Morgunblaðið - 17.01.1995, Qupperneq 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 17. JANÚAR 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
\
I
GUÐMUNDUR
ÓLAFSSON
Guðmundur
Ólafsson fædd-
ist á Flateyri við
Onundarfjörð 7.
nóvember 1921.
Hann varð bráð-
kvaddur 2. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ólafur G. Sigurðs-
son bóndi og
hreppssljóri á Flat-
eyri og Valgerður
Guðmundsdóttir.
Hann átti sex syst-
kini. Þau eru Þor-
steinn, vélvirki, f.
1. des. 1916, Sigurð-
ur, skólasljóri, f. 6. sept. 1918,
Guðrún, Ijósmóðir f. 8. ágúst
1920, Elín, verslunarkona, f. 21.
ágúst 1923, Guðjón, kaupfélags-
sljóri, f. 1. nóv. 1925, og Ásdís,
húsmóðir, f. 8. des. 1932. Á lífi
eru nú aðeins systurnar Elín og
Ásdís.
Hinn 1. maí 1949 kvæntist
Guðmundur Arnfríði Kr. Arn-
órsdóttur, f. 23. des. 1923, í Vill-
ingadal á Ingjaldssandi í V-ísa-
fjarðarsýslu. Þau eignuðust sex
börn: Valgerði, f. 14. júlí 1947,
maki Ásgeir Sumarliðason, f. 26.
des. 1939; Ólaf G., f. 20. des.
1948, maki Ingibjörg Halldórs-
dóttir, f. 29. ágúst 1952; Arnór
Kr., f. 30. maí 1950, maki Helga
Jónsdóttir, f. 10. jan. 1954;
Magnús, f. 14. okt. 1951, maki
Hrefna Halldórs-
dóttir, f. 21. júní
1951; Guðmund, f.
22. júní 1953, maki
Bergrún Bjarna-
dóttir, f. 25. apríi
1955; og Sigur-
borgu, f. 19. jan.
1958, maki Jón Jens-
son, f. 3. okt. 1955.
Áður eignaðist hann
Grétar, f. 3. des.
maki Ásdís
f. 4. júlí
Eftir að Guð-
mundur lauk prófi
frá Stýrimanna-
skóla íslands 1947 stundaði hann
sjómennsku á togurum og síldar-
bátum sem stýrimaður og skip-
stjóri. Árið 1971 hættir hann til
sjós og gerist starfsmaður bæj-
arsjóðs Hafnarfjarðar, fyrst við
innheimtustörf og síðan sem
gjaldheimtusljóri þar til að hann
lét af störfum fyrir aldurssakir
1993. Félagsmál lét Guðmundur
til sín taka, var í sljórn Starfs-
mannafélags Hafnarfjarðar og
sat í stjórn Skipstjóra- og stýri-
mannafélagsins Kára í Hafnar-
firði í mörg ár. Hann var virkur
félagi í Oddfellowreglunni. Guð-
mundur var sæmdur heiðurs-
merki Sjómannadagsins.
Útför Guðmundar fer fram
frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði í
dag.
HANN Guðmundur Ólafsson frændi
minn, eða Mummi eins og hann var
kallaður meðal vina sinna, er allur.
Sjaldan hefur mér verið meira brugð-
ið en þegar Valgerður dóttir hans
hringdi í mig að kvöldi annars í ný-
ári og færi mér þau sorgartíðindi að
pabbi sinn hefði orðið bráðkvaddur
fyrr um daginn, því hann var sérstak-
lega góður frændi minn og vinur.
Ég veit að fleirum en mér hefur orð-
ið hverft við þessar fréttir, því okkur
sem þekktum Mumma, gat ekki órað
fyrir að hann ætti að leggja í ferðina
miklu svo snemma sem raun varð.
Hann sem var alltaf svo hress og
frískur gat bara ekki verið næstur.
Eigi má sköpum renna, segir mál-
tækið, en ekki höfðu liðið nema fjór-
ir dagar frá því ég fékk að vera sam-
ferða honum og konu hans Fríðu að
jarðarför sameiginlegs vinar okkar,
og þáðu þau kaffi hjá mér á eftir
og hann var svo kátur og hress þá,
eins og hann átti að sér að vera.
