Morgunblaðið - 01.09.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MIIMNINGAR
FÖSTUDAGUR 1. SEPTEMBER 1995 35
JÓHANN G.F.
JÓNSSON
+ Jóhann G.F.
Jónsson fæddist
í Reykjavík 12. mars
1921. Hann andaðist
á Hrafnistu 24. ág-
úst síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Jón Jónsson, fæddur
24. júní 1972, dáinn
13. júlí 1957, og Lilja
Sig-urjónsdóttir,
fædd 16. desember
1888, dáin 23. mars
1976. Hann ólst upp
hjá foreldrum sínum
á Grímsstaðarholt-
inu ásamt þremur
systrum sinum og var Jóhann
þeirra elstur, síðan Anna Fjóla,
Soffía Lilja og Auður. Jóhann
ELSKU Jói frændi er nú farinn héð-
an eftir erfið veikindi en samt bjóst
ég ekki við að kallið myndi koma
svo fljótt, enda gerði ég ráð fyrir
að hann myndi ná sér eins og í öll
hin skiptin.
Þegar ég sest niður og reyni að
skrifa nokkrar línur þá er svo margs
að minnast. Ég var svo lánsöm að
fá að vera hjá honum og ömmu þó
að mamma og pabbi væru í næstu
íbúð á Grímsstaðarholtinu. Ég man
þegar ég var barn og hann var að
koma af sjónum hversu mikil til-
hlökkun það var, því þá fékk ég að
fara með honum í bæinn og það var
alltaf sami rúnturinn, fyrst niður á
skrifstofu Bæjarútgerðarinnar og
síðan niður á bryggju til að spjalla
við aðra sjóara og svo var farið að
útrétta og ýmislegt fleira og svo
fékk ég ís eða eitthvað annað og oft
var farið niður að Tjörn til að sjá
endurnar eða þegar hann kom úr
siglingu þá var alltaf eitthvað handa
frænkunum í pokahorninu. Það var
svo gott að eiga svona frænda sem
alltaf hafði tíma fyrir mann. Þegar
ég eignaðist mín börn fengu þau að
njóta þess að eiga frænda sem bjó
heima hjá afa og ömmu.
Jói frændi var einstaklega barn-
góður og var alveg sama um öll
lætin því oft gat verið glatt á hjalla
hjá mömmu og pabba þegar barna-
börnin mín fóru að koma og hvað
hann var ánægður þegar hann fékk
yngsta barnabarnið í heimsókn til
sín á Hrafnistu nokkrum dögum
áður en hann dó. Elsku Jói frændi,
ég þakka þér fyrir allt og allt. Ég,
Kiddi og börnin mín munum ávallt
minnast þín með ást og hlýju.
Nú hverfi oss sviðinn úr sárum
og sjatni öll beiskja í tárum
því dauðinn til Hfsins oss leiðir
sjá lausarinn brautina greiðir.
í jörðinni sáðkomið sefur
uns sumarið ylinn því gefur.
Eins Drottin til dýrðar upp vekur
það duft, sem hér gröfin við tekur.
(Stef. Thor.)
Elsku mamma, pabbi, Auður,
Soffía, Dídí og elsku systur mínar,
ég votta ykkur öllum samúð mína.
Okkar söknuður er mikill en minn-
ingin um elsku Jóa frænda lifir. Ég
vii þakka starfsfólkinu á Hrafnistu
fyrir góða umönnun síðustu 2 árin.
Þórunn.
Nú ertu látinn, elsku frændi minn.
Mig langar að minnast þín með örfá-
um orðum, minnast liðinna stunda
og hvað þú varst mér góður frændi.
Ég man þegar þú komst heim af
sjónum, hvað ég hlakkaði til að sjá
þig og fara með þér niður í bæ og
gefa öndunum brauð sem amma var
búin að skera niður handa okkur.
Svo tóku börnin mín við og þú fórst
með þau niður í bæ. Ég man þegar
þau voru yngri og sögðu, ég ætla
til frænda og spjalla við hann. Þú
hafðir alltaf tíma fyrir þau. Við
munum sakna þín elskulegur frændi
minn.
Takk fyrir tímann sem með þér við áttum,
tímann sem veitti birtu og frið.
átti 6 hálfsystkini
sem öll eru látin
nema Gunnhildur
Jónsdóttir. Jóhann
kvæntist aldrei en
bjó lengst af hjá
systur sinni, Onnu
Fjólu, og mági, Þor-
birni Jónssyni. Jó-
hann fór að stunda
sjóinn á unglingsá-
rum og stundaði
hann sjóinn meira
og minna yfir 40 ár
og útskrifaðist úr
Stýrimannaskólan-
um 1950.
