Morgunblaðið - 27.10.1995, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
FÖSTUDAGUR 27. OKTÓBER 1995 31
fræðiprófí með sérstakri áherslu á
virkjun vatnsfalla var ljóst að hinn
ungi maður vildi fyrir alla muni
taka virkan þátt í þessu ævintýri.
Rögnvaldur var lykilmaður á íslandi
í verkfræðilegum undirbúningi
áætlunarinnar um virkjun Þjórsár
við Búrfell jafnframt því sem hann
sinnti ýmsum ráðgjafastörfum við
framkvæmdir í orkukerfí rafmagns-
veitnanna.
Reyndist hann mér hinn besti
félagi og lærifaðir í verkfræðistörf-
um og mynduðust með okkur var-
anleg vináttubönd. Átti ég honum
það að þakka fremur en nokkrum
öðrum að ég var síðan ráðinn í eftir-
litsstörf við byggingu Búrfellsvirkj-
unar þar sem ég safnaði dýrmætri
reynslu sem oft hefur komið að
drjúgum notum við störf mín seinna
meir í lífínu.
Að loknum eftirlitsstörfum við
Búrfell réðst ég til Landsvirkjunar
og urðum við Rögnvaldur þar aftur
nánir samverkamenn, en hann
starfaði þar í fyrstu sem sjálfstæður
ráðgjafí en síðar sem forstöðumað-
ur byggingardeildar fýrirtækisins
og á tímabili veitti hann fýrirtækinu
forstöðu í hálfs árs forföllum æðstu
yfírmanna þess. Fórst honum það
vel og farsællega úr hendi eins og
önnur störf sem hann vann fýrir
Landsvirkjun. Eftir að lokið var við
Búrfellsvirkjun héldu framkvæmdir
við nýjar virkjanir áfram hjá Lands-
virkjun með Sigölduvirkjun og
Hrauneyjafossvirkjun. Rögnvaldur
var snjall verkfræðingur og auk
þess að hafa góða stjómunarhæfi-
leika bjó hann yfír sérstaklega mik-
illi reynslu á þessu sviði. Landsvirkj-
un naut því þess að hafa óvenju
hæfan mann í stöðu byggingar-
stjóra sem reyndist fýrirtækinu
mikill styrkur á þessum tímum
mestu umsvifa í framkvæmdum
fýrirtækisins.
Allan starfstíma Rögnvaldar hjá
Landsvirkjun áttum við Rögnvaldur
nána samvinnu. Man ég ekki til
þess að nokkum tímann hafi hlaup-
ið snurða á þráðinn í okkar sam-
starfi enda var Rögnvaldur bæði
dagfarsprúður og nærgætinn í um-
gengni við annað fólk. Verð ég
honum ævinlega þakklátur fýrir
handleiðsluna í upphafí míns starfs-
ferils og hið góða og ánægjulega
samstarf sem við áttum meðan við
unnum saman hjá Landsvirkjun.
Nú er Rögnvaldur genginn fyrir
ættemisstapa. Það á fýrir okkur
öllum að liggja. Hann var farsæll
í sínu einkalífí og skilur eftir sig
verk sem munu standa og hlýjar
minningar og virðingu í hugum allra
þeirra sem áttu því láni að fagna
að kynnast honum. Konu hans
Thom, syninum Sveini og dóttur-
inni Guðnýju og barnabörnunum
votta ég innilega samúð okkar Sig-
rúnar.
Jóhann Már Maríusson.
Mér barst sú fregn hingað til
Kína að vinur minn Rögnvaldur
Þorláksson væri látinn en hann
hafði átt við vanheilsu að stríða
undanfarin ár. Það er mér í fersku
minni þegar ég hitti Rögnvald fýrst.
Ég vann um tíma sumarið 1957 á
skrifstofu Verklegra framkvæmda
hf. og einn daginn vatt sér hár og
vasklegur maður inn úr dyrunum,
það var Rögnvaldur. Hann hafði
nýverið lokið umsjón með virkjunar-
framkvæmdum við Laxá í Þingeyj-
arsýslu og stjórnaði þá byggingu
Grímsárvirkjunar á Fljótsdalshéraði
á vegum fýrirtækis síns. Það sópaði
af framkvæmdamanninum.
Að afloknu verkfræðinámi í
Þýskalandi 1961 hóf ég síðan störf
hjá Verklegum framkvæmdum sem
var verkfræði- og verktakafýrir-
tæki í eigu Rögnvaldar og fleiri.
