Morgunblaðið - 08.03.1995, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 8. MARZ 1995 37 .
AÐSENDAR GREINAR
Raðherranum
berst aldrei bréf
SUNNUDAGINN 15. janúar sl.
var í Morgunblaðinu viðtal við Ólaf
G. Einarsson menntamálaráðherra.
Ólafur kemur víða við í viðtalinu og
lætur m.a. falla ýmis ummæli um
það hvemig erindi em afgreidd hjá
ráðuneytinu. Þau ummæli Ólafs eru
ekki í samræmi við veruleikann og
orð hans bera þess glöggan vott að
annaðhvort veit hann ekki hvemig
menntamálaráðuneytið afgreiðir er-
indi, eða þá að Ólafur var að skrökva
að Morgunblaðinu. Ekki veit ég
hvort er verra, en ég vil leyfa lesend-
um að dæma með því að lesa eftirfar-
andi frásögn af þvi hvemig fór þeg-
ar foreldrar sendu Ólafi skýrt og
rökstutt erindi fyrir hartnær ári.
Aðdragandinn
í nóvember 1992 var ákveðið í
skóla í Hafnarfirði að halda dans-
leik fyrir eldri bekki á fimmtudags-
kvöldi og skyldi honum ljúka kl. 1
eftir miðnætti. Hjónin áttu dóttur í
I 8. bekk, sem átti að mæta í sund
klukkan níu morguninn eftir og síð-
an var bóklegt próf eftir hádegi!
Átta stunda fríið á milli nær ekki
lágmarkshvíld fyrir fullorðna í vinnu,
hvað þá að hægt sé að ætlast til að
óharðnaðir unglingar nái nægum
svefni á þessum tíma. Ætla mátti
að skynsamt fólk sæi hversu óráð-
legt var að halda dansleik við þessar
aðstæður, en skólinn tók ekkert til-
lit til athugasemda nemenda og for-
' eldra og hélt ótrauður sinni stefnu
með dansleikinn, sundið og prófíð.
Foreldramir rituðu þá fræðslustjór-
anum í Reykjanesumdæmi stutt bréf
um málið en fengu engin viðbrögð,
hvorki frá honum né skólanum. For-
eldrarnir hugsuðu þá með sér að
fræðslustjórinn vissi af þessu og
Íþótt ekki hefði gengið að breyta
dansleiknum ætluðu þau að fram-
vegis væri staðið að dansleikjahaidi
I
í skólanum af meiri skynsemi. For-
eldramir gleymdu þessu brátt.
Frarakoma skólastjórans
í byrjun september 1993, níu
mánuðum eftir dansleikinn, fóm
hjónin á fund skólastjórans vegna
annarra mála. Skólastjórinn hóf
fundinn með því að segja að hann
treysti ekki því að hjónin færu með
rétt mál af því að þau væm „ósann-
indafólk" og hefðu farið með
„ósannindi“ um sig í bréfi til
fræðslustjóra! Skólastjórinn sinnti
ekki beiðni þeirra um að sýna fram
á hvað væri ósatt í bréfinu og eins
og gefur að skilja varð lítill árangur
af fundinum! Honum lauk með því
að hjónin tóku sex ára dóttur sína
úr skólanum og fengu inni fyrir
hana í eldri og að þeirra áliti miklu
betri skóla í bænum.
Þáttur fræðslustjóra
Daginn eftir fyrrgi-eindan atburð
fóru hjónin á fund fræðslustjóra.
Þau röktu málið fyrir honum og þá
kom í ljós að hann hafði níu mánuð-
um áður beðið skólastjórann um
skriflega greinargerð um dansleik-
inn, en hún hafði aldrei borist. Hjón-
in fóru fram á að fræðslustjóri
kannaði hvort rétt væri að þau
hefðu farið með ósannindi í bréfinu.
Ef fræðslustjóri kæmist að þeirri
.niðurstöðu myndu þau að sjálfsögðu
biðja skólastjórann afsökunar, en
ef fræðslustjórinn kæmist að þeirri
niðurstöðu að hjónin hefðu haft rétt
fyrir sér ætti skólastjórinn að biðja
þau afsökunar. Fræðslustjóri var
við þetta tækifæri einnig beðinn um
að leggja mat á hegðun skólastjór-
ans og kanna hvers vegna ekki
hafði verið gert út um þetta níu
mánuðum fyrr. Það er engum hollt
að láta reiði, réttláta eður ei,
krauma inni í sér í heilan með-
Bréfin sem hjónin rituðu
eru enn óafgreidd, segir
—
Ivar Pétur Guðnason,
tíu mánuðum eftir að
ráðherra fékk þau.
göngutíma án þess að fá heilbrigða
útrás. Fræðslustjórinn hringdi brátt
í hjónin, sagði niðurstöðu sína vera
að þau hefðu rétt fyrir sér að öllu
leyti. Skólastjórinn hefði ekki getað
sýnt fram á að þau hefðu farið með
rangt mál en samt væri hann ekki
tilbúinn að biðjast afsökunar á því
að hafa kallað þau ósannindafólk!
