Morgunblaðið - 08.09.1995, Blaðsíða 34

34 FÖSTIÍDAGUR 8. SEPTEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ

AGUST SIGURÐUR
GUÐJÓNSSON
ELÍSABET
ÞORBJÖRNSDÓTTIR
+ ÁgTÚst Signrð-
ur Guðjónsson
var fæddur 28.
ágúst 1912 í Mel-
koti í Leirársveit.
Hann lést á
Sjúkrahúsi Akra-
ness 3. september
síðastliðinn. Elísa-
bet Þorbjörnsdótt-
ir var fædd í
Bakkakoti í
Skorradal. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Akraness 1. sept-
ember síðastlið-
inn.
Utför þeirra fer fram frá
Akranesi í dag og hefst athöfn-
in kl. 14.
ELSKU amma og afi.
Um leið og ég kveð ykkur, lang-
ar mig til að þakka fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman.
Stundimar voru margar og minn-
ingarnar eru ljúfar. Elsku amma,
þú varst alltaf heima og hafðir
alltaf tíma, þú hjálpaðir mér að
læra og kenndir mér að pijóna,
þú huggaðir mig ef ég var leið og
hjá ykkur var alltaf ró og friður.
Og þú, elsku afi minn, gast spil-
að við mig tímunum saman og
leyfðir mér að fara með þér að
veiða. Og þegar ég var orðin full-
orðin og búin að eignast eigin fjöl-
skyldu, komum við öll til ykkar,
úr ys og þys borgarinnar, til að
hvílast því hjá ykkur var alltaf
gott að vera.
Ég kveð ykkur með söknuði en
er jafnframt þakklát fyrir allar
góðu minningarnar sem ég mun
geyma í hjarta mínu.
Ykkar’
*
BIRGIRISFELD
KARLSSON
+ Birgir ísfeld Karlsson, lekt-
or í rússnesku við háskól-
ann í Árósum, fæddist í Reykja-
vík 28. apríl 1937. Hann lést í
Árósum 16. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru Karl ís-
feld, rithöfundur, og Þórheiður
Sigþórsdóttir. Birgir átti tvær
hálfsystur sammæðra, Berg-
þóru og Júlíönu Gottskálksdæt-
ur, og tvo bræður samfeðra,
Eirík og Sigurð Karlssyni. Eft-
irlifandi eiginkona Birgis er
Larissa Karlsson, hún er rúss-
nesk og býr í Árósum. Birgir
^ og Larissa áttu tvö böm, Erik
Ivan Karlsson, hann er búsettur
í Kaupmannahöfn, og Kötju
Karlsson, sem býr í Arósum.
Birgir fór til náms í Rússlandi
1958 og nam rússnesku við
Moskvuháskóla. Hann hóf störf
við Háskólann í Árósum árið
1964 og starfaði þar til dauða-
dags.
SUNNUDAGINN 16. júlí sl. lést
Birgir Isfeld Karlsson, lektor í rúss-
nesku við háskólann í Árósum, að-
eins 58 ára að aldri. í nærfellt tvö
ár hafði blóðskiljan komið í stað
ónýtra nýma, en þar kom að hjartað
þoldi ekki álagið.
Ég hitti Birgi aðeins einu sinni.
Þá var hann á leið til Moskvu að
lokinni sumardvöl á íslandi. Fyrir
tæpu ári talaði ég við hann í síma.
Erindið var að fala af honum byrj-
endabók í rússesku sem vitað var
að hann hafði í smíðum. En hann
taldi ekki nægilega reynslu komna
á verkið. Birgir var natinn í fræðun-
um.
Þetta urðu okkar síðustu viðskipti.
Birgir nam rússnesku við Moskvu-
háskóla. Kunnur sovéskur málvís-
indamaður tjáði mér að persónulega
þekkti hann engan útlending sem
hefði jafn mikið vald á rússneskri
tungu og Birgir.