Við Mummi frændi fæddumst
bæði á sama ári, vorurn skírð sam-
an, ólumst upp saman og fermdumst
saman og vorum alltaf bestu vinir.
Mikill samgangur var milli mæðra
okkar og fjölskyldna og eru þær
margar góðar minningarnar frá sam-
verustundunum á æskuárunum á
Flateyri. Eftir að við urðum bæði
fullorðin og stofnuðum okkar fjöl-
skyldur héldum við vinskap okkar
sem fyrr og alltaf var Mummi sami
góði vinurinn. Aldrei gleymi ég
styrknum sem hann gaf mér og
hversu mikill vinur hann var í raun
þegar ég átti um sárt að binda eftir
fráfall Einars, eiginmanns míns, því
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
í síma 22322
FLUGLEIDIR
'IÓTEL LOFTLEIDIR
ekki leið sá dagur að hann ekki
hringdi eða hann og Fríða litu inn
til mín meðan sorgin var þungbær-
ust.
Þær voru ekki fáar ferðimar, inn-
anlands sem utan, sem við hjónin
fórum með þeim Mumma og Fríðu
gegnum árin að ógleymdum heim-
sóknum okkar til þeirra í sumarbú-
staðinn fyrir austan. Alltaf var jafn
vel tekið á móti okkur þar og oft
glatt á hjalla við spjall um heima og
geima, og ósjaldan var tekið í spil.
Það er svo margt gleðilegt sem kem-
ur upp í hugann þegar allar þessar
samverustundir eru rifjaðar upp og
vís maður hefur sagt að sorg okkar
við fráfall vinar sé vegna þeirrar
gleði sem hann áður gaf okkur.
Með þessum fáu minningarorðum
kveð ég þig, vinur minn og frændi
og þakka þér fyrir allt. Megir þú
hvíla í friði.
Ég votta Fríðu, bömum þeirra,
tengdabömum, barnabömum, systr-
um hans og henni Boggu frænku,
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi Guð gefa ykkur öllum styrk.
Vér sjáum, hvar sumar rennur
með sól yfir dauðans haf
og lyftir í eilífan aldingarð
því öllu sem Drottin gaf.
(Matthías Jochumsson.)
Filippía frænka.
Það bar brátt að andlát frænda
míns Guðmundar Ólafssonar. Ég
hafði einmitt hitt hann nokkrum
dögum áður við útför föður míns,
þá við góða heilsu að mér fannst.
Þar ákváðum við að hittast fljótlega
heima hjá honum og Fríðu í Hafnar-
firði, en af því varð ekki.
Þó við Guðmundur séum mikið
skyldir þá kynntumst við ekki fyrr
en fyrir fáum ámm og þá af hreinni
tilviljun. Ég var staddur á Hafnasam-
bandsþingi vestur í Bolungarvík og
í móttöku hjá bæjarstjóminni þar,
þegar snaggaralegur maður vatt sér
að mér og segir, við erum frændur.
Já, er það segi ég. Já, við mamma
þín erum systkinaböm og bömin mín
og þú eruð þremenningar. Þetta kom
mér svo sannarlega á óvart að hafa
ekki vitað af þessum hispurslausa
ERFIDRYKKJUR
P E R L A N sími 620200
og glaðværa manni að mér varð orð-
fall. Við hófum þegar tal saman um
sameiginlega frændur og vini og
áður en við vissum af var búið að
binda það fastmælum að við stæðum
fyrir niðjamóti niðja afa hans og
ömmu sem voru okkur sameiginleg-
ir. Við vorum sammála um að fjöl-
skyldur okkar yrðu að þekkjast betur
og læra að skemmta sér saman.
Undirbúningur fyrir niðjamótið
hófst svo fljótlega og var skipulagn-
ingin og fundirnir flestir hjá þeim
heiðurshjónum Guðmundi og Fríðu á
Ásbúðartröð. Það var alltaf hlaðið
borð af kökum og öðru góðgæti og
mikið spjallað.