Hann verður jarðsunginn frá
Breiðholtskirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 15.00.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir
góða tíð eftir kveðjuna hér.
Þinn orðstír mun lifa um ókomna daga.
Indælar minningar hjarta okkar ber.
(P.Ó.T.)
Lilja og fjölskylda.
Elsku Jói minn.
Mig langar að þakka þér öll góðu
árin sem ég átti með þér og allar
ljúfu minningarnar sem streyma um
huga minn núna á kveðjustundinni.
Þú varst örugglega besti frændinn
sem nokkur gat átt. Ég hef alltaf
haft trú á líf eftir þetta líf svo að
ég veit að við munum hittast aftur
þegar ég hef lokið minni jarðvist,
þess vegna missir maður aldrei í
raun ástvini sína heldur kveður þá
aðeins um stundarsakir. Þínu starfi
er lokið og þú ert kominn þangað
sem ljósið og kærleikurinn er.
„Að deyja er eins og að smeygja
sér úr of þröngum skóm.“
(Úr bók Emmanúels.)
Vertu bless elsku frændi.
Jóna Soffía.
Elsku Jói frændi hefur nú kvatt
þennan heim eftir erfið veikindi. Mér
finnst ég hafa verið svo lánsöm að
hafa haft Jóa frænda og ömmu inni
á heimili foreldra minna, þegar ég
var alast upp á Hjaltabakkanum.
Ljúfar minningar streyma um
huga minn. Frændi var mikið að
heiman vegna sjómennskunnar og
því fylgdi að hann fór oft í siglingar
og þá var beðið með spenning í
maganum, því aldrei kom hann tóm-
hentur heim. Alltaf eitthvað með
handa frænkunum sínum. Því varð
mér hugsað er ég fékk fregnina að
hann væri allur, að elsku börnin mín
fengu ekki að njóta barnelsku hans
nema í nokkur ár. Við höfum verið
að búa okkur undir þetta, en þvílík-
ur skellur þegar að því kemur, það
er ólýsanlegt. Það var eins og að
eiga tvo pabba á sama heimili.
Elsku mamma og pabbi, missir
ykkar er svo milill. Það var oft glatt
á hjalla þegar við allar ijórar syst-
urnar saman komnar, með börnin
okkar lítil. Það voru fjórtán stykki
og þegar hamagangurinn var orðinn
ansi mikill var reynt að hasta aðeins
á þau. Þá kom ávallt frændi þeim
til bjargar og sagði: Verið ekki að
skamma blessuð börnin, þau mega
þetta alveg.
Frænda er sárt saknað af börn-
unum, mikið grátið og mikið spurt.
Elsku Jói frændi, ég, Már og börn-
in munum ávallt minnast þín með
mikilli ást. Ég veit að þú ert hjá
elsku ömmu og afa og hálfsystkinum
þínum.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tið.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guð blessi minningu þína elsku
frændi rninn.
Þín nafna,
Jóhanna.
Elsku Jói frændi.
Nú þegar þú ert farinn frá okkur
streyma allskonar ljúfar minningar
í huga mér. Erfitt er að koma hugs-
unum í orð því það er svo margs
að minnast. Ég man eftir því þegar
þú fórst með mig niður í bæ að
gefa öndunum brauðt. í einum slík-
um leiðangri þegar við vorum að
fara út úr strætó lokaðist hurðin á
mig og vagninn færðist smá spöl
áður en bílstjórinn varð þess var.
Það sem ég man best úr þessari
ferð var hvað þú hélst fast utan um
mig, eins og þú vildir vernda mig
frá öllu illu. Þannig líður mér núna.
Mig langar að skríða í fangið á þér
eins og ég gerði þegar ég var lítil
og finna ástina og hlýjuna sem þú
áttir svo auðvelt með að gefa. Það
er erfitt að hugsa til þess að við
eigum ekki eftir að sjá þig sitjandi
við skrifborðið þitt að ráða krossgát-
ur.
Ég og fjölskylda mín kveðjum þig
með söknuð í hjarta.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
(H. Pétursson.)
Guð geymi þig, elsku Jói frændi.
Anna Kristín, Viktor og börn.
Elsku Jói frændi er farinn frá
okkur eftir erfið veikindi. Mun ég
alitaf sakna hans og á ég margar
góðar minningar um hann.
