Morgunblaðið - 15.12.1993, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 1993
COSPER
Núna þegar við erum loksins tvö ein, langar mig að segja
þér svölítið sem ég hef lengi ætlað að segja.
Er hann ekki bara orðinn of
gamall til að taka þráðinn
upp aftur í leikhúsinu?
Auðvitað er þetta bjánalegt,
en þetta er eina leiðin til að
fá hreyfingu.
HÖGNI HREKKVÍSI
„SLBPPTU hONUM)"
BRÉF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Svar við grein um
alheimsguðfræði
Frá Jan Habets:
Kæri Einar Þorsteinn, þú verður
að afsaka mig en grein þín minnti
mig á orð Páls postula til Tímóteus-
ar: „Sá tími mun koma er menn
þola ekki hina heilnæmu kenningu,
heldur hópa þeir að sér kennurum
eftir eigin fýsnum, burt frá sann-
leikanum og hverfa að ævintýrum"
(2 Tm 4, 3-4). Slíkir menn misnota
orðin og svíkja okkur, því að þeir
sanna ekki boðskap sinn (hér: frá
geimverum). Einn slíkur maður er
að mínu mati Claude Vorilhon (kall-
aður Raél), fæddur 1946. Hann
reyndi feril söngvara, að keppa í
bílaakstri og blaðamennsku. Á eftir
stofnaði hann klúbb sem heitir eftir
honum „Raéliens" og þeir fást við
geimverur. Hann fullyrðir að geim-
verurnar hafi tvisvar tekið hann
Frá Halli Hallssyni:
ÞAÐ vakti athygli og furðu við kjör
handknattleiksmanns ársins á veg-
um HSÍ, að Bjarki Sigurðsson var
ekki valinn handknattleiksmaður
ársins af sambandinu.
Ástæðan: Bjarki vann það ein-
stæða afrek á heimsmeistaramótinu
í Svíþjóð í vor að vera valinn í
heimslið keppninnar.
Svo virðist sem núverandi forusta
HSÍ geri sér ekki grein fyrir afreki
Bjarka og blandi því ef til vill við
óvenju slakt gengi Víkings á síð-
asta keppnistímabili.
Aðeins einu sinni áður hefur
handknattleiksmaður verið valinn í
heimslið eftir heimsmeistarakeppni.
Það var árið 1961 þegar Gunnlaug-
ur Hjálmarsson, sá snjalli hand-
knattleiksmaður á árum áður, var
valinn í heimsliðið eftir HM í Sví-
þjóð.
Svíar hrifust mjög af leikni
Bjarka og fjölmiðlar þar í landi
kölluðu hann „töframanninn" og sú
með sér til plánetu þeirra, í fyrsta
skipti 13. des. 1973 í Auvergne
(Frakkl.) og aftur 7. okt. 1975,
þegar hann var í Périgord (Suður-
Frakkl). Geimverur fólu honum
mörg skilaboð og einnig að und-
irbúa komu þeirra (þriðju?) til
jarðar. Vegna undirbúnings eiga
fylgismenn Raéls að borga honum
1% af tekjum sínum og láta honum
eftir arf sinn. (Encýclopédie Cat-
holique, 1993. Bls. 1.136). Við
spyijum: Hefur þessi maður sann-
að að hann segi satt? Nei, hvorki
sannað, að hann hafi verið á plá-
netu geimverunnar, né að hann
hafí fengið skilaboð, né að hann
hafí umboð til að undirbúa jarðar-
ferð þeirra með safni peninga og
maður spyr: Hvers vegna eigum
við að borga niðurferð þeirra? Það
nafnbót kemur ekki á óvart á ís-
landi. Eftir HM í Frakklandi 1989
kölluðu franskir fjölmiðlar Bjarka
„undramann, sem hefði fært nýja
vídd inn í handknattleik". Snilld
Bjarka hefur ekki farið fram hjá
útlenskum frekar en íslenskum
áhorfendum.
Með þessu er ekki varpað rýrð á
okkar ágæta markvörð landsliðsins
og Vals, Guðmund Hrafnkelsson,
sem var valinn „handknattleiks-
maður ársins 1993“. Hann átti gott
tímabil, en frammistaða allra hand-
knattleiksmanna á síðastliðnu ári
fellur einfaldlega í skugga afreks
Bjarka, sem er á blaði með snjöll-
ustu handknattleiksmönnum heims.
Og er það ekki hinn eini rétti og
sanni mælikvarði á sæmdarheitið
„íþróttamaður ársins“? Að sjálf-
sögðu!
HALLUR HALLSSON,
formaður Knattspyrnufélagsins
Víkings.
samræmist varla kenningu Einars,
að þessár geimverur „eru sjálfboð-
aliðar I hjálparstarfi". Eða er
kreppa á plánetu þeirra og eigum
við „í óhreinleika tilfinningasviðs
okkar“ að bjarga þeim?
Einar, þú kemur líka með
„skoðun utanjarðarbúa". Þú virð-
ist vita mikið um þessar geimver-
ur, jafnvel að „þær hafa ekki
fijálsan vilja, og að þær hafa mikl-
ar áhyggjur af myrkri okkar“,
o.s.frv. Kannski veist þú jafnvel
meira Raél. En, kæri vinur, ef þú
getur ekki stutt sannleik orða
þinna betur en Raél,. þá trúir
maður þér ekki heldur. Raél hafði
a.m.k. tvisvar samvist á- plánetu
þeirra við geimverur. Það kostar
ímyndunarflugið ekkert að skrifa
heila bók með skilaboðum geim-
veranna og kalla það alheimsguð-
fræði.
