Morgunblaðið - 10.10.1997, Qupperneq 37

Md!tál)Sn8lÍA'ÖIÖ‘
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER 1997 37
þessu öllu saman.
Þetta var viðkvæðið í samskiptum
mínum við félaga minn og vin Lárus
Á. Lárusson sem lést á svo voveif-
legan hátt aðfaranótt 2. október.
Alltaf var hann tilbúinn að gera
gott úr hlutum og reyna af fremsta
megni að leysa úr þeim fjölmörgu
vandamálum sem borin voru á borð
fyrir hann.
Þegar ég frétti af ótímabæru láti
Lárusar var eins og ég gengi á vegg.
Hvernig getur annað eins gerst?
Hvernig má það vera að fótunum
sé kippt undan lífi fjölskyldu á slík-
an hátt? Maður finnur fyrir doða
og vanmætti í ógurlegri reiði gagn-
vart slíkum hlutum. Eftir standa þó
minningar undangenginna fimmtán
ára og fyrir þær ber að þakka.
Lárus var á yngri árum góður
handknattleiksmaður og náði góð-
um árangri bæði sem einstaklingur
og með liði sínu og ber þar eflaust
hæst bikarmeistaratitil með mfl.
Þróttar. Þrátt fyrir nokkuð sterk
ítök Þróttar í Lalla hef ég aldrei lit-
ið öðruvísi á hann en KR-ing. Hann
átti eins og áður er sagt ágætlega
farsæl ár sem leikmaður í hand-
knattleik en naut sín að mínu mati
hvað best er hann tók höndum til
við þjálfun og setu í stjórn og ráðum
á vegum handknattleiksdeildar
Knattspyrnufélags Reykjavíkur.
Sem þjálfari hefur hann átt veruleg-
an þátt í velgengni yngri flokka KR
í handknattleik seinni árin. Jákvætt
uppeldislegt gildi er mikið til handa
hinum ýmsu einstaklingum sem
Lárus hefurþjálfað. Viðurkenningar
eins og þjálfari ársins hjá hand-
knattleiksdeild KR ásamt unglinga-
bikar HSÍ tala þar sínu máli.
Þegar mfl. karla KR vann sér á
ný rétt til að leika á meðal hinna
bestu 1993 gerðist Lárus aðstoðar-
maður minn. Þetta var að mörgu
leyti erfiður tími, liðið ungt að árum
og ekki spáð löngum lífdögum í
fyrstu deild. En með samstilltu átaki
margra, og vó þáttur Lalla þar ekki
minnst, tókst okkur að halda velli
í fyrstu deild. Allir hlutir sem hann
annaðist gengu upp og var sam-
starf okkar þarna eins og reyndar
alltaf hið ánægjulegasta.
Ekki er þó svo að skilja að Lalli
hafí verið gallalaus frekar en mörg
okkar og gat hann á stundum verið
sjálfum sér og sínum hvað verstur.
Þau störf sem mér tengdust leysti
hann aftur á móti vel af hendi og
reyndist mér hinn ágætasti félagi
og vinur.
Ágæta fjölskylda, vinir og vanda-
menn. Orð mega sín lítils á slíkri
sorgarstundu sem nú, en von min
er að góður Guð styrki ykkur í sorg-
inni og þeim erfiðleikum sem fram
undan eru.
Ykkur öllum vottum við hjón okk-
ar dýpstu samúðarkveðjur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið saraa;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Hvíl þú í friði, kæri vin.
Olafur Björn Lárusson.
Sumarferðir okkar jafnaðar-
manna eru ævinlega góðra vina
fundir. Ferðin um Suðurland sl.
sumar var þar engin undantekning.
Þar ríkti vinarþel og glaðværð og
góða skapið var með í för.
Með í för eins og löngum áður
var Lárus Þorvaldsson, vélfræðing-
ur, gamall baráttufélagi og rótgró-
inn jafnaðarmaður. Með honum var
ungur maður í blóma lífs, sem vakti
sérstaka athygli okkar Bryndísar.