Rögnvaldur stjórnaði þá könnun á
virkjunarkostum í Jökulsá á Fjöllum
og í Þjórsá fyrir Raforkumálaskrif-
stofuna í samvinnu við Almenna
byggingarfélagið og sá síðan um
rannsóknir og undirbúning virkjun-
ar Þjórsár við Búrfell og ég var svo
lánsamur að vinna við þessi verk-
efni með honum. Þetta var
skemmtilegur tími og mikill fram-
fara- og stórhugur ríkti. Rögnvald-
ur var góður húsbóndi, réttsýnn og
ólatur að miðla nýgræðingnum af
reynslu sinni. Árið 1965 stofnaði
Rögnvaldur eigin verkfræðistofu
sem hann rak um árabil. Nú voru
breyttir tímar. Landsvirkjun var
stofnuð til að reisa stórvirkjanir
m.a. til nýtingar fyrir orkufrekan
iðnað. Ákvörðun var tekin um bygg-
ingu Búrfellsvirkjunar og banda-
ríska verkfræðifyrirtækinu Harza
Engineering Co. falin hönnun
mannvirkja og eftirlit á byggingar-
tíma en erlendir verktakar voru í
meiri hluta við framkvæmdirnar.
Þá hófst langt samstarf Rögnvaldar
við þetta bandaríska fyrirtæki og
góð vinátta við C.K. Willey, sem
var forsvarsmaður þess fyrir ísland,
og nutum við margir góðs af þeim
vinskap. Rögnvaldur tók að sér
rekstur á eftirlitinu fyrir Harza og
fyrir okkur sem unnum á vegum
verkfræðistofu hans við Búrfells-
virkjun var þetta lærdómsríkur og
minnisstæður tími. Tekið var upp
strangt gæðaeftirlitskerfí með
mannvirkjagerðinni sem síðan hef-
ur verið notað við aðrar virkjanir á
íslandi. íslensk verkfræðingastétt
átti á þessum árum hauk í homi
þar sem Rögnvaldur var og vann
hann ótrauður að því að færa hönn-
un og framkvæmdir við virkjanir í
hendur íslenskra verkfræðistofa og
vertaka.
Þegar Landsvirkjun ákvað 1973
að taka að sér umsjón og eftirlit
með eigin virkjunarframkvæmdum
var Rögnvaldi falið að veita hinni
nýstofnuðu byggingardeild for-
stöðu. Mikið framkvæmdaskeið fór
nú í hönd, Sigölduvirkjun var gang-
sett 1977, Hrauneyjafossvirkjun
1981, vatnsmiðlun úr Sultartanga-
lóni tekin í notkun 1983 og úr
Kvíslaveitum 1984. Við sem unnum
hjá byggingardeild á þessum árum
eigum margs að minnast. Rögn-
valdi voru umgengni við landið og
umhverfísmál hugleikin og hann
brýndi fyrir okkur að skilja sem
minnst iandspjöll eftir að fram-
kvæmdum loknum. Eitt sinn er
Rögnvaldur kom að vorlagi í heim-
sókn að Hrauneyjafossvirkjun var
að venju ekið að fossinum. Rögn-
valdi brá í brún því fossinn var
ekki sjáanlegur. Um veturinn hafði
Tungnaá rofíð mjúk berglög og
fossinn færst um 100 m upp eftir
ánni og horfið fyrir bugðu. Þá varð
Rögnvaldi að orði: „Ekki verður
okkur verkfræðingum kennt um
þessi náttúruspjöll."
Óhjákvæmilega komu oft upp
erfið deilumál við svo umfangsmikl-
ar framkvæmdir og verkalýðsmál
voru löngum erfíð viðfangs. Það
mæddi því mjög á byggingarstjöra
að leiða þau mál til lykta á farsæl-
an hátt og það tókst Rögnvaldi oft-
ast með sinni samningslipurð, rétt-
sýni og prúðmennsku sem ávann
honum traust beggja aðila.
Þegar Rögnvaldur lét af störfum
hjá Landsvirkjun 1985 fyrir aldurs
sakir voru framkvæmdir við
Blönduvirkjun hafnar og segja má
að Rögnvaldur hafí á sínum far-
sæla starfsferli á einn eða annan
hátt komið við sögu flestra meiri
háttar vatnsaflsvirkjana hérlendis
frá stofnun lýðveldisins. Frumherj-
arnir í verkfræðingastétt hverfa
hver af öðrum en þeir hafa svo
sannarlega með störfum sínum gert
landið okkar byggilegra og eflt vel-
ferð þjóðarinnar.