Gott að þú talar einnig um Jesú.
Við munum bera saman. Jesús,
Guðs sonur, kom niður frá himni
til okkar: „Ég er stiginn niður af
himni“ (Jh. 6, 38/6, 41/6, 51)
Hann kom líka með skilaboð og
umboð frá Föðurnum á himni. Eru
það einnig bara tóm orð? Nei,
hann sannar fyrir vinum og óvin-
um — sem neita því ekki — með
mörgum táknum og kraftaverk-
um, sem allir sjá og skila, t.d.
það, að uppvekja dauða, að orðin
Hans séu sannleikur. Hann gat
þess vegna sagt: „Ég er sannleik-
urinn“ (Jh 14, 6). Hann spáði einn-
ig þrisvar dauða og upprisu sinni
frá dauða. Upprisan er jafnvel
grundvöllur trúar okkar (1. Kor
15, 14). Jesús sagði við postula
sína: „Allt vald er mér gefið á
himni og jörðu. Farið og gjörið
allar þjóðir að lærisveinum ... sjá,
ég er með yður alla daga allt til
enda veraldar" (Mt. 28, 19-20).
Þriðji hluti jarðarbúa og hundruð
þúsunda guðfræðinga trúa Hon-
um, því að skilaboð Jesú frá Föð-
urnum er sannað og er fullnægja
lífs okkar. Guð, skapari himins
og jarðar okkar, er ekki „smáguð"
eins og þú segir. En maðurinn
trúir því sem hann vill en fyrir
kaþólska kirkju eiga geimverur
ekki erindi í hennar guðfræði, því
þær eru fyrir vísindi og einnig
fyrir hana ekki annað en fram-
burður ímyndunar, svo lengi sem
rökin vantar.
SR. JAN HABETS,
Stykkishólmi.
sem rennur á kaupglaða íslendinga,
bakstursglaða, skreytingaglaða og
glaðaglaða, fyrir jól hver, þá er
sennilega fáum þjóðum í heiminum
jafn mikil nauðsyn á þessari ljóssins
hátíð en einmitt okkur. Við þurfum
sennilega á því að halda að kynda
upp í kofa hveijum, hafa týrur log-
andi allan sólarhringinn, helst í öll-
um skúmaskotum, og gleðjast yfir
ljósinu. Þetta hefðum við ugglaust
gert, þótt niðurstaðan hjá Þorgeiri
Ljósvetningagoða hefði orðið önnur
árið 1000, er hann kom undan feld-
inum og bauð að allir menn skyldu
vera kristnir.
Þessar fúllyndu skammdegis-
hugsanir setur Víkveiji þó fram í
hálfkæringi, og alls ekki til þess
að efna til ófriðar við kirkjunnar
menn, svona rétt rúmri viku áður
en hátíðin helgasta skellur á, en
samt sem áður til umhugsunar öll-
um hinum fýlupokunum sem Vík-
veiji telur sig helst eiga samleið
með þessa skammdegisdaga.
Yíkveiji skrífar
Líkast til var það ekki þægilegt
fyrir afgreiðslufólk í verslun-
um við Laugaveginn, þegar raf-
magnið fór af síðdegis á sunnudag,
í rúma klukkustund, en óneitanlega
var talsvert jólalegt um að litast, í
rökkrinu, þegar gengið var niður
Laugaveg, og inn um verslana-
gluggana sást hvarvetna ljómi frá
kertaljósum, því annarri lýsingu var
ekki til að dreifa alveg frá Klappar-
stíg niður að Lækjargötu. En vænt-
anlega hefur ekki verið hægt að
selja mikið þennan rafmagnslausa
tíma, þar sem sjóðvélarnar, sam-
lagningarvélar og önnur tæki og tól
sem fylgja verslunarrekstri eru jú
að megninu til rafknúin — eða hvað?
xxx
Víkveiji hefur látið hvarfla að
sér nú í skammdeginu, að
eitthvað kunni að vera til í þrætu-
bókarkenningum ákveðinna fræð-
inga, um að þunglyndi, skapvonska,
önuglyndi og yfirleitt öll helstu nei-
kvæðu skapgerðareinkenni hins
mjög svo óglaða íslendings, kunni
að magnast um allan helming eða
jafnvel margfaldast, þegar dagur-
inn er jafnskammur og um þessar
mundir. Ef sú er raunin, má vænta
allsheijar skapvonsku landans
næstu níu dagana eða svo, því enn
mun dagsbirtan vara skemur, dag
hvern fram til 21. desember. Vík-
veija dettur ekki í hug, að halda
því fram að hann sé einhver undan-
tekning frá geðvonskupúkunum allt
í kringum hann, síður en svo. Hann
er líklega í hópi þeirra verstu. En
þegar svo bregður við, að geðillskan
og skapvonskan beinlínis lekur ekki
af þeim sem verða á vegi manns
um þessar mundir, þá er það bara
annars konar slæmska sem plagar
mannfólkið: kvef, flensa, eyrna-
bólga, hálsbólga, beinverkir, buddu-
verkir og þaðan af verri verkir.
xxx
ví verður Víkveiji að viður-
kenna að þótt honum leiðist
heldur allt tilstandið og uppistandið
Ekki nóg að vera
í heimsliði HM