Morgunblaðið - 22.11.1997, Blaðsíða 56

56 LAUGARDAGUR 22. NÓVEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
FOLK I FRETTUM
Geirmundur
Geirmundur Valtýsson og hljómsveit
sjá um danssveifluna í kvöld.
IVlissið ekki af frábærum dansleik með
skagfirska sveiflukónginum.
Frönsk og fjörug skemmtidagskrá
í Súlnasal.
Uppselt í kvöld á skemmtidagskrá.
Raggi Bjarna og Stefán Jökulsson
alltaf hressir á Mímisbar
-þín sagal
Blað allra landsmanna!
- kjarni málsins!
Engin dagskrá um íslensku
ÞÁ SKILST manni að tvær sjón-
varpshetjur séu horfnar af vett-
vangi og kemur væntanlega annað
í staðinn eins og venjan er, því
dagskráin verður að „kontinjúer-
ast“, eins og slett var á dönsku um
aldamótin, en heyrist aldrei nú til
dags, eins og Danir hafi gert okk-
ur eitthvað. Hetjurnar sem hurfu
af skjánum voru Derrick,
margræmdur þýskur lögguspion,
sem leysti málin eins og yfírsetu-
kona en ekki með harðri hendi.
Hinn var Cecil
Rhodes, einn af
stofnendum De
Beers gimstein-
veldisins, land-
nemi Rhodesíu og einn helsti pen-
ingajöfur breska heimsveldisins
meðan það var á dögum. Rhodes
var einn af þeim mönnum sem
létu hlutina gerast með illu eða
góðu. Hann lét gera svartan kóng
að eiturlyfjaneytenda til að geta
ráðið við hann. Oftar en einu sinni
hafði hann á orði, að hann vildi
gjarnan opna leið breskra áhrifa
frá Höfðanýiendunni, upp gegn-
um Rhodesíu og áfram upp aust-
urströnd Afríku uns náð væri til
Egyptalands. Þetta plan var nú
varla nema einnar nætur draum-
ur, enda hefur þróunin síðan sýnt
hvað það var tilgangslaust að
opna þessa „bresku leið“.
Engu máli skiptir þótt Rhodes
næði ekki öllum markmiðum sín-
um. Hann var engu að síður
glæsilegur fulltrúi breskrar land-
vinningastefnu á meðan hún var
og hét. Einkum þóttu Bretar
djarfir við þá, sem þeir kölluðu
hálfvilltar þjóðir, eins og Kínverja
SJONVARPA
LAUGARDEGI
og Indverja, en hefði þekking
Breta á þessum þjóðum verið
meiri á sínum tíma, hefðu þeir
kannski farið sér hægar. Cecil
Rhodes var leikinn af myndarleg-
um manni, sem gerði sig stundum
hálf ægilegan ásýndum og átti það
að sýna mikilmennið. Sjálfur var
Rhodes ekki mikill íyrir mann að
sjá miðað við myndir af honum og
fer það oft þannig, að þeir sem
velta þungum hlössum eru
kannski minnstir ásýndum - eða
eru sú litla þúfa. I
dag hefðu sós-
íalistar reynt að
taka Rhodes í nef-
ið og Bretar
næsta djarfir að gera um hann
sjónvarpsþætti. Helsta demanta-
sala heimsins stendur enn eftir af
veldi hans og hugsjónum hafi þær
einhverjar verið.
Derrick er svo sem ekkert sam-
bærilegur við Rhodes, enda vafa-
laust ekki sannsöguleg persóna.
En hann var viðkunnanlegur eftir
hið mikla sláturhús ameríska
krimmans, sem börn og fullorðnir
eru aldir upp við í íslenska sjón-
varpinu. Derrick beitti ekki mikið
skammbyssum við lausn mála og
fórst heldur óhönduglega að
handfjatla þær. Þjóðverjar, sem
eru miklir stríðsmenn, hafa
skammbyssur ekki mikið um hönd
í sjónvarpsþáttum. Aftur á móti
virðast sumh- íslenskir mynda-
tökumenn varla mega koma ná-
lægt kvikmynd öðruvísi en troða
skammbyssu í lúkurnar á leikend-
unum. Frægt dæmi um það, er
þegar sýslumaður Húnvetninga
mætti með skammbyssu seint á
átjándu öld í mynd um Natan
Ketilsson. Það hefði Derrick
aldrei dottið í hug, þótt búast
megi við að hann sé tiltölulega
ánægður með Ameríkumenn.
Derrick fer sem sagt með friði úr
íslenska sjónvarpinu. Hvað þeir fá
í staðinn er ekki vitað nema það
verði trommuleikarinn sjálfur,
sem sestur er að í sjónvarpinu.
