Morgunblaðið - 15.01.1995, Blaðsíða 14

14 SUNNUDAGUR 15. JANÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
í NÆTURKLÚBBNUM heldur skemmtanastjórinn (Ingvar E. Sigurðsson) uppi fjörinu,
ásamt fáklæddum dansmeyjum sínum.
A næturklúbbi í Berlín
FRETTIR
Samningar fiskvinnsludeildar
VMSI og atvinnurekenda
Viðræður um
kauptryggingu
standa mjög tæpt
LEIKUST
Leikfclag
Reykjavíkur
KABARETT
Höfundur: Joe Masteroff, eftir
leikriti John Van Druten og sögum
Christophers Isherwood. Tónlist
John Kander. Textar: Frank Ebb.
Þýðing: Karl Ágúst Úlfsson. Hljóð-
mynd: Baldur Már Arngrímsson.
Útsetningar og tónlistarstjórn: Pét-
ur Grétarsson. Lýsing: Lárus
Björnsson. Dansar: Katrín Hall.
Búningar: Elín Edda Ámadóttir.
Leikmynd: Grétar Reynisson. Leik-
stjórn: Guðjón P. Pedersen.
RITHÖFUNDURINN Cliff
Bradshaw kemur til Berlínar til
að skrifa skáldsögu. Er áður búinn
að reyna að skrifa hana í öðrum
borgum, til dæmis London og
Róm, en ekkert hefur gengið.
Hann hittir kabarettsöngkonuna
Sally Bowles sem flytur inn til
hans næsta dag. Hún flytur út frá
Max, sem á næturklúbbinn þar
sem hún syngur og missir vinn-
una. Svo er hún hjá Cliff. Á með-
an heldur fjörið áfram í klúbbnum
og nasistar byija að olnboga sig
áfram til valda.
Cliff leigir herbergi hjá Fraulein
Schneider. Hún leigir út mörg
herbergi þar sem litríkir karakter-
ar dvelja; Fraulein Kost, sem er
gleðikona, hommarnir Bobby og
Victor, sem eru ástfangnir og lifa
í sátt og samlyndi, og herra
Schulz, gyðingur sem á ávaxta-
verslun. I verkinu gerast þrjár
sögur samtímis; saga Cliffs og
Sallýjar í þessu húsi, saga kaba-
rettsins og samfélagssagan. Þær
fléttast hver inn í aðra; mannh'fið
í húsinu hnignar þegar nasisminn
blómstrar og kabarettinn stendur
í stað. Það er alveg sama hvernig
mannlífinu líður og hvernig valda-
kerfið er í laginu. Það er alltaf
pláss fyrir bari og búllur.
I næturklúbbnum heldur
skemmtanastjórinn uppi fjörinu,
fáklæddar stúlkurnar dansa og
dansa og þetta virðist eini óbreyt-
anlegi, fasti punkturinn í tilver-
unni. Enda snýr Sallý aftur þang-
að þegar Cliff ætlar að taka hana
með sér heim, til Bandaríkjanna.
Öryggi hennar er í glaumi og gleði
næturinnar, algleyminu.
Það er margt gott í þessu verki
og þýðingin á því er skemmtileg.
Tilsvör eru hnyttin og söngtextar
oft skemmtilega samsettir. Helsta
brotalömin í verkinu er að tengsl
milli atriða eru ekki nógu ákveðin
og því verður kannski heldur mik-
ill J(sketsablær“ á sýningunni.
I aðalhlutverki er leikmyndin.
Hún er á tveimur hæðum, innar-
lega á sviðinu, nógu innarlega til
að ekki náist samband við persón-
urnar sem eru á sviðinu. Hún er
upp á tvær hæðir, samsett af litl-
um kössum sem eru herbergin sem
Fraulein Schneider leigir út. Það
sem fram fer í því húsi er meira
og minna leikið á annarri hæð og
maður þarf að reigja sig helst til
mikið,_helst til lengi til að fylgjast
með. Ég var mjög fegin að Frau-
lein Schneider leigði ekki út heila
blokk.
Ingvar E. Sigurðsson leikur
skemmtanastjórann. Þetta er
bráðskemmtilegt hlutverk sem
Ingvar gerir mjög skemmtilega og
svo vel að hann skyggir á sjálfa
leikmyndina. En hann er einn um
það. Kannski vegna þess að hann
er einn um að leika fyrir framan
hana að einhverju ráði, auk þess
að standa á sviðinu. Gervið á Ing-
vari er nokkuð gott og söngur
hans það besta í sýningunni.
Önnur hlutverk
Edda Heiðrún Backman leikur
Sally Bowles, sem verður íbúi á
2. hæð í leikmyndinni eftir eitt
lag; gerir sitt besta eftir það til
að koma persónunni til skila en
tekst ekki. Förðun hennar er dap-
urleg; gerir þessa glæsilegu leik-
konu fremur óásjálega og ekki er
hárkollan til að bæta myndina; það
er hreinlega ekki hægt að vera
kynþokkafullur undir þessari
greiðslu — og það uppi í rjáfri.