Umhyggja hans fyrir öldnum föður
var aðdáunarverð. Hann vék ekki
frá hlið föður síns, studdi hann á
göngunni og þjónaði til borðs. Af
honum stafaði hlýhug og öryggi.
Við spjölluðum við þá feðga yfir
borðum. Þau samtöl eru okkur
Bryndísi minnisstæð. Það fór ekki
milli mála að ungi maðurinn og
nafni föður síns var gott manns-
efni: Greindur og glaðvær, þrótt-
mikill, háttprúður og geðþekkur.
Hann virtist eiga framtíðina fyrir
sér.
Sú voðafregn að hann hafi verið
sviptur lífinu á ólýsanlega fólskuleg-
an hátt er þvílíkt reiðarslag öldr-
uðum foreldrum, systkinum, starfs-
félögum, vinum og vandamönnum
- og okkur öllum, sem búum í þessu-
samfélagi - að okkur setur hljóð.
Við getum ekki sætt okkur við
það að höfuðborg íslands sé orðin
ómennsk glæpaborg - lífshættuleg
friðsömum borgurum. Við krefjumst
þess í máttvana reiði að þessari
óöld linni. Við krefjumst aðgerða
af hálfu samfélagsins til þess að
vernda líf saklauss fólks fyrir fyrir-
sát glæpamanna. Og við biðjum
Guc . heitt og innilega, um líkn með
þraut þeim öllum til handa, sem nú
eiga um sárt að binda.
Jón Baldvin og Bryndís.
Okkur félagana langar að kveðja
gamlan vin sem nú er látinn langt
um aldur fram. Um haustið 1974
hóf Lalli að æfa handbolta reglulega
og strax komu í ljós miklir hand-
boltahæfileikar hjá piltinum. Spilaði
Lalli næstu tímabil jafnt með sínum
jafnöldrum og þeim sem eldri voru.
Enda var ekki langt að bíða þess
að hann væri valinn_ í úrvalslið
drengja á hans aldri. Ári síðar var
hann valinn í unglingalandsliðið.
Lalli spilaði í mjög sigursælum hóp
sem vann til flestra verðlauna sem
hægt var að vinna á þessum árum.
17 ára gamall var Lalli kominn í
meistaraflokk Þróttar og þrem árum
síðar bikarmeistari sem er besti
árangur Þróttar í handbolta frá
upphafi. Þótt Lalli væri ekki nema
tvítugur að aldri var hann strax
byijaður að leiðbeina yngri kynslóð-
inni í göldrum íþróttarinnar sem
hann hafði síðan alla tíð gaman af.
Vinahópurinn var stór og þó ekki
allir væru í handbolta ræktaði Lalli
samband við félagana vel. Alla tíð
hefur Lalli verið mikill félagsmaður
og leið honum best í góðra vina
hópi. Fáa menn ef einhveija, er
hægt að hugsa sér betri þegar þjálf-
un eða unglingastarf er annars veg-
ar. Þar hefur Lalli unnið mikið og
óeigingjarnt starf, fyrst með Þrótti
og síðar með KR. Við vitum frá
gamalli tíð frá Þrótti að þegar Lalli
sölsaði um og skipti yfir í KR að
erfitt verður að fylla það skarð sem
hann skilur eftir sig.
Með þessum fáu orðum kveðjum
við þig, gamli félagi, með söknuði
og eitt er víst, við gleymum þér aldr-
ei.
Elsku Vala, Eiríkur, Jakob, Andri
og aðrir vandamenn, megi Guð gefa
ykkur styrk í þesari miklu sorg
ykkar.
Gamlir félagar og
vinir úr Þrótti.
