Morgunblaðið - 17.09.1993, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. SEPTEMBER 1993
33
vægt að fá að lifa þá stund að sjá
ættmenni sín samankomin á svo fjöl-
mennu móti.
Aldrei heyrði ég Óttar kvarta yfir
hlutskipti sínu, þó að hann væri
auðsjáanlega oft sárþjáður. Hann
sagði eitt sinn, þegar ljóst var hvert
stefndi, að það væri ekkert sem segði
að maður ætti að lifa endalaust. Eg
trúi því sjálf að það sé tilgangur
með uauöanum rétt eins og í lífinu.
Ég trúi því að Óttar sé þegar búinn
að leita uppi mörg svörin við öllum
spurningum sem við spurðum í sum-
ar án þess að finna þá svörin við
þeim. Ég sé hann fyrir mér heilsa
gengnum ættfeðrum og mæðrum
með kveðjunni góðu og spyijast síð-
an fyrir um hvernig þetta sé: „Erum
við afkomendur franskra húgenotta,
já eða komin af Frísum?“
Ég þakka Óttari frænda vegferð-
ina og allt það sem hann miðlaði
mér af þekkingu sinni og reynslu.
Eiginkonu hans Guðnýju, sonum og
tengdadóttur, Hrafnkeli, Önnu Mar-
gréti og Kolbeini, föður hans Óttari
og Elsu, auk þess systkinum hans
Ólafi, Friðbjörgu og Hrafnhildi,
sendi ég samúðarkveðjur mínar og
ijölskyldu minnar. Missir ástvinar
er ætíð sár en minningin um mætan
mann græðir.
Sæll veri frændi minn Óttar
Proppé.
Fríða Proppé.
Góður drengur er fallinn í valinn.
Frábær félagi er kvaddur burt í
blóma lífsins. Einstakir mannkostir
máttu sín einskis gegn miskunnar-
lausum dómi örlaganna. Hetjulegri
baráttu lauk fyrr en nokkurn varði.
Við kveðjum í dag mikiíhæfan
forystumann og dýrmætan vin.
Hann vann hug og hjarta samstarfs-
manna um allt land, var traustur
og réttsýnn. Við fólum honum mik-
inn trúnað og sóttum fast að setja
hann til enn frekari ábyrgðar.
Óttar Proppé var formaður fram-
kvæmdastjórnar Alþýðubandalags-
ins á síðasta kjörtímabili. Hann
gegndi æðstu trúnaðarstöðu flokks-
ins utan þingflokksins á einhveiju
erfiðasta tímaskeiði síðari ára, þegar
heitir eldar brunnu í landsstjórninni
og flokkurinn glímdi við erfiðari
verk'efni en oftast áður. Úrslitin voru
tvísýn og skýjabakkar ófaranna biðu
þungir við brún sjóndeildarhringsins.
Alþýðubandalaginu tókst að gera
sérhveija glímu að uppsprettu end-
urnýjunar. Ríkisstjórnin skilaði ein-
stökum árangri, var fyrsta stjórn
vinstri manna sem sat til enda kjör-
tímabils og hélt meirihluta í kosning-
um, náði tökum á áratugagömlum
vanda verðbólgunnar og sneri óför-
um atvinnulífsins í nýja sóknar-
möguleika. Flokkurinn var í raun
sigurvegari kosninganna, öðlaðist
nýtt sjálfstraust og sýndi í verki
hæfni til endurnýjunar á bæði stefnu
og starfsháttum.
Baksvið þessarar baráttu var hrun
heimsmyndar sem orðið hafði hundr-
uðum milljóna að átrúnaði og harður
dómur sögunnar um ógnarstjórn í
dularklæðum hugsjóna.
Á slíkum tímum reynir á mann-
kosti og hugdirfsku, vit og dóm-
greind. Óttar Proppé bar þá eigin-
leika í ríkum mæli. Hann hikaði
ekki við að- hefja nýja hugsun í há-
sæti og hvetja til dáða þegar aðrir
vildu halda á gamlar slóðir eða láta
hendur falla í skaut. Þess vegna var
hlutur hans stór í árangri flokksins.