Söngur Eddu var mjög góður, sér-
staklega í Lífið er kabarett, en
raddbeiting hennar í töluðum texta
var fremur gjallandi.
Magnús Jónsson leikur Cliff,
þennan sakleysingja sem heldur
að skáldskapur snúist um landa-
fræði. Hann er óttalega litlaus og
kemur engum karakter til skila.
Það sama má segja um Ara Matt-
híasson í hlutverki Ernst Ludwig.
Kjartan Bjargmundsson og Eggert
Þorleifsson í hommaparinu, Bobby
og Victor eru bara þarna. Helga
Braga Jónsdóttir og Þröstur Guð-
bjartsson ná að moða nokkuð
þokkalegum hlutum úr hlutverk-
um Fraulein Kost og herra Schulz.
Hanna María Karlsdóttir leikur
Fraulein Schneider. Ég held að
Hanna María hljóti að hafa verið
með hálsbólgu á frumsýningu.
Annað getur ekki skýrt vonda
raddbeitingu hennar. Hún réði
ekkert við lögin sem hún söng.
Þau voru í kolrangri tóntegund.
Hafi þetta átt að vera þessi draf-
andi, þýski kabarettstíll, var það
misráðið. Pétur Einarsson lék Max
og var eins og skuggi sem varpað
var á leikmyndina.
Dansarar í sýningunni eru Lára
Stefánsdóttir, Hany Hadaya, Guð-
munda Jóhannesdóttir, Sigrún
Guðmundsdóttir, Guðlaug Elísabet
Ólafsdóttir, Harpa Arnardóttir,
Lilia Valieva, Birgitte Heide, Auð-
ur Bjarnadóttir og Jóna Guðrún
Jónsdóttir. Dansatriðin voru
þokkaleg en tjáning dansaranna
af skornum skammti. Eina undan-
tekningin var Lára Stefánsdóttir,
sem stal senunni í hveiju einasta
dansatriði með lifandi svipbrigðum
og frábærum hreyfíngum.
Útlit
Búningarnir í sýningunni eru
mjög skemmtilegir; undirstrika
einhvers konar hrörnun á þeim
glæsileika sem maður getur
ímyndað sér að hafi einkennt hið
ljúfa líf í Berlín árin áður en verk-
ið á sér stað. Þeir eru fjölbreyttir
og einkennandi fyrir tímabil sem
hefur eiginlega engan stíl. Miklar
breytingar eiga sér stað í samfé-
laginu, persónurnar sem mætast
þarna koma frá ólíkum stöðum,
eru ólíkar og hver og ein þeirra
hefur sinn stíl. Þetta finnst mér
koma mjög vel fram og fær bún-
ingahönnuðurinn, Elín Edda Árna-
dóttir, marga plúsa fyrir sinn
hluta.
Leikmynd er hönnuð af Grétari
Reynissyni. Það er spurning hvort
Guðjón P. Pedersen leikstjóri ætti
ekki að fara að leita sér að öðrum
leikmyndahönnuði til að vinna
með. Hefði eiginlega átt að gera
það fyrir margt löngu.
Tónlistin er vel leikin af þeim
Eiríki Erni Pálssyni, trompet, Ey-
jólfi B. Alfreðssyni, víólu, Hilmari
Jenssyni, gítar, Kjartani Valde-
marssyni, píanó/harmonikku,
Matthíasi Hemstock, trommum,
Pétri Grétarssyni, slagverki og
Þórði Högnasyni, kontrabassa.
Útsetningarnar fannst mér þó
heldur stíllausar og ekki ná að
skapa kabarettandrúm.
Leikstjórnin gengur ekki alveg
upp. Tempóið í sýningunni er of
hægt, persónusköpun of veik og
texti skilar sér ekki alltaf nógu
vel. Þó var greinilegt að bæði leik-
stjóri og leikarar gerðu sitt besta
í baráttunni við leikmyndina. Hún
bara vængstýfði alla, nema Ing-
var. Ég held ég hafi aldrei verið
eins leið yfir því að geta ekki lag-
að leiksýningu til.
Súsanna Svavarsdóttir
EKKERT hefur miðað í samkomu-
lagsátt í viðræðum fiskvinnsludeild-
ar Verkamannasambandsins og við-
semjenda þess um kauptryggingar-
samning fyrir fiskvinnslufólk, að
sögn Aðalsteins Baldurssonar, for-
manns Verkalýðsfélags Húsavíkur,
sem sæti á í samninganefndinni af
hálfu fiskvinnslufólks. Viðræðurnar
hófust í byijun desember.