Fallinn er frá félagi og traustur
vinur. Það var mikill fengur að fá
Lalla í handknattleiksdeild KR. Þeg-
ar hann kom til okkar spilaði hann
í nokkur ár en fljótlega _fór hann
að þjálfa yngri flokkana. í ljós kom
að hann hafði mikla hæfileika til
þjálfunar og má segja að ekki sé
til sá flokkur í KR sem hann þjálf-
aði ekki. Lalli hafði mjög ákveðnar
hugmyndir um þjálfun yngi-i flokk-
anna og hvernig væri hægt að laða
að fleiri iðkendur í handbolta.
Hann byijaði að taka að sér
ákveðin verkefni hjá KR, og eins
og við mátti búast fórst honum það
mjög vel úr hendi. Hann naut þess
að fara með yngri flokka KR í
keppnisferðir innanlands sem utan,
þar sem hann blandaði saman leik
og skemmtun, og eiga allir mjög
skemmtilegar minningar frá þeim
ferðum. Hann sá um fjáröflun fyrir
slíkar ferðir og tókst honum vel að
virkja fólk með sér því alls staðar
var honum treyst.
Undanfarin ár sá Lalli um að
stjórna unglingaráði KR. Hann
hafði ákveðnar hugmyndir um
hvernig ætti að vinna með ungling-
um og kom árangurinn berlega í
ljós vegna þess að allar hans áætl-
anir stóðust. En ekki má gleyma
að allt þetta kostaði gífurlega vinnu
en Lalli var alltaf tilbúinn þó svo
að hann ætti fjölskyldu til að sjá
um. Má segja að ekki félli dökkur
blettur á starf Lalla í KR. Stundum
þegar menn með ákveðnar hug-
myndir lenda á öndverðum meiði
getur kastast í kekki en Lalli var
oftast fljótur að rétta fram sátta-
hönd vegna þess að hann nennti
ekki að standa í deilum. Þegar ein-
staklingur sem er holdgervingur
manngæskunnar fellur frá langt um
aldur fram, verður fómarlamb hins
illa í manninum, þá er spurt hver
er tilgangurinn með þessu jarðlífi?
KR-ingar kveðja í dag góðan mann,
mann sem lét mikið gott af sér leiða
og verður sæti hans vandfyllt. Mest-
ur er þó söknuðurinn hjá Völu, Ei-
ríki, Jakobi og Andra. Megi guð
styðja ykkur á þessum erfiða tíma,
styrkja ykkur og varðveita í framtíð-
inni.
F.h. handknattieiksdeildar KR,
Bjarni Ólafur Ólafsson.
Hann Lalli okkar er dáinn, þessi
hræðilegu tíðindi sagði konan mín
mér um hádegi síðastliðinn föstu-
dag.
Eg varð máttlaus, ekki Lalli okk-
ar, þessi myndarlegi, trausti og góði
drengur, tekinn burt frá yndislegri
konu og þremur mannvænlegum
sonum. Minningamar helltust yfir
mig. Manstu, manstu, já ég man
þegar þú, Lalli minn, komst í KR
frá Þrótti, til að spila handbolta.
Það voru breytingatímar hjá deild-
inni. Þú sagðir oft að það hefði ver-
ið góð ákvörðun hjá þér að skipta
um félag á þessum tíma.
Um svipað leyti fór ég að vinna
fyrir handknattleiksdeild KR við
unglingastarfið. Stefnan var tekin
á að rífa unglingastarfið almenni-
lega upp og gera KR að stórveldi á
þeim vettvangi. Þetta var í kringum
1983-4.
Ég var lánsamur þegar ég fékk
þig og Karl Rafnsson sem fyrstu
þjálfara. Saman unnum við ásamt
mörgum öðrum, að uppbyggingu og
endurskipulagningu á þjálfun og
starfi í kringum yngri flokka deild-
arinnar. Einnig unnum við að bættri
stöðu kvennahandboltans. Á þessum
tíma var ómetanlegt að njóta krafta
þinna og hugmynda. Árangurinn lét
heldur ekki á sér standa. Að launum
hlutum við unglinga- og kvennabik-
arana frá HSI sem veittir eru fyrir
gott starf. Sem þjálfari skilaðir þú
félaginu mörgum titlum. Sá eftir-
minnilegasti er þegar þú gerðir
mfl. kv. að íslandsmeisturum í ann-
arri deild. Uppistaðan í flokknum
voru „þínar stelpur", sem þú hafðir
þjálfað og kennt undanfarin ár. Þá
var mikið fagnað.
