Morgunblaðið - 05.01.1997, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 5. JANÚAR 1997 2 7 '
farin ár hellti hann sér út í ætt-
fræðirannsóknir af brennandi
áhuga og tókst að rekja ættir sínar
langt aftur í aldir. Ekki lagði hann
minni metnað í þessar rannsóknir
en skógræktina og byggingarfram-
kvæmdirnar.
Pabbi var sannkallað sameining-
artákn fjölskyldunnar, burðarás
heimilsins og traustasti stólpinn.
Hann var okkur börnunum einstak-
ur faðir og hornsteinn tilveru okk-
ar. Hjá honum fundum við öryggið,
festuna og tryggðina. Allt sem hann
gaf verður hluti af okkur að eilífu.
Hann brýndi fyrir okkur heiðarleika
og heilbrigða lífshætti. Við bárum
ómælda virðingu fyrir honum og
leituðum mikið tii hans. Þá var hann
alla tíð sá sem sagði meiningu sína
hreint út, hvort sem manni líkaði
betur eða verr. Hann var einnig sá
sem hvatti okkur áfram og vakti
hjá okkur fallegar og göfugar hugs-
anir. Hann tók okkur alltaf jafn
vel, með þessu stillilega og hægláta
fasi sem einkenndi hann á hveiju
sem gekk.
Pabbi var einstaklega barngóður
og hændust börn mjög að honum.
Gladdist hann innilega yfir hverju
barnabarninu og aldrei sparaði hann
góð orð í þeirra garð. Voru þau öll
sérstök í hans augum og bar hann
hag þeirra fyrir btjósti. Það var
sama hvernig stóð á hjá honum
þegar börn birtust. Hann gaf þeim
tíma, lék við þau og spjallaði. Sér-
hvert þeirra gerði hann að sínum
bestu vinum. En hann var ekki að-
eins sameiningarafl sinnar eigin
fjölskyldu heldur heillar ættar. Fyr-
ir liðlega 30 árum gerðist hann aðal-
hvatamaður að stofnun Niðjasam-
taka Gunnlaugsstaðaættarinnar og
lifa þau samtök góðu lífi enn í dag.
Snemma árs 1995 greindist
krabbamein hjá föður mínum, en
þá hafði hann átt við vanheilsu að
stríða um nokkurra ára skeið þótt
ekki bæri mikið á því. Hann hafði
alltaf tekið vanda annarra mjög
nærri sér, var bæði hjartastór og
réttsýnn, en hver sá vandi sem að
honum sneri var hins vegar alfarið
hans einkamál. Auðvitað tók hann
okkur innsýn í fagurt mannlíf sem
auðgaði og fegraði þá tilveru sem
við lifum í og
Nú finn ég, hve ilmbylgjan að mér ber
með eldsárum, tregandi kvíða
hið liðna, hið horfna, sem lifað er.
Lund mína minningar - bjarminn sker
og svipir í augum mér svíða
(Einar Ben.)
Við hjónin söknum góðrar konu
þar sem Unnur var og vottum öllum
hennar ástvinum dýpstu samúð okk-
ar.
Blessuð sé minning Unnar Maríu
Magnúsdóttur.
Magnús Þór.
Hún Unnur er dáin, og eins og
alltaf þegar einhver, sem maður er
búinn að þekkja alla ævi, deyr, riij-
ast upp ótal hlutir. Unnur og Kalli
að koma í sveitina til okkar. Jóla-
pakkinn frá Unni Magg er kominn,
með einhveiju góðgæti fyrir utan
pakka handa öllum. Mamma að fara
suður, gistir hjá Unni Magg. Við að
fara suður, verðum að hafa tíma til
að koma við hjá Unni og Kalla.
Einn vetur bjuggum við Binni í
næsta Bakka við Unni og Kalla. Við
að eignast sjónvarp? Til hvers? Við
förum bara til Unnar, ef okkur lang-
ar að horfa á eitthvað. Til Unnar
vorum við alltaf velkomin og þangað
var gaman og gott að koma. Það
var stutt í hláturinn og hann var
smitandi, sérstakur.
Þar kom að fjölskyldan í Króki
fiutti suður. Fyrsta veturinn okkar
hér dó Kalli. Eftir það bjó Unnur
ein. Um vorið eignaðist ég dóttur,
og þegar hún var skírð kom Unnur
og bakaði pönnukökur með Steinu
vinkonu, einhverra hluta vegna er
þessi pönnukökubakstur, öðrum
fremur, í minnum hafður.
