður
voru geysilega ólíkir gítar-
leikarar. Jimmy hrærði
saman tex-mex, blús,
rokki, sveitatónlist og
rokkabillí með hljómsveit
sinni The Fabulous Thund-
erbirds, en Stevie hélt sig
við rokkblús með sinni
sveit, Double Trouble, en
virtist stefna í ýmsar áttir
er hann féll frá.
Plata bræðranna, Fam-
ily Style, er blanda af tón-
list þeirra beggja og þó
ólík um margt því sem
þeir hafa verið að gera
áður. Ekki síst er Family
Style hylling þeirrar tón-
listar sem mótaði þá báða
i æsku; tónlistar Muddy
Waters, Wes Atkins, Bítl-
unum, Rolling Stones, B.B.
King, Buddy Guy o.fl.
Sumir hafa haft orð á því
að Jimmy sé full fyrir-
ferðarmikill á plötunni, en
Stevie hafði stærri eyru en
marga grunar og ekki er
að merkja annað en hann
hafi ekki síður gaman af
tónlistarhrærunni en
Jimmy. Þeir sem hafa heill-
ast af Stevi'e Ray eingöngu
vegna gítarfimleikanna
vaughan-
bræður
Stevie Ray
og Jimmy
Vaughan.
verða líklega fyrir ein-
hvetjum vonbrigðum, en
þeir sem hafa meira eyra
fyrir tónlist ættu að una
vel við sitt, því yfirleitt
leggja þeir bræður meiri
áherslu á að skemmta sér,
enda tilgangur plötunnar.
Gott dæmi um það er Hill-
billies from Outerspace,
þar sem Jimmy leikur á
stálgítar sem hljómar eins
og orgel og Stevie fylgir
einkar smekklega með
nettum einleikskafla
miðju lagi. Gítaráhuga-
menn geta svo skemmt sér
við að bera saman bræð
urna í lokalagi plötunnar
þar sem þeir skiptast á
að leika á sama gítar-
inn. Vitanlega var
Family Style ekki
hugsuð sem graf-
skrift, en varla hefði
það verið Stevie Ray
á móti skapi
kveðja svo glað-
lega.
Hratt upp - hratt niður
EKKI er talið vænlegt að fara mjög hratt upp vinsælda-
lista, því það kallar yfirleitt á hraða niðurleið að sama
skapi. Það hafa ýmsir fengið að reyna og ekki síst
norsku piltarnir í A-ha.
A-ha skaust á topp
bandaríska vinsælda-
listans með laginu Take on
Me og breiðskífan Hunting
High and Low seldist vel.
Eftir það fór hinsvegar að
halla undan fæti og sveitin
hefur átt í erfiðleikum að
ná fyrri sessi, þó plötur
hennar hafi gengið þokka-
lega, og A-ha þyki fram-
bærileg tónleikasveit. í því
sambandi geta menn minnst
þess að sveitin fyllti Laugar-
dalshöllina tvívegis og lék
þar við góðan orðstír.
Undanfarin ár hafa A-ha-
félagar lagt nótt við dag við
■ að þróa tónlist sína og gera
hana matarmeiri án þess að
hún verði tormeltari. Nýj-
asta plata sveitarinnar, East
of the Sun, West of the
Moon, er til marks um það.
Á þeirri skífu bregður sveit-
in fyrir sig jassblendingi,
fönki og rokki í bland við
A-ha-poppið, sem er fágað
og íburðarmikið að vanda.
Flest öll lögin semja þeir
félagar sjálfir að vanda, en
bregða einnig fyrir sig
DÆGURTONLIST
gömlu lagi Everly-bræðra,
Crying in the Rain, með
góðum árangri.
Það er mál þeirra sem
um plötuna hafa fjallað að
sveitin leggi of hart að sér
við að gera tónlist sína
„merkilegri"; réttara væri
að leita aftur til létta popps-
ins sem fleytti henni upp á
toppinn. Hvað sem því líður
er ekki rétt að afskrifa
sveitina, enda hafa sveitar-
menn sýnt að þeir hafa vilj-
ann til að komast áfram,
ekki síður en hæfileikana til
þess.
AÐDAENDUR rokksveitar-
ÍSLENSK jaðartónlist, sem
gjarnan er kölluð neðan-
jarðartónlist, hefur ekki
verið vel aðgengileg síðan
Erðanúmúsík hætti að
senda frá sér Snarl-snæld-
urnar og Grammið lagði
upp laupana. (Það síðasta
sem frá Gramminu kom
var fyrirtaks safnspóla,
Skúringar.) Fyrir stuttu
kom svo út snældau
Strump, þar sem tónlist
síðustu mánaða fær að
njóta sín.
AStrump koma við sögu
sautján sveitir eða tón-
listarmenn: Dr. Gunni, Cali-
fornia Nestbox, Jolly Hot-
sperm & the Lipstick Lovers,
INRI, Afródíta, Flintstones,
Garg & geðveiki, Það veit
andskotinn, I am Round,
Paul & Laura, Rasp, Sauðfé
á mjög undir högg að sækja
í landi Reykjavíkur, The Jo-
hnstones Family Orchestra,
II nuovo Baldur, Maunir,
Sjálfsfróun og Opp Jors.