Þegar ég var yngri er mér alltaf
minnisstæðast þegar Jói frændi tók
mig og Jóa bróður minn með sér
niður í bæ á laugardögum. Það var
alltaf farið niður að tjörn, svo löbb-
uðum við um bæinn með honum og
hittum gamla holtara og menn sem
voru með honum til sjós. Svo á eftir
var alltaf farið og keyptur ís sem
bróðir minn gat aldrei klárað. Svo
Jói frændi kláraði hann á hlaupum
á leið í strætó til að fara heim til
ömmu og afa. Ég man að við systkin-
in og frændsystkinin hrekktum hann
alltaf eins á gamlárskvöld. Alltaf
með hurðasprengjum á hurðina eða
á skápinn bjá honum. En eins og
alltaf þegar við kölluðum í hann kom
hann og var alltaf jafn ánægður að
sjá okkur hvort sem það voru hurða-
sprengjur eða ekki. Þó að hann hafi
vitað af þeim kom hann alltaf bara
fyrir okkar.
„Nú legg ég augun aftur
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
æ, virst mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
Guð geymi þig, elsku Jói frændi
minn.
Elín Rós.
Elsku Jói frændi.
Nú þegar þú ert farinn hefði ég ósk-
að þess að hafa átt fleiri stundir með
þér. Það var samt alltaf jafn ánægju-
legt að koma til Reykjavíkur og hitta
þig. Þú varst alltaf svo hress og
skemmtilegur. Ég man svo vel eftir
öllum skemmtilegu sögunum þínum
þegar þú sagðir frá hvernig þú lékst
með Fram. Það var alltaf uppáhalds
sagan mín. Mér finnst svo skrítið að
þú sért farinn en alltaf þegar ég lít
inn í gamla herbergið þitt sé ég þig
við skrifborðið með krossgátu. Ég
mun sakna þín en ég veit að ég mun
sjá þig aftur og þú munt alltaf vera
uppáhalds frændi minn.
Sofðu vært hinn síðasta blund
uns hinn dýri dagur ljómar
Drottins lúður þegar hljómar
hina miklu morgun stund.
(V. Briem.)
Kær kveðja,
Hafdís.
SESSELJA
ERLENDSDÓTTIR
+ Sesselja Er-
lendsdóttir var
fædd 15. júlí 1924 í
Reykjavík. Hún lést
í Landspítalanum
24. ágúst sl. Sesselja
var yngsta barn
hjónanna Maríu
Guðmundsdóttur, f.
24. sept. 1883, d. 14.
feb. 1979, og Er-
lendar Þorvaldsson-
ar söðlasmiðs, f. 14.
júní 1880, d. 21.
sept. 1938. María og
Erlendur eignuðust
9 börn, þar af kom-
ust 6 á fullorðinsár og eru nú
fjögur á lífi. Sesselja giftist 1.
des. 1945 Eggert Isakssyni, f.
4. júlí 1921, skrifstofustjóra í
Hafnarfirði.
Börn Sesselju eru: 1. Ellert,
f. 1. ág. 1946, flugvirki, kvæntur
Júlíönu Guðmundsdóttur póst-
starfsmanni. Sonur
Ellerts: Ellert Birg-
ir, f. 18. des. 1978.
2. Erla María, f. 25.
sept. 1948, kennari.
Hennar maki er
Steindór V. Guð-
jónsson, kennari.
Dætur Erlu: Helena
Rúnarsdóttir, f. 17.
des. 1968, og Anna
Lísa Rúnarsdóttir,
f. 1. ág. 1971. 3.
Guðbjörg Edda, f.
13. jan. 1951, lyfja-
fræðingur, gift Ey-
jólfi Þ. Haraldssyni
lækni. Þeirra synir: Eggert, f.
22. ág. 1981, og Haraldur
Sveinn, f. 15. mars 1985. 4.
Eggert ísak, f. 26. apríl 1961,
d. 10. nóv. 1964.
Útför hennar verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 1.
september, kl. 13.30.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en þar er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði' er frá.
(V. Briem)
Með þessum orðum viljum við
minnast ömmu Sessu, sem nú hefur
kvatt þennan heim. Barátta hennar
við erfið veikindi er nú á enda, og
við huggum okkur við það að nú
líður henni betur. Þær voru ófáar
stundirnar sem við eyddum á Arn-
arhrauninu hjá ömmu og afa þegar
við vorum litlar. Þar var alltaf eitt-
hvað spennandi að gera og ótrúleg-
ustu hluti var að finna í skápunum
hjá ömmu. Við gátum endalaust
leikið okkur með gamla kjóla, skó
og skartgripi, og í eldhúsinu leynd-
ist alltaf eitthvert góðgæti.