Þetta niðjamót var svo haldið árið
1989 í Aratungu og tókst sérlega
vel. Ekki var það hvað síst fyrir þá
miklu gleði sem Guðmundur geislaði
út frá sér, en hann var allt í öllu,
uppi á sviði að syngja, niðri á gólfi
að dansa eða að segja gamansögur.
Honum var afskaplega mikið í mun
að allt færi vel fram og yrði eftir-
minnilegt öllum ættingjunum en
þama voru saman komin um 250
ættmenni og makar þeirra.
Það er óhætt að segja að þetta
tókst allt með ágætum og var ákveð-
ið að halda annað niðjamót innan
fárra ára. Það niðjamót var síðan
haldið í sumar vestur í Hnífsdal og
farið víða eins og til Súðavíkur og
til Flateyrar þar sem Guðmundur er
fæddur og uppalinn. Við söknuðum
öll Guðmundar og Fríðu á þessu
niðjamóti, sem því miður gátu ekki
verið með okkur þarna. Andi Guð-
mundar sveif þó yfir vötnunum og
mun gera um ókomin niðjamót því
hans þáttur við upphaf þessara móta
var svo stór og eftirminnilegur að
ávallt verður í minni hafður.
Ég veit að störf Guðmundar fyrir
Hafnarfjörð, þar sem þau Fríða áttu
heima, voru mörg og margbreytileg
og verða þau eflaust tíunduð af öðr-
um sem betur til þekkja. Ég veit af
kynnum mínum vegna starfa minna
í hafnamefndum í Olafsvík og Kefla-
vík-Njarðvík að hans störf í hafnar-
nefnd Hafnarfjarðar voru mikils
metin.
Ég mun ávallt minnast þessa
trausta og glaðværa frænda míns
með söknuði en jafnframt miklu
þakklæti.
Kæra Arnfríður og fjölskylda, ég
og fjölskylda mín vottum ykkur inni-
lega samúð okkar og vonum að Guð
veiti ykkur styrk í sorginni.
Blessuð sé minning Guðmundar
Ólafssonar.
Kristján Pálsson.
í dag kveðjum við Guðmund Ólafs-
son.
Snöggt kom kallið, vinur hrifínn
burt á örskots stund, burt frá sínum
nánustu á einu augnabliki, það er
sárt.
Kynni okkar Guðmundar hófust
fyrir 14 árum er hann gerðist félagi
í Oddfellowstúkunni nr. 11, Þorgeir.
Síðan hafa leiðir okkar legið saman
bæði í leik og starfí að þeim félags-
málum og nú hin síðari ár hefur
samstarf okkar verið náið.
Að kynnast mannkostamanni er
öllum mjög mikilvægt, það gefur
manni möguleika á að breyta sjálfum
sér til betri vegar. Sú er reynsla mín
af kynnum mínum við Guðmund, því
hann var í dýpstu og innilegustu
merkingu þess orðs mannkostamað-
ur._
Á stund er við kveðjum traustan
og góðan vin kemur upp í hugann
þakklæti fyrir allar okkar samveru-
stundir og ég veit að ég mæli fyrir
munn okkar allra Þorgeirsbræðra,
þakklæti fyrir vel unnin störf, þakk-
læti fyrir vináttu þína og þann kær-
leika er þú sýndir okkur öllum.
Arnfríði, börnum, tengdabömum,
barnabömum og öllu venslafólki
sendi ég innilegar samúðárkveðjur.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Guðjón Oddsson.
Það eru fáein orð sem mig langar
til að skrifa um hann Guðmund
tengdaföður minn þó það sé erfítt
vegna þess að þær stundir og minn-
ingar sem ég á í bijósti mér um
hann Guðmund eru svo margar og
góðar að hægt væri að skrifa heila
bók. Ég kvæntist dóttur Guðmundar
Valgerði Guðmundsdóttur hinn 5.
apríl 1968, þau hjónin Guðmundur
og Amfríður tóku mér opnum örmum
og áttum við saman margar góðar
og eftirminnilegar stundir, það má
segja að öll þau samskipti og þau
ár sem við áttum saman hafi verið
mér mjög lærdómsrík og skemmtileg.