Þú þjálfaðir og kenndir dætrum
og syni okkar í mörg ár og bættir
þau sem íþróttamenn og manneskj-
ur. Fyrir það erum við þér þakklát.
Eitt sinn sagðir þú mér að nokkur
félög hefðu haft samband við þig
og boðið þér þjálfarastarf. Það var
ekki inni í myndinni hjá þér, slíkur
KR-ingur varstu orðinn. Heill og
sannur í starfi þínu fyrir KR. Ég
minnist einnig, þegar þú gafst veg-
legan bikar til unglingastarfsins.
Hann átti að nota til að verðlauna
þann þjálfara sem skilaði besta
starfínu yfir árið. Með þessu vildir
þú hvetja aðra til að gera sitt besta
og fá fólk til að leiða hugann að
því að bikarar og titlar eru ekki það
eina sem stefnt er að í íþróttastarfi
með börnum og unglingum. Það er
félagslegt uppeldi sem þar fer fram
í ríkum mæli og það skildir þú svo
vel. Þú mættir ekki bara á æfingar
og varst svo farinn, heldur gafst
þér tíma til að ræða málin utan
hinna beinu æfíngatíma í salnum.
Það kunna börn og unglingar vel
að meta. Það fór reyndar svo, að
oftar en ekki hlaust þú þennan ungl-
ingabikar fyrir vel unnin störf. Þér
féll þó ekki alltof vel, að störfum
þínum væri haldið á lofti, þú varst
maður hógværðar og vannst háv-
aðalaust fyrir lítilmagnann, sem var
undir þínum verndai-væng. Það eru
því margir sem gráta þig í dag og
vita ekki hvernig heimurinn verður
á morgun án þín og þinnar nær-
veru. Við þá vil ég segja, haldið
áfram og haldið merki Lalla á lofti.
Munið allt það góða sem hann lagði
af mörkum fyrir ykkur og verið
sönn í því sem þið gerið.
Ég gæti haldið endalaust áfram,
á 15 árum gerist margt. Ég á eftir
að sakna símhringinganna og að
hitta þig ekki á gangi með fjölskyld-
unni I bænum eða á KR-svæðinu.
Þín verður sárt saknað af KR-ing-
um, sem og öðrum. Við KR-ingar
getum aldrei fullþakkað þitt óeigin-
gjarna starf fyrir félagið.
Megir þú hvíla í friði, kæri vinur,
Guð veri þér líf og ljós.
Elsku Vala og synir. Við vottum
ykkur dýpstu samúð og biðjum Guð
að styrkja ykkur og blessa um alla
framtíð.
Páll Guðmundsson,
Ásta Jónsdóttir.
Kæri Lalli.
Þegar ég fékk fréttina um andlát
þitt, var eins og eitthvað brysti inni
í mér. Lalli, nei, það getur ekki
verið rétt. Þetta hljóta að vera ein-
hver mistök. Ekki hann Lalli í KR.
Af hveiju þú? Þú sem gerðir aldr-
ei neinum neitt, nema gott.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
þegar þú fórst að þjálfa handbolta
hjá KR. Fyrst fengu yngri stelpurn-
ar að njóta þín, þar á meðal systir
mín, Sigríður Fanney. Svo kom að
því að þú tókst að þér meistaraflokk-
inn í KR. Þá fylgdi ég með sem
eldri leikmaður. Það var ekki að
spyrja að því að þú komst okkur
upp í fyrstu deild, við urðum íslands-
meistarar í annarri deild. í loka-
hófi, sem þú og Vala konan þín
hélduð fyrir okkur á heimili ykkar,
veittir þú verðlaun. Mikið varð ég
glöð. Ég, þessi „gamla“, fékk verð-
launapening fyrir „miklar framfar-
ir“. Ætli þú hafir vitað hvað þú
gladdir mig mikið.
