Morgunblaðið - 19.12.1992, Síða 37

36
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1992
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1992
37

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Árvakur h.f., Reykjavík
Flaraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Björn Vignir Sigurpálsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aðal-
stræti 6, sími 691111. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 691122. Áskriftar-
gjald 1200 kr. á mánuði innanlands. I lausasölu 110 kr. eintakið.
Fj ár hag’sáætlun
borgarinnar
i
Samdráttur í þjóðarbúskapn-
um setur mark sitt á fjár-
hagsstöðu sveitarfélaga eins og
annarra stofnana. Minni umsvif
í atvinnulífinu og aukið at-
vinnuleysi segja til sín í lægri
tekju- og veltusköttum. Þannig
reyndust tekjur borgarsjóðs
Reykjavíkur á árinu sem er að
líða rúmlega hálfum milljarði
króna lægri en gert var ráð
fyrir.
Áhrif breyttrar verka- og
tekjuskiptingar hafa að auki
skilað höfuðborginni lakari hlut
en öðrum. Frá því tekjustofna-
lögin tóku gildi hafa skatttekj-
ur minni hreppa og kauptúna
hækkað að meðaltali um
40-50%, kaupstaða um 20% en
höfuðborgarinnar aðeins um
5,9%. Ekki bætir úr fjármála-
skák borgarinnar að ríkis-
stjórnin hyggur á niðurfellingu
aðstöðugalds, sem hefur haft
meira vægi í tekjum hennar en
annarra sveitarfélaga.
Ekki liggur ljóst fyrir að hve
miklu leyti hlutur sveitarfélaga
í hækkun tekjuskatts, sem
landsfeður boða, bætir þeim
upp missi aðstöðugjalds. Mark-
ús Örn Antonsson, borgar-
stjóri, gagnrýndi harðlega í
framsögu fyrir fjárhagsáætlun
Reykjavíkur 1993, framkomu
ríkisvaldsins í samskiptum við
sveitarfélögin, að því er varðar
tekjumöguleika þeirra. Hann
sagði fjárhagslegt sjálfsforræði
þeirra skert. Missir aðstöðu-
gjalda gæti og hugsanlega þýtt
það að Reykjavíkurborg neydd-
ist til að hækka útsvör i borg-
inni. Tekjuáætlun borgarinnar
1993 gerir þó ráð fyrir óbreyttri
útsvarsprósentu.
Fjárhagsáætlun Reykjavíkur
1993, sem kom til fyrri um-
ræðu í borgarstjóm síðastliðinn
fimmtudag, gerir ráð fyrir því
að tekjur borgarinnar verði
rúmlega tólf milljarðar króna.
Það er lækkun frá áætlaðri
útkomu líðandi árs. Leita þarf
hálfa öld aftur í tímann til að
finna dæmi þess að tekjur borg-
arsjóðs minnki milli ára. I
tekjuáætlun næsta árs er sem
fyrr segir miðað við sama út-
svarshlutfall af staðgreiðslu-
stofni, 6,7%, sem borgin hefur
haldið óbreyttu frá árinu 1988.
Á sama tíma hefur ríkið hækk-
að hlutfall tekjuskatts í stað-
greiðslu um 5,8%, auk þess að
taka á nú upp skattþrep fyrir
hærri tekjur. Þá er einnig mið-
að við óbreytt álagningarhlut-
fall fasteignagjalda, en búizt
er við 3,5% hækkun á mati
íbúðarhúsnæðis og lóða. Áætl-
uð greiðsla frá ríkinu vegna
niðurfellingar aðstöðugjalds
nemur um 2,2 milljörðum
króna.
Samkvæmt útgjaldaáætlun
komandi árs verða stærstu
rekstrarliðir borgarinnar sem
fyrr, félagsmál, skólamál, dag-
vistarmál, æskulýðs-, tóm-
stunda- og íþróttamál, menn-
ingarmál, holræsamál, hrein-
lætismál og umhverfismál. Við
þessar upphæðir bætast síðan
fjárveitingar borgarsjóðs til
framkvæmda, auk framlaga til
framkvæmda og viðhalds hjá
fyrirtækjum borgarinnar.
