Morgunblaðið - 23.11.1991, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. NÓVEMBER 1991
37
SæmundurJón Kríst-
jánsson - Minning v
Fæddur 5. apríl 1924
Dáinn 13. nóvember 1991
Með þessum fátæklegu orðum
langar okkur systkinin að minnast
afa okkar Sæmundar Jóns Krist-
jánssonar sem lést 13. nóvember
síðastliðinn.
Afi var sérlega barngóður og
átti auðvelt með að vingast við böm,
það var alltaf svo stutt í grínið og
grallaraganginn í honum. Það var
því alltaf mikið tilhlökkunarefni að
fá að fara vestur á Patró til ömmu
og afa í páskafríum og sumarieyf-
um. Þegar afi átti frí lagði hann
sig fram um að eyða tímanum með
okkur krökkunum. Laugardagarnir
liðu oft þannig að fljótlega eftir
hádegisblundinn var farið í bíltúr,
í fjöruferð eða annað. Ferðin byij-
aði með viðkomu í sjoppunni og
keypt „nesti” sem við systkinin
fengum að velja sjálf. Svo var hald-
ið af stað í Toyotunni gömlu, bíl-
stjórinn með hattinn sinn að venju
og allir undu glaðir við sitt, við með
allt gotteríið sem afi hafði keypt
og hann smitaðist af barnslegri
gleði okkar.
Afi hafði mikið gaman af að
rækta garðinn sinn og það var gam-
an að færa honum plötur. Hann
annaðist þær eins og ungbörn og
við fengum að fylgjast með hvernig
þær döfnuðu.
Við fundum öll fyrir því hin síð-
ari ár hversu vel hann afi fylgdist
með okkur. Hann átti tii að hringja
í okkur og spyija hvernig gengi í
skólanum, hveijar framtíðaráætl-
anir okkar væru og hvernig litli
langafadrengurinn hefði það. Það
má því segja að afi okkar hafi ver-
ið mikið meira en orðið afi segir.
Hann var okkur kær vinur sem
hægt var að tala við og treysta á.
Elsku Aðalheiður amma. Við vilj-
um biðja góðan guð að hugga þig
og styrkja á þessum erfiðu tímum
og vera þér Ijós í myrkrinu.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(Tómas Guðmundsson)
Aðalheiður, Sæmundur og
Atli Helgabörn.
Góður vinur og félagi hefur kvatt
sitt jarðvistarskeið. Mannverunni
er ekki gefið að vita hvenær að
endalokum dregur, en eitt er víst
að lífsins saga tekur enda fyrr eða
síðar.
Mann setti hljóðan, þegar það
fréttist að Sæmundur hefði látist
13. þ.m. Reyndar vissum við að
hann gekk ekki heill til skógar und-
angengin ár, og varð að ganga
undir erfiða og mikla aðgerð vegna
sjúkdóms síns. En þannig er lífið.
Allt hefur sín takmörk, einnig lífið
og dauðinn.
Sæmundur J. Kristjánsson var
að mörgu leyti sérstæður og merki-
leg mannpersóna, félagsvera sem
menn báru virðingu fyrir vegna
mannkosta hans og ötulleika. Hann
var ráðagóður og heill í samstarfí
við .sína meðbræður. I skoðunum
var hann framfarasinnaður, og vildi
veg síns byggðarlags sem mestan.
Þessu kynntist ég vel, þvf við áttum
samleið og samstarf í sveitarstjórn
Patrekshrepps kjörtímabilið 1958-
1962. Ég minnist hans með virðingu
frá þeim árum, sem góðs félaga og
atorkusams sveitarstjórnarmanns.
Ég minnist. hans einnig úr starfi
Lionshreyfingarinnar. Hann gekk'í
Lionsklúbb Patreksfjarðar á fyrstu
árum klúbbsins, og þar kom einnig
fram hans frábæri dugnaður og
atorka. í þeim félagsskap starfaði
hann vel og lengi, sat þar í nefndum
og stjórn, var meðal annars formað-
ur klúbbsins eitt kj’örtímabil, og
svæðisstjóri Lionssvæðis A á Vest-
fjörðum var hann einnig eitt kjör-
tímabil.
Hann naut virðingar Lionshreyf-
ingarinnar, sem og annars staðar í
félagsmálastarfi sínu.
Sæmundur var tvíkvæntur. Fyrri
kona hans var Guðríður Helgadótt-
ir, þau skildu. Börn þeirra eru:
Helgi Sæmundsson, ráfvirkjameist-
ari, og Ásdís Sæmundsdóttir, hjúkr-
unarfræðingur. Síðari kona Sæ-
mundar er Aðalheiður Kolbeins,
ljósmóðir. Þau hafa búið hér í far-
sælu hjónabandi á Patreksfirði.
