Morgunblaðið - 22.11.1997, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 22. NÓVEMBER 1997 43
ÞORBJORG M.
JÓNSDÓTTIR
Þorbjörg
Magnea Jóns-
dóttir var fædd 26.
júlí 1904 í Stykkis-
hólmi. Hún lést 14.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Jón
Magnússon og Sig-
ríður Einarsdóttir,
en auk Þorbjargar
áttu þau eina aðra
dóttur, Gyðríði,
sem nú er látin.
Gyðríður bjó í
Stykkishólmi og
er dóttir Gyðríðar
Jóna B. Kristinsdóttir. Jón fað-
ir Þorbjargar drukknaði þegar
hún var á öðru aldursári og fór
þá Þorbjörg í fóstur til hjón-
anna Eggerts Guðmundssonar
og Ingibjargar Pétursdóttur í
Bakkabæ á Hellissandi. Sigríð-
í dag verður jarðsungin frá Ingj-
aldshólskirkju Þorbjörg Magnea
Jónsdóttir, eða Tobba frænka eins
og við kölluðum hana ávallt. Lífsbar-
áttan hér undir jökli hefur í aldarað-
ir verið háð sjósókn og sjórinn verið
örlagavaldur í lífi okkar Snæfellinga.
Þannig var og með Tobbu, en faðir
hennar drukknaði er hún var á öðru
aldursári. í þá daga var ekki fyrir
hendi það velferðarkerfí sem við
búum við í dag og því neyddist fólk
oft til að leysa upp heimili við frá-
fall fyrirvinnunnar og koma bömum
fyrir hjá öðrum. Tobba var tekin í
fóstur af langalangaömmu okkar,
Ingibjörgu Pétursdóttur, og seinni
manni hennar Eggerti Guðmunds-
syni í Bakkabæ á Hellissandi, og
kallaði hún þau alla tíð síðan mömmu
og pabba og Júníönu, langömmu
okkar, Júnu systur.
Þrátt fyrir að hafa farið til
Reykjavíkur um tvítugt og búið þar
í yfír sjötíu ár þá talaði hún alltaf
um Hellissand sem „heima“ og var
það hennar einlæg ósk að vera jarð-
sett hér. Sú ósk ber vott um trygg-
lyndi hennar, sem var viðbrugðið,
sama hvað og hver í hlut átti.
Tryggðin var hennar helsta lyndis-
einkunn ásamt gjafmildi, fórnfýsi
og dugnaði, og er Tobbu þá ekki
ofhælt. Árvissar heimsóknir hennar
hingað vestur á Sand em í minningu
barnssálarinnar einn af eftirminni-
legri atburðum ársins. Kom hún þá
ævinlega klyfjuð pökkum og pinkl-
um, sem innihéldu gjafir til allra í
fjölskyldunni m.a. ullarsokka, kna-
Uettubyssur, dúkkur og síðast en
ekki síst sælgæti. Svona hefur þetta
gengið í gegnum þijár kynslóðir allt
frá föður okkar til okkar barna.
Tobba var alla tíð ákaflega glað-
lynd og naut þess að umgangast
fólk, hvort heldur sem var í skipu-
lögðu félags- eða líknarstarfi ellegar
taka í spil með góðum félögum. Hún
var meðal annars einn af stofnend-
um Átthagafélags Sandara í Reykja-
vík og heiðursfélagi þess. Þar sá hún
meðal annars um hlutaveltu á ár-
legri árshátíð félagsins, og leyndust
þá iðulega á meðal vinninga konfekt-
kassar og annað sem Tobba hafði
fengið í afmælis- eða jólagjafir.
Einnig var hún heiðursfélagi í Hvíta-
bandinu.
