Morgunblaðið - 25.09.1997, Blaðsíða 37

I
rps — ..........
MORGUNBLAÐIÐ
HELGI
JÓNASSON
+ Helgi Jónas-
son fæddist á
Völlum á Kjalar-
nesi 31. ágúst
1915. Hann andað-
ist í Landspítalan-
um 15. september
síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Guð-
rún Jósefsdóttir,
f. 11. september
1887, d. 4. október
1962, og Jónas
Sigurðsson, f. 27.
júlí 1861, d. 25.
maí 1921. Bræður
hans voru Guð-
mundur Jónasson, f. 16. júní
1917, látinn, Jónas Jónasson,
f. 26. janúar 1921, og hálfbróð-
ir Magnús Jónasson, f. 11. apríl
1888, látinn.
Helgi kvæntist Eyrúnu Lilju
Guðmundsdóttur frá Grinda-
vík 12. september 1942 og
Okkur langar með örfáum orðum
_ að minnast tengdaföður okkar
Helga Jónassonar. Hann fæddist
og ólst upp á Völlum á Kjalarnesi
og bast hann þeirri sveit mjög sterk-
um böndum. Þar byggði hann sér
lítinn fjallakofa og átti þar margar
góðar stundir við að gróðursetja og
dytta að. Helgi var mjög úrræða-
góður og handlaginn maður, völ-
undur bæði á tré og járn. Notagild-
ið var ætíð í fyrirrúmi og hlutirnir
einfaldir, vandaðir og endingargóð-
ir, um það bera verkin hans vott.
Til að mynda eru nú 35 ár síðan
fólk á vegum úti rak upp stór augu
þegar það sá hjólhýsið sem Helgi
cignuðust þau fjög-
ur börn sem eru: 1)
Bragi, kvæntur
Kristínu Þorsteins,
og eiga þau þrjú
börn og eitt barna-
barn. 2) Sigurveig,
gift Ara Stefáns-
syni, og eiga þau
þijú börn. 3) Guð-
rún, i sambúð með
Hilmari Jóhanns-
syni, og eiga þau
einn son og áður
átti Guðrún son með
Árna Aðalsteins-
syni. 4) Steinunn,
gift Kristni Jörunds-
syni og eiga þau einn son.
Helgi lærði bifvélavirkjun og
starfaði við iðn sína, lengst af
sem verkstjóri á bifreiðaverk-
stæði Mjólkursamsölunnar.
Útför hans fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
smíðaði fyrir sig og fjölskylduna
enda var það örugglega eitt af allra
fyrstu hjólhýsunum sem sáust hér
á landi. Enn í dag er það í mjög
góðu ástandi og í fullri notkun.
Helgi var mikið náttúrubarn og
hafði gaman af öllum veiðiskap.
Hann hafði góða frásagnarhæfi-
leika og listilega leiddi hann okkur
með sér í margan veiðitúrinn sem
hann fór með „strákunum" í gamla
daga.
Því miður átti Helgi við mikla
vanheilsu að stríða síðustu árin og
komst lítið um, en hann átti góða
konu sem studdi hann og hjúkraði
af mikilli alúð. í hugum okkar var
ULSJU.fi AR
SUSURLANDSBQAUT 22
StMI 533 1500 • FAX 533 1505
FIMMTUDAGUR 25. SEPTEMBER 1997 37 ^
MINNINGAR
hans við náttúruna gerðu honum
kleift að sýna okkur hvernig við
lærisveinar hans gætum mannast.
Þetta var ekki alltaf auðunnið verk
hjá honum en með vandvirkni og
þrautseigju tókst honum oftast að
koma skilaboðum sínum á leiðar-
enda.
Ég hefði ekki kosið mér annan
mann fyrir meistara. Þó að mótun-
arár æskunnar væru nokkuð að
baki þegar leiðir mínar lágu inn á
umráðasvæði Helga hjá bílaverk-
stæði Mjólkursamsölunnar höfðu
samskiptin við hann djúpstæð áhrif.
Og hafa enn. Þegar ég hætti á
vinnustaðnum eftir níu ára sam-
starf litum við Helgi um öxl. Lokin
í þeirri umræðu hafa reynst mér
ómetanleg. Ráðin voru silfurtær. <»-
Nú er Helgi horfinn af vett-
vangi. Kannski hittir hann Guð-
mund Briskó og Kalla Gísla á urr-
iðasvæðinu eða við laxána. Með
fluguboxið í vasanum. Vonandi get-
ur hann séð Esjuna út við sjónar-
röndina. Samfylgdin við Helga voru
mér auðnuspor.
Pjölskyldu hans bið ég blessunar.
Megi hún varðveita minningu um
gegnheilan dreng.
Snorri S. Konráðsson.
Helgi einstaklega vandaður maður,
heiðarlegur og hjálpsamur. Við
kveðjum hann með söknuði og
þakklæti fyrir allt það sem hann
var okkur og fjölskyldum okkar.