Þeirra börn eru: Lilja Sæmunds-
dóttir, kennari, Barði Sæmundsson,
vélsmíðameistari, Halldór Sæ-
mundsson og Ólafur Sæmundsson,
húsasmiður.
Línur þessar eru fátæklegar hug-
leiðingar við fráhvarf Sæmundar
Kristjánssonar, kveðja okkar hjóna
og þakkiæti fyrir liðin ár og vináttu.
Við biðjum guð að blessa minn-
ingu hans, og veita börnum hans
huggun í raun.
Aðalheiði, þeirri mætu konu,
vottum við samúð okkar og vitum
að almættið færir henni styrk á
raunastund^
Ágúst H. Pétursson
Eðlilegur þáttur lífs er dauðinn.
Samt búumst við aldrei við honum,
reiknum ekki með honum. Hann
kemur á óvart ævinlega. Mágur
minn, Sæmundur, hafði fengið sína
viðvörun. Fyrir níu árum fékk hann
hjartaáfall og gekkst þá undir að-
gerð sem gaf honum þá heilsu sem
dugði um sinn til þátttöku í lífinu.
Ekki gekk hann heill til skógar en
bar ekki veikindi sín á torg og duldi
sína nánustu sársauka sínum. Fyrir
rúmu ári var ljóst að ekki yrði hjá
því komist að hann gengi aftur
undir aðgerð og eftir biðtíma var
að því komið. Víst fylgdi biðinni
kvíði en þó miklu fremur bjartsýni
og von um bjarta daga sem fram-
undan væru til starfa og góðra
stunda. Ekki gekk það eftir. Þann
13. nóvember sl. andaðist Sæmund-
ur Jón Kristjánsson á gjörgæslu-
deild Landspítalans.
Leiðir okkar Sæmundar lágu
saman fyrir 37 árum þegar elsta
systir mín Aðalheiður Kolbeins og
Sæmundur gengu í hjónaband þann
14. apríl 1954. Þá varð Aðalheiður
stjúpmóðir tveggja barna Sæmund-
ar af fyrra hjónabandi, Helga raf-
virkjameistara og Ásdísar hjúkr-
unarfræðings. Börn Sæmundar og
Aðalheiðar eru: Lilja sérkennari,
Barði vélvirkjameistari, Halldór og
Ólafur húsasmiður. Sjálfur var
Sæmundur vélvirkjameistari.
Sæmundur Jón Kristjánsson
fæddist á Brekkuvöllum á Barða-
strönd 5. apríl 1924. Hann var elsti
sonur hjónanna Guðrúnar Lilju Kri-
stófersdóttur og Kristjáns Ólafs
Ólafssonar. Aðeins 14 ára lagði
hann einn af stað út í lífíð. Um
tveggja ára tímabil dvaldist hann
hjá móðurbróður sínum Kristófer
Kristóferssyni og konu hans að
Hvestu í Arnarfirði. Þessi tími varð
honurn ómetanlegt veganesti út í
lífið. Á sínum yngri árum vann
hann um tíma hjá Jens Árnasyni í
Vélsmiðjunni á Spítalastígnum í
Reykjavík. Reynsla þess tíma varð
honum mikilvæg og vitnaði hann
oft til þess, enda nýttist þessi
reynsla honum í starfi æ síðan. í
mörg ár hélt Sæmundur gangandi
vélunum í bátum og bílum þeirra
Patreksfírðinga og nú síðari árin
hefur Barði staðið við hlið föður
síns þar í vélsmiðjunni Loga. Sæ-
mundur var einn af stofnendum
þess fyrirtækis. Líf hans snerist um
starfið í smiðjunni. Alla daga lá
leið hans í iJoga. Á Patreksfirði'
vann hann sitt ævistarf. Fyrir hon-
um var Patreksfjörður nafli al-
heimsins. Hahn bar velferð Patreks-
fjarðar fyrir brjósti. Sæmundur stóð
fast á skoðunum sínum og lá ekki
á þeim. Hann hafði sínar ákveðnu
stjórnmálaskoðanir og um tímabil
tók hann þátt í störfum hreppsfé-
lagsins.
Nú eru hvörf og ég lít til baka.
I Sæmundi átti ég góðan vin. Hann
var blíðlyndur og barngóður. Mér
er minnisstætt er ég heimsótti þau
systur mína gg mág, hversu blíður
hann var við Halldór drenginn sinn
sumarið 1963. Halldórer nú heimil-
ismaður á Skálatúni og hefur verið
það síðan hann var fímm ára. Vel
fer um Halldór á Skálatúni en víst
hefur það verið sársaukafullt að sjá
á bak honum að heiman, en um
annað var ekki að ræða. Barnabörn-
in stóðu nærri hjarta Sæmundar. Á
sinn hátt tjáði hann börnunum sín-
um ást sína og umhyggju þó ekki
væri notuð mörg orð. Honum voru
börnin hans, tengdabörnin, barna-
börnin og nú síðast litli langafa-
drengurinn elsku börnin hans.