Síðustu æviárin dvaldi Tobba á
Hrafnistu við Laugarás og undi hag
sínum vel. Þar tók hún ríkulegan
þátt í félagsstarfi og handavinnu
vistmanna. Það má segja að hún
hafí tekið að sér hlutverk „sendi-
herra“ Sandara og annarra Snæfell-
inga á Hrafnistu. Tók hún iðulega
á móti nýjum vistmönnum og aðstoð-
aði þá við að aðlagast nýjum aðstæð-
um. Einnig var hún þeim innan
handar sem sökum sjúkleika eða
elli áttu erfitt með að höndla ýmsa
þætti daglega lífsins.
Tobba átti því láni að fagna að
búa lengst af við góða heilsu og
sérstaklega var hugurinn skýr allt
fram á síðustu daga. Ef eitthvert
okkar systkinanna átti leið til
Reykjavíkur var jafnan komið við á
Hrafnistu og litið inn til Tobbu, sér-
ur móðir Þorbjarg-
ar eignaðist síðar
tvö börn, Karólínu,
sem dó barnung, og
Jón, sem hrapaði til
bana ellefu ára
gamall.
Þorbjörg hóf
sambúð með Svein-
birni Ogmundssyni
árið 1947, en hann
var ekkjumaður og
átti tvær dætur, Jó-
hönnu, sem er látin,
og Halleyju, sem
gift er Kristjáni
Guðmundssyni og
eiga þau fjögur börn. Svein-
björn dó árið 1974.
Útför Þorbjargar Magneu fer
fram frá Ingjaldshólskirkju á
Hellissandi í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30. Rútuferð
verður frá BSÍ sama dag kl. 9.
staklega ef bömin okkar voru með
í för, því þau sóttu það afar stíft.
Eitt undirritaðra, ásamt fímm ára
gamalli dóttur sinni, kom til hennar
viku fyrir andlátið. Þá var hún orðin
afar lasin, en engu að síður var það
efst í huga hennar að finna eitthvað
til að gefa barninu og gleðja það.
Eisku Tobba, við kveðjum þig með
þakklæti og þú munt ávallt eiga vís-
an stað_ í hjörtum okkar.
Ásbjörn, Tryggvi Leifur
og Júníana Ottarsbörn.
Hún Tobba vinkona mín er horfín
yfir móðuna miklu. Hún sem alltaf
var eins, en mér fannst hún aldrei
eldast, en svona er lífíð. Öll eigum
við þessa göngu fyrir höndum sem
jörðina yrkjum.
Tobbu kynntist ég fyrst vestur á
Sandi þegar hún var að koma í heim-
sókn á heimaslóðirnar. Og gisti hún
þá ávallt hjá Ástu og Sveinbirni í
Hraunprýði. Man ég sérstaklega eft-
ir göngulaginu, en Tobba vaggaði
alltaf svo skemmtilega. Og eða
pijónunum, en alltaf var hún að
prjóna, hekla eða að sauma í.
En svo liðu árin og mín önnur
kynni af Tobbu ef svo má að orði
komast og ennþá nánari urðu þegar
ég var kosin í skemmtinefnd Att-
hagafélags Sandara árið 1984. En
Tobba var heiðursfélagi í átthagafé-
laginu en eini núlifandi heiðursfélag-
inn er Jón í Nóatúni. Ég held að ég
geti fullyrt að Átthagafélag Sandara
var henni kærara en flest allt ann-
að. En hún var stofnfélagi þess þeg-
ar það var stofnað í félagsheimilinu
Hlégarði í Mosfellssveit, laugardag-
inn 15. maí árið 1954 kl. 22.10. En
tilgangur þess eins og fyrsti formað-
ur félagsins Kristján Þórsteinsson
komst að orði á stofnfundinum,
„meginmarkmið félagsins á að vera
að stuðla að og endurnýja kynni við
æskufélagana og viðhalda tengslum
við heimahagana." Einnig komst
Axel heitinn Clausen sem kosinn var
fyrsti féhirðir félagsins svo skemmti-
lega að orði, „að Snæfellsjökull varð-
aði leiðina, því bæri hveijum góðum
manni að lyfta höfuðfati sínu, honum
til heiðurs, og bað menn minnast
Snæfellsjökuls með ferföldu húrra-
hrópi".
