Morgunblaðið - 29.06.1991, Qupperneq 34

34
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. JÚNÍ 1991
Minning:
Steinunn Guðmunds-
dóttir frá Skriðinsenni
Fædd 4. nóvember 1889
Dáin 19. júní 1991
Þann 19. júní sl. lést í sjúkrahús-
inu á Hólmavík Steinunn Guðmunds-
dóttir á 102. aldursári, fyrrum ljós-
móðir í Árneshreppi á Ströndum.
Með Steinunni er horfín sjónum okk-
ar mikil mannkosta kona, sem átti
frá æsku þá þrá í hjarta að hlú að
öðru fólki og verða því að liði í bar-
áttu lífsins. Það var því fyrir henni
sem kall frá Guði, er hún var beðin
um að læra ljósmóðurfræði _til að
gegna ljósmóðurstörfum í Árnes-
hreppi. Ljósmóðurstörfunum gegndi
hún um áratugaskeið við góðan
orðstír og naut mikillar farsældar í
starfi sínu. Strax í æsku naut Stein-
unn þess að vera uppfrædd í orði
Guðs sem leiddi hana til lifandi trú-
ar á Guð og son hans Jesú Krist. Á
námsárum sínum í Reykjavík gekk
hún í KFUK og starfaði þar þau
árin sem hún dvaldi í Reykjavík.
Meðal þeirra sem hún kynntist í
Reykjavík var frú Anna Thoroddsen,
sem um árabil var forstöðukona
Kristniboðsfélags kvenna. Er ekki
ótrúlegt að þau kynni hafí leitt til
þess góða og einlæga áhuga fyrir
kristniboði er hún sýndi alla tíð
bæði í orði og verki. Er skemmst
að minnast stórrar peningagjafar til
Kristniboðssambandsins í tilefni af
100 ára afmæli hennar 1989. Sú
gjöf var til minningar um eigin-
mannn hennar Jón Lýðsson bónda
og hreppstjóra á Skriðinsenni, en
þar bjuggu þau hjónin góðu búi um
áraraðir. Jón lést árið 1969 82 ára
að aldri. Þau eignuðust fímm börn
og áttu auk þess eina uppeldisdóttur
sem misst hafði móður sína við fæð-
ingu. Hér verða æviatriði Steinunnar
frá Skriðinsenni ekki rakin frekar.
Það var ekki fyrr en á efri árum
hennar að undirritaður kynntist
henni persónulega á samkomum hér
í Reykjavík og á kristilegu mótunum
í Vatnaskógi sem hún sótti þegar
tækifæri gafst. Þau kynni staðfestu
það sem um hana hafði verið sagt,
að hún væri einlægt. guðsbarn og
kristniboðsvinur. Hún gekk að
hvetju starfí með bæn til Guðs um
handleiðslu hans og hjálp enda þakk-
aði hún honum alla sína velgengni
í lífi og starfí. Við leiðarlok þakka
stjórn Sambands íslenskra kristni-
boðsfélaga og kristniboðsvinir Guði
fyrir líf og störf þessarar mætu konu
og hann beðinn um að blessa minn-
ingu hennar svo og ástvini hennar
ókomin ár.
Baldvin Steindórsson
„Lyfti mér langt í hæð
lukkunnar hjól,
hátt yfir stund og stað,
stjömur og sól,
hljómi samt harpan mín:
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.“
Æðrulaus maður er genginn á vit
feðra sinna. Maður sem lærði
snemma að beygja sig fyrir forlögum
sínum og bar aldrei harma sína á
torg, né gumaði af láni sínu og
mannkostum. Sennilega hefur hon-
um lærst það snemma að lífið er
eins og aldan sem rís og hnígur og
lýtur lögmáli hins æðsta máttar.
Angantýr Elíasson fæddist 29.
apríl 1916 í Bolungarvík. Foreldrar
hans voru hjónin Margrét Guðrún
Kristjánsdóttir fædd 22. ágúst 1889
í Hælavík og Elías Sigurður Angan-
týsson fæddur 29. okt. 1886 í
Grunnavík. Af tíu börnum þeirra
hjóna lifa nú fímm, sem eru: Jó-
hanna búsett í Reykjavík, Kristjana
býr í Ameríku, Guðrún býr í
Þykkvabæ, Gísli bjó á Siglufírði, en
er nú á Hrafnistu í Reykjavík og
Elísa sem býr á Hátúni 12 í Reykja-
vík.