Rögnvaldur var einstaklega dag-
farsprúður maður og vandaður til
orðs og æðis og átti erfítt með að
þola rangsleitni. Hann var einstak-
lega ráðhollur að leita til þegar
vanda bar að höndum og ég kveð
þennan vin minn með söknuði og
þakklæti fyrir það veganesti sem
hann miðlaði mér á lífsleiðinni.
Rögnvaldur var gæfumaður í
einkalífi og frú Thora sér nú á bak
ástkærum eiginmanni sem hún ann-
aðist svo vel um í hans langvarandi
veikindum, þótt sjálf gengi hún
ekki heil til skógar.
Ég sendi frú Thoru, bömum
þeirra, Sveini Birgi og Guðnýju
Kristínu og fjölskyldu innilegar
samúðarkveðjur frá okkur Þuríði.
Páll Ólafsson,
Tian Huang Ping.
KARL REYNIR
G UÐMUNDSSON
+ Karl Reynir
Guðmundsson
var fæddur í
Reykjavík 29. júlí
1922. Hann lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands 18. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðmundur Guð-
mundsson bakari á
ísafirði og síðar í
Reykjavík, f. 6. maí
1880, d. 13. febrúar
1932, og kona hans
Nikólína Henriette
Katrín Þorláks-
dóttir, f. 9. júní 1884 á ísafirði,
d. 14. nóvember 1959. Börn
þeirra voru: 1) Leifur verslun-
armaður í Reykjavík, f. 30. maí
1910, d. 25. maí 1986. 2) Jónína
Elín, húsmóðir í Reykjavík, f.
18. mars 1912. 3) Júlíana Þor-
laug, húsmóðir í Reykjavík, f.
11. desember 1913. 4) Guðni,
gjaldkeri í Reykjavík, f. 22.
apríl 1915, d. 4. desember 1991.
5) Þorlákur, prentari í Reykja-
vík, f. 22. janúar 1917. 6)
Bryndís, húsmóðir í Reykjavík,
f. 16. júlí 1920. 7) Karl Reynir,
úrsmiður á Selfossi, f. 29. júlí
1922, d. 18. október 1995. 8)
Inga Lovísa, húsmóðir í
Reykjavík, f. 29. september
1923. 9) Ágúst Válur, hús-
gagnasmíðameistari í Reylqa-
vík, f. 26. júní 1926. 10) Anna,
húsmóðir í Reykjavík, f. 16.
febrúar 1928. Þá átti Guð-
mundur Sigríði Hansen, hús-
móður á Selfossi, f. 11. júní
1915, með Kristínu Jóhannes-
dóttur.
Karl Reynir kvæntist 20.
mars 1948 Sigríði Bogadóttur,
f. 25. nóvember 1925 í Reykja-
vík, d. 24. september 1978. Hún
var dóttir Boga Benediktsson-
ar skrifstofustjóra, frá Garði í
Hálshreppi, S-Þingeyjarsýslu,
og konu hans Erlínar Guðrún-
ar Sigurðardóttur frá Seyðis-
firði. Börn Karls og Sigríðar
eru: 1) Bogi úrsmiður á Sel-
fossi, f. 10. ágúst 1949. Hans
kona er Kristín A. Guðmunds-
dóttir bankamaður og eiga þau
eina dóttur, Sigríði,
f. 20. ágúst 1981.
2) Kolbrún Katrín,
húsmóðir í Reykja-
vík, f. 10. nóvember
1952. Hennar mað-
ur er Jóhannes Ás-
geirsson lögfræð-
ingur og eiga þau
tvö börn, Ásgeir, f.
30. ágúst 1980, og
Bergrósu Kristínu,
f. 29. ágúst 1985.
Fyrir hjónaband
átti Kolbrún Karl
Reyni, f. 5. desem-
ber 1972, líffræði-
nema. 3) Erlín Kristín, með-
ferðarfulltrúi á Selfossi, f. 27.
apríl 1955. Hennar maður er
Þorvaldur Þorvaldsson raf-
veituvirki og eiga þau þijú
börn, Arnheiði Sigríði, f. 1. júlí
1973, meðferðarfulltrúa á Sel-
fossi, búsetta á Flúðum, og er
hennar maður Einar Logi Sig-
urgeirsson trésmiður og eiga
þau eitt barn, Kristínu Evu, f.
10. maí 1994; Karl Þór, f. 25.10.
1975, verslunarmann i verslun
afa síns; og Katrínu, f. 26. júní
1988.
