Morgunblaðið - 12.09.1991, Page 40

Morgunblaðið - 12.09.1991, Page 40
40 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. SEPTEMBER 1991 5 'sðknúm Imns1 rriikið. Hann ‘var ‘svo Minning: Steinar G. Magnús- son skrifstofustjórí Fæddur 27. apríl 1932 Dáinn 1. september 1991 í dag kveð ég Steinar Guðjón Magnússon skrifstofustjóra, góðan vin og samstarfsmann um hartnær 40 ára skeið, en hann lést í Landspít- alanum 1. þessa mánaðar. Kynni okkar Steinars hófust stuttu eftir að hann réðst til starfa hjá Sambandi íslenskra samvinnufé- laga, að loknu prófi frá Samvinnu- skólanum, árið 1952. Á næstu árum áttum við saman margar ánægjulegar stundir í ferða- lögum um óbyggðir íslands sem Steinar var mjög hrifinn af. Saman fórum við ásamt sameiginlegum vini okkar, Jóni Þór Jóhannssyni, í Evr- ópureisu árið 1954, áður en slíkar ferðir voru orðnarjafn hversdagsleg- ar og þær eru í dag. Þetta var fyrsta utanferð okkar félaganna og í alla staði ógleymanleg ferð um sex Evr- ópulönd. Seinna þegar við Steinar vorum orðnir fjölskyldumenn, urðu færri stundir til ferðalaga en í staðin kom spilamennskan, en Steinar var góður bridsspilari og hafði mjög gaman af því að spila. Þrátt fyrir fjarveru Steinars erlendis vegna starfa sinna þar í þágu Sambandsins, datt spila- klúbburinn ekki uppfyrir og var tek- ið til við spilin þegar Steinar fluttist aftur heim til Islands. Síðustu árin spiluðum við Steinar reglulega sam- an, ásamt þeim Jóni Þór og Reimari Charlessyni. Spilaklúbburinn verður ekki samur eftir fráfall Steinars, og leitun verður að jafn góðum reikn- ingshaldara, en það var embætti sem Steinar var ætíð sjálfkjörinn í. I störfum sínum var Steinar ein- staklega samviskusamur og vand- virkur, eins og þeir þekkja sem með honum unnu. Hann átti auðvelt með að starfa með starfsfólki sínu og samstarfsmönnum og var einstak- lega vel látinn af öllum. Þegar ég h't til baka, minnist ég ennfremur margra ánægjulegra stunda á heimili foreldra Steinars, þeirra Magnúsar Á. Guðjónssonar og Klöru Sigurðardóttur, á Skeggja- götu 3, Reykjavík, en þau eru bæði látin fyrir nokkrum árum. Á Skeggjagötu 3 hófu Steinar og eiginkona hans, Anna Þóra Baldurs- dóttir, búskap sinn, en síðustu árin áttu þau glæsilegt heimili í Akraseli 28, þar sem þau bjuggu ásamt börn- um sínum,_þeim Baldri, Guðrúnu og Magnúsi. Á heimili þeirra ólst enn- fremur upp að hluta dóttir Önnu, Hafdís Aradóttir. Á heimili þeirra var ávallt gott að koma. Steinar lést langt um aldur fram og þrátt fyrir að hann þyrfti að gangast undir erfiða skurðaðgerð á Landspítalanum höfðum við vinir hans og starfsfélagar vonað að sjá hann aftur hressan eftir nokkra mánuði. Forlögin höguðu því á ann- an veg. Við Elísabet vottum Önnu og fjöl- skyldu hennar svo og öðrum skyld- mennum einlæga samúð okkar og vitum að minningin um góðan mann mun milda söknuðinn er frá líður. Arnór Valgeirsson í dag fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík útför Steinars vinar míns og tengdaföður Guðrúnar Kristínar dóttur minnar. Kynni okkar Steinars og Önnu Þóru eiginkonu hans hófust fyrst um þær mundir sem Baldur sonur þeirra og Guðrún Kristín dóttir okk- ar Þórdísar giftu sig, en það var árið 1987. Mér féll strax vel við þau hjónin bæði. Steinar var einkar hlédrægur, rólegur og háttvís maður og okkur samdi prýðilega þótt ég eigi ekki þessa eiginleika í jafn ríkum mæli og hann. Þórdís kona mín og frú Anna höfðu þekkst vel árum saman og þær unnið saman við hjúkrunar- störf