Morgunblaðið - 03.05.1991, Qupperneq 45

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. MAÍ 1991
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Henni þökkum við samfylgdina.
Fjölskyldan
- Vorið beð þinn vökvar tárum,
vakir sól á yztu bárum,
greiðir hinzta geislalokkinn,
grúfir sig að bijóstum hranna. -
Moldin að þér mjúk skal hlúa,
móðurlega um þig búa,
rétta þér á rekkjustokkinn
rós úr lundum minninganna. _
(Magnús Ásgeirsson)
Hún Hulda amma er látin. Hún
lést á Landspítalanum eftir erfið
veikindi.
Nú þegar sólin hækkar á lofti
og laukarnir fara að blómstra minn-
umst við Huldu sem var mikið vors-
ins barn og unni öllum gróðri. Var
hún einnig ljóðelsk mjög og gædd
mikilli kímni. Öll framkoma hennar
einkenndist af mikilli blíðu og fengu
barnabörnin oft faðm hjá ömmu.
Hulda var amma af gamla skólan-
um og hjá henni áttum við alltaf
athvarf. Gott var að tylla sér í eld-
húskróknum og fá nýbakaðar klein-
ur eða að fá að skjótast austur í
Tungu með afa og ömmu. Við áttum
þarna okkar annað heimili, þar sem
hlýleikinn og gestrisnin voru í önd-
vegi.
Nú þegar Hulda er kvödd þökk-
um við henni af hjarta alla umönn-
un gegnum árin og biðjum góðan
guð að annast Sigga afa í hans
miklu sorg. Friðhelg veri minning
Guðríðar Huldu Guðmundsdóttur.
Halla og börn
minni óbrigðult. Heyrnarleysi var
farið að þjá Valdimar og sorglegt
að sjá hvernig þessi glaðlyndi mað-
ur einangraðist af afleiðingum þess.
Síðustu árin dvöldu þau á hjúkr-
unarheimilinu Ljósheimum á Sel-
fossi, þar sem þau nutu áreiðanlega
bestu fáanlegrar umcnnunar. Nú
eru þau bæði látin, það varð
skammt milli þeirra, Valdimar lést
á þorranum í vetur en Rannveig
nú á sumarmálum, bæði á tíræðis-
aldri. Og það er hljótt í Hólmi um
þessar mundir og ekki ólíkt því að
staðurinn drúpi höfði. Minningarnar
frá veru minni í Hólmi eru hlýjar
og bjartar, vor ævinnar á fögrum
stað hjá fólki sem var okkur til
fyrirmyndar, ekki aðeins í verkum
sínum heldur líka í vönduðu hugar-
fari og góðri umgengni við með-
bræður okkar.
Ég held ég mæli fyrir munn okk-
ar allra nemendanna í Hólmi, þegar
ég þakka þeim hjónum innilega
samveruna um leið og við biðjum
afkomendum þeirra blessunar guðs.
Einar Bárðarson
Barn að aldri kom ég til sumar-
dvalar að Hólmi í Landbroti, heim-
ili Rannveigar Helgadóttur og
Valdimars Runólfssonar. Eins og
gengur og gerist gerði heimþráin
vart við sig fyrstu dagana. Það
samdist svo um með okkur móður
minni að hún hefði samband við
mig að viku liðinni og heyrði hvern-
ig mér liði. Ekki veit ég hvað hún
ætlaði til bragðs að taka ef leiðindi
íjátluðust ekki af mér, en ég sætt-
ist á þetta. Eftir umsaminn tíma
Það var með miklum söknuði sem
ég kvaddi móður mína 27. mars
síðastliðinn, þegar ég fór utan til
vinnu með fjölskyldu mína. Þó að
mamma væri búin að berjast lengi
og hetjulega við þennan erfiða sjúk-
dóm, þá leyndist alltaf von um að
henni myndi batna og ég fengi að
sjá hana aftur í þessu lífi. Kannski
lifði vonin vegna þess hversu dugleg
og sterk hún var í baráttunni við
veikindin.
Ég er ákaflega þakklátur fyrir
að hafa átt hana fyrir móður. Það
hefði ekki verið hægt að panta sér
betri mömmu. Hún var alltaf að
hugsa um og passa upp á að við
bræðurnir værum hamingjusamir
og við fengjum að njóta þeirra tæki-
færa sem lífið hefur upp á að bjóða.
Kærleikur hennar á eftir að fylgja
okkur það sem eftir er.
Ég bið góðan Guð að blessa og
varðveita elsku mömmu mína og
að hann gefi pabba styrk á þessum
erfiða tíma í lífi hans.
Ég flyt þér, móðir, þakkir þúsundfaldar,
og þjóðin öll má heyra kvæði mitt.
Er Islands mestu mæður verða taldar,
þá mun það hljóma fagurt, nafnið þitt.
Blessuð sé öll þín barátta og vinna.
Blessað sé hús þitt, garður feðra minna,
sem geymir lengi gömul spor.
Haf hjartans þakkir, blessun bama þinna -
og bráðum kemur eilíft vor.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Ég og fjölskylda mín, sem fjar-
stödd erum, höfum hugann hjá ykk-
ur.
Sigurður Ómar Sigurðsson,
Kaliforníu.
hringdi hún í mig og þurfti ekki
að hafa áhyggjur eftir það af líðan
minni.
Hjá Veigu og Valdimar átti ég
yndisleg sumur. Þar var vel unnið
og glaðst að loknum góðum verk-
degi, vitandi að vinnan hafði til-
gang. Þau hjón gáfu sér tíma til
að kenna börnum og unglingum
verklag og gátu látið í ljósi viður-
kenningu á vel unnu verki.
Enn þann dag í dag tel ég þessa
sveit eina þá fallegustu á landinu
og fá sumur hafa liðið svo að ég
hafi ekki komið austur. Engjarnar
á Lækjunum, Hvammalágarnar,
Krákulækurinn með uppsprettun-
um, Eldmessutanginn, hólarnir, all-
ir þessir staðir vekja upp ljúfar
minningar.
Eftir að ég eignaðist eigin fjöl-
skyldu heimsótti ég Veigu og Valdi-
mar með börn og maka. Alltaf var
jafn gaman að koma og ræða við
þau, ganga síðan um landið niður
að Rásinni og að bakka Skaftár og
líta yfir til Systrastapa frá heima-
grafreitnum, þar sem þau hvíla nú
bæði, ásamt Valgerði og Bjarna og
foreldrum Valdimars.
Margs er að minnast sem ég kem
ekki á blað, enda tilgangur þessara
lína sá einn að minnast þeirra hjóna
með miklu þakklæti. Samúðar-
kveðjur sendum við móðir mín til
sona þeirra hjóna og fjölskyldna
þeirra, og þá ekki síst til Sverris,
sem býr nú einn að Hólmi. Löngum
verkdegi er lokið og Valdimar og
Rannveig hafa nú bæði gengið til
hvílu. Guð blessi minningu þeirra.
Þórdís Þorgeirsdóttir
AErn/
Ly /0
afsláttur
af öUuin vörum í 3 daaa
fimmtucíag — fastuclag ~ laugaraag
^■1! I
Greiisásvetíi 18, gímí 82444