Seinni konu sinni, Vigdísi
Helgadóttur, kvæntist Karl 24.
júlí 1981. Hún var fædd 9.
mars 1924, dóttir hjónanna
Helga Sigurðssonar húsgagna-
bólstrara og konu hans Stein-
unnar Guðmundsdóttur. Vigdís
lést 4. júní 1989. Síðustu fimm
ár ævi sinnar bjó Karl með
Sigríði Magnúsdóttur.
Karl Reynir Guðmundsson
var úrsmiður að mennt og
lærði iðnina hjá Frank Micha-
elsen úrsmíðameistara. Hann
starfaði síðan í 18 ár í verslun
Jóhannesar Norðfjörð en flutt-
ist þá með fjölskyldu sína til
Selfoss og bjó þar til æviloka.
Hann hóf eigin atvinnurekstur
á Selfossi og rak úrsmíðaverk-
stæði og gjafavöruverslun
lengst af i samvinnu við son
sinn Boga, sem nú hefur tekið
við rekstrinum.
Útför Karls fer fram frá
Selfosskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
AFI ÓLST upp við kröpp kjör.
Langafi dó frá tíu börnum í æsku
og kom það í hlut langömmu minnar
að ala þau upp við erfíð skilyrði.
Það er erfítt fyrir ungan mann í
dag að ímynda sér að uppeldi við
þær aðstæður, sem afí minn ólst
upp við, hafí yfirleitt getað lánast
eins vel og það gerði. Fjölskyldan
bjó um tíma í tveggja herbergja
íbúð og vann langamma við sauma-
skap, oft fram eftir nóttu, til að sjá
börnunum farborða, en þau voru
síðan send í vinnu um þrettán ára
aldur til að afla heimilinu nauð-
þurfta. Þessi erfiðu uppvaxtarskil-
yrði gerðu fólki ljóst að það yrði
að standa saman og sú varð raunin
með systkini afa. Samheldni systk-
inanna var alla tíð mikil og aldrei
minnist ég þess að styggðaryrði
hafí fallið á milli þeirra.
Ég ólst upp hjá afa og ömmu
minni, Sigríði Bogadóttur, en hún
féll frá langt fyrir aldur fram þegar
ég var fimm ára gamall og héldum
við afí þá tveir heimili þar til ég
var átta ára gamall.
Ég á ánægjulegar minningar frá
uppvexti mínum með afa. Hann
hafði gaman af því að ferðast og
fylgdi ég óhjákvæmilega með. Hann
kenndi mér lax- og silungsveiði og
var óþreytandi við að sýna mér
perlur íslenskrar náttúru. Afi fylgd-
ist grannt með námi mínu og hvatti
mig óspart til skólagöngu.
Það varð afa þung raun þegar
hann missti ömmu. Þau höfðu verið
mjög náin og var hjónaband þeirra
til fyrirmyndar, áhugamál söm og
þau nutu stuðnings hvort annars
við uppbyggingu verslunar og úr-
smíðaverkstæðis afa á Selfossi.
Afí undi sér ekki einn og þremur
árum eftir andlát ömmu kvæntist
hann Vigdísi Helgadóttur. Hjóna-
band þeirra stóð aðeins í átta ár
en þá lést Vigdís. Síðustu fímm ár
ævi sinnar var afi í sambúð með
Sigríði Magnúsdóttur.
Afí var heilsteyptur maður,
vinnusamur og ólst upp við guðs
trú og siði sinnar kynslóðar. Hann
lagði ekki illt orð til nokkurs manns
en hann átti það til að gantast og
þá einkum við okkur bamabömin.
Afi var mér alla tíð mjög góður
og minningin um hann er og verður
mér ætíð mjög kær.
Ég votta móður minni, systkinum
hennar og sambýliskonu afa míns
innilegustu samúð.
Karl Reynir Einarsson.
í þijá áratugi höfum við hjá Ingi-
mar Guðmundssyni átt því láni að
fagna að hafa átt viðskipti við Karl
R. Guðmundsson. Samskipti okkar
vom aðallega í gegnum síma hin
síðari ár vegna heilsubrests Karls,
við töluðumst því oft við í síma.
Fáum hef ég kynnst sem hafa lagt
sig eins fram og Karl gerði í því
tilliti að þjóna sínum viðskiptavini
sem best. Fyrir kom að Karl hringdi
snemma morguns og vantaði ein-
hvem hlut fyrir viðskiptavin og bað
um að hann yrði sendur með eitt-
rútunni til Selfoss. Kom fyrir að
okkur láðist að koma pakkanum í
rútuna á tilsettum tíma vegna anna
og höfðum við þá samband við
Karl og báðumst afsökunar og
sögðumst senda með þijú-bílnum.