Elías faðir Angantýs drukknaði í
fiskiróðri, þegar vélbáturinn Egill frá
Bolungarvík fórst þ. 7. nóv. 1923,
ásamt fjórum öðrum, en einum skip-
verja var bjargað. Formaðurinn var
einn mannanna sem fórst, náfrændi
Elíasar föður Angantýs og nafni,
Elías Magnússon, sem var álitinn
þá einhver mesti sjósóknari á Vest-
fjörðum.
Eftir þennan harmleik varð
Margrét að láta öll börnin frá sér,
nema elstu dótturina, sem fylgdi
henni. Angantý var komið í fóstur
til vandalausra. En oft var litlum
snáða gengið út á Brimbrjótinn í
Bolungarvík í þeirri von að sjá bát-
inn, sem tók hamingjuna frá honum
koma siglandi heim út úr skamm-
degis sortanum.
Lítið virðist Angantýr hafa talað
um æsku sína, en fímmtán ára fór
hann til sjós og var á ýmsum bátum
og skipum og til Vestmannaeyja
kemur hann 1939 og ræðst á bát
hjá Bimi Bjarnasyni útgerðarmanni
í Bólstaðarhlíð, Emmu VE 219. Það
atvikaðist svo að það fley varð til
þess að færa honum hamingjuna
aftur, því í Bólstaðarhlíð hitti hann
lífsförunaut sinn, Sigríði sem hann
trúlofaðist síðar það sama ár og
gekk að eiga þ. 29. nóv. 1941. Sig-
ríður ver næst elsta dóttir Björns
og Ingibjargar Ólafsdóttur konu
hans, sem bæði voru ættuð úr aust-
urhluta Rangárvallasýslu. Áður en
til fjölskyldutengsla kom hafði Ang-
antýr áunnið sér vináttu og traust
fölskyldunnar og var þegar sem einn
af þeim sem og æ síðan.
Börn Sigríðar og Angantýs eru:
Elías Björn vélvirki búsettur í Garða-
bæ kvæntur Prífu Vermundsdóttur
og eiga þau þqár dætur; Söru, Sigr-
únu Eddu og Margréti. Edda hús-
móðir í Vestmannaeyjum gift Sigm-
ari Georgssyni versíunarstjóra og
eiga þau tvær dætur; Sigríði og
Hörpu. í byijun búskapar síns tóku
þau til sín systurdóttur Angantýs,
Jóhönnu Kolbrúnu Jensdóttur sem
þá var fjögurra ára og ólu upp síðan
sem sitt barn. Hún er búsett í Vest-
mannaeyjum, gift Kristni Kristins-
syni fyrrv. sjómanni og útgerðar-
manni þar og eiga þau þrjú börn:
Kristinn, Báru og Sigríði.
Angantýr tók hið minna stýri-
mannapróf í Vestmannaeyjum 1941
og hið meira stýrimannapróf frá
Stýrimannskólanum í Reykjavík
1948. Hann varð skipstjóri, fyrst
1941 á Mýrdælingi VE 283 og síðan
ýmsum öðrum bátum í lengri og
skemmri tíma allt til ársins 1958.
Einnig rak hann útgerð ásamt öðrum
í nokkur ár. Eftir í land kom starf-
á Kvennaskólann á Blönduósi sem
var góður skóli. Þar heyrði hún
fyrst spilað á orgel, sem vakti hjá
þessari ungu stúlku mikla hrifn-
ingu. Pabbi hennar keypti nokkru
síðar orgel fyrir systkinin og fékk
kennara til að segja þeim til á tón-
listarsviðinu. Steinunn fór í ljós-
mæðranám til Guðmundar Björns-
sonar landlæknis og stundaði ljós-
móðurstörf í áratugi.
Steinunn var gift Jóni Lýðssyni
hreppstjóra á Skriðinsenni, sem
dáinn er fyrir mörgum árum. Hann
var góður maður og mannasættir.