Sveitirnar eiga mismikið af
tónlist á snældunni; frá einu
lagi uppí þijú, en alls eru á
henni 32 lög. Snælduna gef-
ur út útgáfan Keraldar ker-
öld, og sagðist aðstandendi
útgáfunnar ekkert vilja segja
um hana; hún talaði sjálf.
Strump fæst í Geisla og
Japis.
Hvad fór úrskeiöisf
innar Guns ’n’ Roses hafa beð-
ið í á þriðja ár eftir nýrri hljóð-
versskífu frá sveitinni og marg-
ur farinn að lýjast. Eftir miklar
hremmingar og mannabreyting-
ar hefur sveitinni loks tekist að
ljúka við breiðskífu og kemur
sú út með vorinu. í viðtali fyrir
skemmstu segir gítarleikari
sveitarinnar, Slash, að platan
verði nánast þreföld, enda hafi
sveitin tekið upp 35
lög. Fyrstu tónleik-
ar sveitarinnar með
nýjum trymbli og
hljómborðsleikara
verða á risarokki
Coca Cola í Ríó í
lok mánaðarins.
NEÐAN-
JARÐAR-
STRUMP
Tl „ • rj
Bokajol
ÞAÐ er alsiða að á sex vikum fyrir jól koma út nær
allar hljómplötur sem gefnar eru út hér á landi það
árið og svo var á síðasta ári. Á þessum sex vikum
beijast plötuútgefendur við bókaútgefendur um pláss
í jólapakkanum og er ýmsum vopnum beitt í þeim slag.
Undanfarin ár hafa plötuútgefendur haft betur, en að
þessu sinni urðu bókaútgcfendur ofaná.
Plötusala um slðustu jól
varð nú alimiklu minni
en þarsíðustu jól og fljótt á
litið má áætla að plötusala
sé að minnsta kosti 20%
mmmmmmi^m minni.
Söluhæsta
platan um
þessi jól,
Sögur af
iaiidi tneð
Bubbi
Morthens,
eftir Amo seldist j
Matthíosson námum
12.000 eintökum, en síðasta
ár náði plata Bubba, Nóttin
langa, um 15.000 eintaka
sölu. Platan I Öðru sæti,
Halló, ég elska þig með
Síðan skein sól, seldist í
rúmum 8.000 eintökum, en
sfðasta ár var platan í öðru
sæti með um 10.000 eintaka
sölu. Þess má þó geta í þessu
sambandi að síðustu dagana
fyrir jól seldust nokkrir titl-
ar upp á vínyl, t.a.m. Sögur
af landi, Halló, ég elska þig,
Gling-gló og Todmobile.
Aðrar plötur sem áð ætlað
var að myndu seljast þokka-
lega, t.a.m. plata Upplyft-
ingar og Mannakorna, náðu
ekki því sem vænst var.
Þrátt fyrir þetta mega
„stóru“ fyrirtækin, Steinar
og Skífan, þokkalega við
una, en verst fara út úr jóla-
slagnum, líkt og svo oft
áður, þeir sem gáfu út sjálf-
ir. Má þar nefna Rikshaw,
sem kom seint út og seldist
illa, Possibillies, Gildruna,
Ljósmynd/Bjðrg Sveinsdóttir
Langi Sela og Skugg-
arnir Milli stafs og hurðar.
Ljóðabrot og Langa Sela og
Skuggana.
Niðurfelling virðisauka-
skatts á bækur á íslensku
réð líklega mestu um sölu-
aukningu bóka, enda var unt
þessi jól ekki ýkja mikill
verðmunur á geisladisk sem
kostaði 1.899 kr. og ungl-
ingabókar sent kostaði um
2.000 kr. Ekki er reyndar
gott að gera sér grein fyrir
því hvers vegna plötuútgef-
endur hafa ekki beitt sér
af meiri krafti fyrir því að
fá felldan niður virðisauka-
skatt af íslenskri tónlist, eða
þá hvers vegna þeir lækk-
uðu ekki verð á plötum í von
um að ná þannig meiri sölu
Ljósinynd/Björg Svninsdóttir
Bubbi Morthens Met-
söluplata og metsölubók.
(meiri veltu). Vonandi verð-
ur samdrátturinn til þess að
þeir herða róðurinn í fjár-
mála- og menntamálaráðu-
neyti .og einnig til að þeir
endurskoði verðlagningu
útgáfu sinnar.
Morgunblaöiö/l>orkcU
Rikshavu Vonbrigði.
Að því hlýtur að koma
að virðisaukaskattur verði
felldur niður af íslenskri
tónlist, enda ekki gott að
skýra hvers vegna verk-
smiðjuframleiðsla í nafni
Alistairs McLeans eigi að
vera virðisaukaskattlaus
frekar en Ljóðabrot, eða
hvers vegna metsölubókin
Bubbi eigi frekar að vera
undanþegin virðisauka-
skatti en metsöluplatan
Sögur aflandi.