Það mátti glöggt heyra það á and-
varpi Karls að hann hafði lofað sín-
um viðskiptavini vörum á réttum
tíma og við það vildi hann standa.
Við fórum einnig í söluferðir aust-
ur til þeirra feðga. Það vom jafnan
góðar ferðir. Okkur biðu ævinlega
vinalegar mótttökur auk þess sem
samheldni þeirra feðga gerði þessar
ferðir svo mjög ánægjulegar. Eitt
merkti ég glöggt í samskiptum við
þá feðga og Fjólu hve samstarfíð
þeirra á milli var gott og ríkulegt.
Það er því ekki að furða hve vel
verzlun þeirra hefur gengið í þjón-
ustu við Sunnlendinga. Karl var
góður fagmaður í sinni iðn ogtileink-
aði sér kunnáttu um allar tækninýj-
ungar er fram komu í hans tíð.
Karl skilur eftir sterka minningu
þar sem prúðmennska og hjarta-
hlýja var ríkulega gefin.
Áðstandendum vottum við okkar
dýpstu samúð.
Þormar Ingimarsson,
Ingimar Guðmundsson,
■Ásdis Valdimarsdóttir.
Karl R. Guðmundsson var einn
þeirra sem ruddi brautir með konu
sinni á Selfossi. Hann hóf atvinnu-
rekstur á staðnum og setti svip á
staðinn með tilveru sinni og viðmóti.
Þeir eru margir sem leitað hafa
til Karls með erindi sín varðandi
gangverk í öllum gerðum af úrum
og klukkum og allir mætt sama ljúfa
viðmótinu. Karl var nefnilega alltaf
tilbúinn að leysa úr málunum og
færa gangverkið til betri vegar. Það
var sérlega gaman að koma í búðina
til Karls á Þorláksmessu þegar heim-
ilisfeðumir stóðu í röðum við búðar-
borðið og leituðu að gjöfum handa
eiginkonunum. Karl var þá á þönum
við að leiðbeina mönnum og allir
fóm glaðir heim með góða gjöf, viss-
ir um að gera lukku í gangverki lífs-
ins, einnig með þakklæti í huga fyr-
ir leiðbeininguna. Karl var ótrúlega
laginn við að hafa það rétta á boð-
stólum og láta réttu orðin fylgja
yfir búðarborðið.
Við sem stóðum í því að halda
íþróttamót og viðburði gátum alltaf
leitað til Karls þegar vantaði verð-
launapeninga eða viðurkenningar.
Hann töfraði þetta allt saman fram
með hægðinni og ekki flýtti hann
sér með reikninginn, vissi að þetta
kæmi allt saman. Hann hafði næm-
an skilning fyrir áhugastarfinu og
gildi þess að örva fólk til slíkra
starfa. Þessi samskipti skipa honum
í heiðurssæti í minningunni. Viðmót
hans og viðkynning öll var gefandi
og lærdómsrík.
Þessi fátæklegu orð eru sett fram
til að þakka fyrir góða viðkynn-
ingu, þægilegt viðmót og ekki síst
fýrir það framlag sem Karl R. Guð-
mundsson úrsmiður hefur á sinni
lífsgöngu lagt til íþróttanna á Sel-
fossi og í héraðinu öllu. Einnig
þakkir fyrir þau spor sem hann
markaði í atvinnusögu Selfoss, en
hann hafði næman skilning á sam-
félaginu og þeim gildum sem fylgja
atvinnuuppbyggingu og rekstri.
Karl var Selfossi góður bústólpi.
Við hjónin sendum aðstandend-
um innilegar samúðarkveðjur. Góð-
ur Guð gefí ykkur styrk.
Sigurður Jónsson.
Okkur bamabörnin langar til að
kveðja afa okkar enda á hann það
skilið af okkur að við sendum hon-
um nú hlýleg kveðjuorð. Afí var
okkur góður og gátum við ávallt
til hans leitað ef eitthvað bjátaði
á. Hann var úrræðagóður og leið-
beindi okkur til betri vegar. Afí var
gjafmildur og þótti mjög gaman að
gefa okkur gjafir og sjá okkur gleðj-
ast. Minningin um hann er björt
og léttir okkur eftirsjána. Þessi fá-
tæklegu kveðjuorð sendum við nú
afa okkar, sem háði langt dauða-
stríð, en hélt rósemi sinni allt til
loka.
Nú kveðjum við þig, elsku afí,
með sárum söknuði og þakklæti
fyrir allt.
Arnheiður Sigríður, Karl
Þór, Ásgeir, Sigríður,
Bergrós Kristín, Katrín og
Kristin Eva.