Eg hef kynnst mörgum sem num-
ið hafa rússnesku í Árósum. Birgir
virtist vera eins konar goðsögn í
þeirra hópi, og ber þeim öllum sam-
an um það að hann hafí verið nán-
ast töframaður í kennslu. Þetta rím-
ar við minningarorð forstöðumanns
Slavnesku deildarinnar í Árósum,
Thomasar Petersens, í Politiken 23.
júlí sl. Þar segir hann um Birgi:
„Hans fine fomemmelse for sprog-
ets semantik, hans teoretiske og
praktiske ballast og hans fænomena-
le interesse for at sammenligne
sprogene gjörde ham pá Slavisk
Institut til en selvskreven lærer í
de viktigste praktisk-sproglige
discipliner...“
Mér er kunnugt um að auk venju-
legrar kennslu bauð Birgir þeim sem
reyndist námið erfitt upp á auka-
tíma, eins konar „hjálp í viðlögum".
Jafnvel eftir að sjúkleiki hans var
kominn í algleyming hélt hann áfram
að kenna fleiri tíma á viku en flestir
í hans stöðu hefðu tekið í mál.
Birgir hafði sig ógjarna í frammi
- hann setti ljós sitt undir hið marg-
umrædda mæliker. En það er vel
bjart í því mælikeri.
Helgi Haraldsson,
Óslóarháskóla.
*
+
Ástkaer eiginkona mín,
ÞÓRA ALDÍS HJELM,
Garðavegi 6,
Keflavík,
verður jarðsungin frá Hvalsneskirkju
laugardaginn 9. september kl. 11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sveinbjörn Eiríksson.
MINNINGAR
+ Sigurbjörg Jóns-
dóttir andaðist
1. september sl. á
dvalarheimilinu Hlíð
á Akureyri. Hún
fæddist á Litlu-
Háeyri á Eyrar-
bakka 3. ágúst 1903.
Voru foreldrar
hennar, sem lengst
af bjuggu á Gamla-
Hrauni, Jón Guð-
mundsson formaður,
fæddur 17. septem-
ber 1856, dáinn 8.
september 1941, og
kona hans Ingibjörg
G. Jónsdóttir, fædd 1. september
1867, dáin 2. apríl 1937. Þau
eignuðust 17 börn, sem búin
voru góðu líkamlegu og andlegu
atgervi, og er það frásagnar-
vert, að þau komust öll upp og
flest þeirra urðu háöldruð, og
voru æskuár þeirra þó tími mik-
ils barnadauða og berkladauða.
Nú er aðeins eitt þeirra mörgu
systkina á Iífi og var þeirra
yngst, Anna Katrín, fædd 1912,
húsmóðir í Reykjavík. Sigur-
björg giftist 17. október 1925
SIGURBJÖRG, föðursystir mín,
hefur fengið hvíldina eftir langa og
annasama ævi. Henni á ég margt
að þakka, og þegar leiðir skilur vil
ég kveðja hana með nokkrum orð-
um. Foreldrar hennar á Gamla-
Hrauni voru eigi efnum búin og
ekki bætti um að hlaða niður
ómegð. Því var það að fáein barn-
anna ólust upp í senn í foreldrahús-
um, en öðrum var komið fyrir á
ýmsum bæjum á Suðurlandi, sum
þá kornung, önnur farin að stálp-
ast. Fyrir vikið kynntust mörg
systkinanna ekki eða sáust fyrr en
eftir ár og áratugi. Sigurbjörg var
ellefta í röð systkina sinna, en á
fyrsta ári var henni komið fyrir í
fóstur hjá Jónínu Torfadóttur og
Guðmundi Steinssyni, er bjuggu í
Steinsbæ á Eyrarbakka og var það
+ Jónas Pálsson
sjómaður var
fæddur á Raufar-
höfn 12. nóvember
1947. Hann lést 13.
júlí síðastliðinn og
fór útförin fram 20.
júlí.