Þrátt fyrir það að tekjur
borgarinnar reyndust minni á
líðandi ári en reiknað var með
hefur hún haldið til streitu öll-
um framkvæmdaáformum
þessa árs og samþykkt að auki
sérstaka fjárveitingu, 370
m.kr., til þess að fjölga störfum
og vinna gegn_ samdrættinum
í atvinnulífinu. í frásögn Morg-
unblaðsins í gær af framsögu
borgarstjóra fyrir íjárhags-
áæltlun borgarinnar 1993 segir
m.a.:
„í lok ræðu sinnar sagði
borgarstjóri, að fjárhagsáætl-
unin bæri með sér, að meiri-
hluti borgarstjórnar ætlaði sér
að bregðast við mjög óvenjuleg-
um aðstæðum í efnahags- og
atvinnulífinu á þann hátt, að
borgin bregðist kröftulega við
atvinnuleysi og fylgikvillum
þess. Sjálfstæðismenn hefðu
beitt sér fyrir festu og öryggi
í stjórn borgarinnar, sem
tryggt hefði borginni traustan
fjárhag og getu til stórra verka.
Áð þessu byggi borgin nú þeg-
ar harðnaði á dalnum.“
Borgarstjórn Reykjavíkur
verður, eins og aðrir sem fara
með skattfé borgaranna, að
gæta aðhalds, hagræðingar og
ráðdeildar, ekki sízt á sam-
dráttartímum. Fjárhagsstaða
Reykjavíkur, sem er traust,
þrátt fyrir tekjuáföll og út-
gjaldaauka á líðandi ári, ber
þess og vott, að vel hefur verið
að verki staðið. Fagna ber því
að lagt er upp í nýtt rekstrarár
með óbreytta útsvarsprósentu
og óbreytt álagningarhlutfall
fasteignagjalda, þrátt fyrir
breyttar tekjuaðstæður hjá
borginni, enda ekki á bætandi
skattgreiðslur fólks eins og
árar í samfélaginu.
Sægreifi vill selja en
banki hlýtur að ráða
NOKKUR óvissa kom upp nú í vikunni, þegar fregnir bár-
ust frá Flateyri þess efnis að Flateyrarhreppur hygðist leita
allra ráða til þess að ganga inn í kaupsamning þann sem
Hjálmur hf. á Flateyri og Birtingur, Neskaupstað, hafa gert
með sér um sölu þess fyrrnefnda á togaranum Gylli til þess
síðarnefnda, ásamt rúmum þúsund þorskígildistonnum í
veiðiheimildum. Hreppurinn hefur sem kunnugt er einn
mánuð til þess að ganga inn í kaupsamninginn, en í fljótu
bragði verður ekki séð með hvaða hætti fjárvana og mann-
fár hreppur á að geta fjármagnað slík kaup, einkum og sér
í lagi, þegar vitað er að Landsbanki Islands hefur lagt bless-
un sína yfir samninginn og mun samkvæmt upplýsingum
Morgunblaðsins ekki á neinn hátt ætla að styðja við bakið
á Flateyrarhrepp í ofangreindri viðleitni hans.
AF INNLENDUM
VETTVANGI
AGNES BRAGADÓTTIR
Verður það fyrst og fremst undir bönkum komið hvort menn
geta breytt útgerðarháttum sínum og selt togara?
Á þessu máli, eins og svo mörgum
öðrum, eru margar hliðar og hafa
þær ekki allar verið gerðar opinber-
ar. Fyrr í haust, þegar Einar Oddur
Kristjánsson, framkvæmdastjóri
Hjálms hf. á Flateyri, fór fyrst að
leita hófanna, hvort fjársterkir kaup-
endur að Gylli væru finnanlegir, mun
hann hafa rætt við Hrönn hf. á
ísafirði. Ásgeir Guðbjartsson, eig-
andi Guðbjargarinnar (Guggunnar)
mun hafa séð ákjósanlegan kost í
því að kaupa Gylli og láta hann
leggja upp afla sinn hjá íshúsfélag-
inu. Þannig gæti hann tryggt frysti-
húsi íshússfélagsins hráefni og
starfsfólki þess atvinnu. í staðinn
stóð til að Hrönn léti Hjálmi Hafdísi
í té. Samkvæmt upplýsingum Morg-
unblaðsins fóru þessar samningavið-
ræður á milli nágrannanna mjög
leynt, en þær fóru út um þúfur, er
þær voru komnar vel á veg, þar sem
Islandsbanki, sem er viðskiptabanki
Hrannar, mun ekki hafa verið sam-
þykkur slíkum viðskiptum. Lands-
bankinn er á hinn bóginn viðskipta-
banki Hjálms.