Hann átti til góðra að rekja sína
ætt. Hann er mætastur manna, sem
ég hef kynnst. Þau Steinunn og Jón
áttu saman fímm börn, fjórar dætur
og einn son.
Steinunni tengdamóður þakka ég
af hjarta samleið alla.
Kristján
Láttu nú Ijósið þitt
loga yfir rúmið mitt
hafðu þar sess og sæti
signuð að Jesú mæti
Þessi bæn er aðeins ein af fjöl-
mörgum sem elsku langamma mín
kenndi mér ■ þegar ég var yngri í
heimsókn á Enni. Þá sátum við sam-
an á rúminu hennar með Snúð og
Tralla í fanginu og hún þuldi upp
bænir hægt, aftur og aftur þar til
hún var viss um að ég kynni þær
alveg. Svo sungum við stundum litla
aði hann sem vigtarmaður til ársins
1969, að hann gerðist lögskráning-
armaður hjá bæjarfógetaembættinu
í Vestmannaeyjum. Jafnframt var
hann hafsögumaður í hálfu starfí frá
árinu 1963, en síðustu árin sem yfir-
hafsögumaður sem hann var til sjö-
tugs, en þá lét hann af störfum eft-
ir farsælt og oftast ábyrgðarmikið
ævistarf, bæði til sjós og lands.
Eins og ljóst má vera og gamlar
myndir sanna flettast upp í hugum
okkar ótal atvik sem gott er að ylja
sér við svona að kveldi dags.
Eins og fyrr var sagt gengu þau
í hjónaband Sigríður og Angantýr
1941. Fyrr það sama ár giftist eldri
systir Sigríðar, Halldóra Kristín,
unnusta sínum Guðmundi Hákonar-
syni. Milli þessara ungu hjóna mynd-
aðist órofa vinátta, sem aldrei bar
skugga á.
Jón bróðir Sigríðar minnist þess
með hlýju og gleði, þegar hann hóf
sinn sjómannsferil hjá mági sínum
á Mýrdælingi, þá sextán ára gam-
all. Oft brá fyrir kankvísum svip
skipstjórnas í brúnni, þegar hann
horfði frmahjá ærslum unglingsins
á dekki þó kom fyrir að drengur
fékk áminningu fyrir uppátæki sín,
ef Angantý fannst of langt gengið.
Hver heimsókn Sillu og Týra var
ætíð með hátíðarblæ, snyrti- og
prúðmennska var einkennandi fyrir
bæði og hófsemi í orðum, þó ekki
væri alltaf legið á skoðunum sínum
t.d. svona rétt fyrir kosningar. hann
vann hug og hjörtu barnanna, fyrst
yngri systkina Sigríðar, síðar maka
þeirra og svo aftur barna þeirra og
barnabarna. Oft eftir söluferðir með
físk til Englands og Skotlands, kom
hann með ótrúlega falleg leikföng,
sælgæti og fatnað sem hann sjálfur
hafði valið.
Það sýndi sig í „Gosinu“ 1973,
hvaða aðlögunarhæfileikar þeim
voru báðum gefnir þegar húsið sem
þau byggðu, nýlegt og glæsilegt,
varð undir í hrauneðjunni. Þá voru
ekki hafðar neinar háværar harma-
tölur, vegna eignamissis. Það var
sálma og Lóa frænka spilaði undir
á gamla slitna orgelið hennar
langömmu.
Svo flutti hún á sjúkrahúsið á
Hólmavík og ég eyddi ekki eins mikl-
um tíma hjá henni. Þó fór ég alltaf
í heimsókn, ein eða með ömmu á
Hólmó, þegar ég fór til Hólamavík-
ur. Þá rifjaði hún stundum upp bæn-
irnar með mér eða sýndi mér mynd-
ir af fjölskyldunni sem hún geymdi
í skúffunni sinni ásamt gömlum
bréfum og hvítum og bleikum bijóst-
sykrum sem hún bauð öllum sem
stigu sæti inn í herbergið hennar.
Það eru ekki allir jafn heppnir og
ég að hafa átt langömmu í 17 ár.
Og fínnast fáir sem muna næstum
því 100 ár aftur í tímann eins skýrt
og greinilega og hún gerði.
