Morgunblaðið - 06.08.1997, Page 41

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 6. ÁGÚST 1997 41
MINIMINGAR
HLOÐVER
JOHNSEN
+ Jón Hlöðver
* Johnsen fædd-
ist í Frydendal í
V estmannaeyjum
11. febrúar 1919.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Vestmanna-
eyja 10. júlí síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá
Landakirkju í
V estmannaeyjum
19. júlí.
Heiðurshjónin
Hlöðver Johnsen og
Sigríður Haraidsdóttir
á Saltabergi tóku á móti mér eins
og týnda syninum fyrir rúmum 20
árum. Ég birtist þar án nokkurrar
viðvörunar í leit að Haraldi Geir,
vini mínum. Hann var ekki inni,
en Bía dreif mig í mjólk og bakk-
elsi og Súlli heilsaði kankvís. Veðr-
ið á bakkanum á þjóðhátíðinni
1976 varð svo þannig að ferðirnar
á Saltó urðu æði margar, og dvöl-
in lengri en til stóð. Spjall við jarl-
inn hefur síðan verið fastur punkt-
ur í hverri ferð til Eyja. Það er
skrýtin tilfinning að bergja ekki
oftar af þeim sagnabrunni, rétt
eins og að hitta ekki Súlla oftar á
Hásteinsvelli.
Við Halli Geir höfum verið bestu
vinir í tvo áratugi. Slík tengsl við
fjölskylduna á Saltó þýðir að mað-
ur er tekinn inn í pakkann.
„Sammi, þú átt húsið,“ sagði jarl-
inn ef maður afsakaði komu sína
á nóttu eða degi. Súlli laðaði að
sér ungt fólk á öllum aldri, kyn-
slóðabil var ekki til í samskiptum
hans við fólk. Slíkur lífskúnstner
er sjaldfundinn. Manni fannst hann
kunna skil á hreint öllu, en það
var ekki verið að slá því um sig.
Það eru forréttindi að hafa feng-
ið að fylgja jarlinum í Bjarnarey.
Þá fyrst skildi maður jarlstignina
til fulls, og hvílíkt veldi maður!
Veiðigarpur, listakokkur, sagna-
brunnur og óumdeildur foringi var
Súlli. Djúpur skilningur og virðing
fyrir náttúrunni fór ekki framhjá
neinum sem hlustaði, boðskapur-
inn var skýr: Sönn úteyjamennska
snýst um að nytja náttúruna en
ekki að ræna hana.
í fyrstu ferð minni í Bjarnarey
var nokkuð fjölmennt. Heilan dag
sat ég í Gilinu í suðvestanátt, og
veiddi 26 fugla, segi
og skrifa. Miklu fleiri
höfðu fengið létta
undirlyftu á haf út.
Sex næsta morgun
voru axlimar helaum-
ar og stífar. Súlli kall-
aði „ræs, hvítar brekk-
ur af fugli og myljandi
veiðiátt". Hann snerist
fljótt í hásunnan þann
daginn og fátt um
staði, og alls ekki fyrir
viðvaninga. Þegar á
leið daginn hafði ég
haft allt upp úr Súlla
um veiðistaði og hefðir
og viðeigandi áttir. Þegar frekar
var spurt sagði hann mér að fyrir
margt löngu hefðu menn stundum
grafið sig niður suður á bring í
sunnanátt og veitt. Þangað fór ég
síðdegis. Súlii sendi eftir mér þeg-
ar komið var myrkur og lunda-
steikin löngu klár. Kippan sem
veiddist á bringnum daginn þann
varð til þess að Súlli stökk á fæt-
ur, nokkuð sem helst ekki gerðist
strax eftir mat. Mér fannst ég
hafa unnið mig í álit. Mér varð
síðar ljóst hve samhugur Súlla með
ungu og leitandi fólki var mikill
og olli síungum viðbrögðum.
Ferðirnar í Bjarnarey eru orðnar
margar, og fyrir mér eru Eyjarnar
nú ekki samar. Þar kemur þó klár-
lega að bjarmi minninganna ljáir
þeim lit. Hann blés auðvitað, þegar
Súlli var borinn síðasta spölinn.
Ég gat aðeins fýlgt honum í anda,
það var ekki flugfært. Nema fyrir
lundann, brekkurnar í Bjarnarey
hljóta að hafa verið hvítar af fugli
og blússandi flug.
Það fór enginn ósnortinn af
fundi Súlla á Saltabergi. Ég og
íjölskylda mín hittum hann síðast
um miðjan júni. Svo töluðum við
saman í síma. Mér þótti Bleik
brugðið, enda reyndust ferðalok
skammt undan. Kær vinur er nú
kvaddur. Ég votta Halla Geir vini
mínum, og allri fjölskyldunni inni-
legustu samúð.
Ég sé Súlla fyrir mér í hásæti
við brún, með Bíu sér við hlið.
Háfurinn er við höndina og fugl á
báðar hendur. Ég heyri hann segja;
„þetta er glerfínt, vinur“.
Drottinn blessi minningu Súlla
á Saltabergi.
Samúel Örn Erlingsson.
STRÁKAR!!! ÞAÐ ER STUNDUM GOTT
AÐ VERA NAKINN EN...
w ww. ce nt ru m. is/h a nz Hanz. Krin9|ur,ni s-12.s-568 1925-
Myndirnar eru komnar upp
i anddyri Morgunblaðshússins í Kringlunni I hefur
verið sett upp sýning á Ijósmyndum frá ferð þeirra
Björns, Einars og Hallgríms upp á tind Everest. Einnig
er hluti af búnaði þeirra til sýnis, eins og fatnaður,
tjald og eldunarbúnaður. Á meðan á förinni stóð
voru þeir félagar í beinu sambandi við Morgunblaðið
í gegnum gervihnött sem gerði lesendum kleift að
fylgjast með leiðangrinum í máli og myndum þær
10 vikur sem hann stóð yfir.