Sæmundur var gjörhugull og
glöggur. Hann var sá maður er
best gat frætt mig um furður ýms-
ar í náttúrunnar ríki. Oft hringdi
ég vestur til þess að fá fréttir af
fuglunum þar í Múlanum. Ég kom
aldrei að tómum kofanum hjá Sæ-
mupdi.
Á sumrin komum við skylduliðið
stundum vestur til Patreksljarðar
til systra minna, þeirrar yngstu og
þeirrar elstu. Þá voru mágarnir
Sæmundur og Snorri viljugir að
keyra um með gestina til þess að
sýna okkur þau birkitré sem best
vaxa fyrir vestan, huldufólkskletta
og önnur undur íslenskrar náttúru.
Síðan var stoppað uppi á háheiði,
allir út og grillað. Fyrir tveim árum
að hausti til áttum við sunnansystur
yndislega samveru með þeim Áðal-
heiði og Sæmundi í sumarbústað á
Barðaströnd. Sæmundur sýndi okk-
ur meðal annars hæli Gísla Súreson-
ar. Ekki létum við okkur nægja
beijatínslu, við tíndum líka sveppi
en sveppatínsla var nýlunda fyrir
Sæmund og vildi hann iæra þar til
verka og nýta sveppi til matar eins
og annað þa_ð sem íslenskt land
getur gefið. Ógleymanlegt.
Sæmundur var glettinn og gam-
ansamur. Þó að heilsa hans væri
slök yfirgaf kímnigáfan hann aldr-
ei. Margt spaugsyrðið var þá látið
falla. En við ræddum ekki síður
mál sem miklu varða. Aðeins fáir
dagar eru síðan við sátum saman
í eldhúsi Ernu systur minnar og
töluðum saman -um vináttuna.
Stundin kemur ekki aftur en minn-
ingin lifir og yljar.
Stórar stundir gleði og sorgar
skei'pa andstæðurnar í lífinu. Nú
er réttur mánuður síðan ég var
þátttakandi í bjartri gleðistund, er
þau Ólafur yngsti sonurinn og
Gríma með dótturina Aðalheiði Ýr
gerðu brúðkaup sitt. Sú stund er
vafin birtu og ljóma.
Minningamar eru sú huggun sem
við eigum í sorginni. Guð blessi
minninguna um Sæmund Kristjáns-
son og huggi systur mína og fjöl-
skylduna.
Þórey Halldórsdóttir Kolbeins
Kveðja frá Lionsklúbbi
Patreksfjarðar
í dag, 23. nóvember, verður
Sæmundur Jón Kristjánsson frá
Patreksfirði kvaddur hinstu kveðju
með útför frá Patreksfj arðarkirkj u.
Sæmundur fæddist 5. apríl 1924
og lést 13. nóvember 1991 og var
liðlega 67 ára er hann féll frá. Sam-
ferðamaður hefur lokið göngu sinni.
Sæmundur var af vestfirsku
bergi brotinn. Hann fæddist að
Brekkuvelli á Barðaströnd en bjó
mestan hluta ævi sinnar á Patreks-
firði og starfaði þar. Það fór ekki
mikið fyrir honum í samskiptum,
en hann var fastur fyrir. Allir vissu
hver hann var, og hvaða skoðanir
hann hafði á málefnum. Sæmundur
unni átthögum sínum, heimabyggð
og heimafólki. Hann lagði sitt af
mörkum til að bæta mannlífíð,
græða landið og prýða.
Sæmundur var mörg ár félagi í
Lionsklúbbi .Patreksfjarðar og mik-
ill áhugamaður um málefni og við-
fangsefni Lionshreyfingarinnar.
Sami dugnaður Sæmundar ein-
kenndi félagsstarfið sem og önnur
verk hans. Það sem vel er gert
gleymist ekki. Það verður samferð-
amönnum þeim, sem eftir standa,
til umhugsunar og hvatningar um
það að halda uppi merkinu. Það var
andi Lionsfélagsins, sem nú er
kvaddur. Eftir er minningin um
góðan og traustan mann.
Eftirlifandi eiginkonu Sæmundar
heitins, börnum og vandamönnum,
vottum við samúð okkar. Hvíli hinn
látni í friði Guðs.
Úlfar B. Thoroddsen
f KRAKKAR!
avjníð
AÐ BURSTA
.tennurnaR
eru komin á alla
útsölustaði
Öll Lionsdagatöl eru merkt.
Þeim fylgir jólasveinslímmiði og tannkremstúpa.
Allur hagnaður rennur óskiptur til líknarmála.