Morgunblaðið - 01.02.1994, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. FEBRUAR 1994
43
hann hvaðan hann væri, því að hann
þótti ólíkur hinum börnunum, hann
sagðist vera frá Ameríku, en hvaðan
eruð þið hin? var þá spurt. „Við erum
svona hérumbil frá Ameríku var
svarið.“ Við höfðum nefniiega séð
svo fallegar myndir af fjölskyldu
Tomma þar sem hún stóð á tröppum
glæsilegs húss með trjágarði. Það
hlaut að vera ákaflega fallegt og
gott að búa í Ameríku hugsuðum við
krakkarnir.
Snemma fór Tommi að rétta hjálp-
arhönd við búskapinn eins og þá
þótti sjálfsagt að öll börn gerðu að
þeirra tíma hætti og það kom fljótt
í ljós hvað hann hafði gaman af að
gera við það sem aflaga fór. Það er
okkur systrum hans minnisstætt.
Hann var ekki með neinn hávaða eða
kröfur, léttur í lund og gerði grín
að sjálfum sér. Ekki var um mikla
skólagöngu að ræða hjá honum utan
barnaskóla og námskeiðs í sambandi
við meðferð bifreiða sem kallað er
meirapróf. Tómas var mjög góður
ökumaður og reyndi oft á það í sam-
bandi við ferðir hans hingað og þang-
að um landið í erfiðum vetrarveðrum.
Hans aðalstarf í mörg ár voru vöru-
flutningar fyrir verslun Garðars
Gíslasonar á Minniborg. Eitt sumar
vann hann við mæðiveikivarnir á
Kili. Það fannst honum skemmtilegur
tími þó að hann væri þar einn með
hundinum sínum. Svo kom stríðið
og þá var farið í „Bretavinnu" eins
og það var kallað og Tommi fór til
Reykjavíkur eins og aðrir ungir menn
í þá daga og keypti sér vörubíl sem
hann notaði við vinnuna.
Tómas kvæntist Sigríði Christ-
iansen árið 1946. Þau eiga fimm
dætur. Elst er Ragnheiður, þá Kristr-
ún Anna, Gerður, Lilja Björk og
Sesseja Dröfn. Dæturnar giftust all-
ar og eiga 16 böm samtals og fjögur
eru langafabömin. Tómas og Sigríð-
ur byijuðu búskapinn á Minniborg í
Grímsnesi en fluttu til Akraness árið
1951 og bjuggu þar í rúm tíu ár eða
þar til þau slitu samvistir. Tommi
eignaðist trillu ásamt vini sínum og
stundaði hann sjómennsku meðan
hann dvaldi á Akranesi. Eftir skilnað
þeirra hjóna fluttist Tómas til
Reykjavíkur og urðu næstu árin hon-
um erfið á margan hátt, sérstaklega
félagslega.
Árið 1986 kom elsta systir
Tomma, Margrét, til íslands í heim-
sókn. Hún hafði alltaf saknað litla
bróður síns sem skilinn var eftir á
íslandi þegar hún fór til Ameríku,
þá sex ára gömul. Það varð að ráði
að þau hjón buðu Tomma með sér
til Ameríku og átti hann heimili hjá
þeim næstu 20 árin. Systir Tomma
og maður hennar voru sérlega hjarta-
hlý og góð hjón og reyndi Tommi
að launa systur sinni umhyggjuna
þegar hún var orðin ekkja og búin
að missa heilsuna sjálf. Hann reyndi
þá að hjálpa henni eftir bestu getu
í veikindum hennar. Fljótlega eftir
komu sína til Ameríku fékk Tómas
vinnu hjá íslendingum við smíðar og
seinna byggði hann við hús Margrét-
ar systur sinnar stóra stofu sem var
stolt hans. Húsið stóð á mjög falleg-
um stað í Arlington í Virginíu. Tóm-
asi leið vel þama hjá þeim hjónum
og saknaði veru sinnar þar stundum.