á Landspitalanum um tíma. Eftir að við tengdumst tókum við að umgangast nokkuð. Við heimsótt- um þau hjónin í fallega einbýlishúsið þeirra í Akraseli þar sem Anna hafði búið manni sínum indælt og notalegt heimili og þau komu einnig í heim- sóknir til okkar. Að sjálfsögðu kom- um við öll saman öðru hvoru á heim- ili okkar og barna okkar bæði Guð- rúnar og Baldurs, Berglindar og Þorsteins sonar okkar, og var þá oft glatt á hjalla. Alltaf var Steinar glaður og ræð- inn. Ekki heyrði ég hann fjölyrða um sín eigin vandamál eða hins mikla fyrirtækis, sem hann vann hjá, SÍS, þótt þau störf hafi orðið mikil og erfið hin síðari ár. Steinar Guðjón Magnússon, eins og hann hét fullu nafni, fæddist í Reykjavík þann 27. apríl 1932 og var því aðeins rösklega 59 ára gam- all er hann lést, ungur að aldri á nútíma mælikvarða. Foreldrar hans voru hjónin Magn- ús Guðjónsson vélgæslumaður og Klara Sigurðardóttir. Steinar lauk prófi úr Samvinnu- skólanum árið 1950, og úr fram- haldsdeild þess skóla útskrifaðist hann 1952. Hann starfaði um tíma sem innanbúðarmaður hjá Kaupfé- lagi Dýrfírðinga á árunum 1951-52, en hóf störf í Iðnaðardeild Sam- bandsins þann 1. maí 1952 og starf- aði þar óslitið til ársins 1975. Hann var skrifstofustjóri þeirrar deildar síðari hluta þess tíma. Hann var í sex mánaða starfs- þjálfun árið 1958 hjá vestur-þýska samvinnufélaginu GEG í Hamborg. Síðan varð hann framkvæmdastjóri Jötuns hf. frá ársbyijun 1976 og fram til ársins 1981, en þá varð hann framkvæmdastjóri SIS í Ham- borg og gegndi því starfi til ársins 1985. Aftur varð hann framkvæmda- stjóri Jötuns hf. og allt fram til árs- ins 1990, en eftir að þijár deildir Sambandsins höfðu verið sameinað- ar það ár varð hann skrifstofustjóri þeirra. Steinar hafði starfað samfellt hjá Sambandinu í 39 ár við miklar vin- sældir fyrir afburðadugnað, sam- viskusemi og prúðmennsku. Eftir því sem ég best veit var hann yfirleitt heilsugóður þar til fyr- ir einum fimm árum að hann fann til óþæginda af óreglulegum hjart- slætti. Læknisskoðun leiddi þó ekk- ert sérstakt sjúklegt í ljós. Fyrir einum og hálfum mánuði veiktist hann af slæmu innflúensu- kvefi með berkjubólgu. Röntgen- myndataka sýndi mikla stækkun hjartans og eftir nánari rannsóknir var honum ráðlögð hjartaaðgerð, sem framkvæmd var þann 28. ágúst á Landspítalanum og gekk vel. En tveim dögum síðar veiktist hann hastarlega og að kveldi sunnudags- ins 1. september lést hann þar. Ekkja Steinars, frú Anna Þóra Baldursdóttir, er hjúkrunarfræðing- ur og starfar við Landspítalann. Þau gengu í hjónaband árið 1964 og hafa eignast þijú börn, Baldur Ár- mann, Guðrúnu og Magnús Má. Auk þess hafði Anna áður átt eina dóttur, Hafdísi Sigrúnu, sem er hjúkrunarfræðingur, gift Tómasi Jónssyni lækni og eiga þau þijú börn. Elstur bama Önnu og Steinars er Baldur tengdasonur minn. Hann er rafvirki, býr og starfar hér í borg- inni, dugnaðarmaður og drengur góður eins og faðir hans. Guðrún Kristín kona hans er nýútskrifuð úr Kennaraháskólanum og hefur þegar hafið hér kennarastarf. Þau búa í nágrenni við okkur. Magnús Már er nýlega útskrifaður rafvirki og vinnur hjá Jötni hf. Lát Steinars, manns á besta aldri, kom öllum sem hann þekktu mjög á óvart og var hreint reiðarslag. Að sjálfsögðu var áfallið þyngst og sár- ast fyrir konu hans, Dörn og nán- ustu ættingja þeirra, en einnig við tengdafólk hans og aðrir góðir vinir þeirra hjóna erum mjög hrygg og ljúfur maður og góður vinur vina sinna. Hinir