Nú er hún farin og ég veit að
allt fólkið sem hún þekkir í himna-
ríki mun taka vel á móti henni en
þó sérstaklega Guð, amma Maja og
langafi sem er búinn að bíða eftir
henni svo lengi.
•Ég er sorgmædd í hjartanu mínu
þegar ég kveð elsku langömmu
mína, en sorgin getur verið falleg
og ég hlakka til að hitta hana aftur
og fá að heyra fleiri sögur frá því
hún var ung.
Ég þakka ömmu fyrir allt sem
hún kenndi mér. Ég mun alltaf búa
að traustri barnstrú og hlýjum ullar-
sokkum.
María Hjálmtýsdóttir
því ekki lítil gleði þegar þau fluttu
aftur til Eyja eftir „Gos“, þó flest
væri með öðrum brag en áður. I litl-
um sem stórum húsakynnum hvíldi
ávallt fallegur, hreinn og heimilisleg-
ur blær yfír heimili þeirra hjóna. Svo
samstillt voru þau í einu og öllu, að
það sem laut öðru tilheyrði líka hinu.
Við systkini, mágar og mágkona
Sillu erum harmi slegin, en vitum
að langri og harðri baráttu er lokið.
Við þökkum Angantý fyrir sam-
fylgdina og biðjum Guð að blessa
hann fyrir allar þær ljúfu minning-
ar, sem við og böm okkar geyma
um hann. Það er gott að vita af slík-
um vini í varpa þegar lífsveginn
þiýtur. Silla mín við sendum þér og
börnunum, fósturdóttur, tengda-
börnum og barnabörnum, okkar
innilegustu samúðarkveðjur og biðj-
um ykkur styrktar í djúpri sorg.
Systkinin frá Bólstaðahlíð
og makar þeirra
Látinn er góður vinur minn Ang-
antýr Elíasson eða Týri eins og við
kölluðum hann alltaf. Ég kynntist
Týra 1976 þegar ég hóf störf í lög-
reglu Vestmannaeyja og starfaði
hann þá á skrifstofti bæjarfógetans
í Vestmannaeyjum og sá hann um
lögskráningu skipveija ásamt toll-
gæslustörfum með þeim sæmdar-
manni Jóni í. Sigurðssyni. Týri og
Jón störfuðu mikið saman og bar
aldrei skugga á þeirra störf. Vinnu-
dagur þeirra beggja var oft langur
bæði við tollgæslu og hafnsögustörf
en Jón var yfírhafnsögumaður og
Týri leysti hann af og tók síðan við
störfum hans þegar hann varð að
hætta sökum aldurs.
Týri var mjög traustur maður og
sinnti störfum sínum af alúð og trú-
mennsku. Eftir því var tekið t.d.
hvað honum fórst vel að stýra stór-
um skipum inn í þrönga Vestmanna-
eyjahöfnina og leggja þeim að
bryggju eins og hann væri að leggja
bifreið í bifreiðastæði.
Ég vil þakka fyrir þær ánægju-
legu samverustundir sem við áttum
saman og sérstaklega þær sem við
áttum við sjúkrabeðið. Við töluðum
saman við þann sem öllu ræður,
Drottinn Jesúm Krist, og var mikill
friður sem fyllti allt herbergið þar
sem hann lá.
Eins og Týra fórst svo létt að
stýra fleyi að landi veit ég að honum
verður stýrt inn í Guðsdýrðina.
Þar sem ég get ekki fylgt mínum
góða vini langaði mig til að kveðja
hann með þessum fátæklegu orðum.
Týri var traustur félagi í Odd-
fellowstúkunni nr. 4 Heijólfur IOOF
í Vestmannaeyjum og kveð ég hann
líka fyrir hönd bræðranna.
Guð blessi minninguna um Ang-
antý Elíasson, fari hann í friði, frið-
ur Guðs hann blessi.
Einlægar samúðarkveðjur til eig-
inkonu, _barna og barnabarna.
