Morgunblaðið - 10.10.1997, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ
á lausu. Svo er um brottför frænda
míns yfir móðuna miklu. Spurt er:
Hví var honum gefið og hví var
af honum tekið með þeim hætti
sem nú liggur fyrir með ótímabæru
andláti hans? I þríburunum fólst
gjöfin sem þú, frændi, og þín eina
sanna ást meðtókuð fyrir liðlega
þremur árum. Lengi höfðuð þið
þráð að eignast erfingja og illa
gekk en að lokum leysti tækni-
ftjóvgun þá þraut fyrir ykkur. Þið
geisluðuð af hamingju og þið um-
vöfðuð drengina ykkar með ást
ykkar og eftir því var tekið hvað
þú, frændi, eýddir miklum tíma í
samvistir við þá. Hví misstir þú
þá nú og þeir þig? Svörin eru ekki
til og fást ekki. Kannski veist þú,
frændi, svörin á þessari stundu,
við verðum að trúa því að þér hafi
verið ætlað að gegna mikilvægum
störfum á öðru tilverustigi, hversu
torskilið sem það kann að vera.
Nú, undir lok baráttunnar,
ákváðu Óli, Kristjana og drengirn-
ir að opna hjörtu sín fyrir þeim
kærleik og þeirri samkennd sem
þau fundu fyrir hjá bæjarbúum í
erfiðleikum sínum. Þau „opnuðu
dyrnar“ með því að leyfa framtaks-
sömum einstaklingum að stofna
fjárstyrktarreikning sér til handa.
Hefur söfnunin gengið framar von-
um og sýnir vel kosti þess að búa
í litlu samfélagi þar sem samheldni
með náunganum á erfiðum tímum
fær að njóta sín. Daginn fyrir andl-
át sitt fór frændi fram á það við
mig að sjá til þess að innilegustu
þakkir kæmust til skila. Ég geri
það hér og nú f.h. hans, Kristjönu
og drengjanna. Óli hafði einmitt á
orði daginn fyrir andlát sitt að ef
hann hefði upplifað að sjá annan
í svipuðum sporum og hann var í
þá hefði hann breytt með því að
gefa vel í slíka söfnun.
Ég færi að lokum f.h. Óla og
fjölskyldu hans þakkir til lækna
og starfsfólks krabbameinsdeildar
Landspítalans sem og Sjúkrahúss
Þingeyinga fyrir góða umönnun á
meðan á veikindum hans stóð.
Kæra Kristjana, kæru litlu
frændur, kæra Lilja og aðrir
vandamenn. Mikill harmur er að
ykkur kveðinn með fráfalli Óla.
Það sem auðveldar gönguna nú
framundan er björt minning um
Óla. Hún kemur til með að veita
þá skærustu birtu og yl sem völ
er á og græða þau sár er nú standa
opin. Ég bið ykkur guðs blessunar.
Kæri frændi. í mínum huga voru
það forréttindi að fá að hafa þig
sem samfylgdarmann. Guð blessi
sálu þína.
Ævar Ákason.
Okkur langar með fáum orðum
að minnast góðs vinar okkar. Við
kynntumst Ola fyrst þegar hann
hóf sambúð með Kiddu frænku.
Alltaf var gaman að umgangast
þau hjónin. Óli var þannig gerður
frá náttúrunnar hendi að ekki var
nokkur leið að láta sér leiðast í
návist hans. Hressilegur hlátur,
glens og grín voru tryggir föru-
nautar. Þar sem hann var voru
þeir líka og létu svo á sér kræla
að seint hefði Óli dulist lengi í
margmenni. Allt fram á síðustu
stundu hélt hann í skopskynið og
var hrókur alls fagnaðar.
Atorka og snyrtimennska var
honum í blóð borin. Hann fór á
fætur um líkt leyti og haninn gól
hvort sem hann þurfti að mæta til
vinnu eða hlúa að heimili sínu.