fjölmörgu samstarfs- menn hans hjá SÍS munu einnig syrgja hann mjög og sakna hans. Við Þórdís, börn okkar og fjöl- skyldur samhryggjumst innilega Önnu ásamt börnum fjölskyldum og ættingjum hennar og Steinars. Guð blessi Steinar á þeim leiðum, sem hann nú hefur lagt út á og bless- uð veri minning hans. Erlingur Þorsteinsson Steinar Guðjón Magnússon var fæddur í Reykjavík og voru foreldrar hans Klara Sigurðardóttir og Magn- ús A. Guðjónsson vélgæslumaður. Steinar lauk prófi frá Samvinnu- skólanum vorið 1950 og úr fram- haldsdeild sama skóla tveim árum síðar. Hann hóf störf hjá samvinnu- félagi strax að loknu námi og átti því nær 40 starfsár að baki þegar fráfall hans bar við, vinum og vanda- mönnum að óvörum — og langt um aldur fram. Steinar starfaði fyrst sem innan- búðarmaður hjá þeim merka manni Eiríki Þorsteinssyni kaupfélags- stjóra á Þingeyri, en frá 1. maí 1952 og til ársloka 1975 starfaði hann hjá Iðndeild Sambandsins við ábyrgðar- og trúnaðarstörf. Eg man fyrst eftir Steinari þar sem hann starfaði í Iðnaðardeildinni með þeim kunna sómamanni Harry Fredriksen framkvæmdastjóra Iðnaðardeildar um langt árabil. Samstarf þeirra var einlægt og gott, enda byggt á gagn- kvæmu trausti. Þar fóru saman mannkostir, trúmennska og prúð- mennska þannig að til sérstakrar fyrirmyndar var. Árið 1976 varð Steinar fram- kvæmdastjóri Jötuns hf., dótturfyr- irtækis Sambandsins sem þá versl- aði með rafmagnsvörur, raftækja- búnað og annaðist viðgerðir og verk- efni tengd rafmagni. Síðan lá leiðin til Hamborgar árin 1981-1985, en þar var Steinar framkvæmastjóri Hamborgarskrifstofu Sambandsins. Haustið 1985 flytur Steinar með fjöl- skyldu sína til Islands og tekur á ný við framkvæmdastjórn Jötuns hf. og rekur það fyrirtæki í óbreyttri mynd til ársloka 1989. Um áramótin 1989-90 varð sú breyting á starfsemi Sambandsins að þijár rekstrareiningar voru sam- einaðar í eina, fyrst sem deild í Sam- bandinu og síðar sem hlutafélag sem ber nafnið Jötunn hf. Steinar gegndi störfum skrifstofustjóra þessarar nýju einingar og rækti þau með stakri samviskusemi og prýði eins og reyndar öll sín störf. Steinar var sannkallaður mann- kostamaður sem gott var að þekkja og starfa með. Hann var einkar ljúf- ur í umgengni, samviskusamur, föls- kvalaus og vildi öllum gott gera. Við hjónin áttum þess kost að heimsækja Steinar og fjölskyldu hans þegar þau bjuggu í Hamborg. Okkur er lengi minnisstæð sú gest- risni og hlýja sem þar mætti okkur. Eiginkona Steinars er Anna Þóra Baldursdóttir hjúkrunarkona. Börn þeirra eru þijú, Baldur Ármann raf- virki, kvæntur Guðrúnu Erlingsdótt- ur, Guðrún og Magnús, nemi í raf- virkjun, sem bæði eru enn í foreldra- húsum. Auk þess ólu þau hjón upp að nokkru leyti dóttir Ónnu og stjúp- dóttur Steinars, Hafdísi Aradóttur, sem gift er Tómasi JÓnssyni lækni. Fjölskyldan bjó sér fallegt heimili í Reykjavík sem ber vott um vand- virkni og smekkvísi þeirra hjóna beggja. Með þessum fátæklegu orðum vil ég þakka Steinari heilladijúg störf fyrir Sambandið og fyrirtæki á þess vegum. Við hjónin vottum Önnu og börnunum dýpstu samúð og biðjum Guð að veita þeim styrk í sorg þeirra. Minningin um góðan dreng mun lengi lifa. Guðjón B. Ólafsson Mig langar í örfáum orðum að minnast elskulegs tengdaföður míns, Steinars G. Magnússonar, sem lést á Landspítalanum þann 1. septem- ber. Ég hitti Steinar og Önnu Þóru konu hans fyrst er þau komu heim til íslands eftir 4 ára dvöl í Þýska- landi, þar sem Steinar