Óttar Proppé stýrði störfum fram-
kvæmdastjórnar Alþýðubandalags-
ins með réttsýni, staðfestu, yfirsýn
og góðlátlegri kímni sem oft kom
sér vel. Hann bjó að dýrmætri
reynslu og var i blóma lífsins. Hve
órafjarri var þá sú hugsun að við
myndum innan fárra missera bera
hann til grafar.
Óttar hafði verið forystumaður í
norðlenskum byggðum og sá skóli
reynslunnar sem fæst með nærveru
við vandamál hverdagsins var hon-
um dýrmætt veganesti. Hann var
síðan beðinn að gerast fram-
kvæmdastjóri Alþýðubandalagsins
árið 1986 og um tveimur árum síðar
ritstjóri Þjóðviljans.
í öllum þessum störfum, fram-
kvæmdastjóri flokksins, ritstjóri
Þjóðviljans og formaður fram-
kvæmdastjórnar, sýndi Óttar slíka
mannkosti og hæfileika að við vild-
um ávallt að hann gegndi hveiju
starfi lengur en hann sjálfur kaus.
Hann þekkti flokkinn betur en flest-
ir aðrir og mat ávallt stöðuna á
raunsæjan en um leið framsækinn
hátt.
Þegar Óttar gerðist framkvæmda-
stjóri Alþýðubandalagins vorum við
málkunnugir en höfðum ekki starfað
náið saman. Á skömmum tíma óx
samstarf okkar í vináttu og traust.
Ég lærði að meta dómgreind hans
og skarpskyggni. I érfiðum máiurn
var álit hans mér meira virði en
flestra annarra. Ég vissi að hann
mælti af heilum huga var laus við
eiginhagsmuni og við mat á mönnum
og málefnum horfði hann ávallt til
framtíðar.
í öllum stærri dagskrármálum síð-
ari ára leitaði ég ávallt álits Óttars
áður en ákvörðun var tekin. Og
ætíð hvatti hann til niðurstöðu sem
mótuð var af framsýni og kröfum
nýrra tíma. Hann hafði ungur geng-
ið til liðs við flokkinn og naut trúnað-
ar og trausts forystumanna og fé-
laga sem fyrr á öldinni höfðu gerst
liðsmenn í hreyfingu róttækra jafn-
aðarsinna. Að öðlast stuðning og
vináttu slíks manns var mér dýr-
mætt veganesti á starfsvettvangi
formennskunnar í flokknum. Á
kveðjustund skortir mig orð til að
tjá þakkir fyrir þá samfylgd. Minn-
ingin um góðan dreng og vitneskjan
um ráð hans og tillögur munu lifa
áfram og veita mér styrk og áræðni
í verkefnum ókominna ára.
Saga íslenskrar vinstri hreyfingar
á þessari öld er stórbrotin og marg-
slungin, samofin örlögum þjóðarinn-
ar á svo fjölbreyttan hátt að erfitt
mun reynast að greina þar vel ein-
staka strengi. Þó mun öllum sem í
frásögn færa atburðarás síðustu ára
verða ljóst að hlutur Óttars Proppé
í sögu Alþýðubandalagsins er til
muna stærri en flestra annarra. Á
sinn hógværa hátt réð hinn mikli
drengskaparmaður úrslitum mála og
gegndi lykilhlutverki á þróunarbraut
flokksins. Hann skóp íslenskri jafn-
aðarhreyfingu nýja sögu.
Þúsundir Alþýðybandalagsmanna
kveðja í dag góðan félaga og mikil-
hæfan forystumann. Ég færi
Guðnýju og fjölskyldunni allri sam-
úðarkveðjur og vona að hlýjar hugs-
anir frá okkur öllum megni að gera
djúpa sorg að viðráðanlegri byrði.
Ólafur Ragnar Grímsson.
