Morgunblaðið - 10.07.1993, Qupperneq 40

40
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. JÚLÍ 1993
i
tíeenAnn
lofsi
©1967 Unlver—I Prn>» Syndicale
,, Zvona, hreyféu t>ig.ég ætta éktc
ao ey&CLpeningami artnan st/i-fcffst-"
ti>
Með
morgunkaffinu
Áster.
5-26
að hughreysta
TM Reg. U.S Pat Off.—all rights reserved
° 1993 Los Angeles Ttmes Syndicate
Æ, æ. Þú hefur sest á tyggjó-
ið hans Lilla.
Jæja, svo frúin hefur náð
ökuprófinu!
BRÉF HL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Ungnm mönnum þökkuð hjálp
Frá Hersteini Páissyni:
Það er svo oft hnýtt í unga fólk-
ið fyrir tillitsleysi og frekju í garð
hinna eldri, að ég verð að segja
hér stutta sögu um hið gagnstæða.
Síðastliðinn laugardag — 3« þ.m.
— fór ég ásamt konu minni og
mágkonu austur í Hveragerði til
að fá okkur hressingu í Eden, sem
ekki er í frásögur færandi. Þegar
heim skyldi haldið, ákváðum við
að leggja lykkju á leið okkar og
fara um Þingvöll.
Þótt vegurinn væri lengstum
afleitur — vegna undirbúnings á
lagningu varanlegs slitlags, að ég
held — komumst við klakklaust til
Valhallar, þar 'sem við höfðum
stuttan stans.
Þegar ég var svo að aka af stað
aftur, kom til mín elskulegur, ung-
ur maður og sagði mér að það
væri sprungið hjá mér á hægra
afturhjóli. Eg sté úr bílnum, sá að
ekki var um neitt að villast en þá
Frá Þórhildi Tómasdóttur:
Ég var svo lánsöm að taka ekki
mark á Súsönnu Svavarsdóttur á
„Streymi ’93“, því annars hefði ég
farið á mis við eina stórkostlegustu
leiklistarupplifun ævi minnar. En
það er illt til þess að vita að
hugsanlega hefur óskiljanleg um-
sögn í útbreiddasta dagblaði lands-
ins fælt hrekklausa lesendur frá
því að sjá þessa yndislegu sýningu.
Um var að ræða spunaverk sem
Ara leikhúsið sýndi á listahátíð
Hafnarfjarðar. Sýningin var fyrir
mér algjört algleymi frá upphafi
til enda. Þetta var yndislegt sam-
spil á draumi og veruleika og það
verð ég líka að játa, að ég hafði
ekki orðið neins var á leiðinni sem
benti til að loft væri á förum eða
búið að kveðja hjólbarðann.
En hvað um það — nú virtust
góð ráð dýr. Ég bakkaði bflnum á
stæði svo að hann yrði ekki fyrir
öðrum og lét mér detta í hug að
ég gæti kannski fengið hjálp í
Valhöll. En þess gerðist ekki þörf
að ég leitaði þangað, því að ungi
maðurinn, sem hafði bent mér á
hvernig komið væri, kom ásamt
vini sínum og bauðst til að hjálpa
við að skipta um hjól. Þessir rösku
ungu menn höfðu lokið viðgerðinni
á fáeinum mínútum þótt erfið væri.
Að vísu þakkaði ég þeim nokkr-
um orðum ómetanlega hjálp en
mér finnst að hjálpsemi þeirra eigi
ekki að liggja í láginni og þess
vegna bið ég Mbl. fyrir þessar lín-
ur til þessara ungu manna, sem
ég veit því miður engin deili á.
En úr því að ég er byijaður
vel samið að mér tókst ekki að
láta mér leiðast eina einustu mín-
útu. Eitt augnablik var ég stödd í
ævintýralandi og þá næstu var
mér kippt inn í blákaldan veruleika.
Uppfærslan var í alla staði fram-
úrskarandi, frumleg og skemmti-
leg, og leikurinn stórkostlegur.
Árni Pétur Guðjónsson fór á kost-
um og sama má segja um aðra
aðalleikara hópsins. Vera má að
ég hafí ekki þá fræðilegu þekkingu
sem Súsanna Svavarsdóttir hefur
yfir að ráða, en ég tel mig hafa
heilbrigða dómgreind og sæmilega
kímnigáfu. Og hvaða æðri tilgang
hefur leikhús en þann, að fá meðal-
verð ég að láta fýlgja fáein þakkar-
orð til annarra ungra manna, sem
hjálpuðu mér í vetur þegar bíll
minn rann út í snjóruðning efst á
Höfðabakka, en þar er mjög var-
hugaverð beygja á öllum árstím-
um, og komst hvorki aftur á bak
né áfram. Birtust þá allt í einu
ungir menn úr tveim bílum sem
komu hvor úr sinni áttinni og
reyndu að ýta en fengu ekkert að
gert. Þá bar að þriðja manninn á
traustum fjallabíl með dráttartaug
og færðist þá allt í lag.