Amma var mikil hestakona og
fengum við oft að koma með henni
í hesthúsið að gefa. Einnig fórum
við með henni í marga reiðtúra og
var þá oft komið við i Bragganum
í Hvalfirði. Þrátt fyrir að vera sjálf
hætt að fara á bak, vegna veik-
inda, tók hún samt að öðru leyti
nokkurn þátt í hestaferðum fjöl-
skyldunnar. Nú síðast um verslun-
armannahelgina lét hún sig ekki
vanta í Braggann fremur en endra-
nær.
Amma og afi ferðuðust líka
mjög mikið til útlanda og komu
víða við, m.a. í Asíu og Afríku.
Alltaf fannst okkur mjög spenn-
andi þegar þau komu heim og
amma dró gjafir til okkar upp úr
ferðatöskunum. Enn meira spenn-
andi var þegar við fengum að fara
með í ferðir. Ógleymanlegt þótti
okkur þegar við vorum á Spáni
og amma stakk sér með glæsibrag
ofan af 3 m háum stökkpalli. Sund-
drottningin sýndi að hún hafði
engu gleymt.
Elsku amma, nú ert þú farin í
annað ferðalag, við óskum þér
góðrar ferðar og biðjum Guð að
blessa þig. Minningu þína munum
við geyma í hjarta okkar.
Vertu yfir og allt um kring,
í eilífri blessan þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.
Anna Lísa og Helena.
Þær eru margar íslensku kon-
urnar sem unnið hafa óeigingjarnt
starf í ýmsum líknarfélögum og
lagt fram tíma og krafta án ann-
ars endurgjalds en þeirrar gleði
sem það veitir að rétta öðrum hjálp-
arhönd.
Danska skáldið Etlar orðar þetta
fallega: „Gleðin er eins og ljósið.
Ef þú kveikir það fyrir aðra skín
það á sjálfa þig.“
í dag kveðjum við eina af þessum
konum, Sesselju Erlendsdóttur.
Hún gekk í Thorvaldsensfélagið í
febrúar 1966, þar voru henni falin
ýmis trúnaðarstörf, meðal annars
sat hún lengi í stjórn félagsins.
Allt sem Sesselja vann fyrir félagið
sitt leysti hún af hendi með
myndarskap og samviskusemi.
Sesselja átti við erfið veikindi
að stríða síðustu árin, þann kross
bar hún af miklu æðruleysi. Að
leiðarlokum kveðjum við félagskon-
ur í Thorvaldsensfélaginu Sesselju
með virðingu og þökk fyrir allar
góðu samverustundirnar.
Eftirlifandi eiginmanni, bömum
og öðrum vandamönnum sendum
við innilegar samúðarkveðjur.
Þóra Karitas Árnadóttir.
Kveðja frá saumaklúbbnum
Af eilífðarljóma bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar. Ben.)
Kær vinkona er látin. Við sitjum
eftir hnípnar, vinkonur hennar óg
vermum okkur við hinar góðu
minningar frá samverustundum
liðinna ára. Já, það er margs að
minnast þegar fólk hefur átt sam-
leið um áraraðir og tekið þátt
bæði í gleði og sorgum hvers ann-
ars. Svo hefur verið með okkur í
saumaklúbbnum. Við glöddumst
hver' með annarri þegar börnin
okkar voru að vaxa úr grasi og
ljúka hinum ýmsum áföngum í líf-
inu og svo tóku barnabörnin við
og hjá sumum okkar barnabarna-
börnin. Alltaf var fylgst með af
áhuga og skipst á upplýsingum
og myndum þegar komið var sam-
an.
Sesselja og fjölskylda hennar fór
ekki varhluta af áföllum í lífinu
frekar en margur annar. Sorgin
knúði dyra í tvígang með mjög
sviplegum hætti. En sumum er það
gefið að vaxa við slík áföll og var
Sesselja ein af þeim. Eðlislæg still-
ing hennar og trúartraust hjálpaði
henni að vinna úr sorginni og gat
hún jafnframt miðlað öðrum af
hugarjafnvægi sínu.
Elskuleg vinkona, megi eilífðar-
ljósið umfaðma þig í æðri veröld.
Far þú í friði og hafðu þökk fyrir
allt. Við sendum Eggerti og öðrum
ástvinum hennar einlægar samúð-
arkveðjur.
Hulda, Ingibjörg,01öf
og Þórunn.