Nú þegar haustið gengur í garð
og náttúran skartar sínum fegurstu
litum og býr sig undir veturinn, þá
kveður þennan heim langt um aldur
fram vinur okkar og mágur minn
óttar Proppé.
Það var mér 17 ára unglingnum
ekki lítil upphefð þegar þessi stóri
elskulegi og skemmtilegi ungi maður
fór að venja komur sínar á okkar
heimili og talaði við strákpjakkinn
sem jafningja sinn.
En einmitt þannig var Óttar, hann
átti einstaklega gott með að um-
gangast fólk, bæði börn og full-
orðna. Óttar var miklum hæfileikum
gæddur og þeirra nutum við fjöl-
skyldan og vinir hans. Það var alltaf
gott að eiga hann að þegar leysa
þurfti erfið mál, því hann hafði ein-
staka hæfileika til þess að einfalda
hlutina og sjá bestu lausn hvers
vanda. Óttar var mjög víðlesinn
maður og átti gott bókasafn sem
hann notaði vel. Sögu lands og þjóð-
ar kunni hann og kenndi til margra
ára. Á þjóðmálum hafði hann mikinn
áhuga og hafði á þeim skýrar skoð-
anir sem hann hélt fram af festu
en hógværð. Hann hafði gaman af
ferðalögum, en fór aldrei af stað
fyrr en hann hafði kyniit sér sögn
staðarins fyrst af bókum. Því var
það góður skóli að ferðast með Ótt-
arL
Óttar hafði gaman af skáldskap
og var hagmæltur vel, þó að með-
fætt lítillæti bannaði honum að halda
því á loft. Þá var hann ákaflega
músíkalskur og hafði góða söngrödd.
Hann söng í mörgum kórum um
ævina og var félagi í Karlakór
Reykjavíkur til dauðadags.
I góðra vina hópi var Óttar ætíð
hrókur alls fagnaðar, hann var leiftr-
andi skemmtilegur og þegar hann
var séstur við píanóið eða með gítar-
inn, þá þurfti ekki annars við.
Ógleymanlegar eru þær stundir
þegar við íjölskyldan fórum í heim-
sóknir til Dalvíkur og Siglufjarðar
að heimsækja Óttar, Guðnýju og
strákana meðan þau bjuggu þar.
Og þá ekki síður öll þau áramót sem
þau komu hingað austur í Þjórsárdal
að fagna nýju ári. Oft var nú tví-
sýnt um veður og færð, þá settist
kvíði að fólkinu á Ásólfsstöðum.
Krökkunum þótti kvöldið ónýtt,
brennan bara hálfgerð og stærstu
flugeldar gátu ekki bætt kvöldið
upp. Til margra ára fannst þeim
engin áramót fyrr en Óttar, Guðný,
Hrafnkell og Kolli voru komin. En
aldrei brást það að Óttar og fjöl-
skylda kæmu ef þau voru búin að
ákveða það. Þá fann maður hvers
virði góð fjölskyldutengsl eru.
Óttar var alla tíð nátengdur æsku-
stöðvum Guðnýjar á Ásólfsstöðum,
hjálpsamur og áhugasamur um alla
hluti og þar voru þau Guðný að
byggja sér sumarbústað þegar ógæf-
an dundi yfir. Fárveikur vann hann
við smíðar í frístundum sínum, nú
síðast í ágúst. Aldrei hvarflaði að
honum að gefast upp fyrr en í fulla
hnefana og fjölskyldu sína og vini
fyllti hann bjartsýni, þó að engum
væri betur ljóst en honum hvers
eðlis þessi sjúkdómur var. En hann
ákvað að standa meðan stætt var
og j)að gerði hann með reisn.
Óttar var ákaflega hlýr og trygg-
ur maður og tengdaforeldrum sínum
var hann sem besti sonur. Það sýndi
hann þegar hann aðeins fáum dögum
fyrir andlát sitt fór að heimsækja
tengdaföður sinn á Landspítalann,
en milli þeirra ríkti alitaf gagnkvæm
virðing og vinátta. Sú ferð var hon-
um þó engan veginn létt, en hann
gerði skyldu sína til hins síðasta.