Óli og Kidda eignuðust lang-
þráðu drengina sína, þríburana;
Arnar Má, Sævar Guðmund og
Gunnar Jón árið 1994. Strákarnir
fæddust svo agnarsmáir að þeir
þurftu að dvelja á Vökudeild
Landspítalans fyrstu tvo mánuð-
ina. Mikið var það stoltur faðir sem
kom flestar helgar frá Húsavík til
að annast þá og kjassa. Það er
undarlegt að nú þremur árum síðar
skuli hann þurfa að yfirgefa syni
sina.
Óli greindist með krabbamein í
febrúar á þessu ári og hefur fjöl-
skyldan þurft að dveljast í Reykja-
vík langtímum saman. Samskipti
okkar við þau voru mikil á þessum
tíma og munum við seint gleyma
hve hetjulega þau stóðu sig.
Kæri Óli, hafðu þökk fyrir allar
góðu stundirnar á liðnum árum.
Elsku Kidda, litlu frændur og
aðrir nákomnir. Guð veiti ykkur
styrk í sorg ykkar.
Anna og Sigrún.
Mig langar í fáeinum orðum til
að fá að kveðja góðan vin. Ólafur
eða Óli eins og ég þekkti hann var
góður drengur og heill sínum vin-
um. Ég kynntist honum fyrst fyrir
tæpum þremur árum þegar leiðir
okkar lágu saman í félagi þríbura-
foreldra og strax við fyrstu kynni
tókst með okkur góður vinskapur.
Þótt kynnin hafi verið stutt í árum
mun minningin vara að eilífu. Það
var gaman að fylgjast með þessari
litlu fjölskyldu þótt þau hafi búið
svo fjarri okkur og sjá hve ham-
ingjan var mikil hjá þeim, en hver
getur beðið um meira en þijú heil-
brigð börn. Þessvegna á maður svo
erfitt með að skilja hvers vegna
almættið grípur í taumana á þann
hátt að kalla Óla til sín í blóma
lífsins og þegar framtíðin virtist
blasa björt framundan.
Óli var trúr sinni heimabyggð
eins og best kom fram þegar hann
nú á síðustu dögum lífs síns var
að ræða við mig um atvinnú sína
í gegnum tíðina en þar kom fram
að hann hafði aldrei starfað ann-
ars_ staðar en í sinni heimabyggð.
Óli var afar sterk persóna og lét
aldrei sín veikindi standa í vegi
fyrir því að spauga með alla hluti
þó oft hafi hann verið þjáður mik-
ið af sínum veikindum og var allt-
af tilbúin að gera gott úr öllu. Óli
og Kristjana hafa kennt mér að
meta lífið og sjá í gegnum erfið-
leika þá sem upp kunna að koma
því heilbrigði er hin verðmætasta
eign hvers mans.
Elsku Óli, ég veit að núna ert
þú á góðum stað og vakir yfir fjöl-
skyldu þinni og verndar hana eins
og þú gerðir í lifanda lífi.
Elsku Kristjana, Arnar, Gunnar
og Sævar, megi almættið styðja
ykkur í sorg ykkar sem svo
óréttlátlega hefur sótt ykkur heim.
Ragnar Borgþórsson og
fjölskylda.
Elsku Óli, guðfaðir minn.
„I andartaki lífsins við fáum að
vera til, teljum það sjálfsagt uns
dauðinn tekur við.“
Hafðu kærar þakkir fyrir þína
vináttu og tryggð.
Ég hugsa til þín hrygg í lund
þú hjartans vinur kær.
Við áttum marga ögurstund,
því er þín minnig tær.
Margir vilja spyija og spá
og spreytt hafa sig nóg,
nú ert þú vinur fallinn frá
og fengið hefur ró.
Þú varst svo hlýr og vildir gott
og væn og góð þín lund,
birta og ylur bar þess vott
og ber hann alla stund.
Eilífðin er öllum trú
þar allir hitta sína
og samúð mína sendi nú
er syrgja brottför þína.
(J.G.)
Far þú í friði. Guð blessi þig.
Vinarkveðja,
Guðrún María Ævarsdóttir.
