Morgunblaðið - 03.02.1991, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 3. FEBRÚAR 1991
-------——-------:-----------.:i U.'iii' rffÍT----------------
C 29
inn væri þess virði myndi ég fara
þangað sem bensínið væri ódýr-
ast,“ sagði Hafþór.
Hjá Olíufélaginu var Magnús
Jónsson að láta fylla með 92 okt-
ana bensíni. „Bíllinn hefur gengið
ágætlega á 92 oktana bensíni og
því sé ég enga ástæðu til að skipta
um. Eg kaupi oftast bensín hér
hjá Esso og ég færi ekki að eltast
við tíu aura þó svo ég notaði 95
oktana. Ef verðmunurinn yrði
meiri þá færi ég hiklaust þangað
sem ódýrast væri. Ég tala nú ekki
um éf einhver tæki upp á því að
taka við greiðslukortum þá myndi
ég kaupa mitt bensín þar,“ sagði
Magnús.
Gagnslítil tækni
Til Velvakanda.
A
Eg er af „1930 kynslóðinni“ -
þeirri kynslóð sem alin var
upp við tröllatrú á tækni og tækn-
inýjungum. Menn trúðu því að með
aukinni tækni mætti koma af stað
stórfeldri nýsköpun i atvinnulífi
og fjölmörg ný tækifæri myndu
koma í ljós. Mér datt 'þetta í hug
á dögunum þegar ég var að sinna
erindum hjá fyrirtæki þar sem
tölvukerfið stóð allt fast. Er ekki
tölvutæknin dæmi um afar gagn-
slitla tækni, sem hefur reynst dýr-
ari en sú hagkvæmni sem hún
skilar. Eða er það tilfellið að allur
sá fjöldi sem vinnur við tölvur
núna hafi hærra kaup én fólkið
sem áður notaðist við ritvélar og
búðarkassa? Spyr sá sem ekki
veit. Hræddur er ég um að tölvan
hafi skilað litlum hagnaði þegar
upp er staðið en víða verið dýr
fjárfesting.
Dæmi sem mér dettur í hug í
framhaldi af þessu eru handfæra-
veiðar, sem fyrir nokkrum áratug-
um voru stundaðar með handafli,
eins og nafnið bendir til. Svo ruddi
tæknin sér til rúms og leið ekki á
löngu þar til þessar veiðar voru
tölvuvæddar. Getur nú einn maður
séð um tvær tölvu-rúllur eða jafn-
vel fleiri og þykja þessi tæki ómiss-
andi í hverri trillu nú til dags.
Enda eru þau ómissandi, því san-
leikurinn er sá að sjómaður með
þessi dýru tæki um borð fiskar
minni en sjómaður með handrúllu
gat fiskað fyrir 30 árum og er þar
minni fiskgengd um að kenna.
Þessi dýra tækni virðist því nokkuð
tilgangslaus.
Sjálfur get ég ekki losnað við
þá grillu að eitthvað gagn ætti að
vera í nýrri tækni. Verst er sú
tækni sem skapar fyrst og fremst
mengun og atvinnuleysi en hana
hefur heldur ekki vantað. Ótrúlegt
er hversu plast, það leiðinlega efni,
er víða notað í óhófi. Bændur eru
jafnvel farnir að geyma heyfeng
sinn í einnota plastumbúðum i stað
þess að flytja hey í hlöðu svo sem
gert hefur verið um aldir. Sjálf-
sagt þykir á skyndibitastöðum að
bjóða einnota plast hnífapör og
auðvitað er ekki drukkið úr öðru
en einnota plastmálum. Framleið-
anda þykir sjálfsagt ekki verra að
um einnota vöru er að ræða því
það tryggir aðeins meiri sölu. En
eru þetta heillavænlegar tækni-
framfarir þegar liðið er á umhverf-
ismengunina sem þetta veldur?
Sig. Kristjánsson
Óþörf notk-
un ökuljósa
Til Velvakanda.
Að undanförnu hefur vaknað
umræða um ljósanotkun í um
ferðinni með hækkandi sól. Bent
hefur verið á að fáránlegt er að
skylda ökumenn til að aka með full-
um ljósum í sólskini og blíðu aðeins
vegna þess að einhveijum forsjár-
hyggjumanninum datt í hug að svo
skyldi ,vera fyrir nokkrum árum.
Talað er um að spara bensín en
ekki má þó slökkva ljósin undir
nokkrum kringumstæðum. Einföld
og skynsamleg lausn á þessu væri
að skylda notkun ökuljósa allan sól-
arhringinn frá september til ma-
íloka, en hafa ljósaskylduna eins og
áður tíðkaðist yfir sumarmánuðina.
Þetta er lausn sem allir ættu að
geta sætt sig við og felur ekki í sér
neinn kjánaskap eins og núverandi
reglur. Almennt fínnst mér það gilda
um reglur sem ökumönnum er skylt
að hlýða séu settar af full mikilli
stjórnsemi. Væri ekki skynsamlegt
að hafa fleiri með í ráðum varðandi
þessar reglur, eins og t.d. Félag
íslenskra bifreiðaeigenda.