Orebro í Svíþjóð,
Geir Jón Þórisson
og fjölskylda

SCiauglýsingar
FERÐAFELAG
ÍSLANDS
ÖLDUGÖTU 3 S: 11798 19533
Sunnudagsferðir 30. júní
Gönguferð um gosbeltið
7.ferð
a. Kl. 13.00 Kristjánsdalir -
Þrihnúkar - Strompar. Nú er
tilvalið að byrja í þessari vinsælu
raögöngu um gosbeltið. Margir
hafa verið með frá upphafi. 6
áfangar eru eftir upp að Skjald-
breið. Spurning ferðagetraunar:
Hvað hefur gigurinn i Þríhnúkum
mælst djúpur?
b. Kl. 13.00 Hellaskoðun í
Strompahella (Bláfjallahella).
Munið vasaljós og húfu. M.a.
farið i Langahelli, Djúpahelli og
Tanngarðshelli.
Spennandi ferð fyrir alla fjöl-
skylduna. Verð kr. 1.100,- fritt
f. börn 15 ára og yngri með for-
eldrum sínum. Brottför frá BSl,
austanmegin. Ennfremur Þórs-
merkurferð kl. 08.
Þórsmörkin heillar
Dagsferðir og sumardvöl
Dagsferðir f Þórsmörk alla
sunnudaga og miðvikudaga.
Brottför frá Umferðarmiðstöð-
inni, austanmegin kl. 08. Athug-
ið að ekki þarf að panta í dags-
ferðir Ferðafélagsins, en þó er
betra að panta í miðvikudags-
ferðirnar í Mörkina. Verð 2.300
kr. (hálft gjald fyrir 7-15 ára).
Stansaö 3-4 klst. Við minnum
einnig á ódýra sumardvöl. Tilval-
ið að dvelja á milli ferða t.d. frá
miðvikudegi til föstudags eða
sunnudags.
Miðvikudagur 3. júlí kl. 20.
Kvöldsigling að lundabyggð
(Lundey). Einnig gengið á land i
Viðey. Verð 700 kr. Brottför frá
Viöeyjarbryggju, Sundahöfn.
Helgarferðir 5.-7. júlí
a. Þórsmörk. Gist í Skagfjörðs-
skála, Langadal. b. Hagavatn -
Jarlhettur. Tjöld og hús. Göngu-
ferðir. c. Hagavatn - Hlöðuvell-
ir - Geysir. Skemmtileg bak-
pokaferð. Gist í skálum.
Árbók Ferðafélagsins 1991
Gerist félagar í Ferðafélaginu og
eignist nýja og glæsilega árbók,
sem var að koma út (Fjalllendi
Eyjafjaröar II).
Hvítasunnukirkjan
Fíladelfía
Bænastund i kvöld kl. 20.30.
Allir hjartanlega velkomnir.
Dagskrá vikunnar framundan:
Sunnudagur: Almenn samkoma
kl. 20. Ræðumaður: Theódór
Birgisson.
Miðvikudagur: Biblíulestur kl.
20.30.
Föstudagur: Æskulýðssam-
koma kl.20.30.
Laugardagur: Bænastund kl.
20.30.
Hvítasunnukirkjan
Vöivufelli
Fimmtudagur: Vakningasam-
koma kl.20.30.
Steinunn Guðmundsdóttir ljós-
móðir frá Skriðinsenni er dáin. Hún
lifði frá 4. nóvember 1889 til 19.
júní 1991. Hún átti því heila öld að
baki og gott betur.
Steinunn var sterktrúuð kona og
fól Guði líf sitt og þakkaði hand-
leiðslu hans. Að sínum orðum gjörði
hún hendingar skáldsins sem sagði:
„Dýrð ég flyt þér Drottinn alda
dýrð fyrir tímans runnið skeið.“
Steinunn fæddist að Dröngum
næst nyrsta bæ í Strandasýslu.
Foreldrar hennar voru Guðmundur
Pétursson bóndi og kona hans Anna
Jakobína Eiríksdóttir ættuð úr
Húnavatnssýslu. Á bernskuheimili
Steinunnar var aldrei sultur í búi
og munu slík heimili hafa verið tal-
in til undantekninga á þeim tíma.
Steinunni var Guðstrúin hjartkær
frá fyrstu bernsku. Húslestrar voru
á hverjum einasta degi og sungið
til lesturs á hennar heimili.
Sextán ára gömul fór Steinunn
Minning:
Angantýr Elíasson
fv. yfirhafnsögumaður