Eftir að hann kom aftur til íslands
bjó hann hjá Gerði dóttur sinni í
Hveragerði í nokkur ár, en nú síð-
ustu tvö ár var hann hjá Björk dótt-
ur sinni í Fomhaga í Aðaldal. Björk,
Pétur maður hennar og öll hennar
fjölskylda sýndu Tomma mikla um-
hyggju og aðstoð í hans erfiðu veik-
indum enda var hann mest heima
hjá þeim, fór á sjúkrahúsið aðeins
einum degi áður en hann lést. Tommi
eignaðist sumarbústaðaland á Minni-
borg í Grímsnesi í haust og hafði
hann mikinn áhuga á að ganga frá
þessu landi. Af veikum mætti gekk
hann í það með hjálp ættingja og
bræðra að girða þetta land og mikið
langaði hann til þess að honum
. mætti auðnast líf og heilsa til þess
að geta byggt sér þama lítinn bú-
stað, en enginn má sköpum renna.
Við ráðum engu um það hvenær
kallið kemur. Tveir æskuvinir
Tomma úr Grímsnesinu héldu alltaf
tryggð við hann þó að hann væri
lengi búsettur erlendis. Það voru
þeir Ólafur Sigurðsson og Kaj Willi
Christiansen. Mat hann vináttu
þeirra og tryggð mjög mikils.
Við kveðjum fósturbróður okkar
og þökkum honum samfylgdina.
Friður sé með honum.
Inga og Ólöf Stefánsdætur.
Minning
Jóhann Guðnason
Fæddur 9. ágúst 1965
Dáinn 20. janúar 1994
Staðreyndin er svo sár að nístir
inn að beini. Við fyllumst tómleika
og fáum ekki skilið - af hverju. Að
svo ungur maður sé hrifmn burt frá
ástkærri eiginkonu og þrem litlum
börnum sem hann unni svo heitt. Frá
ástvinum sem þótti svo undur vænt
um hann. Svo ungur, fullur af þrótti
og lífsgleði. Þrátt fyrir erfið veikindi
síðustu mánuði vorum við svo sann-
arlega ekki sátt við að kveðja - að
eiga ekki lengur eftir að njóta sam-
vista við hann Jóa okkar.
Hann Jói var svo sannarlega hrók-
ur alls fagnaðar. Hvert sem hann fór
náði hann að hrífa fólk með einlægni
sinni og hlýlegri framkomu. Þegar
veikindin gerðu vart við sig kom
baráttuvilji hans svo sannarlega í
ljós. Hann þurfti að hverfa frá námi
sínu við Háskólann, en sat þó ekki
auðum höndum. Hann hafði átt þann
draum að byggja hús handa fjöl-
skyldu sinni og hófust þau handa
síðastliðið vor. Þá kom líka í ljós
hversu marga góða vini Jói hafði
eignast og var yndislegt að fylgjast
með hjálpsemi þeirra og hlýju. í byij-
un desember náðist takmarkið, þau
fluttu inn fyrir jól - draumurinn rætt-
ist. Það lýsir Jóa svo sannarlega vel
að síðustu kröftunum varði hann til
að umvefja ástvini sína kærleik og
hlýju.
Elsku Guðbjörg, Birgir Daði, Ag-
nes og Rebbekka.
Þið hafið misst mikið, eignmann
og föður sem elskaði ykkur af öllu
hjarta sínu. Megi guð styrkja ykkur
og styðja í sorg okkar allra og hjálpa
okkur að sætta okkur við það sem
við fáum ekki breytt.
Minningin um góðan dreng lifir.
Síst vil ég tala um svefn við þig.
Þreyttum anda er þægt að blunda
og þannig bíða' sælli funda,-
Það kemur ekki mál við mig.
Flýt þér, vinur, í fegri heim.
Kijúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrimsson)
Bryndís og Hulda.
Hann Jói vinur okkar er látinn,
eftir erfiðan sjúkdóm sem hann barð-
ist við af krafti og eljusemi. Kraftur-
inn í honum Jóa var svo mikill að
við vorum svo sannfærð um að hann
myndi sigra sjúkdóminn að lokum.
Því skyldi ungur maður sem barðist
svo hetjulega fyrir lífi sínu vera hrifs-
aður frá ungri konu sinni og litlum
börnum? Við trúum að Jóa hafi verið
ætlað annað og betra hlutverk á
öðru tilverustigi. Við vitum að hann
er nú hjá Guði þar sem hann er laus
við þjáningarnar.