ÞEGAR svo margs er
að minnast og svo
mörgu að segja frá
vefst tunga um tönn
og stílvopnið verður
stirt í hendi.
Við erum ekki enn
búnir að átta okkur á
því, að hann Jónas birtist ekki allt
í einu inn á eldhúsgólfi snemma
morguns og minni okkur á það sem
við áttum að gera í gær en ætluðum
að gera á morgun.
Hann vildi láta hlutina ganga,
hann Jónas, það var ekki hans hátt-
Bernharði Helga-
syni verkamanni
frá Hólum í Eyja-
firði, fæddur 24.
september 1896,
dáinn 9. maí 1970.
Börn þeirra þrjú
eru: 1) Anton Helgi,
f. 15. september
1926, kona hans er
Katrín Þorvalds-
dóttir. 2) Guðrún
Dóra, f. 8. júní 1928,
og 3) Jón Guðmund-
ur, f. 21. september
1930, hann var tví-
kvæntur, fyrri kona
hans var Bryndís Stefánsdóttir,
þau skildu, en síðari kona hans
var Steinunn S. Valdemarsdótt-
ir, d. 8. desember 1985. Auk
þess ólst upp hjá þeim Sigur-
björgu og Bernharði systurdótt-
ir hans frá unga aldri, Helga
Sigurbjörnsdóttir, f. 22. nóvem-
ber 1929, d. 22. mars 1991. Af-
komendur þeirra hjóna eru tveir
tugir.
Utför Sigurbjargar fer fram
frá Akureyrarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
vegna veikinda heima á Gamla-
Hrauni. Hún minntist ævinlega með
þakklátum huga fósturforeldranna
í Steinsbæ og fóstursystur sinnar,
Þórunnar Guðmundsdóttur.
Sigurbjörgu var vinnusemi í blóð
borin, enda vandist hún ung á að
hafa eitthvað fyrir stafni, eins og
þá var alsiða. Þegar hún hafði ald-
ur til gerðist hún meðal annars
stofustúlka í Húsinu á Eyrarbakka
og kaupakona á stórbúinu í Kaldað-
arnesi, en mestu réð um lífsgang
hennar er hún hélt til Vestmanna-
eyja. Þar kynntist hún ungum
myndarlegum manni, eyfírskum,
sem var á vertíð. Hann hét Bern-
harð Helgason og felldu þau skjótt
hugi saman. Þá urðu þau straum-
hvörf í lífi Sigurbjargar að hún
fluttist norður til Akureyrar og
ur að fresta hlutunum.
Það er ekki nema tæpt
ár síðan við stofnuðum
félagið Neshesta í
þeim tilgangi að koma
okkur upp hesthúsi og
tilheyrandi aðstöðu til
hestaiðkunar. Við
fengum aðstöðu í Hö-
skuldamesi og innrétt-
uðum þar hlöðu og út-
bjuggum hana sem 22
hesta hesthús.
Tíminn var naumur
fyrir veturinn því allt
var svo að segja
sprottið upp af engu.
Að mörgu var að hyggja, afla fóð-
urs, girða haga, reisa gerði og að
þessu öllu saman komu margir ólík-
ir menn. Þetta var mikil breyting
fyrir okkur að hafa fengið aðstöðu
til þess að stunda okkar aðaláhuga-
mál, en Jónas og Hlynur, mágur
reistu þau Bernharð ásamt bróður
hans og systur hús að Krabbastíg
1. Á Akureyri stóð heimili hennar
síðan í nær sjö áratugi. Þar kom
ég 15 ára gömul í fyrsta sinn eða
fyrir 50 ámm, og allar götur síðan
hefur verið mikill samgangur milli
fjölskyldna okkar. Þau hjón voru
ákaflega gestrisin og voru þeir ófá-
ir, sem hennar nutu.