Állt þetta hafði Tobba að leiðar-
ljósi. Ávallt hugsaði hún heim. Hún
starfaði með Sandarafélaginu alveg
frá upphafi og sat i skemmtinefnd
félagsins um áratugaskeið. Ein
helsta íjáröflunarleið félagsins um
árabil var happdrættið, en var það
ávallt haldið á árshátíðum félagsins.
Var Tobba yfírmaður á þeim bæ og
stjórnaði því af mikilli röggsemi
ásamt aðstoðarmanni sínum, Svein-
birni Péturssyni stórkokki. Margir
vinningar voru í boði og minnast
margir konfektkassanna hennar
Tobbu. Held ég að hún hafi haldið
til flestum þeim jólagjöfum sem hún
fékk einungis til þess að gefa til
happdrættisins. Já, svona var Tobba,
alltaf að hugsa um félagið sitt og
hag þess. „Já, það var gaman í
gamla daga þegar kúttmagarnir
voru teknir og gert að öllu niðri í
Nóatúni hjá honum Jóni sama dag
og kúttmagakvöldið var haldið,"
sagði Tobba, þetta fannst henni hafa
verið toppurinn á tilverunni. Ekki
ætla ég að efa það.
Minnist ég margra frábærra
stunda með henni í sambandi við
Sandarafélagið. Ekki klikkaði það
að hún hringdi í mig nokkrum dög-
um fyrir árshátíð og bað mig um
að taka frá miða fyrir sig og vina-
fólk sitt sem ávallt fór með henni á
árshátíðina, einnig spurði hún mig
hvort ég væri ekki að koma með
pappír til þess að gera happadrætti-
smiðana klára.
Já, saman fór hjá okkur stolt og
áhugi á átthögunum og ekki greindi
ég aldursmun á milli okkar þegar
rætt var um þá. Enda sjálfur alinn
upp með rolluköllum á Sandi, eins
og Hemma í Garði, Snæja í Kletts-
búð, Sigga á Selhól, Óttari Svein-
björns, Bjarti og Polda. Já, ekki er
nú aldursmunurinn mikill þegar rætt
er um áhugamálin. Oft fór ég í heim-
sóknir til Tobbu og oft voru börn
með í heimsókn. Ekki var að því að
spyija, að ánægð fóru börnin heim
me_ð fulla vasa af nammi.
í lokin langar mig til þess að
minnast ferðar sem Átthagafélag
Sandara fór vestur sumarið 1994,
akandi með okkur hjónum fór frú
Þorbjörg. Er skemmst frá því að
segja að hún þekkti hvern hól og
bæ alveg úr Miklholtshreppnum og
vestur undir Jökul. Hún hafði verið
þar í sveit fyrir 70-80 árum. Já, ern
var hún Tobba. Fór fjölmennur hóp-
ur burtfluttra Sandara vestur og
tókst vel til. Var Tobba þá á nítug-
asta aldursári. Var hún allra manna
hressust og mætti á dansleikinn.
Sagan segir svo að Sveinbjörn, fyrr-
um aðstoðarmaður hennar við
happadrættið, hafí boðið henni uppá
sérrí, en sú gamla svarað honum að
bragði hvort hann væri ekki með
alvöru vodka því að annað kæmi
ekki til greina á svona stundu því
að nú skyldi skemmta sér. Þetta
sýnir að ef áhuginn er fyrir hendi
þá flytur hann fjöll. Vil ég fyrir
hönd Átthagafélags Sandara þakka
Tobbu fyrir allt sem hún gerði fyrir
mig og félagið sitt sem er ómetan-
legt þegar til lengri tíma er litið.
Æðruleysi og virðing fyrir náungan-
um var í heiðri höfð. Blessuð sé
minning Þorbjargar Jónsdóttur.