Kærleikur Guðmundar og hjálpsemi
var með eindæmum því hann vildi
allt fyrir alla gera.
Árið 1975 hófum við smíðar á
sumarhúsi ásamt fleirum úr hans
fjölskyldu og stendur það við Syðri-
Reyki fyrir austan fjall. Samveru-
stundirnar sem við áttum í sumar-
bústaðnum voru mér sérstaklega eft-
irminnilegar þar sem hann stjórnaði
framkvæmdum með miklum sóma
og glæsibrag. Þar kynntist ég einnig
verkum Guðmundar, vandvirkni hans
og heiðarleika. Ég kem til með að
sakna þeirra samverustunda sem við
áttum þar saman og voru þær mér
ómetanlegar hvað fróðleik og hæfni
snertir.
Elsku Guðmuridur, guð blessi
minningu þína og vi! ég þakka þér
fyrir allar þær stundir sem við áttum
saman og geymi ég minningar um
þær í mínu hjarta. Elsku Fríða mín,
guð gefí þér styrk. Ég votta þér
mína dýpstu samúð. Þinn einlægur
tengdasonur
Ásgeir Sumarliðason.
Vegna þess að ég á þess ekki
kost að vera viðstaddur þegar elsku-
legur afí minn verður lagður til
hinstu hvílu, þá langar mig til að
koma á framfæri stuttri kveðju og
minnast hans.
Ég, eins og reyndar við öll sem
nú sjáum á eftir afa hverfa á braut,
vil minnast hans sem alveg einstak-
lega Iífsglaðs og bjartsýns manns.
Hann horfði ávallt fram á veginn,
tilbúinn að takast á við allt og hafði
ávallt svör og skýringar á reiðum
höndum ef leitað var til hans og það
var líka stutt í kímnina. Sem dæmi
um það langar mig að nefna að þeg-
ar ég kom nú rétt fyrir jólin frá
Noregi til að dvelja hér yfír jólin fór
ég í heimsókn til afa og ömmu og
fór ég eitthvað að kvarta undan að
eiga erfítt með gera mig skiljanlegan
þama úti, en þá sagði afí ákveðið
við mig: „Heyrðu vinur, ég vil bara
ráðleggja þér að vera alls ekki feim-
inn að tala við norsarana, en ef þú
lendir í einhveijum vandræðum
skaltu bara vera kaldur og tala ís-
lensku en breyta framburðinum og
hafa hann svolítið syngjandi." Þann-
ig að ef ég lendi í einhveijum vand-
ræðum núna við að gera mig skiljan-
legan, þá minnist ég þessara orða
hans afa og söngla bara nokkur vel
valin orð á íslensku og er ég sann-
færður um að það gengur vel.
Hann afí var ákafiega atorkusam-
ur og vandvirkur maður sem hafði
alltaf nóg fyrir stafni og eru þeir
ófáir smíðisgripirnir sem liggja eftir
hann og bera hans vandaða hand-
bragði glögg merki.
Afi hafði líka mjög gaman af að
skemmta sér og öðrum og fóru þau
amma oft á dansleiki og varð mér
þá oft á orði við foreldra mína að
þau mættu taka afa og ömmu sér
til fyrirmyndar í þeim efnum.
Afi var alveg einstaklega barngóð-
ur. Hann lagði sig allan fram um
að gera öllum börnum vel og finna
þeim eitthvað til að hafa fyrir stafni.
Þau eru líka orðin mörg börnin sem
hann hefur tekið í fangið, gengið
með um gólf og sungið í svefn. Sér-
staklega fannst mér aðdáunarvert
hvemig böm sem fyrir einhveijar
sakir voru óvær, róuðust um leið og
afí tók þau upp, hélt þeim að sér,
gekk um gólf og raulaði. Um leið
og þau fundu hlýjuna frá honum
fylltust þau svo mikilli ró og trausti
að innan skamms voru þau sofnuð.
Ég vil minnast elsku afa míns sem
manns sem vildi lifa lífinu lifandi og
það gerði hann og þannig lifír hann
í huga mínum.
Elsku amma, frændur, frænkur
og aðrir vinir: Ég vil votta ykkur
innilega samúð mína og senda ykkur
hugheilar kveðjur.