Ég bjó nokkur ár erlendis og eitt
sumarið kom Unnur, með mömmu
og pabba, í heimsókn. Við ferðuð-
umst með þau vítt og breytt, til
annarra landa og um Svíþjóð. Gist-
þann kostinn að beijast, eins og
alitaf áður og gaf sig ekki fyrr en
í fulla hnefana. Með fádæma æðru-
ieysi og dugnaði streittist hann á
móti sjúkdómi sínum og fór allra
sinna ferða eins og kostur var þó
oft væri hann sárkvalinn. Hann var
einn sjálfstæðasti maður sem ég hef
þekkt og vildi alls ekki vera baggi
á neinum. Sjálfsbjargarviðleitnin,
kjarkurinn, harkan og baráttuþrekið
var ótrúlegt. Ekkert gat tekið bjart-
sýnina og hugrekkið frá honum,
jafnvel ekki eftir að hann var orðinn
þjakaður af banvænum sjúkdómi.
Létt lundin, hláturinn og kímni-
gáfan voru án efa sterkustu vopn
hans til að lifa af sársauka og erfið-
leika. Fátt var talað um sorg og sút
en þess meira um fegurð og gleði.
Þegar sjúkdómur pabba var kominn
á lokastig var athygli hans samt sem
áður óskipt hjá fjölskyldunni. Sem
fyrr bar hann meiri umhyggju fyrir
öðrum en sjálfum sér. Jafnvel ná-
lægð dauðans breytti honum ekki.
Tilgangur lífsins var honum einfald-
ur og augljós. Sá að gefa af sjálfum
sér, hiífa sér hvergi og vera heill
til hinstu stundar.
Þegar ég hugsa til föður mína
minnist ég nokkurra orða Halldórs
Laxness sem minna mig sérstaklega
á föður minn: „Menn skyldu varast
að halda að þeir viti nú alla skapaða
hluti þó þeir hafi lesið eitthvert
slángur af bókum því sannleikurinn
er ekki í bókum, og ekki einu sinni
í góðum bókum, heldur i mönnum
sem hafa gott hjartalag."
Ég átti því láni að fagna að rneð
pabba og eiginmanni mínum, Ólafi
R. Dýrmundssyni, var mjög kært
alla tíð. Hann minnist m.a. með virð-
ingu og þökk aðstoðar á námsárum
erlendis, hollráða við húsbyggingu
og tijárækt og margra góðra stunda
sem þeir áttu saman, ekki síst síð-
ari misserin. Ég veit að þar ríkti
gagnkvæmt traust.
Að endingu sendi ég sérstakar
kveðjur til alls starfsfólks á deild
A-4 á Sjúkrahúsi Reykjavíkur,
Heimahlynningar Krabbameinsfé-
lags íslands og Heimahjúkrunar.
Ég þakka þessu góða fólki alla
hjálpina og þann ómetanlega stuðn-
ing sem það veitti föður mínum og
okkur aðstandendum.
Svanfríður S. Óskarsdóttir.
Afi okkar er látinn. Með honum
er farin ein af þeim fyrirmyndum
sem við munum ætíð búa að. Hveij-
um og einum er nauðsyn að læra
af þeim sem eldri eru. Án fortíðar
verður engin framtíð.
Afi var heimspekingur, athafna-
maður og garðyrkjumaður. í öllum
þessum hlutverkum má segja að
hann hafi skilað af sér þeirri hug-
sjón í verki að með samhjálp og
djúpri virðingu fyrir náttúrunni
muni okkur farnast vel. Mahatma
Gandhi, hinn indverski friðarberi,
sagði að fræðilegar vangaveltur og
hömlulaus mælskan væri til einskis
ef ekki fylgdu framkvæmdir. í þess-
um anda sáum við afa. Hann var
ekki bara maður orða heldur var
hann fyrst og fremst maður at-
hafna.
Þegar menn eins og afi falla frá
gefur það okkur tilefni til þess að
nema staðar og spyija okkur sjálf
spuminga sem vakna þegar við
minnumst þeirra. Getum við vandað
okkur enn meira við að lifa, getum
við lært eitthvað af lífi manns eins
og afi var? Þeir sem urðu svo lán-
samir að kynnast honum skilja hvað
átt er við.
Við skulum minnast alls þess
góða og uppbyggilega sem menn á
borð við afa geta kennt okkur hvort
sem lífs eða liðnir era. Við bama-
börnin minnumst afa með virðingu
og aðdáun á því hvernig honum
tókst að lifa sínu lífi eins og sönnu
stórmenni sæmir. Með minningu
hans að leiðarljósi mun trú okkar á
góða framtíð halda áfram að vaxa
og dafna.
„Það, sem gróðursett er á réttan
hátt, verður ekki rifið upp; það verð-
ur aldrei á braut borið, sem vel er
varðveitt. Það vekur virðingu niðj-
anna.“ (Lao Tze).
Óskar Dýrmundur, Guðrún
Ólöf og Sigurrós Svava.
um í tjaldi, sem ætlað var fjórum,
við vorum fimm og eitt barn, aldrei
kvartaði Unnur,_enda ekki hennar
stíll að kvarta. Ég kom aftur heim
og síðan hafa samverustundirnar
með Unni verið margar.