var við störf á vegum SÍS. Það var mikil tilhlökk- un Baldurs sonar þeirra að fá for- eldrá sína og systkini, þau Guðrúnu og Magnús, alkomin heim, þar sem hann dvaldi mest heima á Islandi í þeirra Ijarveru, sökum náms. Baldur var í góðum höndum á meðan á dvöl þeirra erlendis stóð, þar sem hann bjó hjá foreldrum föður síns. Við Baldur höfðum þekkst um tveggja vikna skeið þegar foreldrar hans fluttu heim. Síðan eru liðin sex ár. Mig grunaði ekki þá að ég ætti einungis eftir að fá að njóta nær- veru Steinars, sem síðar varð tengd- afaðir minn, í svo stuttan tíma. Hann var einstaklega elskulegur og hlýlegur maður sem var ætíð rólegur og yfirvegaður. Hann bar tilfmning- ar sínar ekki á torg. Hann hafði góða kímnigáfu og stutt var í góðlát- legt brosið. Ég man ekki eftir að hafa séð tengdaföður minn skipta skapi og ætla ég að mikið hafi til þess þurft. Þegar ég hugsa til baka, koma minningarnar upp í huga mér hver af annarri, en þó er mér einna minn- isstæðast að ég sagði við Baldur þegar við höfðum ákveðið að gifta okkur að mér þætti yndislegt að faðir minn lifði það að leiða mig upp að altarinu en hann var allmörgum árum eldri en Steinar. Sagt er að maður viti ekki ævi sína fyrr en öll er og á því leikur víst enginn vafi. Lífið er óútreiknanlegt og eins og það getur verið yndislegt getur það verið miskunnarlaust og kaldhæðn- islegt og við fáum engin svör við þeim ótal spurningum sem hjá okkur vakna. En það sem við getum lært af þeirri lífsreynslu sem við öðlumst er að reyna að njóta lífsins á meðan við lifum og gera það besta úr hlut- unum eftir því sem hægt er. Það er að segja að vera góðar og heiðarleg- ar manneskjur og hafa það fyrir lífs- stefnu sem Jesús kenndi okkur og stendur í Biblíunni: að „það sem þér viljið að aðrir menn gjöri yður, það skuluð þér og þeim gjöra“ og það veit ég fyrir víst að eftir því breytti Steinar, enda vinmargur. Þetta eru aðeins nokkur orð um elsku tengdaföður minn sem ég þakka goðum guði fyrir að hafa fengið að kynnast, því maður verður því miður sjaldan þeirrar gæfu að- njótandi að kynnast slíkum öðlingi sem Steinar minn var. Hann var mér einstaklega góður strax við fyrstu kynni og vinátta okkar jókst með hveijum deginum sem leið og það sama er að segja um elskulega tengdamóður mína sem hefur staðið dyggilega við hlið manns síns ekki hvað síst á meðan á veikindum hans stóð. Missir hennar og fjölskyldunnar allrar er mikill, meiri en nokkur orð fá lýst. Því bið ég góðan guð að styrkja alla þá sem eftir standa í sorg sinni. Ég bið algóðan guð um að geyma elsku tengdaföður minn. Ég efast ekki um að hann sé í góðum höndum þeirra sem á undan eru gengnir og hlakka til endurfundanna þegar minn tími kemur. Blessuð veri minning hans. Guðrún Kristín Erlingsdóttir í dag er gerð útför æskuvinar míns og félaga, Steinars G. Magnús- sonar framkvæmdastjóra, Akraseli 28 í Reykjavík. Hann lést á Landspít- alanum að kvöldi hins 1. september eftir stutta sjúkdómslegu. Foreldrar hans voru hjónin Magn- ús Á. Guðjónsson togarasjómaður, og síðar um iangt árabil starfsmaður Slippfélagsins í Reykjavík, og Klara Sigurðardóttir, trésmíðameistara Skagíjörð. Þau eru bæði látin. Magnús og Klara reistu sér hús á Skeggjagötu 3 árið 1936 þegar Norðurmýrin var að byggjast og voru að ég hygg frumbyggjar við þá’ götu. Þar bjuggu þau til dánar- dags og þar ólst Steinar upp til full- orðinsára. Að loknu gagnfræðaprófi fór Steinar í Samvinnuskólann og lauk þar námi. Hann starfaði um eins