Elsku Óli, það er erfitt að sætta
sig við að þú sért ekki hjá okkur
lengur. Þú sem varst alltaf svo
hress og kátur greindist með
hræðilegan sjúkdóm og varst hrif-
inn frá okkur svona fljótt. Það var
alltaf svo gaman hjá okkur þegar
við vorum að hjálpa þér með strák-
ana á meðan Kidda var að vinna.
Þú varst svo stoltur af strákunum
þínum, þér fannst svo gaman að
leika við þá og kenna þeim eitt-
hvað nýtt. Þú gerðir svo margt
fyrir þá; smíðaðir kofa, settir upp
FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER 1997 35
MINNINGAR
rólur, gerðir pall á lóðina og settir
upp hlið svo strákarnir væru ör-
uggir.
Elsku Kidda, Arnar, Sævar og
Gunnar, ykkar missir er mestur
og hugur okkar er hjá ykkur. Að
lpkum viljum við þakka þér, elsku
Óli, fyrir allar frábæru samveru-
stundirnar á liðnum árum.
Þínar
Helga og Brynhildur.
Fyrir rúmum þremur árum buð-
um við unga fjölskyldu frá Húsa-
vík velkomna í okkar litla félag,
Félag þríburaforeldra. Þijú ár eru
ekki langur tími en í okkar félags-
skap verða kynnin náin vegna
kringumstæðna. Öll komum við í
þetta félag eigandi þijú lítil börn
á vökudeild Landspítalans. Á slík-
um stundum höfum við stutt hvert
annað og skynjað að það er ekki
sjálfgefið að koma nýju lífi í heim-
inn. Fregnir af alvarlegum veik-
indum Óla snertu okkur öll og gat
hvert okkar reynt að setja sig í
þau spor en ekki skilið hvernig er
í raun að standa í þeim. Með að-
dáun fylgdumst við með Kiddu og
Óla takast á við alvöru lífsins af
mikilli skynsemi og ró. Slíkar að-
stæður minna okkur á að smá-
hnökrar í uppeldismálum og önnur
hversdagsleg vandamál, sem svo
gjarnan eru rædd í hópnum, eru
léttvæg. Með þessum fátæklegu
orðum kveðjum við með söknuði
góðan vin. Elsku Kidda, Arnar,
Sævar og Gunnar, megi guð vera
með ykkur og veita ykkur styrk.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Félag þríburaforeldra.
Mig langar til að kveðja góðan
vin sem er mér mjög kær. Það var
svo gott að vera nálægt þér, bæði
í gleði og sorg. Þú varst þeim
hæfileikum gæddur að þú gast
setið og hlustað, þú varst líka
hrókur alls fagnaðar. Stríðni þín
smitaði svo út frá sér að ég fór
alltaf léttfættari heim frá ykkur.
Ég hugsa alltaf urn ykkur saman
í Melstað, þegar við sátum saman
í eldhúsinu og spjölluðum, alltaf
nóg af kaffi og gleði með.
Þú varst tryggur þínum og sér-
staklega Kiddu þinni og sonum.
Hún gat alltaf treyst á þig og þú
á hana. Það var yndislegt að hlusta
á ykkur, þið gleymduð því aldrei
að þið voruð meira en hjón, þið
voruð mjög góðir vinir sem gátuð
strítt hvort öðru án nokkurra eftir-
mála.
Vinnan þín var þér líka áhuga-
mál. Allt varð að ganga snurðulít-
ið fyrir sig og gerði þig að föstum
hlekk í keðju bæjarlífsins. Alltaf
heilsaðir þú glaðlega og brostir,
sama hversu mikið var að gera
hjá þér. Þegar ég hugsa um þig
er alltaf gleði í hjarta mínu en ég
kem alltaf til með að sakna þín
og stundanna með þér og Kiddu
saman.
Þegar veikindi þín byijuðu varst
þú ákveðinn í því að þetta væri
kafli sem þú ætlaðir að sigrast á.