Unnur og mamma fóru nokkrum
sinnum saman til sólarlanda. Það
var alltaf tilhlökkunarefni að heyra
ferðasögurnar þegar þær komu aft-
ur. Alltaf höfðu þær lent í einhveiju
óvæntu og hlógu mikið þegar þær
sögðu frá.
Unnur var mikil handavinnukona
og eigum við öll eitthvað eftir hana
af fallega og vel unnum munum.
Fastur punktur í jólahaldi minnar
fjölskyldu voru jólaboðin hjá Unni.
Hvergi hef ég fengið eins gott Ris
a la Mande eins og hjá Unni. Öll
ár síðan fjölskyldan flutti suður hef-
ur Unnur verið hjá mömmu á Rauða-
Iæknum á gamlárskvöld. Þar var
alltaf glatt á hjalla, sungið, spilað
og dansað, án áfengis, enda allt
stakt reglufólk.
Áramótin núna voru öðruvísi; það
vantaði Unni, hún var farin þangað
sem leið okkar allra liggur að lokujn.
Ég vil fyrir mína hönd og okkar allra
þakka Unni samfylgdina um leið og
ég votta hennar nánustu samúð okk-
ar. Vertu af okkur kært kvödd og
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ingibjörg Elín.
Elskuleg amma okkar er horfin
frá okkur úr þessu jarðríki. Hún var
yndisleg kona sem geislaði af lífs-
krafti, dugleg og traust.
Amma var hress og kát og sá
altaf björtu hliðar lífsins. Að vera
innan um fólk var henni mikils virði
og það á eftir að vera tómlegt hérna
hjá okkur á Kársnesbrautinni þar
sem hún var svo mikið með okkur.
Elsku amma, þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gefið okkur. Þú varst
alitaf tilbúin að styðja okkur hvort
sem það var í orði eða verki. Við
erum þakklát fyrir þann tíma sem
við áttum með þér. Minning þín mun
ávallt lifa í bijóstum okkar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Unnur María, Jónas Karl,
Elvar Steinn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir og amma,
RAGHEIÐUR (Ragna)
ÓLAFSDÓTTIR SUGGITT,
26 Pine Street,
IMatich, Mass.
01760,
lést 25. desember.
Útförin hefur farið fram.
Gordon H. Suggitt,
Guðrún Bedrósian, Michel Bedrósian
og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður, faðir, sonur og
tengdasonur,
SÆVAR ÆGISSON,
Tangargötu 6A,
Isafirði,
varð bráðkvaddur á Kanaríeyjum
23. desember.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 8. janúar kl. 15.00.
Margrét Svavarsdóttir,
Svavar Þór, Unnur Margrét,
Eygló Björnsdóttir
Vallartröð 4, Kópavogi,
og aðrir aðstandendur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ELI'N KONRÁÐSDÓTTIR,
Öldugranda 9,
Reykjavík,
lést á Grensásdeild Sjúkrahúss Reykja-
víkur þriðjudaginn 31. desember.
Jarðarförin verður auglýst sfðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Konný Garibaldadóttir, Eiríkur Friðbjarnarson,
Áslaug Garibaldadóttir, Stefán Benediktsson,
Gunnlaug Garibaldadóttir, Sveinn Jónsson,
Jenný Garibaldadóttir, Nils Skogen,
Einar Garibaldason, Karin Johanson,
Þorbjörn Garibaldason, Skúli Jón Theodórs,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÁSTRÍÐUR K. JÓSEPSDÓTTIR
fyrrv. hjúkrunarkona,
lést á Landspítalanum að kvöldi
23. desember.
Útförin ferfram frá Dómkirkjunni í Reykja-
vík föstudaginn 10. janúar kl. 13.30.
Kveðjuathöfn verður í Akureyrarkirkju
mánudaginn 13. janúar. kl. 13.30.
Jarðsett verður í Akureyrarkirkjugarði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Anna Hauksdóttir,
Snorri Box,
Haukur Box,
Adrian Box,
Snorri Hauksson,
Christa Haukssson,
Daníel Snorrason,
Þorsteinn Snorrason,
Kjartan Snorrason.
+
Eiginkona mín og móðir,
KARÓLÍNA GUÐNÝ
INGÓLFSDÓTTIR,
Kaplaskjólsvegi 55,
Reykjavík,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
föstudaginn 3. janúar 1997.
Steingrímur Sigvaldason,
Björn Steingrímsson.
+
Ástkær eiginkona mfn, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
KATRÍN JÓNA THEÓDÓRSDÓTTIR,
Skipholti,
Vatnsleysuströnd,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn
24. desember síðastliðinn.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Starfsfólki og læknum á deild 32A á
Landspítalanum færum við hjartans þakkir fyrir góða umönnun
og hlýju. .... í .
Kristinn Agustsson
og aðrir aðstandendur.
+
Elskulegur eiginmaður minn,
BERGUR ÖRN EYJÓLFS,
Norður-Vík,
Vík í Mýrdal,
er látinn.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðlaug M. Guðlaugsdóttir.