F.h. Átthagafélags Sandara,
Bárður H. Tryggvason
frá Sandi
Kveðja frá Hvítabandinu,
líknarfélagi
Við viljum minnast látinnar fé-
lagskonu, Þorbjargar Magneu Jóns-
dóttur, í fáum orðum fyrir hennar
ræktarsemi og hlýhug til félagsins.
Þorbjörg gekk í Hvítabandið árið
1960 og starfaði ötullega í 37 ár. Á
100 ára afmæli Hvítabandsins 1995
var Þorbjörg Magnea gerð að heið-
ursfélaga. Hún Iét ekki mikið yfir
sér, en vann sín störf í kyrrþey.
Meðan Hvítabandið hélt basara vann
Þorbjörg mikið að hannyrðum og
gaf félaginu. Hún sótti alla tíð vel
fundi félagsins 'og var virk félags-
kona. Árlega hefur Þorbjörg gefíð
Hvítabandinu fjármuni og styrkt
þannig líknarstarf félagsins.
Með þakklæti fyrir tryggð og
góðvild til Hvítabandsins, kveðjum
við félagskonu okkar. Minning um
rausnarlega hugsjónakonu lifir.
Hildur G. Eyþórsdóttir,
formaður Hvítabandsins.
+
Elsku bróðir okkar,
JÓN LÁRUSSON,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur föstudaginn
7. nóvember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Innilegt þakklæti til lækna og starfsfólks
Sjúkrahúss Reykjavíkur og Arnarholts.
Hrefna Lárusdóttir,
Sigmundur Páll Lárusson,
Sigurður Lárusson,
Reynir Lárusson,
Anna María Lárusdóttir.
+
Faðir okkar,
GESTUR EYSTEINSSON
lögfræðingur,
Heiðmörk 44,
Hveragerði,
lést á Landakoti fimmtudaginn 13. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Gestsdóttir,
Hafrún Ebba Gestsdóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn, faöir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGURÐUR G. SIGURÐSSON
prentari,
Blönduhlíð 16,
lést fimmtudaginn 13. nóvember síðastliðinn.
Jarðarförin fer fram frá Háteigskirkju mánu-
daginn 24. nóvember kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Krabbarheinsfélagið.
María J. Guðmundsdóttir,
Guðmundur Breiðfjörð,
Vigdís María Sigurðardóttir, Sören Svensson,
Margrét S. Sigurðardóttir, Kjartan Bjarnason
og barnabörn.
+
Systir mín,
KRISTÍN D. DAVÍÐSDÓTTIR,
lést á heimili sínu aðfaranótt mánudagsins 10. nóvember.
Jarðarförin hefur farið fram.
Davíð Davíðsson.
Hjartanlega þökkum við þeim fjölmörgu, sem
sýndu okkur samúð og hluttekningu við andlát
og útför systur okkar,
HALLDÓRU GUÐRÚNAR ÓLAFSDÓTTUR
frá Stakkadal
á Rauðasandi.
Sérstaklega þökkum við læknum og hjúkrun-
arfólki á deild 11E, krabbameinsdeild Land-
spítalans, fyrir frábæra umönnun í veikindum hennar.
Torfi Ólafsson, Guðbjörg Ó. Ólafsdóttir,
Elín E. Ólafsdóttir, María Ólafsdóttir,
Kristín Ólafsdóttir, Valgerður Ólafsdóttir.
Sérfræðingar
í blómaskrevtinj’iim
við öll tækit'æri
1 Wmblómaverkstæði m
I JSlNNA', 1
Skóla\iiröustíg 12.
á horni Bergstafíastrætis.
sími 551 9090
+
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns,
SIGURÐAR HALLDÓRSSONAR,
Smáragrund 9,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir til alls starfsfólks deildar A-5 á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur fyrir frábæra umönnun,
hlýhug og virðingu.
Kristín Jóhannsdóttir.