Þú áttir eftir að gera svo margt,
m.a. að láta ferma drengina ykk-
ar, þessa augasteir.a allra sem nú
eru aðeins þriggja ára. Það ræður
enginn sínum næturstað og þú
varðst að láta í minni pokann.
Elsku Kidda mín. Þú ert eins
og kletturinn í hafinu, alltaf svo
sterk, sama hvernig sorgin lemur
á þér. Við hljótum að spyija okkur
að því hvort það _sé endalaust
hægt að taka við. Ég veit að þú
sigrast á þessu og kemur til með
að muna allt það góða sem þið
Óli áttuð saman. Hann gaf okkur
öllum minningar sem ylja okkur á
erfiðum stundum.
Ég bið Guð um að styrkja ykkur
og hugga, og geyma minningu um
góðan dreng.
Soffía Helgadóttir.
KRISTÍN
KARLSDÓTTIR
+ Kristín Karls-
dóttir fæddist á
Norðfirði 28. janúar
1921 en ólst upp í
Vestmannaeyj um.
Hún lést á Hraun-
búðum 30. septem-
ber síðastliðinn.
Kristín var dóttir
hjónanna Vigdísar
Hjartardóttur, f. 24.
júlí 1887, d. 1972,
og Karls Árnason-
ar. Fósturfaðir
Kristínar var Pétur
Guðbjartsson,
fæddur 1904, dáinn
1993. Systkin Kristínar eru Sig-
finnur, búsettur í Neskaupstað,
Bára, sem nú er látin. Hálfsyst-
ir sammæðra var Erna Péturs-
dóttir sem lést af slysförum í
æsku. Uppeldisbróðir var Ottó
Laugdal, f. 30.6. 1932, d. 26.10.
1995.
Kristín giftist 23. ágúst 1943
Arnmundi Óskari Þorbjörns-
syni, netagerðarmeistara frá
Reynifelli í Vestmannaeyjum.
Heimili þeirra var í Vestmanna-
Mamma okkar er látin, 76 ára
að aldri. Hún var nýflutt að Hraun-
búðum, dvalarheimili aldraðra í
Vestmannaeyjum, er hún lést.
Minningarnar hrannast upp er
litið er yfír farinn veg. Mamma var
af þeirri kynslóð kvenna sem helg-
uðu sig heimili sínu og börnum.
Mamma var heima og ávallt til stað-
ar fyrir okkur þegar við vorum að
alast upp. Hún var trúuð kona og
gaf okkur gott veganesti út í lífið.
Hún trúði á mátt bænarinnar og
bað fyrir börnum sínum og barna-
börnum. Þegar elsta barnabarn
hennar var á sjónum og slys varð
um borð sem hann slapp frá á ótrú-
legan hátt var hann sannfærður um
að bænirnar hennar ömmu hefðu
þar verið að verki.
Heimilið hennar mömmu var
hennar stolt. Hún hafði ánægju af
að fá gesti og þeir eru ófáir sem
nutu gestrisni hennar og góða mat-
arins. Hún var jákvæð og laðaði
að sér fólk á öllum aldri. Hún var
vinamörg og lagði upp úr því að
rækta vináttuna. Kynslóðabil var
ekki til hjá henni. Það skipti engu
hvort hún var að ræða við börn eða
fullorðna. Hún náði jafnt til allra.
Mamma var myndarleg í höndun-
um og hafði ánægju af allri handa-
vinnu. Hún saumaði mikið og þegar
við vorum að alast upp sat hún oft
fram á nótt við saumavélina og bjó
til dýrindis flíkur á okkur. Systrafé-
lagið Alfa naut starfskrafta hennar
alla tíð og vann hún mikið fýrir
félagið og sat þar í stjórn um ára-
bil. Einmitt í þannig líknarfélagi
naut hún sín, því hún hafði mikla
ánægju af því að gleðja aðra. Eftir
að barnabörnin komu til sögunnar
áttu þau hug hennar allan. Hún
vakti yfír velferð þeirra og vildi
allt fyrir þau gera enda tengdust
eyjum, lengst ‘af á
Brimhólabraut 6.