Hjálmur stal senunni
Um svipað leyti og þessar viðræð-
ur fóru fram í haust eða skömmu
síðar áttu Síldarvinnslan í Neskaup-
stað (sem á 50% í Birtingi) og
Vinnslustöðin hf. í Vestmannaeyjum
í svipuðum viðræðum, um kaup Birt-
ings á Sindra VE 60, sem er í eigu
Vinnslustöðvarinnar. Vinnslustöðin
vill selja skip og voru viðræður komn-
ar nokkuð vel á veg, þegar Hjálmur
hf. beinlínis komst upp á milli Vest-
manneyinganna og Austfirðinganna,
með því að falbjóða skip sitt Gylli,
sem Áustfirðingunum leist strax afar
vel á, þótt samningar ættu eftir að
verða bæði langir og snúnir áður en
kaupsamningurinn var undirritaður
laugardaginn 5. desember sl.
Sindri er minna skip en Gyllir, 47
metra langt og 299 rúmlestir. Sindri
vár smíðaður árið 1975, en Gyllir
1976. Vinnslustöðin mun samkvæmt
upplýsingum Morgunblaðsins ekki
vera reiðubúin til þess að selja veiði-
heimildir með skipinu, umfram það
sem hún telur sig geta keypt í stað-
inn. Mun hafa verið rætt um að 300
til 600 þorskígildistonn fylgdu með
í kaupunum ef af yrði, en Vinnslu-
stöðin vill helst ekki selja veiðiheim-
ildir, heldur einungis skip.
Vel kann að vera til í dæminu að
Ásgeir Guðbjartsson hyggi á breyt-
ingar á Guðbjörginni, þannig að
henni verði breytt í frystitogara og
að áform hans um smíði á nýjum
og fullkomnum frystitogara, verði
sett í salt í biii, eða þar til betur
horfir um heildarafla á íslandsmið-
um. Það gæti svo aftur gert það að
verkum að Islandsbanki væri fúsari
nú til þess að fjármagna kaup íshúss-
félagsins á togara, til þess að sjá
fyrirtækinu fyrir hráefni, en hann
var. fyrir tveimur mánuðum þegar
Hrönn og Hjálmur áttu í viðræðum.
Ef Ásgeir ákveður breytingar á Guð-
björginni í ofangreinda veru, þá verð-
ur enn brýnna fýrir íshúsfélag ísfírð-
inga að fá nýtt fiskiskip. Því mun
sú hugmynd hafa komið upp, eftir
að Hjálmur og Birtingur innsigluðu
sinn samning, að kanna hvort Ás-
geir kynni þá að vera reiðubúinn til
þess að kaupa Sindra frá Vinnslu-
stöðinni, en hann mun hafa tekið
þeirri málaleitan fálega, að ekki sé
meira sagt. Það sem mun gera það
að verkum að áhugi Ásgeirs á Gylli
er jafnmikill og raun ber vitni, er
sú staðreynd að þegar Hjálmur hf.
réðst í að láta smíða fyrir sig tog-
ara, árið 1975, þá var Guðbjörgin
hans Ásgeirs fyrirmynd í einu og
öllu að því skipi sem síðar varð Gyll-
ir. Ásgeir þykir einn fróðasti maður
landsins, um skip, veiðarfæri, fiski-
miðin og nánast hvað eina sem lýtur
að togaraútgerð, og það var því eng-
in tilviljun þegar Hjálmur var að
hefja togaraútgerð, að hann skyldi
leita í smiðju til aflaklóarinnar í
næsta firði.