Við höfum verið dofin síðan Guð-
björg hringdi í okkur og sagði að Jói
væri farinn, en við eigum stóran og
fallegan minningasjóð um hann Jóa
og mikið þakklæti fyrir að hafa feng-
ið að kynnast honum og njóta sam-
vista við hann. Það voru forréttindi
að fá að kynnast Jóa og eiga sem
vin, hann var svo mikill mannvinur
og góður drengur. Það er stórt skarð
höggvið í hóp okkar allra sem þekkt-
um hann.
Nú er hann Jói kominn á þann
áfangastað þangað leiðir okkar allra
munu liggja fyrr eða síðar. Minning-
in um þig, elsku Jói, mun lifa um
alla framtíð í hjörtum okkar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka. .
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Guðbjörg og börn og aðrir
aðstandendur, okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi Guð styrkja
ykkur í ykkar miklu sorg._
Hrafn og Ágústa.
Elsku vinur.
Við kveðjum þig með einlægum
söknuði nú þegar þú ert horfinn úr
þessari jarðvist eftir alltof, alitof
stutta dvöl.
í hjörtum okkar geymum við minn-
ingu um yndislegan mann og góðan
vin. Það hafa verið höggvin stór
skörð í okkar vinahóp undanfarin ár
en huggun okkar er sú að við vitum
að þú færð hlýjar móttökur og að
glaðværð þín, bjartsýni og mannkost-
ir munu reynast þér fullkomið vega-
nesti hvert sem þú ferð.
Kæri Jói, við þökkum þér hjart-
anlega fyrir allt, við erum ríkari
manneskjur af að hafa fengið að
njóta vináttu þinnar.
Elsku Guðbjörg, Birgir, Daði, Ag-
nes og Rebekka litla, þó að nú séu
dagarnir dimmir og sorgin ríki í
hjörtum okkar allra þá vitum við að
það birtir aftur, vorið kemur um síð-
ir með birtu og yl. Það hefur reynsl-
an kennt okkur þrátt fyrir ungan
aldur.
Minningarnar um Jóa verða okkur
dýrmætt veganesti um aldur og ævi.
Drottin sigrar, dauðinn tapar.
Dagur brýst í gegnum nótt.
Drottinn stig af stigi skapar
styrk úr veikleik, mátt úr þrótt.
Drottinn sprengir dróma og læðing
Dauðinn snýst í endurfæðing.
Drottinn gerir nákuls næðing
notabyr að lífsins gnótt.
(Hannes Hafstein)
Vertu sæll, elsku vinur.
Högni, íris, Stefán Már.
„Þá fyrst skiljum vér dauðann er
hann leggur hönd sína á einhvern
sem vér unnum.“ M. de Staél.
Enn hefur almættið fært sönnur
á hina órannsakanlegu vegi þess.
Okkar ástkæri vinur, Jóhann Guðna-
son, hefur lokið lífsgöngu sinni og
gengið á vit feðranna.
Við kynntumst Jóa á framhalds-
skólaárúnum í Verzlunarskólanum
Ragnhildur Oddný
Jónsdóttir
Nú ertu dáin, elsku amma mín.
Ég kom til þín á föstudagskvöld
og um nóttina varstu dáin. Það er
svo sárt, en nú verð ég að vera
sterk eins og þú, amma mín. Þó
þú hafir verið mikið veik, þá sýnd-
irðu það aldrei. Þú hafðir meiri
áhyggjur af því hvernig okkur hin-
um liði.
Það er svo margs að minnast,
t.d. þegar við bjuggum hjá ykkur
einn vetur. Hvað það var gott að
vakna og fá góðan daginn, koss og
faðmlag. Það var líka svo gott að
koma í sumarbústaðinn til ykkar
afa og sjá hvað þér leið vel þar.
Nú líður þér vel. Það er komið
að kveðjustund. Ég þakka þér fyrir
allt, elsku amma mín.
— Minmng
Hin langa þraut er liðin
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
(V. Briem)
Elsku afi, Guð gefi þér og fjöl-
skyldunni styrk og varðveiti elsku
ömmu okkar.
Heiða.
og þá sérstaklega seinni hluta skóla-
göngunnar er verzlunarprófið var
yfirstaðið og lærdómur fyrir stúd-
entsprófin hófst fyrir alvöru. Á þeim
árum áttum við frábærar stundir,
bæði yfir bókunum og í félagslífmu.