Síðasti sunnudagur hét í munni
einhverra dagur íslenskunnar og
var Jónasi Hallgi’ímssyni att fram
sem einskonar fulltrúa málsins.
Víst er um það, að Jónas orti á
góðri íslensku, en varla hefur
hann gi’unað, að hann myndi verð-
launaður með birtingu á Netinu.
Tveir aðilar voru heiðraðir þenn-
an dag, þeir Gísli Jónsson, fyrr-
verandi menntaskólakennari, og
Sigurður Líndal fyrir hönd útgáfu
bókmenntafélagsins. Einnig var
dags íslenskunnar minnst í „Is-
land í dag“, þar sem fulltrúi kenn-
araháskólans lýsti því yfir að
börnin yrðu sjálf að ráða því
hvenær þau kysu að læra íslensku
og tala mælt mál. Einnig kom
tekjuhæsti Islendingurinn fram í
dagskrá Ríkisútvarpsins á degi ís-
lenskunnar og talaði mestmegnis
ensku. Þetta var hún Björk okkar,
prýðisstúlka með jarðardyn úr
Húnavatnssýslu í blóðinu og kvak
úr mógröfum. Kannski megum við
vænta þess seinna, að trommu-
leikarinn í sjónvarpinu sjái til þess
að fluttur verði einn þáttur um ís-
lensku á móti svo sem hundrað
poppþáttum.
Indriði G. Þorsteinsson
TONI og West í hlutverkum sínum í „Diane & Me“.
Tilboð á hreinlætistækjum
Handlaugar t borð frá kr. 6.327.
Handlaugar á vegg,
verð frá kr. 2.946.
WC með setu,
veró frá kr. 10.868.
Blöndunartæki í
miklu úrvali:
Handlaugartæki frá kr. 2.335.
Baókarstæki frá kr. 3.369.
Eldhústæki frá kr. 2.386.
Stálvaskar, yfir 30 gerðir:
1 hólf með borði frá kr. 4.273.
2 hólf án borðs frá kr. 6.000.
1 V2 hólf meö borði frá kr. 10.798.
Hitastillitæki f. sturtu
frá kr. 6.208.
Hitastillitæki f. bað
frá kr. 7.857.
Baöker - Sturtubotnar sturtuklefar
/ acryl eóa öryggisgler
Athugaðu verðið
Opið í dag frá 10-16
VATNSVIRKINN
Ármúla 21, sími 5332020, grænt númer 8004020
VISA
itil :
36_MANAÐA |
Gaman-
mynd um
Díönu
prinsessu
ÞEGAR höfundar áströlsku kvik-
myndarinnar „Diane & Me“ fengu
hugmyndina að myndinni fyrir um
tveimur árum þótti hún ansi skond-
in. Myndin segir frá Díönu Spencer,
ungri konu frá smábæ í Astralíu
sem er heltekin af Díönu prinsessu.
Hún tekur þátt í keppni og vinnur
ferð til London þar sem hún á að fá
tækifæri til að hitta prinsessuna í
eigin persónu. Ekkert verður
reyndar úr þeim fundi en í staðinn
kynnist hin ástralska Díana Ijós-
myndara (Dominic West) sem eltist
við þá bresku fyrir slúðurblöð, og
þar sem myndin er rómantísk gam-
anmynd verða þau ástfangin.
Framleiðendur „Diane & Me“
ætla að frumsýna myndina í vetur
en eru að hugleiða talsverðar breyt-
ingar í ljósi hörmulegs fráfalls
Díönu prinsessu. Toni Collette
(„Muriel’s Wedding“) sem fer með
hlutverk hinnar áströlsku Díönu og
dvaldi við tökur fyrir myndina í
London í september á síðasta ári,
var aftur komin til borgarinnar á
dögunum. Takmarkið með tökum á
viðbótarefni er að búa til formála og
eftirmála fyrir myndina sem gerast
eftir andlát Díönu prinsessu og á
síðan að skorða upprunalegu sög-
una þar á milli sem endui-minningu.
Hvort þessar breytingar gera
„Diane & Me“ söluvænlegri á eftir
að koma í ijós. Bretar eiga líklega
ekki eftir að verða hrifnir af gaman-
mynd um Díönu prinsessu þar sem
aðalkarlpersónan er góður gæi og
ljósmyndari, svokaliaður „pappar-
azzi“, en margir Bretar teija góða
mannkosti og störf sem ljósmyndari
fyrir slúðurblöð ekki geta farið sam-
an eftir fráfall Díönu.