Tengdabörn.
Elsku afi okkar. Það er sárt að
vita til þess að við sjáum þig aldrei
framar, en það er gott að vita að
nú ertu laus við þjáningarnar. Elsku
afi, við trúum því að þú hafir á ný
öðlast það þrek og þann styrk sem
einkenndi þig áður en veikindin fóru
að segja til sín. Við vitum að það
hefur verið vel tekið á móti þér og
að þér mun líða vel þar sem þú
dvelur nú.
Elsku amma okkar, við biðjum
guð að gefa þér styrk í sorg þinni
og þú veist að við verðum alltaf til
staðar þarfnist þú okkar.
Eyrún Helga, Jörundur,
Almar og Steinar.
„Sástu Kolbein í Kollafirði?“
sagði Helgi Jónasson við mig fyrir
nokkrum árum á kirkjuhlaðinu eftir
að við höfðum kvatt gamlan starfs-
félaga. „Ég ætlaði að gefa honum
þessar.“ Upp úr vasa sínum dró
Helgi silfurlitað flugubox. í því voru
nokkrar litskrúðugar laxaflugur
hnýttar af vandvirkum höndum
Helga. Kolbeinn yngri í Kollafirði
sást hvergi, flugurnar fengi hann
seinna. Þetta litla flugubox endur-
speglaði eiganda sinn í hvívetna.
Silfurliturinn var tákn um silfur-
tæra manngerð hans. Gott hand-
verk var aðalsmerkið. Lifið var lit-
ríkara þar sem hann fór. Náttúr-
unni var Helgi Jónasson bundinn
tryggðarböndum.
Helgi Jónasson var einkabarn
íslenskrar náttúru. í hijúfu um-
hverfi bíla og stáls hrærðist þessi
maður án þess að reyna nokkurn
tíma um of á strengina er lágu til
upprunans. Vindhviður Esjunnar,
blómin í haganum, silungurinn í
læknum og ijúpan í lynginu voru
fóstrur hans. Þær umvöfðu hann
með örmum sínum þannig að hann
varð aldrei einsýnn tæknimaður og
náttúran hélt ætíð sessi sínum. Bif-
vélavirkjameistarinn var síungt
náttúrubarn.
Helgi var unnandi vandaðra
vinnubragða. Samt tók alvaran
aldrei af honum ráðin. Ekkert hlut-
verk var svo ábúðarmikið að ekki
væri hægt að mæta því af léttleika
og lipurð. Helgi sagði oft við þá sem
hann tók í læri að lífið yrði þeim
þraut sem ekki gætu verið hæfilega
kærulausir. Hann lagði það fyrir
okkur að ganga uppréttir, óþving-
aðir og léttir í lundu. Hann sagði
okkur það og sýndi okkur það líka.
Við erum allmargir sem Helgi tók
á samning í bifvélavirkjun. Hann
hélt að okkur vönduðum vinnu-
brögðum og að við ættum að ganga
til verka með réttu hugarfari. Við
fengum tilsögn sem veitt var af
næmi og kunnáttu. Útsjónarsemin
var með afbrigðum mikil og að-
dáunarvert var hvernig snúin þraut
varð að léttgengri götu. Og ekki
skemmdi fyrir að með leiðbeining-
unum flutu sögur og frásagnir til
að undirstrika og létta lundina.
Stundum voru þær um brotinn öx-
ul, brotna fjöður eða stóran urriða
úr Þingvallavatni. Allt var á sínum
stað. Allt til að auðga mannsand-
ann.
Þó að hlutverk meistarans og
læriföðurins í bifvélavirkjun væri
rækt af trúmennsku og lipurð voru
hlutverki uppalandans ekki síður
gerð góð skil. Það fundum við strax
á lærlingsárunum og enn betur
þegar rykið tók að falla á tækni-
kunnáttuna í áranna rás. Sá fóstri
sker sig úr sem veit hvaða orð og
æði hæfa hveiju augnabliki. Helgi
Jónasson var meistari í að kenna á
lífið sjálft. Hin órjúfanlegu bönd
í dag kveðjum við íbúar í Stiga-
hlíð 14 einn af samferðamönnum
okkar, Helga Jónasson, bifvéla-^
virkja, er andaðist hinn 15. septem-
ber síðastliðinn.
Frá árinu 1959 höfum við flest
hér í húsinu búið saman í svo góðu
samfélagi að fátítt mun vera. Helgi
var einn af þeim góðu og hógværu
mönnum sem svo undurgott er að
eiga samleið með. Konu hans Ey-
rúnu, börnum þeirra og öðrum að-
standendum vottum við alla okkar
samúð.
Hafðu þökk fyrir allt, kæri vinur.
F.h. íbúa í Stigahlíð 14,
Súsanna Halldórsdóttir. 1 ~