Með hressu og skemmtilegu atgervi
átti hann auðvelt með að laða að sér
athygli fólks og á tyllidögum var
hann ómissandi. Hann sá hlutina oft
í öðru og skemmtilegra ljósi en við
hin og kímnigáfan var alltaf í góðu
lagi.
Vináttubönd okkar voru svo treyst
til langframa í ógleymanlegri stúd-
entaferð þar sem við vorum herberg-
isfélagar ásamt Magnúsi Bernharðs-
syni og Gunnari Má Sigurfinnssyni
í þijár vikur. Fimm kunningjar urðu
vinir til eilífðarnóns og munum við
eflaust aldrei upplifa aðra eins
stemmningu og ríkti í þessari ferð.
Jói setti að vonum sinn glaðværa og
skemmtilega svip á hópinn og lagði
sitt af mörkum til þess að gera þessa
ferð eins skemmtilega og viðburða-
ríka og raun bar vitni.
Þegar heim var komið hélt hver í
sína áttina í leit að sinni réttu hillu
í lífínu. Jói kynntist Guðbjörgu og
fyrr en varði höfðu þau eignast dreng
og gengið í hjónaband. Hamingjan
brosti við þeim. Jói _hóf nám í við-
skiptafræðum við HÍ og lítil stúlka
kom í heiminn. Með tímanum hafði
samband okkar minnkað en þeim
mun skemmtilegra var að hitta Jóa
og fjölskyldu hans þegar fundum
okkar bar saman.
Námið gekk vel og var stutt í
endalok þess þegar vágestur knúði
dyra hjá þessari hamingjusömu íjöl-
skyldu fyrir um einu og hálfu ári.
Jói tók hressilega á móti þessum
vágesti og með lífsgleðina að vopni
háði hann marga hildina við hann
með Guðbjörgu sér við hlið. Af fá-
dæma hugrekki og lífsvilja eignuðust
þau hjón sitt þriðja barn og annað
stúlkubarn á þessu tímabili. En að
lokum varð Jói að játa sig sigraðan
og góður Guð kallaði hann til sín til
annarra starfa.
Hetjuleg barátta hans kenni okkur
að lífið er hverfult en þess ber að
njóta á meðan það varir. Minning
okkar um Jóa mun lifa í hugum og
hjörtum okkar um ókomin ár. Guð-
björgu, börnunum og öðrum aðstand-
endum vottum við okkar dýpstu sam-
úð.
Sigfús Ásgeir Kárason,
Anthony Karl Gregory.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, fóstur-
faðir og sonur,
GUÐMUNDUR GÍSLASON,
Engjaseli 66,
verður jarðsunginn frá Seljakirkju í dag,
þriðjudaginn 1. febrúar, kl. 15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeim
sem vildu minnast hans er bent á
Barnaspítalasjóð Hringsins.
Sigurlaug B. Gröndal,
Valgerður Gréta Guðmundsdóttir,
Gfsli Bjarki Guðmundsson,
Páll Ingi Hauksson,
Margrét Sigurðardóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við fráfall og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, sonar,
tengdasonar og bróður,
SIGURÐAR JAKOBS ÓLAFSSONAR,
Norðurtúni 29,
Álftanesi.
Kristrún Þórisdóttir,
Jón, Davíð Örn, Ólafur Þór, Kolbrún Ýr, Þórunn,
Elna Tomsen, Leifur Sveinbjörnsson,
Ólafur Helgi Gestsson,
Kristrún Malmquist, Þórir K. Karlsson
og systkini.
+
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
HJARTAR PJETURSSONAR
cand.oecon
og löggilts endurskoðanda,
Baugatanga 8,
Reykjavík.
Laura F. Claesson,
Sofffa Kristín Hjartardóttir, Hörður Barðdal,
Hjörtur H.R. Hjartarson,
Halla Hjartardóttir,
Jean Eggert Hjartarson,
Laura Hjartardóttir,
og barnabörn.
Margrét C. Svafarsdóttir,
Kristinn Valtýsson,
Grima Huld Blængsdóttir,
Walter Ragnar Kristjánsson
Islenskur efniviður
fslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
Bi S. HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 • SÍMI 91-76677