Geiri á Guggunni vill
ekki Sindra
En þar sem Ásgeir vill ekki sjá
Sindra frá Vestmannaeyjum, kunna
menn að velta fýrir sér hvað þá sé
til ráða. Þeir íslandsbankamenn
munu hafa hugleitt þann möguleika,
hvort bankinn ætti að ráðast í að
fjármagna kaup Flateyrarhrepps á
Gylli, sem þýddi að hreppurinn gengi
inn í kaupsamning Birtings við
Hjálm, bakkaður upp fjárhagslega
af íslandsbanka. Slíkar vangaveltur
munu ekki komnar vel á veg, en þó
staðfesta menn vissulega að mögu-
leikinn sé fýrir hendi, þ.e.a.s. ef
hreppurinn hafi þá annan kaupanda
tryggan að Gylli, og sá kaupandi
yrði þá væntanlega að heita Ásgeir
Guðbjartsson, til þess að íslands-
banki sýndi málinu áhuga. En ekki
er þar með sagt að þetta geti orðið
raunin, því hreppsnefnd Flateyrar-
hrepps mun ekki vera það neitt sér-
stakt kappsmál að tryggja að Gyllir
verði áfram gerður út frá Vestfjörð-
um, heldur horfa menn þar á bæ
einkum til þess hvort unnt sé að
tryggja áframhaldandi útgerð frá
Flateyri. Að minnsta kosti ákveðnir
hreppsnefndarmenn á Flateyri eru
þeirrar skoðunar að það sé til lítils
fyrir byggðarlagið að ganga inn í
þann samning sem gerður hefur ver-
ið og eyðileggja hann, nema tryggt
sé að Gyllir verði áfram á Flateyri.
Reynir Traustason, stýrimaður
Sléttanessins frá Þingeyri, sem áður
var stýrimaður Gyllis, hefur látið í
veðri vaka að hann hefði fjársterka
aðila á bak við sig, ef Flateyrar-
hreppur gengur inn í kaupsamning-
inn, en enn sem komið er hefur ekk-
ert fengist uppgefið hveijir það eru,
eða hvort af kaupum þeirra á Gylli
getur orðið.
Ef Hrönn keypti Gylli á endanum,
væru sjálfsagt mun fieiri fyrir vestan
sáttir við sölu Hjálms á Gylli, en nú
eru. Því þar með hyrfi þessi þúsund
tonna kvóti ekki úr landsfjórðungn-
um, heldur einungis í næsta fjörð.
Viðbúið er að þannig yrði skipshöfn
Gyllis einnig óbreytt, eða lítið breytt,
og auk þess horfa ákveðnir Vestfirð-
ingar gjarnan til þess, að nú styttist
óðum í að gatið í gegnum fjallið á
milli ísafjarðar og Önundarfjarðar
verði raunverulegt, en ekki bara fjar-
læg framtíðarsýn. íslandsbanki gæti
vissulega unað því að Geiri á Gugg-
unni keypti Gylli og breytti Gugg-
unni í frystiskip og frestaði þar með
þeim stórframkvæmdum sem fælust
í nýsmíði fullkomins fiystitogara.
Jafnframt myndi íslandsbanki vilja
leggja sitt af mörkum til þess að
viðskiptavinur hans í Vestmannaeyj-
um, Vinnslustöðin, gæti selt Sindra,
eins og til hefur staðið hjá fyrirtæk-
inu um nokkra hríð. Og þar sem við-
ræður um kaup Síldarvinnslunnar
(Birtings) á Sindra voru komnar
nokkuð vel á veg í haust, kann að
vera að íslandsbankamenn telji að
hægt verði að blása glæðum í þær
viðræður á nýjan leik.
Birtingur vill Gylli
fremur en Sindra
En málið er hreint ekki svona ein-
falt. í fyrsta iagi vill Birtingur miklu
frekar fá Gylli en Sindra. Gyllir er
í toppstandi, þótt hann sé 16 ára
gamalt skip. Sindri er líka í mjög
góðu standi, samkvæmt því sem mér
er sagt, en Birtingur fékk 1.000
tonna kvóta með Gylli í samningnum
við Hjálm, en getur í hæsta lagi feng-
ið 600 tonn með Sindra. Það munar
um minna en 400 tonna veiðiheimild-
ir þegar samningar sem þessir eru
annars vegar, í því árferði og afla-
leysi sem nú hijáir útgerð alla hér
á landi. Finnbogi Jónssoii, forstjóri
Síldarvinnslunnar í Neskaupstað
segir að Austfirðingar bíði bara ró-
legir þar til niðurstaða sé komin á
Flateyri um hver fái Gylli. Engar
ákvarðanir hafi verið teknar um það
hvort rætt verði á nýjan leik við for-
svarsmenn Vinnslustöðvarinnar í
Vestmannaeyjum um hugsanleg
kaup Síldarvinnslunnar á Sindra.
Slíkt verði ekki rætt, fyrr en ljóst
sé hvort Birtingur eignist Gylli eða
ekki.
