Morgunblaðið - 19.05.1994, Blaðsíða 37

Morgunblaðið - 19.05.1994, Blaðsíða 37
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDÍXGUR 19. MAÍ 1994 37 JOHANNES HALLSSON ■4- Jóhannes Halls- ' soil frá Ytra-Leiti á Skógarströnd var fæddur 28. október 1906. Hann Iést 9. maí 1994. Útför hans verður gerð frá Bú- staðakirkju í dag. EKKI verða raktar ættir né farið yfir æviágrip Jóhannesar hér, aðeins rifjað upp hvernig við systkinin tengdumst lífi hans og minningabrot koma upp í hugann. Vorið 1945 stefndi bátur að landi við Narfeyri. Innanborðs var móðir með tvö mjög ung börn sín. Þau voru að fara á vit hins ókunna. Móðirin var ráðin ráðskona að Ytra- Leiti. Þegar báturinn lagðist að landi kom aðvífandi maður. Hann tók börnin ungu á arma sína og bar þau upp á klappirnar. Þetta var Jóhannes Hallsson bóndi að Ytra- Leiti. Hann og ráðskonan móðir okkar hófu sambúð í lok þessa sama árs. Hann pabbi, eins og við systkinin fórum strax að kalla hann, tengdist okkur þarna í klöppunum böndum sem héldu alla tíð. Hugur hans til okkar breyttist ekki við að eignast sín eigin böm, þau Magnús og Jó- fríði. Við vorum alltaf sem hans eigin börn. Pabbi var stórbrotinn persónu- leiki. Hann var minnugur og kunni skil á ótrúlega mörgu. Hann var vinnusamur, vandvirkur og hrein- skilinn og krafðist þessara eigin- leika af öðrum. Ef útaf þessu lífs- mottói hans var brugðið var hann harður í horn að taka. Það var erfið- ur en góður skóli. Lengi býr að fyrstu gerð. Fáir kunnu betri skil á samspili náttúrunnar en hann. Bóndastarfið í rúma hálfa öld kenndi þessum námfúsa manni margt. Gróður jarð- ar var í hans huga gullið sem glóði. Það var líkast því að pabbi fínndi á sér ef tíðarfarsbreytingar voru í nánd. Óþurrkasumarið 1955 komu þessir eiginleikar glöggt í ljós. Það kom nokkrum sinnum fyrir að við vorum kölluð út það sumar til að rifja rennblautt hey að nóttunni. Daginn eftir náðist að þurrka heyið og koma því í hlöðu. Þá skildu allir tilganginn. Pabbi og mamma fluttu til Reykjavíkur í nóvember 1986. Það var erfið ákvörðun fyrir hann að slíta sig frá því umhverfi sem hann hafði lifað og vaxið í allt sitt líf, að undanskildum u.þ.b. 15 árum. Hann átti góðan og frjósaman fjár- stofn sem hann hafði ræktað í ára- tugi. Það var honum mikill léttir þegar nokkrum kindum var gefið líf og þær geymdar í eyjum á vet- urna. Hann fylgdist vel með þessu litla sýnishorni af ævistarfi sínu. Pabbi missti sjónina fyrir nokkr- um árum. Eftir síðustu augnaðgerð- ina var honum gefin nokkur von um bata. Þegar hann fékk réttu gleraugun kom í ljós að sú von brást. Á pabba sáust engin svipbrigði aðeins öriítill skálfti í höndum þegar hann hélt á gler- ugunum eftir að hafar* prófað þau. Hann bar ekki tilfínningar sínar utan á sér. Var óeigin- gjarn og hugsaði meira um velferð annarra en sína eigin, enda mikill félagshyggjumaður. Við systkinin þökk- um pabba allt sem hann gerði fyrir okkur. Elsku mamma, systkini, börn og aðrir ættingjar og vinir. Við eigum góðar minningar. Þær styrkja okkur í sorginni. Gísli Gunnlaugsson, Anna Gunnlaugsdóttir. Jóhannes var einn af níu systkin- um og fímmti í röð sem upp kom- ust. Foreldrar hans voru hjónin Sig- ríður Illugadóttir og Hallur Krist- jánsson á Gríshóli í Helgafellssveit. Hallur var fæddur í Stóra Galtardal á Fellsströnd í Dalasýslu, sonur hjónanna Kristjáns Jóhannssonar Jónssonar bónda á Ytra-Leiti á Skógarströnd og konu hans Jófríðar Hallsdóttur Jónssonar hreppstjóra og bónda í Túngarði á Fellsströnd. Hallur faðir Jóhannesar flutti með foreldrum sínum þegar hann var á fýrsta ári að Ytra-Leiti en þar ólst hann upp með foreldrum sínum og síðan stjúpföður Magnúsi Márus- syni þar til hann 23 ára gamall flyt- ur að Staðarbakka í Helgafellssveit og giftist þá heitmey sinni Sigríði Illugadóttur Daðasonar og konu hans Guðfinnu Jónsdóttur sem þá bjuggu á Kljá, næsta bæ við Staðar- bakka. Hallur og Sigríður fluttu svo árið eftir að nágrannabænum Grís- hóli og eins og segir um þau Grís- hóls-hjón í bókinni „Bóndi er bú- stólpi“ var hér tjaldað hér lengur en til einnar nætur, því þar áttu þessi hjón heima meðan ævin entist