Þeim ungu mönnum fékk ég
ekki heldur þakkað á þeirri stundu
en geri það hér með, þótt langt
sé um liðið, og mótmæli því um
leið harðlega, að ungt fólk á ís-
landi sé ekki reiðubúið til að hjálpa
náunga sínum í vanda.
HERSTEINN PÁLSSON,
Vallarbraut 13,
Seltjamamesi.
jónur eins og mig til að upplifa
tilfinningaskalann eins og hann
leggur sig, í algjöru algleymi sem
situr lengi eftir með örlitlu ívafi
af spumingum um' manneskjuna
og samspilið okkar á milli?
Ég vil nota tækifærið og þakka
Leiksmiðjunni LAB, þeim Rúnari
Guðbrandssyni, Árna Pétri Guð-
jónssyni, Steinunni Ólafsdóttur,
Bimi Inga Hilmarssyni, Hörpu
Amardóttur og Önnu Borg að
ógleymdri Leiksmiðju Reykjavíkur
fyrir stórkostlega sýningu sem var
allt í senn, fyndin, falleg og áhrifa-
mikil.
í leiðinni hvet ég Morgunblaðið
að fá sér annan leikhúsgagnrýn-
anda sem hefur hæfni til að skoða
leikhúsverk óháð eigin líðan.
ÞÓRHILDUR TÓMASDÓTTIR
Stigahlíð 22, Reykjavík
Er eitthvað að heima
hjá þér, Súsanna?
Yíkveiji skrifar
Fyrir nokkru hringdi kona á rit-
stjórn Morgunblaðsins og
kvartaði undan því hvernig Vatns-
veita Reykjavíkur kæmi fram við
borgarana. Aldraðir ættingjar
hennar bjuggu við Nökkvavog og
lokuðust þeir inni í húsum sínum
og komust ekki yfir skurði, sem
grafnir höfðu verið um alla göt-
una. Sjálf varð konan að fara inn
í garða nágrannanna og troðast í
gegnum rifsbeijamnna unz henni
tókst að komast að húsi ættingj-
anna, sem sökum aldurs komust
ekki út úr húsi og voru nánast sem
fangar á eigin heimili.
Konan sagðist hafa hringt í
Vatnsveituna og kvartað og fengið
lítil sem engin svör, ekki hefðu
verið fyrir hendi brýr til þess að
brúa skurðina. Þó kvaðst hún
muna að nýlega hafi Hitaveitan
þurft að grafa götuna upp og þá
hafi ekki staðið á að skurðimir
væm brúaðir. Raunar frétti Morg-
unblaðið að morguninn eftir hafi
verið búið að brúa skurðina, en
þess ber að gæta, að öryggisleysi
kemur upp hjá öldruðu fólki, þegar
það sér að það kemst ekki leiðar
sinnar og ef eitthvað yrði að, kæm-
ist sjúkrabíll heldur ekki á staðinn.
Því ber að forðast að loka fólk
inni með þessum hætti.
XXX
Nýlega hrósaði Víkveiji Mjólk-
urbúi Flóamanna fyrir nýja
ostategund, sem þeir settu nýlega
á markað og er mjög lík ijóma-
osti, sem danskir ostagerðarmenn
framleiða og selja undir vömmerk-
inu „Pikant“. Nú hefur Víkveiji
rekist á enn nýja ijómaosttegund,
sem komin er á markað frá mjólk-
urbúinu og er hún með reyktum
laxi. Þeir ostagerðarmenn mjólkur-
búsins eiga rós skilið 'í hnappa-
gatið fyrir hana líka.
xxx
Eina nóttina í vikunni fór raf-
magnið af heima hjá Vík-
veija dagsins. Þetta er svo
sem ekki í frásögur færandi, en
samt getur þetta verið afskaplega
óþægilegt í nútíma þjóðfélagi.
Samkvæmt rafmagnsklukkum á
heimili Víkveija gat hann fundið
það út að rafmagnsleysið hafi var-
að í um það bil 35 mínútur og að
þetta gerðist á sjötta tímanum um
morguninn. En þetta olli því að
Víkverji vaknaði þennan morgun
klukkustund of seint, því að vekja-
rastillingin á útvarpsklukkunni á
náttborðinu datt út og klukkan
gekk öll úr lagi og þurfti að stilla
hana upp á nýtt.
Það var svo sem enginn skaði
skeður, heldur leitt samt að koma
of seint í vinnuna, en hvað um þá,
sem vinna hjá þeim aðilum, sem
harðastir eru sem atvinnurekend-
ur. Það er alls ekki víst að menn
trúi viðkomandi og telji það ódýrar
viðbárur, að kenna um rafmagns-
leysi í byijun júlí, þegar ekkert er
að veðri sem réttlæt getur slíkar
rafmagnsbilanir.
xxx
Annars verður Víkveri að hrósa
útvarpsmanninum á Rás 2,
sem var orðinn leiður á sumarkuld-
unum og votviðrinu, þegar hann
hafði lesið veðurspána frá Veður-
stofunni og sá enga glætu fram-
undan. Hann Iagði til að Veðurstof-
an yrði einkavædd og hafði þau
orð um þá tillögu sína, að hann
væri þess fullviss að veðrið myndi
a.m.k. ekki versna við það.