Þó að þú hættir með okkur og
snerir þér að þjálfun yngri flokk-
anna fylgdistu alltaf með okkur.
Ég mun sakna þess sárt að sjá þig
ekki oftar úti í KR eða á vellinum.
Ég bið góðan Guð um að varð-
veita og styrkja Völu, Eirík, Jakob,
Andra Þór og aðra sem eiga um
sárt að binda. Guð blessi ykkur öll.
Hvíl í friði.
Nellý Pálsdóttir.
Kæri vinur.
Mig langar til að kveðja þig hinstu
kveðju og minnast þín með nokkrum
orðiim.
Ég var svo heppinn að eiga þig
sem besta vin á okkar unglingsár-
um. Á svo sorglegri stundu sem
þessari, rifjast upp allar þær yndis-
legu stundir sem við áttum saman.
Þar sem þú hefur nú svo skyndilega
verið tekinn frá okkur öllum sem
hótti svn vænt um hio". er hað minn-
i------ ------ ro; r..........
ingin um góðan og yndislegan dreng
sem hjálpar okkur að halda áfram.
Minningin um drenginn sem var
ávallt heill vinum sínum; einlægan
dreng sem fyllti aila gleði sem ná-
lægt honum voru og ekki má gleyma
augunum og brosinu fræga, sem við
sjáum nú aðeins í huga okkar. Þessi
minning verður aldrei frá okkur tek-
in. _
Ég kveð þig nú, elsku Lalli minn,
og bið Guð að geyma þig.
Elsku Vala, börn, foreldrar og
aðrir aðstandendur: Ykkur sendi ég
mínat’ innilegustu samúðarkveðjur
og bið jafnframt Guð að styrkja
ykkur í þessari miklu sorg. Ég er
harmi sleginn.
Þormóður Jónsson.
Okkur félaga langar til að minn-
ast einstaks manns sem reyndist
okkur í raun sem annar faðir.
Þegar okkur bárust þær fréttir
að Lalli væri dáinn var okkur mjög
brugðið. Styrkur okkar nú er að
halda hópinn sem Lalli hafði einmitt
lagt grunninn að. Áfallið er mikið
en við stöndum þétt saman og rifjum
upp þær góðu minningar sem tengj-
ast Lalla.
Öll þau ár sem við höfum notið
þeirra forréttinda að þekkja Lalla
hafa ýmis skondin atvik átt sér stað.
Við höfum farið í margar ferðir
saman jafnt innanlands sem utan.
Allar voru þær skemmtilegar en þó
eru tvær ferðir til Danmerkur sem
eru okkur efstar í huga. Lalli var
ekki aðeins þjálfari og aðalfarar-
stjóri hópsins heldur skipulagði
hann einnig hvers kyns fjáröflun og
undirbúning ferða ásamt hægri
hönd sinni og mjög góðum vini okk-
ar, Ágústi Jóhannssyni. Lalli var
virkur þátttakandi í öllu því sem við
tókum okkur fyrir hendur og jafn-
vel blaðaútburður í vonskuveðri varð
skemmtun í návist hans.
Alltaf var hægt að leita til Lalía
með hvers konar vanda sem ,upp
kom og honum tókst með þolin-
mæði sinni að leysa hann á farsaélfjn
hátt. Lalli kenndi okkur að.bera
virðingu hver fyrir öðrum jafnt.setn
andstæðingnum og kom okkur. í
skilning um að samstaða er lykillipn
að góðum árangri, bæði innan valíar
sem utan.