og uxu að áliti hvort tveggja jörð og ábúendur á meðan samvistar naut við. Þar fæddist Jóhannes móðurbróðir minn og atvikin hög- uðu því þannig að Jófríður amma hans sótti fast að fá hann til fóst- urs að Ytra-Leiti og varð svo. Þar ólst hann síðan upp hjá ömmu sinni og síðari manni hennar Magnúsi Márussyni. Um fermingu fór hann í vinnumennsku að Kárastöðum í Helgafellssveit til Ingibjargar Daðadóttur og Sigurðar Magnús- sonar búenda þar, en Sigurður var sonur Magnúsar fóstra hans. Var honum ætið hlýtt til þeirra sæmdar- hjóna eftir dvölina þar þó hún yrði ekki löng því upp úr 1920 flyst Jóhannes með ömmu sinni og fóstra til Stykkishólms er þau brugðu búi og leigðu jörðina. í Stykkishólmi vann Jóhannes ýmis störf en var þó aðallega til sjós. Eftir lát Jófríð- ar og Magnúsar árið 1935 eignast hann Ytra-Leiti og hóf þar búskap, sem stóð óslitið til ársins 1986, fyrst með góðri hjálp hjónanna Pálínu MINNINGAR Jónsdóttur frá Úlfarsfelli og Guð- mundar Jónssonar frá Purkey. Árið 1946 kemur til hans ráðskona, Guðrún Gísladóttir, frá Hvammi á Barðaströnd ásamt tveimur börnum sínum, Gísla og Önnu Gunnlaugs- börnum. Þar var eigi heldur tjaldað til einnar nætur því Guðrún og Jó- hannes gengu í hjónaband 16. febr- úar 1952. Bjó hún manni sínum og börnum hlýlegt heimili. Þau eignuð- ust saman tvö börn, Magnús, nú bónda á Ytra-Leiti, og Jófríði, bú- setta í Reykjavík. Jóhannes var einnig eldri börnum sem góður fað- ir. Jóhannes var búhöldur góður og á Ytra-Leiti var ætíð snyrtilegt og vel um gengið innan húss, sem ut- an. Hann fór vel með skepnur, lagði rækt við að eiga gott búfé og var vandvirkur við ræktun lands. Búið var aldrei mjög stórt en arðsamt og vel var hugsað um alla hluti. Því búnaðist þeim hjónum vel og voru ávallt vel bjargálna. Jóhannes var í eðli sínu fremur hlédrægur og sóttist ekki eftir mannaforráð- um, en komst þó ekki hjá því að sinna ýmsum trúnaðarstörfum, sat m.a. í hreppsnefnd um tíma. Hann var athugull og hafði fastmótaðar skoðanir sem hann myndaði sér að vel athuguðu máli. Á hann var gjarnan hlustað. Gott var að eiga Jóhannes að nágranna enda vin- sæll og vel látinn. Þau Guðrún og Jóhannes hættu búskap árið 1986 og keyptu sér notalega íbúð í Hólm- gerði 50 í Reykjavík, en þrátt fyrir það fóru þau öll sumur vestur að Leiti í átthagana og nutu þess vel. Síðustu árin tapaði Jóhannes sjón- inni að mestu leyti og háði það honum nokkuð, en þrátt fyrir það fylgdist hann vel með því sem var að gerast. Guðrún létti honum líka oft stundimar með því að lesa fyrir hann úr blöðum og bókum og vænt þótti honum um þegar best bar að garði, enda hjónin bæði gestrisin. Jóhannes var viðræðugóður, hlýr í viðmóti og einkar frændrækinn, minnungur á menn og málefni. Leitaði ég stundum í smiðju til hans um ýmislegt frá fyrri tímum. Hon- um entist frábært minni að mestu fram til þess síðasta. Sonur okkar hjóna, Eysteinn, átti þess kost að vera part úr tveimur sumrum hjá þeim hjónum. Hann naut þeirrar dvalar vel og hefur honum ávallt verið afar hlýtt til þeirra síðan. Jóhannes kvaddi Ytra-Leiti sl. sumar og hann hafði orð á því að hann myndi ekki hafa tök á því að fara þangað aftur af heilsufars- ástæðum. Sú hefur orðið raunin á. Þar reyndist hann sannspár. Ég kveð kæran frænda minn með þakklæti fyrir að hafa fengið að eiga með honum margar góðar minningar. Við hjónin og börnin biðjum honum blessunar um leið og við vottum eiginkonu hans, börn- um og öðrum vandamönnum inni- lega samúð. Leifur Kr. Jóhannesson. ERFIDRYKKJUR • sími 620200 P E R L A N t Útför eiginmanns míns, ÁRMANNS KRISTINSSONAR fyrrverandi sakadómara, Sunnuflöt 44, Garðabœ, fer fram í Dómkirkjunni föstudaginn 20. maí kl. 10.30. Þeim sem vilja minnast hans er bent á heimahlynningu Krabba- meinsfélags Islands. Fyrir hönd vandamanna, Paula Sejr Sörensen. „Reikningar greiddir >„gjörið svo vel“ Greiðsluþjónusta Vörðunnar er einföld og örugg. Þjónustufulltrúinn sértil þess að regluleg útgjöld séu greidd á eindaga. Varðan vísar þér leiðina að fyrirhyggju ífjármálum. Landsbanki ísiands Bankí allra landsmanna
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.