árs skeið við Kaupfélagið á Þingeyri en réðst síðar til Sambands íslenskra samvinnufélaga og starfaði á vegum þess, innanlands og erlendis, til dán- ardags. Mun störfum hans þar verða gerð betri og nánari skil af sam- starfsmönnum. Steinar kvæntist 8. febrúar 1964 Önnu Þóru Baldursdóttur hjúkrunar- fræðingi. Börn þeirra eru þijú: Bald- ur Ármann, Guðrún og Magnús og eru_ þau öll uppkomin. Á öndverðu ári 1973 fluttist ég með foreldrum mínum og bróður í íbúð þeirra á Skeggjagötu 6 og frá þeim tíma eru mínar fyrstu minning- ar. Flestar eru þær bundnar Stein- ari Magnússyni að einhveiju leyti, enda urðum við strax leikfélagar og vinir. Hélst sá náni félagsskapur allt fram á fullorðinsár eða meðan við bjuggum báðir við Skeggjagötu. Norðurmýrin var á þessum árum í útjaðri bæjarins. Að ýmsu leyti var þetta ákjósanlegur uppvaxtarstaður tápmikilla drengja. Vestan hennar var iðandi athafnasvæði borgarinn- ar. Þar voru bækistöðvar Strætis- vagna Reykjavíkur, þar voru bæjar- hesthúsin og þar voru lengi höfuð- stöðar Hitaveitu Reykjavíkur. Aust- an Norðurmýrar tóku hins vegar við græn tún býlanna Sunnuhvols, Há- teigs, Klambra og Eskihlíðar. Maður gat því á þessum slóðum kynnst annars vegar athafnalífi borgarinnar og hins vegar kyrrð sveitarinnar. Með vaxandi aldri var gripið til reið- hjóla á fögrum vordögum og bærinn kannaður nánar. Ég minnist heim- sókna til Guðrúnar, föðursystur Steinars, sem var lengi afgreiðslu- stúlka í stórverslun Marteins Einars- sonar við Laugaveg. Einnig minnist ég ferða á smíðaverkstæði Sigurðar, afa Steinars, og Vilhelms, móður- bróður hans, en verkstæði þeirra var þá í Fjalakettinum við Aðalstræti. Oft lá leiðin líka vestur í slipp til Magnúsar, föður Steinars. Steinar var tveimur árum eldri en ég og hafði því oft frumkvæðið að því er við tókum okkur fyrir hend- ur. Þrátt fyrir athafnasemina var Steinar mjög hæglátur, rólegur og jafnvel hlédrægur að eðlisfari. Hann var ákaflega geðprúður og minnist ég þess ekki að okkur hafi orðið alvarlega sundurorða öll okkar upp- vaxtarár. Á þessum árum var ég daglegur heimagangur á hinu hlýlega og fág- aða heimili Magnúsar og Klöru og naut í ríkum mæli góðvildar þeirra og ljúfmennsku. Óteljandi voru þau tilvik þegar Magnús tók okkur strák- ana með í bílferðir um nágrennið, í betjamó á haustin, á kappreiðar Fáks um hvítasunnuna eða aðrar ámóta skemmtanir, sem vöktu gleði okkar drengjanna. Strax á unglingsárum vaknaði áhugi Steinars á útivist og ferðalög- um. Mjög oft fórum við þá saman ýmist tveir eða með öðrum í slík ferðalög. Minnisstæðar eru mér gönguferðir á Esju, Ármannsfell og einkum á Heklu, en þá var Stein- grímur, bróðir minn, með okkur. Ég á einnig ánægjulegar minningar um vikudvöl okkar Steinars í Þórsmerk- urskála Ferðafélagsins þegar Jó- hannes skáld úr Kötlum réð þar ríkj- um. Notuðum við tímann í göngu- ferðir um Þórsmörk og hið friðsæla nágrenni enda Mörkin þá ekki orðin sá mikli ferðamannastaður sem nú er. Þá er mér mjög hugstæð óbyggð- aferð um Kjalveg með Tómasi Grét- ari Ólasyni, vini okkar og félaga af Skeggjagötu. Hann hafði þá yfir að ráða gömlum Dodge Weapon herbíl sem var kjörinn til slíkra óbyggða- ferða. Eins og verða vill slaknaði á tengslum okkar Steinars þegar upp- vaxtarárunum lauk. Kom þá m.a. til áralöng búseta okkar beggja er- lendis og síðar annríki og amstur við dagleg störf. Þó kom það alltaf öðru hvoru fyrir að við félagarnir

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.