Sighvatur Bjarnason, fram-
kvæmdastjóri Vinnslustöðvarinnar í
Vestmannaeyjum, segir að það sé
alfarið undir Síldarvinnslumönnum
komið hvort viðræður verði teknar
upp á nýjan leik um kaup á Sindra.
„Við erum ekki undir neinni pressu
að selja Sindra, en við höfum alltaf
sagt að allt sé til sölu hjá okkur sem
rétt verð fæst fyrir,“ sagði Sighvat-
ur. Hann segir Vinnslustöðina vissu-
lega hafa unnið að breyttri samsetn-
ingu skipaflota síns, til þess að ná
fram aukinni hagkvæmni og haldið
verði áfram á þeirri braut.
Hafa bankarnir lokaorðið um
hver selur hverjum?
Málið flækist enn þegar haft er í
huga að Landsbankinn er viðskipta-
banki Síldarvinnslunnar og Birtings,
en Vinnslustöðin er í viðskiptum við
íslandsbanka, eins og áður greinir.
Kunnugir benda á að Landsbankan-
um væri það síður en svo kappsmál,
að Austfirðingarnir keyptu skip af
viðskiptaaðila íslandsbanka. Lands-
bankinn sé með um eða yfir 70%
sjávarútvegsfýrirtækja í viðskiptum
og af nægum vandamálum sé að
taka innan þess hluta sjávarútvegs-
ins. Fullyrt er að Landsbankinn
myndi ekki styðja slík kaup, þótt af
samningum gæti orðið, heldur ein-
faldlega segja við Austfirðingana
eitthvað í þessa veru: „Þið viljið
kaupa skip og þið viljið kaupa kvóta.
Landsbankinn vill styðja ykkur til
slíkra viðskipta, en það verður þá
að vera skip, sem Landsbankinn
getur samþykkt að þið kaupið. Þið
verðið því bara að bíða og sjá til,
þar til viðskiptaaðili Landsbankans,
sem þarf að draga saman seglin eða
hagræða hjá sér, vill selja skip og
kvóta sem ykkur hentar. Það mun
gerast og þegar það gerist þá styður
Landsbankinn ykkur til slíkra við-
skipta."
Sú sérkennilega staða kann því
að vera að koma upp hér í íslenskum
sjávarútvegi, þar sem menn vilja
breyta sínum útgerðarháttum og
selja togara, að á endanum hafi þeir
svo sem ósköp lítið að segja um það
hveijum þeir selja. Þar gætu bank-
arnir ráðið því sem þeir vilja ráða
og létu þá væntanlega stjórnast af
eigin hagsmunum og engu öðru.
Hvort þeir hagsmunir færu svo sam-
an við hagsmuni atvinnugreinarinnar
í heild og þar með þjóðarinnar allrar
er svo allt annar handleggur.
Nokkrar staðreynd-
ir um ríkisfjármál
eftirFriðrik
Sophusson
Afgreiðsla fjárlaga fyrir árið 1993
er nú á lokastigi. Þar koma fram
áform í tekju- og gjaldamálum ríkis-
sjóðs hveiju sinni. Fjárlög ársins
1993 mótast óhjákvæmilega af þeirri
lægð sem einkennir íslenskt efna-
hagslíf um þessar mundir. Jafnframt
endurspegla þau helstu markmið rík-
isstjórnarinnar í efnahagsmálum, en
þau eru:
- Að styrkja stöðu íslensks atvinnu-
lífs.
- Að hamla gegn auknu atvinnuleysi.
- Að skapa skilyrði fyrir lægri vöxt-
um og arðbærri fjárfestingu.
- Að leggja grunn að auknum hag-
vexti.
Forsenda árangurs í þessum efn-
um er að dregið verði úr hallarekstri
ríkissjóðs og lánsfjárþörf annarra
Friðrik Sophusson
opinberra aðila. Það segir sig sjálft
að við ríkjandi efnahagsaðstæður er
afar erfitt að sameina þessi mark-
mið.
í fjárlögum fyrir árið 1993 er þó
leitast við að gera hvort tveggja í
senn. Áfram er dregið úr útgjöldum
ríkissjóðs, en jafnframt er lögð aukin
áhersla á þætti sem stuðla að auk-
inni atvinnu og hagvexti þegar fram
í sækir.