Samningar ekki undirritaðir
fyrr en þetta mál er leyst
Björn Grétar Sveinsson, formað-
ur VMSÍ, segir að viðræðurnar
standi mjög tæpt. „Það er einfalt
mál að hér verða ekki undirritaðir
neinir kjarasamningar af okkar
hálfu ef kauptryggingarmál fisk-
vinnslufólks verða í uppnámi. Það
er alveg ljóst,“ segir hann.
Þórarinn V. Þórarinsson, fram-
kvæmdastjóri VSÍ, segir að viðræð-
urnar um þessi mál gangi illa. „Það
eru verulegir erfiðleikar, vegna þess
að þær forsendur sem voru fyrir
hendi 1986, þegar við innleiddum
þetta kerfi, hafa gjörbreyst. Það er
botnfiskaflinn sem er til ráðstöfun-
ar fyrir landvinnsluna, en hann er
aðeins hluti þess sem þá var uppi
og minni fyrirtækin í greininni, sér-
staklega þau sem hafa takmarkaða
hráefnisöflun, hafa átt í mjög vax-
andi erfiðleikum með að tryggja
stöðuga vinnslu. Það eru erfiðleikar
sem við sjáum enga möguleika á
STEFNT er að því að hægt verði
að taka á móti innlendum og
erlendum gestum í víkingaþorpi
í Kúagerði við Reykjanesbraut
sumarið 1996. Landeigandinn
Runólfur Guðjónsson vinnur að
því að stofna hlutfélag um rekst-
urinn. Hann áætlar að kostnaður-
inn verði um 40 milljónir og
starfsmenn verði um 30 að sum-
arlagi.
Runólfur sagði að hann hefði
fengið hugmyndina að því að
reisa þorpið þegar hann hefði
fylgst með upptökum á nokkrum
víkingamyndum hér á landi. Ein-
falt væri að reisa víkingahúsin
og engin slík þorp væri til hér.
Hann keypti landið af Búnaðar-
banka og sótti um öll tilskilin
leyfi til starfseminnar fyrir einu
og hálfu ári. Dregin hefur verið
upp gróf mynd af þorpinu og er
á henni gert ráð fyrir um 300
fm langskála miðsvæðið. Skálinn
á að rúma um 200 manns og
þjóna sem veitingahús allt árið.
að leysa í kjarasamningunum," seg-
ir Þórarinn.
„Atvinnurekendur vilja gera
þennan samning veikari en hann er
í dag, en það er skýr krafa hjá fisk-
vinnslufólki að kauptryggingar-
samningurinn verði gerður þannig
úr garði að hann haldi. Síðasti fund-
ur um þessi mál var haldinn á
mánudaginn og menn nánast gengu
út af þeim fundi því það gekk ekk-
ert saman.' Það hefur ekki verið
ákveðið að halda annan fund um
kauptryggingarsamninginn,“ segir
Aðalsteinn. „Það er mitt mat að það
verði aldrei skrifað undir kjara-
samninga hjá Verkamannasam-
bandinu fyrr en búið verður að
ganga frá þessu,“ segir hann.
Viðræður um staðla
halda áfram
Viðræðum fiskvinnsludeildarinn-
ar og viðsemjenda hefur ekki verið
slitið þrátt fyrir þetta en viðræðum
hefur verið haldið áfram um svo-
kölluð staðlamál vegna bónus í fisk-
vinnslunni. Þar stendur deilan um
staðla fyrir fiskpakkningar og fisk-
stærð en einn staðaíl gildir fyrir
landið allt. Fiskvinnslufólk á Norð-
ur- og Austurlandi bendir á að fisk-
ur sé minni þar en sunnan- og vest-
anlands. Þetta hefur haft í för með
sér að bónus fiskverkafólks fyrir
norðan og austan er lægri en ann-
ars staðar.
Aðrar byggingar, svo sem
hannyrðaskáli og hof, verða að-
eins opnar á sumrin. Starfsfólk
verður klætt að hætti víkinga og
á viðeigandi starfsemi að fara
fram í hverju húsi.
Mikill áhugi
Runólfur hefur verið að vinna
að fjármögnun verkefnisins og
sagði að áhugi væri mikill. Hann
sagðist hafa sett sig í sambandi
við hleðslumenn, t.d. Tryggva
Hansen sem unnið hefði að hof-
inu í Grindavík, og vonaðist til
að hægt yrði að hefja uppbygg-
inguna í vor. Miklu skipti að
byg&ingarefni væri á staðnum
og vonandi yrði hægt að opna
svæðið sumarið 1996.
Hann sagðist viss um að mikil
aðsókn yrði að svæðinu enda
væri staðsetningin góð. Þorpið
myndi blasa við úr rútum til og
frá Keflavík og flestir ferðamenn
færu í skoðanaferð um Suðurnes-
in.
Víkingaþorp í Kúagerði
GRÓFUR uppdráttur hefur verið gerður að þorpinu.
Veitingastaður í langskála