Þau eignuðust tvær
dætur. 1) Ásta Arn-
mundsóttir, f. 26.2.
1946, kennari, gift
Sigurði Jónssyni,
sveitarstjóra. Þau
búa í Garði. Þeirra
börn eru Arnmund-
ur, netamaður, f.
11.3. 1970, í sambúð
með Ingunni Rós
V aldimar sdóttur,
Guðbjörg, nemi, f.
3.10. 1974, og Sig-
urður Óskar, verka-
maður, f. 3.11. 1975. 2) Gyða
Margrét, kennari, f. 28. júní
1952, gift Viðari Má Aðalsteins-
syni tæknifræðingi. Þau búa í
Svíþjóð. Þeirra dætur eru
Kristín Elva kennari, f. 28.7.
1973, gift Sigurði Erlingssyni
viðskiptafræðingi og Elínrós
nemi, f. 13.1. 1976.
Útför Kristínar fer fram frá
Aðventkirkjunni í Vestmanna-
eyjum í dag og hefst athöfnin
klukkan 16.00.
þau ömmu sinni sterkum böndum.
Alltaf var hugsað fyrir eifflrveiju
góðu handa þeim þegar þau komu
við, sem þau gerðu daglega þegar
þau komu úr íþróttahúsinu, sem var
rétt við. Oft voru einstöku fiskiboll-
urnar hennar á borðum.
Þó að mamma ætti við vanheilsu
að stríða um árabil var hún alltaf
tilbúin að taka þátt í viðburðum hjá
fjölskyldunum, oft meira af vilja en
mætti. Hún lét það ekki aftra sér
að mæta við útskrift dótturdætr-
anna þótt í eitt skiptið væri hún
nýstigin upp af sjúkrabeði ogrt ann-
að skiptið þyrfti hún að ferðast alla
leið til Svíþjóðar.
Fjölskyldan er lítil en einstaklega
samheldin. Jólin voru sérstakur tími
hjá mömmu. Öll fjölskyldan var
samankomin á heimili þeirra pabba.
Það varð mömmu mjög erfitt þegar
við systurnar fluttum frá Eyjum
með stuttu millibili og barnabömin
með. Hún sætti sig í raun aldrei
við það. Þau voru mjög dugleg að
koma í heimsóknir og þá var glatt
á hjalla og farið á kaffihús, en því
hafði mamma mjög gaman af. Síð-
ustu árin var mamma í féiagsstarfí
aldraðra og þar naut hún sín vel
og eignaðist þar marga góða vini,
sem sakna hennar sárt. Húm'.agði
alltaf „það eru allir svo góðir við
mig, ég skil ekki af hveiju“. En það
var hún sjálf sem skapaði þetta
góða í kringum sig.
Mamma fylgdi aðventsöfnuðin-
um alla tíð og átti lifandi trú á frels-
arann.
Elsku pabbi, söknuður þinn er
sár eftir yfir 50 ára samfylgd. Guð
blessi þig og styrki í sorginni.
Við dæturnar, tengdasynir og
barnaböm syrgjum sárt. Blessuð
sé minnipg mætrar móður.
Ásta og Gyða Margrét.
+
Elskulegur eiginmaður minn, sonur okkar,
faðir, tengdafaðir, bróðir og afi,
HAUKUR HREGGVIÐSSON,
Ytri-Hlíð,
Vopnafirði,
lést fimmtudaginn 2. október síðastliðinn.
Otförin fer fram frá Vopnafjarðarkirkju laugar-
daginn 11. október nk. Athöfnin hefst kl. 14.00.
Jarðsett verður á Hofi.
Cathy Ann Josephson,
Guðrún Emilsdóttir, Sigurjón Friðriksson,
Ása Hauksdóttir, Halldór A. Guðmundsson,
Sigurjón Starri Hauksson, Elisabet Lind Richter,
Guðrún Hauksdóttir,
Hreggviður Vopni Hauksson og dóttir,
systkini og aðrir aðstandendur.