Sú stórfellda tilfærsla á sköttum
sem tengist niðurfellingu aðstöðu-
gjalds og hækkun tekjuskatts er lið-
ur í að styrkja samkeppnisstöðu at-
vinnulífsins og hamla þannig gegn
auknu atvinnuleysi. Heildarskatt-
byrðin eykst hins vegar ekki. Hér
er einungis um tilfærslu að ræða.
Það vill oft gleumast að þrátt fyrir
erfiðar efnahagsaðstæður að undan-
förnu hefur talsvert þokast í rétta
átt í ríkisfjármálum. Á meðfylgjandi
línuriti sést að hinn raunverulegi
„Hins vegar er enn
brýnna en fyrr að halda
áfram á þessari braut
og hvika hvergi frá
settu markmiði í ríkis-
fjármálum: Að draga
enn frekar úr útgjöld-
um og þar með úr halla-
rekstri ríkisins. Það
hlýtur að vera megin-
viðfangsefni hagstjórn-
ar á næstu misserum.“
vandi i ríkisfjármálum er samfelldur
vöxtur í útgjöldum allan síðasta ára-
tug. Sífellt meiri útgjöld hafa síðan
kallað á stöðugar skattahækkanir.
Línurit
Þessari þróun hefur ríkisstjórninni
tekist að snúa við. Lítum á nokkrar
staðreyndir.
1. Á árinu 1992 verða útgjöld ríkis-
sjóðs líklega 4 milljörðum minni að
raungildi en á árinu 1991. Þetta
gerist þrátt fyrir verulega aukningu
í útgjöldum til atvinnuleysisbóta.
2. Skatttekjur ríkisins árið 1992
lækka að raungildi í fyrsta skipti í
tíu ár.
FJÁRMÁLARÁÐUNEYTIÐ 18. desember 1992
Efnahagsskrifstofa Tekjur og útgjöld ríkissjóðs
MUlJönir Á föslu verölagi ársins 1993 ( veríllag landsfrainleiöslu) MUyðnir
Áxtlun Fjárlög
3. Samkvæmt fjárlögum fyrir árið
1993 verða útgjöld ríkissjóðs rúm-
lega 4 milljörðum króna lægri en á
yfirstandandi ári. Tekjurnar verða
jafnframt heldur minni en í ár.
4. Þrátt fyrir þetta verða framlög
ríkissjóðs til vegamála á næsta ári
meiri en nokkru sinni fyrr, eða 7,3
milljarðar króna. Þetta er fjórðungi
meira en árið 1991 og tæplega 60%
meira en árið 1988.
5. Fjárframlög ríkisins til rannsókna
og þróunarstarfsemi aukast til muna
á næsta ári. Meðal annars er gert
ráð fyrir að fimmtungi af tekjum
ríkisins vegna sölu eigna verði varið
til þessa mikilvæga málaflokks.
6. Nú er svo komið að íjárframlög
ríkisins til Lánasjóðs íslenskra náms-
manna og Byggingarsjóðs verka-
manna nægja til að viðhalda eigin
fé þessara sjóða. í þessu felst sú
mikilvæga stefnubreyting að ekki er
lengur safnað skuldum og ávísað á
framtíðina.
7. Ríkissjóður greiðir á næsta ári
meira en 10 milljarða króna í vexti
vegna lána sem tekin hafa verið að
undanförnu vegna hallareksturs rík-
isins og skuldasöfnunar af öðru tagi.
Þannig fer um það bil tíunda hver
króna af skatttekjum ríkissjóðs til
að greiða fyrir umframneyslu fyrri
ára.
8. Kjarni málsins er einfaldlega sá
að ef núverandi ríkisstjóm hefði ekki
gripið til kröftugra aðhaldsaðgerða
í ríkisfjármálum færi halli ríkissjóðs
vel yfír 20 milljarða króna á næsta
ári.
Af þessu má draga tvær mikilvæg-
ar ályktanir. Annars vegar hefur
nokkuð þokast i rétta átt í ríkisfjár-
málum. Erfiðar ytri aðstæður hafa
því miður valdið því að ekki hefur
náðst eins mikill árangur og stefnt
var að í upphafí. Hins vegar er enn
brýnna en fyrr að halda áfram á
þessari braut og hvika hvergi frá
settu markmiði í ríkisfjármálum: Að
draga enn frekar úr útgjöldum og
þar með úr hallarekstri ríkisins. Það
hlýtur að vera meginviðfangsefni
hagstjórnar á næstu misserum.
Höfundur er fjármálará ðh erra.