Sigurbjörg vann löngum utan
heimilis, en oft var þröngt um vinnu
fyrir stríð. í kreppunni miklu á
fjórða áratugnum áttu konur auð-
veldara með að útvega sér vinnu á
vetrum en karlar og gengu margir
þeirra þá atvinnulausir. Þá höfðu
hjónin verkaskipti, Benni sá um
eldhússtörfín, en Sigurbjörg gekk
að launastörfum, hreingerningum,
pylsugerð og öðru því sem til féll.
Með dugnaði sínum og samhug
komust þau frá fátækt til bjarg-
álna. Síðustu starfsár sín unnu þau
hjón í ullarverksmiðju Gefjunar, en
missir hennar var mikill, þegar
bóndi hennar lést 1970. Sigurbjörg
og Dóra, dóttir hennar, héldu heim-
ili saman, fyrst á Krabbastíg 1, en
síðan í Lyngholti 14. Fram um ní-
rætt var Sigurbjörg aldrei iðjulaus,
hún var mikilvirk í allri handa-
vinnu, heklaði og saumaði af mik-
illi list, en að því kom að ellihrum-
leiki sótti að henni og var þá ekki
meiru i verk komið. Þijú síðustu
misserin bjó hún í Hlíð og hlaut þar
góða umönnun. •
Síðustu tvo áratugina höfum við
hjónin dvalist með þeim mæðgum,
Sigurbjörgu og Dóru, árlega í or-
lofsbústöðum, þar sem við höfum
hugað að beijum, tekið í spil og
rætt um dag og veg. Kynni okkar
hafa því verið náin, en ástúð þeirra
mæðgna og hógværð Sigurbjargar
í öllum orðum sem gjörðum stendur
okkur ævinlega í minni. Að fyrra
bragði vakti hún aldrei máls á lið-
inni tíð, en væri hún innt eftir ein-
hveiju var henni greiðugt um svör,
sagði skýrt og skipulega frá og
minnið var afbragðsgott.
Við Baldur sendum venslafólki
hennar öllu innilegar samúðar-
kveðjur og þökkum mikilli merkis-
konu langa og ánægjulega sam-
fylgd.
Þóra Guðnadóttir.
hans, höfðu verið með hesta í nokk-
uð mörg ár í gömlu húsi niðri i
Gamla Vogi svo að breytingin var
einnig mikil fyrir þá.
Það varð okkur til happs að velja
hann Jónas til forystu í okkar fé-
lagsskap og var hann ótrauður í
að betrumbæta og laga allt fram á
síasta dag.
Við minnumst margra ánægju-
stunda við þessi verkefni og ekki
síst í kringum hestana okkar, þar
sem við nutum reynslu og leiðsagn-
ar Jónasar, enda var þá oft glens
og gaman því Jónas var hrókur alls
fagnaðar hvar sem hann var.
Við höfum verið mislengi með
Jónasi í hestamennsku, allt frá einu
ári og upp í mörg ár, en allir minn-
umst við góðs drengs sem aldrei
varð ráðafátt og þekkti ekki orðið
að gefast upp; það skyldi finnast
leið.
Við viljum þakka Jónasi fyrir
samveruna, og sendum eiginkonu,
fjölskyldu og vandamönnum hans
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Víst brotnar eikin sem önnur tré
jw oft verði bresturinn meiri.
Eg bið þann sem lífsandann lét mér í té
að lina okkar sorgir og með okkur sé,
í ljósinu orð vor hann heyri.
Félagar í Neshestum.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við meðallinubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skirnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.

Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ELÍN EIRÍKSDÓTTIR,
Votumýri,
Skeióahreppi,
lést á heimili sínu miðvikudaginn
6. september.
Eirikur Guðnason,
Hallbera Eiríksdóttir, Búi Steinn Jóhannsson,
Guðni Eiríksson, Helga Ásgeirsdóttir,
Tryggvi Eiríksson, Ágústa Tómasdóttir.
SIG URBJÖRG
JÓNSDÓTTIR
JÓNAS
PÁLSSON