Ykkar vinur,
Bjarni Guðmundsson.
Mig langar til að kveðja elskulegan
afa minn með nokkrum orðum og
rifja upp nokkrar ánægjustundir sem
við áttum saman. Það var mikið áfall
að fá þær harmfregnir að hann væri
fallinn frá. Það er Ijúf tilfínning að
horfa til baka og sjá afa fyrir, hann
leit alltaf svo vel út, hraustlegur og
léttur í lund. Það var skemmtilegt
að umgangast afa og á ég því marg-
ar góðar minningar um okkar sam-
verustundir.
Þegar ég var lítill snáði minnist
ég þess þegar ég fór að heimsækja
afa minn að þá gekk hann með mig
í fanginu og söng fyrir mig. Páll
Arnar, sonur minn sem er eins árs
fékk einnig að njóta þeirra augna-
blika og sofnaði hann í fanginu á
langafa sínum. Það voru ófáir
göngutúrarnir sem við afí fórum
saman þegar ég var lítill strákur og
minnist ég þess hve skemmtilegir og
hressandi þeir voru. Það var líka
núna sl. vor sem við fórum út á Álfta-
nes að tína svartfuglsegg og var
enga þreytu að sjá á honum afa
mínum en ég rúmlega tvítugur var
örmagna af þreytu. Það segir mér
því talsvert um það hversu mikið
hraustmenni hann afi minn var og
viljugur til alls sem hann tók sér
fyrir hendur. Það leið varia sá dagur
að afi væri ekki að aðhafast eitthvað
og má með sanni segja að hann hafí
verið maður framkvæmdanna.
Við áttum einnig góðar samveru-
stundir upp í sumarbústað en þar
undi afi sér best úti í náttúrunni.
Það koma því margir til með að sakna
afa þegar farið verður í sumarbú-
staðinn. Elsku afi minn ég þakka þér
fyrir allar þær stundir sem við áttum
saman og það veganesti sem þú gafst
mér.
Elsku amma mín sem nú sérð á
eftir ástkærum eiginmanni þínum,
guð gefí þér styrk í þinni miklu sorg.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guðmundur Ásgeirsson.
í dag kveðjum við elskulegan afa
okkar hinstu kveðju. Það er erfitt
að ímynda sér að hann sé farinn og
að við eigum aldrei eftir að sjá hann
aftur.
Elsku afi, við þökkum þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir okkur
og allar þær stundir sem við höfum
átt með þér. Minningin um þig mun
ávallt lifa, það munum Við sem feng-
um að njóta nærveru þinnar sjá um.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku amma, guð gefi þér styrk
til að takast á við lífið án afa.
Þín barnabörn,
Haraldur, Arnfríður, Sonja,
Vigdís, Jens, Hlynur og
Bjarki.
Með eftirfarandi orðum langar
okkur til að kveðja elskulegan afa
okkar, „afa á Hvaló“ eins og við
kölluðum hann. Eftir að hafa haldið
jólin og fagnað nýju ári með afa
okkar fengum við þær sorgarfréttir
á öðrum degi nýja ársins að hann
væri fallin Sorgin varð allsráðandi í
hugum okkar og setti mark sitt á
okkar daglega líf, því samverustund-
ir okkar höfðu verið margar og
skemmtilegar.
Það var því erfitt að trúa þessum
fréttum því afi var alltaf svo hraust-
ur og glaðlegur að sjá. Afi var mik-
ill athafnamaður og hafði hann alltaf
eitthvað fyrir stafni, hann var dríf-
andi og vildi láta verkin ganga. Uppi
í sumarbústað leið afa alltaf jafn vel
annaðhvort við smíðar eða garðrækt
og í faðmi fjölskyldunnar. Þær stund-
ir sem við áttum saman bæði í sumar-
bústaðnum og á aðfangadagskvöld
verða okkur ávallt í fersku minni og
komum við til með að sakna þeirra
mikið.
Elsku afi, við þökkum þér fyrir
allar þær ánægjustundir sem við átt-
um saman og það veganesti og þann
fróðleik sem þú lést af þér leiða.