Við félagarnir minnumst -íjalláJ í
þökk og virðingu sem þróttmikQs
leiðtoga, lærimeistara, félaga og
síðast en ekki síst föður náins vinar
okkar, Eiríks. Við eigum alltaf eftir
að búa að því veganesti sem Lalli
gaf okkur. Að honum er því rnikill
sjónarsviptir og skarð hans verður
vandfyllt.
Kæru Vala, Eiríkur, Jakob og:
Andri Þór, við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og biðjum góðan Guð,
að styrkja ykkur í þungri raun. r|
’80 handboltaárgangur í KR, „
Alfreð, Ásgrímur, Bjarni,
Daníel, Hreiðar, Sigurður, ,|
Sverrir og Viðar. (,lf(
V"
Sumt í tilverunni verður aldreí
viðunandi, það fengum við hjönin
að upplifa þegar Vala hringdi í okk-.1
ur og tilkynnti okkur hörmulegt lát
Lalla vinar okkar, tíminn fraus,-
maður stóð sem lamaður, hvað hef-
ur gerst? Því þarf svona lagað að
koma fyrir? Því er góður drengur
tekinn frá fjölskyldu sinni, hrifsaður
burt í blóma lífsins og eftir standa
eiginkona, synir, foreldrar og aðrir
ástvinir agndofa og sárir. Það er
svo sárt að hugsa sér tilverjrca án
Lalla, við hjónin og bömin okkar
áttum yndislegar stundir með Lalla,
Völu og sonum. Við minnumst svö
vel góðra stunda í sumarbústaða-
ferðum okkar á liðnum árum, síðast-
liðið sumar áttum við frábærar
stundir saman, fórum tvisvar í sum-
arhús með börnin okkar, þær stund-
ir verða nú sem dýrmætar minning-
ar sem enginn getur frá okkur tek-
ið. Lalli var nýlega fluttur með fjöl-
skyldu sinni í nýtt raðhús, þar fór
Lalli með dugnaði sínum og fyrir-
hyggju, gerði nærri allt sjálfur og
lagði kapp á að gera fjölskyldu sinni
fallegt heimili. Lalli var mikill vinur
sona sinna, þeir hafa ekki bara misst
góðan föður heldur sinn vin
og félaga. Laiii hafði einstakt iag á
börnum og unglingum, enda voru
áhugamál hans í kringum þau. Allt-
af var hann jafn yfirvegaður og
rólegur gagnvart öllu sem hann tók
sér fyrir hendur. Yfirbragð hans var
alla tíð glaðvært og bauð hann af
sér góðan þokka, og leið okkur ætíð
vel í návist hans.
Við söknum þín, elsku vinur, stórt
skarð hefur verið höggvið í líf fjöl-
skyldu þinnar og vina. Þú varst for-
eldrum þínum góður sonur, og Völu
varstu góður eiginmaður, sonum
þínum varstu frábær og góður fað-
ir, og vinum þínum varstu tryggur
og skemmtilegur vinur.
Elsku Vala, Eiríkur, '^íakoþ,
Andri, Sveina, Lárus og aðrir ástvin-
ir, megi guð styrkja ykkur í sorg
og söknuði í dag og um ókominn
tíma. Við kveðjum þig, kæri Lalli,
með þakklæti í hjarta fyrir að hafa
átt þig sem góðan vin.
Hér mætast vinir sera helst vilja gefa,.
hugga og lækna og binda um sár,
fyllast af kvíða og angist og efa,
er ástvinur nákominn deyr fyrir ár.
Hvert á að leita og hvers á að spyrja?
Hvar er sú von er svo snögglega brást?
Hvernig skal lifa og hvar á að bvija? v
Hvers vegna eru svo margir seiírýjást?
(Magnús Þ. Sigm. - Hjálmar Gislas.);
Guðjón, Guðveig og börn.
• Fleiri minningargreinar um
Lárus Ágúst Lárusson blða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.