Ökumaður
Olæti unglinga í kvik-
myndahúsum borgarinnar
Opið bréf til Hörpu, Lilju, Hrafnhildar og Hörpu
Vegna bréfs frá ykkur stílað til
mín í Velvakanda sl. föstudag
vil ég segja þetta:
Að fara í kvikmyndahús er hin
besta skemmtun, kvikmyndasýning-
ar eru fjölmargar á hveiju kvöldi hér
í borginni og myndirnar margar
hveijar góðar og nýjar af nálinni.
Sumar hveijar gera þá kröfu til kvik-
myndahússgesta að fylgjást verður
vel með töluðum texta vegna þess
að söguþráðurinn getur verið flókinn
og ef um er að ræða sakamálamynd-
ir krefst það allrar athygli áhorfan-
dans ef skilja á kvikmyndina sér til
ánægju. Á bóndadaginn fór ég í Bíó-
borgina og sá kvikmyndina Uns sekt
er sönnuð (Presumed Innocent) með
vinafólki mínu á sýningu kl. 9.00.
Af einskærri óheppni settumst við
innan um unga krakka sem voru í
bíóferð, þar á meðal stúlkumar fjór-
ar sem senda mér bréf í Velvakanda
á föstudaginn. Þegar á fyrstu mínút-
um sýningarinnar var ljóst að kvik-
myndin var ekki af þeirri tegund sem
þær hafa haldið.
Því í stað þess að fylgjast með
kvikmyndinni hófu stúlkurnar að
ræða saman sín í milli, hlæja, flissa
og trufluðu þar með sýninguna fyrir
þeim sem næst sátu þeim. Kom .þar
að við sáum okkur knúin til að vekja
athygli þeirra á að framferði þeirra
truflaði okkur hin. Var ég ekki einn
um að gera það, fleiri gestir í kring
sussuðu á stúlkurnar. I stuttu máli
þetta: Þær Harpa, Lilja, Harpa og
Hrafnhildur vom öllum þeim sem í
kringum þær sátu til ama og leið-
inda. Ungir piltar, félagar þeirra,
sötruðu bjór og þurftu þar af leið-
andi að skreppa til að pissa. Einnig
skiptu stúlkurnar um sæti með til-
heyrandi hlátrum og flissi. Til þess
að vekja athygli þeirra á að við vild-
um njóta myndarinnar hnippti ég í
þær, hvíslaði til þeirra „að þegja“
og bennti þeim á að sennilega ættu
þær að vera heima og leika sér með
Barbic dúkkur.
Með þessu bréfi vildi ég vekja at-
hygli á að bíóferð þessi var því mið-
ur misheppnuð vegna þess að ekki
var hægt að njóta myndarinnar
vegna truflana. Einnig að frásögn
stúlknanna er alls ekki rétt og gefur
ekki sanna mynd af því sem gerðist
og að föstudagssýningar kvikmynda-
húsana virðast því miður einkennast
af óróa og truflunum unglinga.
Stúlkurnar fjórar í Hafnarfirði
sem komu til Reykjavíkur vil ég biðja
opinberlega afsökunar á að hafa
misboðið þeim í Bíóborginni, sérstak-
lega vegna. þess að ég er sammála
því að unglingum stendur ekki til
boða fjölbreytt skemmtan um helgar
og því er bíóferð ákjósanleg upplyft-
ing.
Eftir að Morgunblaðið kom út á
föstudag hafa þrír aðilar hringt í
mig til þess að hvetja mig til þess
að svara þessu bréfi. Það eru bíógest-
ir sem voru vitni að þessu atviki.
Er það mér hvatning til að skýra
örlítið mitt mál.
Ólæti unglinga í kvikmyndahúsum
er vandamál og má ef til vill rekja
það til skorts á aga eða slæglegs
uppeldis heima og í skólum. Athuga-
semdir við framkomu þeirra á opin-
berum stöðum kalla á harkaleg við-
brögð eins og bréf stúlknanna sýnir.
Starfsmaður Bíóborgarinnar segir
að áðurnefnd sýning hafí ekki verið
„róleg" ein og stúlkurnar segja, held-
ur segist hann hafa átt í fullu fangi
með að hafa hemil á unglingum ann-
ars staðar í salnum.
Og næst þegar þið farið á kvik-
myndasýningu Harpa, Hrafnhildur,
Li(ja og Harpa í Hafnarfírði - sýnið
öðrum gestum tilhlýðilega virðingu
með því að sitja í þögn og horfa á
kvikmyndatjaldið á meðan á sýningu
stendur. Það er reglan.
Bjarni Dagur Jónsson
ÚTSALA
25%
VERÐLÆKKUN
fl PEYSUM OG VÆRÐARVOOUM
STÓRKOSTLEG VERÐLÆKKUN
Á VÆRÐARVOÐUM 0G PEYSUM
JAFNT FYRIR KONUR 0G KARLA.
GILDIR'AÐEINS DAGANA
1.-8. FEBRÚAR.
EINNIG TILBOÐ Á POSTULÍNI,
GLÖSUM, GJAFA-, STÁL- 0G
KOPARVÖRUM 0G MÖRGU FLEIRU
ALAFOSSBUÐIN
VESTURGÖTU 2, SÍMI: 91- 1 34 04
AUK k627d31-59