Fræðslustjórinn sagði málinu þar
með lokið og hann gæti ekki gert
neitt meira í því. Hjónin voru ekki
sátt við þetta og vildu fá ákveðna
niðurstöðu. Þau fóru því í ráðuneyti
menntamála og ræddu við embætt-
ismann þar. Hann tók þeim af ljúf-
mennsku mikilli og fékk fræðslu-
stjórann enn á ný til þess að fá botn
í málið. Margar vikur liðu án at-
burða og 4. október 1992 rituðu
hjónin fræðslustjóranum bréf þar
sem efnisatriði komu fram og ósk-
uðu þess að hann leysti hnútinn.
Um miðjan október hélt fræðslu-
stjórinn árangurslausan fund með
hjónunum og skólastjóranum. Þau
voru enn reiðubúin að biðjast afsök-
unar ef skólastjórinn sýndi fram á
að þau hefðu farið með rangt mál;
skólastjórinn gat aftur á móti hvorki
sýnt fram á að þau hefðu gert það
né vildi hann biðjast afsökunar á
ummælum sínum. Fræðslustjórinn
sagðist komast að niðurstöðu í
málinu innan skamms og yrði það
ekki síðar en viku af nóvember.
Tíminn leið og ekkert heyrðist frá
fræðslustjóranum. 26. janúar 1994
rituðu hjónin honum á ný og gáfu
frest til 1. febrúar til þess að ljúka
erindinu. Ekkert svar barst og 4.
apríl, þegar fræðslustjórinn hafði
velt málinu árangurslaust fyrir sér
í heila sjö mánuði, rituðu hjónin
menntamálaráðherra og óskuðu þess
að hann tæki það upp á arma sína.
Ég veit ekki hvers vegna fræðslu-
stjórinn var svona deigur við að taka
á máli skólastjórans, en vert er að
geta þess að þegar fræðslustjórinn
var að veiða háhyminga í frístundum
sínum var skólastjórinn í bæjarstjóm
Hafnarfjarðar.
Þáttur Ólafs og ráðuneytisins
Bréfið sem hjónin rituðu Ólafi er
ennþá óafgreitt rúmum tíu mán-
uðum eftir að hann fékk það! Hjón-
in hringdu 2-3 sinnum í viku fyrstu
mánuðina og spurðu um framgang
erindisins, en það var til einskis.
Þau komu líka í ráðuneytið, en það
bar engan árangur. Afgreiðsla
ráðuneytisins sagði Stefán nokkurn
Baldursson sjá um erindið en hann
var aldrei á skrifstofu sinni og sinnti
ekki u.þ.b. 20 skilaboðum um að
hringja í hjónin. Þau reyndu næst
að fá viðtal hjá Stefáni en lentu þá
í hængi-22 (Catch-22) ráðuneytis-
ins. Stefán sér sjálfur um að skrá
viðtöl sín og því þarf að ná í hann
til þess að fá viðtal en þar sem
ómögulegt er að ná í Stefán er ekki
hægt að fá viðtal við hann! 27. sept-
ember rituðu hjónin Ólafi ráðherra
á ný. Þau bentu honum á að lág-
marks kurteisi er að svara erindum
og auk þess hvílir á honum laga-
skylda til þess að sinna skriflegum
erindum eins fljótt og auðið er.
Loksins bærðist fjallið og í lok októ-
ber fengu hjónin bréf frá Stefáni.
Þar sagði að ráðuneytið hefði vegna
fyrra bréfs þeirra ritað fræðslustjór-
anum í Reykjanesumdæmi 25. apríl
og óskað skýringa hans. Svar hefði
ekki borist og ætlaði ráðuneytið nú
að ítreka erindið, sex mánuðum síð-
ar! Nú er komið fram í febrúar og
ráðuneytið virðist ekki ennþá hafa
fengið svar frá fræðslustjóranum.