Með þessum fátæklegu orðum
kveðjum við góðan vin og þökkum
honum fyrir ógleymanleg ár.
Fjölskyldu hans vottum við okkar
dýpstu samúð.
Sigurður Páll Ásólfsson.
Fleiri minningargreinar um
Óttar Proppé bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
+
Móðir mín og tengdamóðir,
GUÐRÚN FR. GUÐMUNDSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju í dag kl. 15.00.
Njáll Þorsteinsson,
Lovisa M. Marinósdóttir.
t
POULO. BERNBURG
hljómlistarmaður,
Stigahlíð 12,
sem lést þann 11. september, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 20. september kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á Krabbameinsfélagið.
Ingunn Bernburg,
Gunnar Bernburg, íris H. Bragadóttir,
Kristján Bernburg, Thérése De Cauwer,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafl’ JÖRUNDUR PÁLSSON
arkitekt,
verður jarðsunginn í dag, föstudaginn 17. setpember, frá riaii-
grímskirkju ki. 13.30.
Guðrún Stefánsdóttir
og börn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐNÝ KR. JÓNSDÓTTIR,
Yrsufelli 13,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju, mánudaginn 20. september
kl. 15.00.
Jón B. Pálsson, Jónina Elva Guðmundsdóttir,
Ólöf Á. Sigurðardóttir, Björgvin Þór Aðalsteinsson,
Sandra Dögg Jónsdóttir, Atli Már Ástvaldsson,
Benedikt Páll Jónsson, Arnar Ástvaidsson.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
JÓNAS BERGSTEINN BJÖRNSSON,
Siglufirði,
verður jarðsunginn frá Siglufjarðar-
kirkju, laugardaginn 18. september kl.
14.00.
Hrefna Hermannsdóttir,
Björn Jónasson, Ásdís Kjartansdóttir,
Guðrún Jónasdóttir,
Halldóra Ingunn Jónasdóttir, Gunnar Trausti Guðbjörnsson,
Hermann Jónasson, ingibjörg Halldórsdóttir,
Rakel, Jóna Hrefna, Edda Rósa, Bettý, Helga og Halldór.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda hlýju og vinarhug við andlát og
útför föður okkar og tengdaföður,
PÁLMA GUÐMUNDSSONAR.
Guðmundur Pálmason,
Garðar Pálmason, Guðrún Árnadóttir.
+
Hjartanlega þökkum við fyrir auðsýnda samúð og vináttu við
andlát og jarðarför,
SIGMUNDAR ÍVARS JÓNSSONAR,
Túngötu 15,
ísafirði.
• Jón Jónsson,
Sigurður Jónsson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
jarðarför bróður okkar og frænda,
JÓNS GUÐJÓNSSON AR,
frá Skúmstöðum,
Eyrarbakka.
Karen Guðjónsdóttir,
Vilborg Guðjónsdóttir,
Elínbjörg Guðjónsdóttir,
Sigríður Guðjónsdóttir
og aðrir aöstandendur.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem
sýndu okkur hlýhug og samúð við and-
lát og útför mannsins míns, föður
okkar, stjúpföður, tengdaföður, afa og
langafa,
HÖSKULDAR OTTÓS
GUÐMUNDSSONAR
fró Randversstöðum,
Breiðdal,
Bjargarstig 17,
Reykjavfk.
' Sérstakar þakkir til starfsfólks öldrunardeildar Landakotsspítala,
göngudeildar sykursjúkra og allra þeirra er aðstoðuðu okkur við
aðhlynningu hans.
Ingibjörg Valdimarsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Lokað
Lokað í dag vegna jarðarfarar GUÐRÚNAR FR.
GUÐMUNDSDÓTTUR.
Iðunn hf.,
Seltjarnarnesi.