Hjónin hafa auk heldur enga leið
til þess að fá fregnir frá ráðuneyt-
inu af því að þau fá ekki að tala
við Stefán eða ráðherra. Þau reyndu
einnig í nóvember að fá viðtal við
ráðuneytisstjóra en var ekki svarað.
Hjónin munu nú vísa ólöglegri
umfjöllun ráðuneytisins til umboðs-
manns Alþingis.
Niðurstaða
í fyrrgreindu viðtali við Mbl. seg-
ir Ólafur: „Menn þurfa að geta
treyst því að unnið sé að þeim mál-
um sem þeir bera fyrir brjósti án
þess að þurfa að fylgja þeim eftir
með persónulegum viðtölum og án
þess að tala við ráðherrann.“ Þetta
er ekki rétt. Vera má að ráðherrann
trúi þessu sjálfur, en það gera ekki
þeir sem senda honum erindi og
reynslan sýnir að starfsfólk ráðu-
neytisins trúir þessu svo sannarlega
ekki! Getur verið að starfsfólkið
hafi ekki lesið þetta viðtal við ráð-
herrann? Ég hef stundum séð rá-
herrann skipta sér fljótt og snöfur-
mannlega af málum, og má þá taka
Austurbæjarskólann nýlega sem
dæmi, en afskipti Ólafs hafa alltaf
verið í birtu leifturljósa og suði
upptökutækja sjónvarpsins. Einhver
önnur mál skipta hann engu og
dragast í mánuði og ár, eins og
búið er að sýna fram á hér. Verst
þykir mér óvissan um það hver
ræður í ráðuneyti menntamála. Er
það Ólafur, sem fer með rangt mál
I blaði allra landsmanna? Eru það
hrokafullir embættismenn sem gera
ekki það sem fyrir þá er iagt? Er
það fræðslustjóri sem kemst enda-
laust og átölulaust upp með að svara
ekki bréfí frá ráðuneytinu? Augljóst
er að almennir borgarar ráða minna
en engu í eigin ráðuneyti og tilgang-
ur málsmeðferðar ráðuneytisins
virðist enda vera sá einn að láta
fólk gefast upp við að leita réttar
síns. Ef ráðuneyti sinna sínum störf-
um eins illa og menntamálaráðu-
neytið er uppvíst að — að vísu ekki
eitt ráðuneyta — er næsta skref að
þegnarnir taki réttvísina í eigin
hendur og sinni henni eins og Njáll,
Skarphéðinn og Gunnar gerðu. Það
virðist vera vilji Ólafs og ég óttast
mjög að sú tíð renni brátt upp að
honum verði að ósk sinni. Réttlætið
sefur hjá Ólafí og þjóðin flýtur sof-
andi að feigðarósi með hann við
stjórnvölinn.
Höfundur er áhugamaður um
skilvirka sijórnsýslu.
RISAVINNINGURINN SAMTALS
18 MILLJÓNIR KRÓNA
EINGÖNGU DREGINN
ÚR SEEDUM MIÐUM
Vinningaskrá í 3- flokki
3. FLOKKUR: DREGIÐ 10. MARS
1 vinningur á kr. 10.000.000 kr. 10.000.000
4 vinningar á kr. 2.000.000 kr. 8.000.000
4 vinningar á kr. 1.000.000 kr. 4.000.000
16 N á kr. 200.000 kr. 3.200.000
10 " á kr. 500.000 kr. 5.000.000
40 " á kr. 100.000 kr. 4.000.000
48 " á kr. 125.000 kr. 6.000.000
192 á kr. 25.000 kr. 4.800.000
820 " á kr. 70.000 kr. 57.400.000
3280 " á kr. 14.000 kr. 45.920.000
1200 á kr. 12.000 kr. 14.400.000
4800 " á kr. 2.400 kr. 11.520.000
2 aukav. á kr. 250.000 kr. 500.000
8 aukav. á kr. 50.000 kr. 400.000
10425 TROMPMIÐI kr. 175.140.000
í janúar greiddum við út til viðskiptavina
okkar 48.010.600 kr. og í febrúar
43.217.000 kr. Enn er af nógu að taka
í stærsta happdrættispotti landsins.
Ertu ekki með í vinningsliði HHÍ'95?
DREGIÐ FÖSTUDAG 10. MARS
Se'aþa
HAPPDRÆTTI
HÁSKÓLA ÍSLANDS
vænlegast til vinnings
ENN ERU TVEIR RISAVINNJNGAR EFTIR. 45 MILLJÓNIR OG AUDI AS ÁLBÍLLINN.
.s
$
«8
1